Spojrzenie Elfa
Katrin Lankers

,,Miłość i logika są jak słońce i księżyc. Kiedy jedno wschodzi drugie zachodzi..." ,,Przecież to od ciebie zależy, co robisz z czasem." Autorka wykreowała barwny i fascynujący świat. Odwołała się również do problemu, z którymi często się zmagamy. Pokochałam tę książkę od pierwszego słowa. Zachwycająca, wciągająca, cudowna - tak mogę ją opisać. Autorka ma bardzo lekki styl pisania, co powoduje, że książkę czyta się błyskawicznie. Jestem pozytywnie zaskoczona i mam nadzieję na kontynuację serii...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niestety-dla mnie zbyt naiwna i dziecinna! Sam pomysł może i fajny, ale brakuje mu dopracowania. Bohaterka niby dojrzale myśli, ale jkaoś dziecinnie postępuje. A już sama końcówka... taka bez zakończenia-zapowiada się kontynuacja?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zakochałam się w okładce, wprost oszalałam na jej punkcie, jeszcze o elfach, no czegóż mogłam chcieć więcej. Nie przyszło mi do głowy, że piękna okładka i ciekawy tytuł mogą nie gwarantować sukcesu książki, no ale co tam. Marzyłam o niej i mieć musiałam. No i dostałam, w prezencie, jakież szczęście. Mam! Mam!! Siedziałam i gapiłam się, gładziłam nawet, czytać jeszcze nie chciałam, bo musiała nadejść odpowiednia chwila, no i nadejszła. Już, już Wam kochani moi pisze, jakież mam wrażenia i jakie były podczas czytania, a były oj były, zacznę od samego początku, gdyż początki bywają ważne, niekiedy nawet ważniejsze od końca. MOGĄ BYĆ SPOILERY - niekontrolowane :) Poznajemy nastolatkę imieniem Mageli, imię to jest skrótem od pełno brzmiących dwóch, jak nam wiadomo nastolatki chyba w każdej książce nie znoszą swoich imion, więc wymyślają skróty. Musi tak być i koniec kropka. Mageli nie lubi się z mamą, tak naprawę nie wiemy dlaczego. Mieszka ona w piwnicy gdyż Linda, jej rodzicielka tak postanowiła. Nie narzeka na miejscówe w piwnicy, gdyż normalną rzeczą jest by młode dziewojki zamieszkiwały piwnice, tatuś, który ją bardzo kocha też chyba nie widzi nic złego w tym wszystkim. więc i ja przestałam szukać konfliktu większego. Aha, no i oczywiście musi być problem z jedzeniem Matka decydowała co może, a czego nie wolno jeść jej córce, nie wiem o co tam chodziło, nie myślmy o tym, za zeżarcie parówek dostała karę w postaci szlabanu, za parówy które ja osobiście jem jak już nic nie ma innego, a tutaj tak wielka zbrodnia (zastanawiam się czy to nie spoiler, ale to tylko sprawa parówek). Nasza Mageli chodzi nawet do szkoły, szkoła w powieściach młodzieżowych musi być. Tak więc ona uczęszcza do nie pamiętam której klasy, oczywiście ma tylko jedną koleżankę, reszta klasy jej nie lubi gdyż uważają, że jest zarozumiała! A ona biedna ma taki problem, z włosami, ciągle musi je jakoś dziwnie zarzucać za ucho by po chwili opuścić na twarz, i tak co chwila. Później przy samym końcu dowiemy się dlaczego autorka dręczyła mnie tym zabiegiem z włosami. Pewnego razu, gdy nastolatka zostaje ukarana przez podła mamusię, daje nogę z domu i wieje do koleżanki, jednak nie dociera do Rosany, gdyż po drodze napada na nią dwóch nikczemników, którzy to chcą jej zrobić krzywdę, ale pojawia się wspaniały i przede wszystkim przystojny nieznajomy by oto uwolnić z opresji bezbronną niewiastę. Młodzieniec jest niezwykle ujmujący, ma cudowne oczy i nie wie biedny jakim sposobem znalazł się właśnie w tej chwili w lesie. No nic, był usłyszał to i pomógł. Od tej chwili biedna Mageli będzie przechodziła przez zawirowania emocjonalne, sercowe i umysłowe. Nie będę dalej streszczała, nawet nie bardzo mi się chce, zajmę się analizą, tak tym razem zrobię analizę książeczki. Otóż, Spojrzenie elfa zostało tragicznie przetłumaczone, w tekście