Tokyo Ghoul #5
Sui Ishida

Tokyo Ghoul zachwycił mnie od samego początku. Uwielbiam takie mroczne, pełne grozy klimaty. Gdzie strach, gęsia skórka, adrenalina nie odstępują na krok, jest rozlew krwi, bijatyki, zjadanie ludzi. To, dziwnie, do mnie przemawia i aż wręcz chce się to czytać.

W pierwszym tomie poznajemy głównego bohatera Kanekiego, który przez zrządzenie losu otrzymuje narządy ghoula. Od tamtej pory jego życie wywraca się do góry nogami. Staje się pół człowiekiem, pół potworem. Wtapia się w tłum, stara się walczyć z tym, co się stało, pragnie za wszelką cenę nie utracić swojego prawdziwego ,,ja''. Niestety nie należy to do najprostszych zadań. Pierwszy tom za dużo nie zdradza. To takie krótkie wprowadzenie jak bohater radzi sobie w nowej rzeczywistości, jak nowa rzeczywistość przerasta go, jak walczy ze swoją ciemną stroną, która pragnie posmakować mięsa. Ghoule przedstawione są tu jako okrutne bestie, które nie mają skrupułów, nie posiadają żadnych emocji, są zimne, straszne, pragnące tylko jednego.

Jednak zagłębiając się w dalsze części lepiej poznajemy ich świat, odnajdujemy zrozumienie, zaczynają fascynować, coraz bardziej interesować. Wraz z Kanekim stajemy między młotem, a kowadłem. Czy ludzie mają rację, czy raczej ghoule. Po której stronie stanąć? Ta historia to nie tylko rozlew krwi, zabijanie, ale opowieść o tym jak odnaleźć się w świecie w którym się znalazło, o wewnętrznej przemianie bohatera, znajdzie się chwila też dla miłości, przyjaźni, rodzicielskiej siły i nie tylko.

Drugi tom przybliża nam organizację, która za wszelką cenę pragnie wyplewić z miasta potwory. Przez ghoule nazywana jest ona gołębiami. Tutaj poznajemy jak jedni i drudzy postrzegają siebie nawzajem. Ile jest nienawiści, chęci zabijania. Wszystko zaczyna nabierać tempa, gdy zostaje zabita pani Ryouko lubiana przez ghoule. Poświęca się dla swojej córki, by i ona nie straciła życia. Wtedy zostaje przelana czara goryczy. Pojawia się Rabbit, który z zemsty zabija jednego z inspektorów biorącego udział w unicestwianiu pani Ryouko. Jest nie tylko akcja, ale również ogromna niesprawiedliwość i smutna historia, która chwyta za serducho.

W trzecim tomie jeszcze bliżej poznajemy inspektorów, wchodzimy do ich świata, obserwujemy ich poczynania, mamy wgląd w ich myśli, tym czym się kierują, jakie mają poglądy. Kaneki ma możliwość stanięcia z nimi twarzą w twarz.

Czwarta i piąta część to dalszy rozwój akcji. Pojawia się smakosz, który pragnie zjeść naszego głównego bohatera, poznajemy bliżej Rize z jedenastej dzielnicy i jak to się stało, że drogi jej i Kanekiego się skrzyżowały. A także pojawienie się nowego inspektora, który wniesie do kolejnych tomów wiele ciekawych sytuacji. Nie potrafię się tego doczekać.

W tej mandze co jeszcze przykuwa uwagę, to starannie dopracowane rysunki. Każdy z nich doskonale oddaje nie tylko emocje jakie targają bohaterów, ale również wspaniały klimat opowieści. Czytając ma się wrażenie jakby rysunki ożyły, odczuwamy to, co dzieje się w historii. Strach, niepewność, ból, adrenalinę, radość i ogromne oczekiwanie. Ta seria nie jest potraktowana po macoszemu widać, że każdy najmniejszy detal został dopieszczony. Tę opowieść chłonie się wszystkimi zmysłami. Sceny walki nie wyglądają na puste i płaskie, ale są dynamiczne, wprowadzają pazura, fascynują, szokują i aż ma się chrapkę na więcej i więcej.

