Tego Ci nie powiem
Linda Zielińska

Natalia i Adam dorastają w dwóch różnych kulturach. On w Toruniu pracując w gastronomii, ona związana z domem rodzinnym stawia pierwsze kroki w balecie w Rosji. Z każdym rozdziałem widzimy jak dorastają oraz jakie przechodzą kryzysy młodzieńcze, rodzinne i zawodowe. Kiedy drogi Natalii i Adama się krzyżują zaczyna między nimi kiełkować uczucie.  
Czy połączy ich ono na zawsze? Czy Natalia zdecyduje się na całkowitą szczerość wobec Adama?
Szalone lata 90. Czas kaset magnetofonowych i gry Super Mario Bros na konsolach podłączonych do telewizora. Niezwykła, barwna opowieść o młodości, trudnych wyborach i przemijaniu oparta na prawdziwych wydarzeniach z rodzinnego podwórku Autorki. 
Jestem trochę młodsza od bohaterów tej książki, jednak pamiętam duża część rzeczy, o których wspomina Autorka. Walkmany, gra w gumę, zbieranie karteczek czy przewijanie kasety na ołówku. Czas bez internetu i wspólne zabawy na podwórku, bez telefonu w kieszeni. Było niezwykle miło wrócić wspomnieniami do czasów dzieciństwa. 
Długo zwlekałam z przeczytaniem tej książki, a teraz tego żałuję, bo to naprawdę fajna historia o młodych ludziach. Jej zakończenie poruszyło dużo emocji, była nawet chwila, w której stanęły mi łzy w oczach, bo dotknęło ono osobistych wspomnień.  Po przeczytaniu ostatnich zdań natomiast pozostała we mnie wielka ciekawość jak ta historia potoczyła się dalej. 
Jeśli chcecie przenieść się trochę  w czasie, a przy okazji poznać inną od pozostałych historię, która wyzwala sporo emocji to zdecydowanie musicie sięgnąć po książkę "Tego Ci nie powiem". Polecam. 🖤
Dziękuję Wydawnictwu Dlaczemu za egzemplarz. ❤️

Linda Zielińska „Tego Ci nie powiem”

Natalia od zawsze chciała zostać baletnicą. By rozwijać swój talent uczęszcza do rosyjskiej akademii baletowej. Mieszkający w Toruniu Adam po szkole rozpoczyna pracę jako kucharz. Wyjeżdża wraz z przyjaciółmi na wschód. W Kałudze zdobywają doświadczenie zawodowe. Pokoje wynajmują u rodziców Natalii. Spotkanie nie wydaje się być dziełem przypadku. Jak potoczy się ich relacja?

„Było w tej dziewczynie coś dziwnego, innego. Coś, czego nie umiałem określić, a tym samym przykuwało uwagę. Kłamstwem byłoby, gdybym powiedział, że nie zwróciłem uwagi na nią, tak samo jak ona na mnie.”

Powieść o trudnych wyborach, dorosłym życiu, pasji. Dobry pomysł na pokazanie różnic kulturowych miast, z których pochodzili Adam i Natalia oraz to, co łączy oba kraje - Polskę i Rosję. Ponadto mamy lata 90. i autorka nakreśliła jak żyło się w tym czasie. Urocze było korespondowanie w formie listów. A zaskakujące jest to, że książka inspirowana jest prawdziwymi zdarzeniami. I wtedy zastanawiasz się, co jest prawdą, a co fikcją. Poza tym, że Toruń to rodzinne miasto pisarki. 😄

Polecam, szczególnie dla tych nastoletnich czytelników. Młodzież będzie zachwycona lekturą.

Wspomnę o zakończeniu, które podsyca, aby historia miłosna miała kontynuację. ☺️

Lata 90. Czas kiedy królował Pegasus i kolorowe karteczki do wymiany z koleżankami. 

Natalia i Adam wychowują się w dwóch różnych kulturach. On świeży kucharz z Torunia dorabiający na boku małymi przemytami. Ona zaczynająca swoją karierę w balecie Rosjanka.

Pewnego dnia los łączy ze sobą Natalię i Adama. Niestety, życie nie jest usłane różami i przejdą przez wiele trudnych momentów. Każda podjęta decyzja będzie miała swoje konsekwencje.

Czy uczucie połączy Adama i Natalie na zawsze?

Czy dziewczyna w odpowiednim momencie zdobędzie się na szczerość wobec chłopaka?

Powiem wam że czytając tę książkę odżyły wspomnienia jak grało się w Mario czy wymieniało z koleżankami na karteczki (zdradzę wam że mam jeszcze i karteczki i Pegasusa). Choć książkę czyta się fajnie niestety mi czegoś brakowało.

Mamy tu pewnego rodzaju pamiętnik gdzie bohaterowie opisują nam swoje przeżycia.

Okładka książki jest śliczna i zachęca do przeczytania. A sama autorka pisze lekko i przyjemnie. 

Choć moje zdanie jest takie zachęca Was do przeczytania tej lektury bo jest naprawdę ciekawa i nie jednej/jednemu z Was na pewno przypadnie do gustu.

Mnie ,,Tego Ci nie powiem" trochę rozczarowało. Alę zacznę może od plusów. Z początku czytanie szło mi trochę topornie, ale potem historia mnie wciągnęła i dosyć szybko ją przeczytałam. Sam pomysł na książkę jest przyjemny, bardzo polubiłam Adama, Igora i Jędrasa, były to pozytywne postacie. Niestety dosyć proste, miałam wrażenie, że zbyt wyidealizowane, bez wyrazu.
Ta pozycja, nie jest jakaś skomplikowana, czy złożona, gdyż ma tylko 230 stron i autorka po prostu przeskakiwała od wydarzenia, do wydarzenia, przez co odczuwałam lekki niedosyt. Historia była zbyt prosta, nie przeżywamy z bohaterami tego co się dzieje, czytamy i otrzymujemy informację o tym co się wydarzyło. Kilka sytuacji było dokładnie opisanych, kolejne to przeskoki.
I coś, co najbardziej mi przeszkadzało - język. Miałam go dość. Cała książka jest napisana językiem potocznym, jakby jakaś wypowiedź została nagrana i przeklejona do książki. Ten tytuł jest krótki, więc wszelakie powtórzenia bardzo mnie raziły. Do tego kolokwializmy. Nie przeszkadza mi jeśli, pojawia się w książce sporadycznie, ale co za dużo to nie zdrowo. Chociażby przedstawienie rodziców bohatera... To naprawdę się źle czyta. Po prostu chaos.
Po kilkudziesięciu pierwszych stronach, historia nawet mnie wciągnęła i byłam ciekawa co wydarzy się dalej. Książka ma ona potencjał, ale niestety jak na wszystko mogłabym przymknąć oko, tak na język nie mogę.
Jest to naprawdę pozytywna lektura. Ludzie są pomocni, przyjaźnie są silne i było kilka fragmentów, przy których się uśmiechnęłam. Mam nadzieję, że inni po przeczytaniu tego tytułu będą mieli lepsze odczucia.