Suzanna
Nora Roberrts

Kiedy sięgnęłam po pierwszą książkę Nory Roberts po latach, to nie spodziewałam się, że tak się wciągnę. Najpierw przeczytałam jedną serią, później zaczęłam kolejną. Siostry Calhoun polubiłam od razu i życzyłam im jak najlepiej. Poznałam już bliżej historię trzech sióstr, więc pora na ostatnią, czyli Suzannę. Suzanna od początku wyglądała na najbardziej doświadczonych przez życie ze sióstr. Do Towers wróciła z dwójką dzieci po tym jak przekonała się, jaki naprawdę jest jej mąż. Każda kobieta zasługuje w końcu na szczęście.

Od pierwszych stron wiedziałam, że w książce „Suzanna” chodzi o to, aby ostatnia ze sióstr poznała swoją miłość życia. Od początku było też wiadomo kto skradnie serce Suzannie. Pozostało, więc tylko obserwowanie jak losy tej dwójki się splatają. Kolejna książka o siostrach Calhoun okazała się takim samym dobrym, trochę przewidywalnym i lekkim czytadłem. W końcu też zaczęliśmy się zbliżać do rozwiązania sprawy zaginięcia rodzinnych klejnotów, która toczyła się od pierwszej części. Na sam koniec dostaliśmy rozwiązanie tej zagadki.

„Suzanna” to niewymagająca i lekka historia. Idealna na jeden letni wieczór. Polubiłam wszystkie kobiece postacie w tej serii, a męskie trochę mniej. Mam wrażenie, że w latach dziewięćdziesiątych, kiedy została napisana ta seria, był inny ideał mężczyzny niż obecnie i chyba dlatego niezbyt polubiłam wybranków. Nie zmienia to faktu, że miło spędziłam czas z tą serią i już niedługo zabiorę się za jej ostatnią część.