Czekam teraz na więcej. Ta seria ogromnie mnie zaskoczyła i cieszę się, że mogłam zapoznać się z kolejnymi tomami, bo historia jest godna uwagi. Jeśli lubicie akcje, bijatyki, różnorakie emocje, rozlew krwi, niepewność, strach, osamotnienie, walkę pomiędzy ciemną, a jasną stroną, miłość, zrozumienie, akceptację to ta manga jest właśnie dla was! Mnie pochłonęła od razu i na długo zapadnie mi w pamięci. Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

KTO JEST ŁOWCĄ, A KTO OFIARĄ Pierwszy tom ,,Tokyo Ghoul" przedstawił nam świat, w którym role się odwróciły i to człowiek został zwierzyną. Kolejne pokazały, że to zaledwie wierzchołek góry lodowej, w której relacje te są płynne, a zainteresowanych stron jest o wiele więcej. Teraz nadszedł czas na szalone i brutalne starcie, którego stawką jest wylądowanie na talerzu w roli dania głównego. Kaneki cudem uszedł z życiem z restauracji dla ghuli, gdzie miał zostać zjedzony przez żądny nowych smaków tłum, jednak wydarzenia tamtej nocy upominają się o niego. Kiedy chłopaka odwiedza Kimi, prosząc o pomoc dla swojego ukochanego Nishio, Ken nie namyśla się długo. Niestety nim może cokolwiek zrobić, dziewczyna zostaje uprowadzona przez Smakosza, ten zaś gwarantuje, że nie zrobi jej krzywdy, ale chłopak musi zjawić się w wyznaczonym miejscu i... stać się głównym daniem, które zaspokoi jego chore pragnienia. Kaneki wraz z Nishio wyruszają ocalić Kimi, ale nawet obecność Touki, która zjawia się z pomocą niemal w ostatniej chwili, nie jest w stanie oddalić zagrożenia. Sytuacja z każdą chwila staje się coraz bardziej niebezpieczna, a wszystkie możliwości i tak prowadzą do tragedii... Tradycyjnie już po spokojniejszym tomie nadeszła pora na szaleńczą akcję, dużo walk, krwi, emocji i poświęceń. Jednocześnie autor sięga wstecz, ukazując nam wiele wydarzeń z przeszłości. Poznajemy życie Nishio i to, jak stał się tym, kim jest obecnie, mamy też okazję śledzić wydarzenia z Rize w roli głównej. Na jaw wychodzą też nowe fakty, które stawiają kolejne pytania, ale odpowiedzi póki co na żadne nie widać. I tak właśnie powinno być. Oczywiście 3/4 tego tomu to jedna wielka walka, którą tylko sporadycznie przerywają spokojniejsze momenty. O dziwo to nie Kaneki, Hishio ani nawet Smakosz są jej gwiazdami, choć każdy z nich ma swoje pięć minut (włącznie z Kimi), ale Touka, która daje popis swoich możliwości. Sceny z jej kagune są mroczne i piękne, a samo starcie należycie krwawe i dynamiczne. W tym tomie przybyło też więcej subtelnej erotyki (rozdział o przeszłości Rize), a także nie zabrakło okazji do spotkania inspektorów. A wszystko to, oczywiście, tradycyjnie już znakomicie narysowane. Sui Ishida posuwa się tym razem nawet dalej, dopracowując splashpage'e i rozkładówki w najdrobniejszych szczegółach, dzięki czemu wszystko wygląda znakomicie i realistycznie. Listki, cegły, pnącza, rozpadające się rzeczy... Wiem, że autor posiłkował się tu komputerem, ale i tak robi to wielkie wrażenie. Poza tym ,,Tokyo Ghoul" to manga, którą pochłania się w zastraszającym tempie. Wciąga, intryguje, owszem, to prosta, szybka rozrywka, mocna i brutalna, ale swoją rolę spełnia znakomicie. Ani przez chwile nie nudzi, trzyma poziom i czyta się jednym tchem. Polecam. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/05/16/tokyo-ghoul-5-sui-ishida/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)