Szklane dzieci
Kristina Ohlsson

  Dwunastoletnia Billy wraz z mamą przeprowadza się do miasteczka Ahus. Po stracie taty zaczynają życie we dwie, a nowy dom ma być początkiem ich nowego życia. Poprzedni właściciele wyprowadzili się z niego w pośpiechu, pozostawiając wszystkie swoje rzeczy. Do tego wielu mieszkańców miasteczka się go boi. Dlaczego ? Billy to bardzo niepokoi. Krążące opowieści o nim tylko wzbudzają jej ciekawość.
  To jednak nie wszystko. W salonie buja się lampa, ktoś puka w nocy w okno dziewczynki, na stoliku widać ślad małej rączki oraz ktoś pozostawia anonimowe liściki z groźbami. Czyżby w domu były duchy ? Dwunastolatka wraz z przyjaciółmi, Simoną ( koleżanką ze szkoły) i Aladdinem ( dopiero poznanym kolegą) rozpoczynają śledztwo.
  " Szklane dzieci " to powieść  skierowana do dzieci, ale dorosły czytelnik będzie nią również zaabsorbowany. Książka pełna emocji, grozy z dreszczykiem i posiadająca wątek kryminalny w tle rozbudzi zamiłowanie do literatury i pobudzi wyobraźnię.
  Akcja jest wartka i wciągająca, a wątki nieprzesadzone. Duża czcionka ułatwia czytanie.
  Lektura na mile spęczony czas.
  Polecam serdecznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szklane dzieci
Autor: Kristina Ohlsson
Cykl: Szklane dzieci/Glasbarnen (tom 1)

Horror/kryminał dla dzieci starszych albo młodszej młodzieży.
Przeczytane z przyjemnością. Narracja bardzo prosta, historia z klimacikiem, nie klimatem, ale dla tych, którzy chcą zacząć swoją przygodę z mystery jak najbardziej polecam:)

Piękna okładka!
********************************************************************
"Nastoletnia Billie nie wierzy w duchy. Ale z jej domem naprawdę jest coś nie tak! Czasem słychać dziwne odgłosy, stukanie w okno, a lampa w salonie buja się tam i z powrotem bez żadnego powodu… Billie, szukając wraz z przyjaciółmi poprzednich lokatorów domu, wpada na trop niewiarygodnych wydarzeń sprzed lat."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dreszczowiec dla młodych czytelników. W domu, w którym zamieszkała Billie i jej mama, powiesiła się młoda dziewczyna, prowadzona była szkoła, do której uczyły się tytułowe "szklane dzieci" (nazywane tak, ponieważ były chore na osteoporozę), a każdą rodzinę która potem tu mieszkała dopadały wypadki i nieszczęścia. Ostatni mieszkańcy domu wyjechali w pospiechu za granicę, po tym, jak "ktoś" usiłował utopić ich córeczkę...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Szklane dzieci” to pierwszy tom interesującego cyklu dla młodych czytelników. Od początku powieść trzyma w napięciu, a im dalej, tym ciekawiej (i straszniej!). Główną bohaterką jest nastoletnia Billie, która po śmierci taty przeprowadza się wraz z mamą do małej miejscowości. Stary, zaniedbany dom, nieznane środowisko, brak atrakcji oraz tęsknota i zagubienie sprawiają, że wrażliwa dziewczynka nie może odnaleźć się w nowym miejscu. Zmienia się to, gdy odkrywa, że w domu zaczynają dziać się tajemnicze i niepokojące rzeczy – wszystko wskazuje na to, że miejsce jest nawiedzone i zamieszkane przez duchy. Gdy Billie zaczyna badać historię domostwa, coraz częściej włosy jeżą się jej na głowie. Ten lęk udziela się czytelnikowi, podobnie jak ciekawość. Zakończenie zaskakuje i przynosi wielki apetyt na kolejne tomy cyklu. Powieść Kristiny Ohlsson czyta się jednym tchem. Autorka świetnie połączyła dwa światy – realistyczny i magiczny. Przeplatają się one, budząc przede wszystkim pytania o zjawiska nadprzyrodzone – czy faktycznie mają one miejsce, czy są wytworami wyobraźni, czy też czyjegoś celowego działania? Niesamowite jest stopniowo narastające napięcie. Budzi ono i utrzymuje klimat grozy aż do ostatnich stron. To wielka gratka dla tych, którzy lubią się bać, ale również dla czytelników ceniących tajemnicze intrygi, śledztwa i przygody. Ten aspekt „Szklanych dzieci” na pewno pobudza wyobraźnię, uczy młodych odbiorców myślenia, analizowania pogmatwanych sytuacji i kreatywności. Na osobny plus zasługuje zderzenie świata dorosłych i dzieci. Ten pierwszy wydaje się pozbawiony spontaniczności, opiera się tylko na tym, co widzialne, sprawdzalne, dotykalne, rozważne i poważne… Drugi świat pełen jest fantazji, nieskrępowanej ciekawości, ekspresji… Jednocześnie jednak świat dorosłych naznaczony jest dramatycznymi przeżyciami, bywa okrutny i bezwzględny. Odkrycie tego przez dziecięcych bohaterów budzi w nich bunt, ale sprawia również, że dojrzewają oni i rozwijają się psychicznie. Z tego względu „Szklane dzieci” to nie tylko powieść-rozrywka. I nie tylko adresowana do najmłodszych. BEATA IGIELSKA

(Kliknij aby rozwinąć opinię)