Troja. Historia upadku miasta
Zofia Stanecka

Jeszcze jedna edukacyjna pomoc w nauce czytania. Poziom 2 serii "Czytam sobie" przeznaczony jest dla nieco starszych dzieci. W dalszym ciągu wspomaga naukę czytania, wchodzimy tu jednak na nieco wyższy poziom skomplikowania lektury - adekwatnie do poziomu czytania, na jakim jest aktualnie dziecko. Wciąż przechodzimy od składania liter w słowa, a następnie w pierwsze dłuższe frazy. Na końcu - oczywiście dyplom dla dzieciaka, któremu udało się z sukcesem przeczytać książeczkę :) "Troja" opowiada historię wojny trojańskiej - rzecz jasna w okrojonej formie i bez drastycznych scen ;) Miła książeczka :) Super, że takie serie jak "Czytam sobie" są obecne na rynku - to naprawdę wymierna pomoc dla rodzica. Polecam! Dziękuję Egmont Polska za egzemplarz recenzencki! Recenzja znajduje się także na moim blogu: http://cosnapolce.blogspot.com/2017/04/czytam-sobie-troja-zofia-stanecka.html Zapraszam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wojna to potężny żywioł. Nawet mimo upływu czasu pamięć o wielkich bojach nie ginie. Tak właśnie stało się z historią wojny trojańskiej, w której lud Troi walczył z Grekami z Myken i Sparty. Początek tego konfliktu to jednak nie samo porwanie Heleny przez Parysa, lecz usunięcie go z dworu z powodu proroczego snu jego matki, a następnie obietnica, którą złożyła chłopakowi bogini Afrodyta... Troja. Historia upadku miasta Zofii Staneckiej to kolejna z książeczek dla dzieci wydana w serii Czytam sobie. Tym razem wyszła pod szyldem Mity. Opowieść dotyczy nie tylko samej wojny, lecz także otoczki, którą znamy z mitologii. Autorka przedstawia na wstępie zarys dziejów – bogów olimpijskich i powody, dla których Parys nie wychowywał się w domu. Przytoczona zostaje historia ślubu Tetydy i rybaka, a także intryga Eris. To właśnie przez nią zaczęła spełniać się przepowiednia ze snu matki Parysa. Potem autorka przechodzi do porwania Heleny, oblężenia Troi, pojedynku Hektora i Achillesa, a także do zbudowania konia trojańskiego. Opowieść trzyma się faktów historycznych, jest też wzbogacona o mitologiczne wątki. Nie oszczędza się dzieciom przykrych wydarzeń – śmierci, bitwy, zdrad i intryg. Wszystko napisane jest jednak w sposób dość suchy, bez emocji, choć oczywiście pojawiają się przymiotniki, które sugerują czytelnikowi pewne kwestie – Odysa nazywa się pomysłowym w odniesieniu do konia trojańskiego, co nie brzmi jak zaleta, lecz raczej kojarzy się z przebiegłością. Troja. Historia upadku miasta to pozycja z drugiego poziomu. Oznacza to, że w książce pojawia się więcej tekstu, słowa są nieco bardziej wyszukane – jak feralny, lamentować. Według opisu z okładki poziom ten charakteryzuje się działaniem na poziomie „składam zdania” i zawiera około 800-900 wyrazów. Zdania są dłuższe, pojawiają się też złożone konstrukcje. Na marginesach można dostrzec również słowa podzielone na sylaby. Tekst uzupełniają ilustracje Piotra Fąfrowicza. Nie są one zbyt szczegółowe, są raczej proste i kolorowe. Według mnie są tu lepsze i gorsze rysunki, niektóre podobały mi się bardziej, inne mniej. Nie one są jednak najważniejsze, to jedynie dodatek do treści. Troja. Historia upadku miasta to książka, którą dzieci mogą czytać same. Seria Egmontu jest popularna wśród młodych czytelników. Na pewno znajdą się tacy, którzy z przyjemnością sięgną po Troję. To krótka opowiastka dla młodych czytelników, całkiem zgrabnie napisana i zilustrowana. Jeśli chcecie, by wasze dziecko zaczęło czytać więcej, a ma od 5 do 7 lat, to możecie mu podsunąć tę pozycję.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opowiem wam teraz o Troi. O jej upadku. O walce Trojan z Grekami z Myken i Sparty. Opowiem o bohaterstwie i smutku. I o tym, jak greccy bogowie wpływali na losy wojny. (s. 4)

I rzeczywiście, narrator opowiada całą historię Troi, która się toczyła na przestrzeni lat. streszcza to maksymalnie, aż powstają suche fakty podane w mini pigułce, wiele pomniejszych mitów splecionych w większą całość. I tak od pramatki Gai przez narodziny bogów, sąd Parysa, przepowiednię Eris, historię Achillesa i kąpiel w Styksie, pojedynek Hektora z Achillesem, zmienne koleje wojny, aż do konia trojańskiego i wspomnianego powrotu Odysa do domu. Dużo tego jak na tak małą ilość stron. Przeskakiwanie z tematu na temat, trudne nazwy, zawiłości mitologicznych, ingerencji bogów na pewno nie pomogą dziecku w wieku 5-7 lat zrozumieć tekstu.

Wojna jest jak huragan. Jak tornado. Jak głodny smok. Odbiera wiele. Zostawia po sobie historię o bohaterstwie i łzy. (s. 47)

To prawda, ale czy małe dziecko zrozumie zawiłości wojny trojańskiej? Sen jakiejkolwiek wojny. Szczerze w to wątpię. Normalnie mitologia jest w klasie piątej. I to rozbita na poszczególne mity…

Czytanie ułatwia duża czcionka i odpowiednia ilość tekstu na stronie. Kolorowe ilustracje to mitologia w obrazkach. Nagrodą są dla dziecka naklejki i dyplom. Pytanie tylko, ile dziecko zrozumie z tak poważnych tematów, trudnych nazw.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)