dominują powtórzenia, denne składnie zdań. WŁAŚCIWIE potrafiło się pojawiać kilka razy na jednej stronie!!! Czyżby osobie rzekomo kompetentnej zabrakło zamienników? Nie wiem, bolało mnie kiedy już z oddali w zdaniu widziałam WŁAŚCIWIE . Idziemy dalej. Według mnie to autorka najnormalniej w świcie większość zerżnęła ( inaczej nie umiem napisać ) z Twilight , serio ona dowiaduje się kim jest on, przez chwilę siedzi zadumana, ale oczywiście mu wierzy, on nawiedza ją nocami, ona tego nie rozumie. Jednak nie zmienia faktu, że nie ma nic przeciwko. Kiedy słucha opowieści z dawnych dawnych czasów uświadamia sobie wiele spraw, i zaczyna wierzyć w istnienie Elfów. Mageli jak wspomniałam ma jakąś manię z włosami, która to doprowadzała mnie, nie powiem do czego, jest zajefajną laską, ale nie rozmawia z żadnym z kolegów, gdyż oni uważają ja za zarozumiałą z powodu swojego wyglądu, ona zaś nie może tego zrozumieć bo przecież wcale nie jest taka ładna!! Więc oni jej nie lubią, ona udaje, że nie zwraca na to uwagi. W końcu kiedy Mageli już wie, Oni istnieją, a jej przystojniak Erin zza światów wzywa o pomoc, łapie za flet gna pod ścianę mając nadzieje, że wygrywając melodyjki otworzy niewidzialne wrota. W tym momencie, miałam ochotę walnąć łbem o ściane, ale naprawdę szkoda mi mojej głowy, czasem do czegoś się przydaje. Poza tym i tak mnie już bolała. Przełazi więc odważnie przez skałę, dociera gdzieś tam no i ? TADAM!! Trafia do krainy elfów, no jakże by nie. W ogóle wiecie, tak między nami logiczne jest, że jakby mi ktoś powiedział, że istnieją wampiry, wolę wampiry od elfów, chyba żeby była mowa o Legolasie, no to sorry Edzio , wybieram Legiego tudzież jego tatusia, nie pogardzę przy okazji zapytałabym ich o fryzjerów. No i gdyby mi ktoś tak powiedział, że istnieją oni na serio, to z miejsca bym uwierzyła, złapała za bębna ( nie umiem grać na fleciku ) i tłukłabym tym bębnem pod skałką w oczekiwaniu na Elfika! Serio. Tak bym uczyniła. Wracając do książki. Nie wiem co mogę o niej powiedzieć, wiem to jest Fantasy czy coś w ten deseń, ale naprawdę słabiutko oj słabiutko. Nie porywa, nie interesuje, czytałam żeby skończyć. Niczym, absolutnie niczym nie zostałam zaskoczona. Jest mi smutno, okładka stała się tylko okładką. Szkoda. Jak ktoś chce to niech czyta na własną odpowiedzialność

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest fantastyczna! Szczególnie na końcu ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W elfach zakochałam się od kiedy tylko przeczytałam "Władcę Pierścieni", nic więc dziwnego, że gdy tylko zobaczyłam "Spojrzenie elfa" poczułam się co najmniej zaintrygowana. Książka jest naprawdę bardzo dobrze napisana, a akcja w miarę dynamiczna. Chodź szybko domyśliłam się zakończenia książki, ale możliwe, że jest to skutek, tego że nie mogłam się opanować, aby nie przeczytać wcześniej ostatniego zdania. To był błąd. Nigdy tego nie róbcie! Trochę przez to zepsułam sobie zakończenie, ale książka pomimo to przypadła mi do gustu. Mageli jest naprawdę bardzo wybuchową postacią, szczególnie w stosunku do swojej mamy. Co jest chyba największą wadą tej powieści. Moim zdaniem to było trochę dziecinne i niepoważne, że gdy mama prosiła ją o wykonanie nawet najprostszej czynności to ona zawsze się sprzeciwiała, jakby korona jej miała spaść z głowy. Ale po za tym szczegółem nie mam nic do charakteru głównej bohaterki. Mam nadzieję, że pojawi się jeszcze kontynuacja "Spojrzenia elfa", ponieważ odniosłam wrażenie, że historia nie jest jeszcze skończona.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na mnie książka zrobiła bardzo pozytywne wrażenie, przeżyłam fantastyczną przygodę i choć niektóre elementy mogłyby być bardziej dopracowane nie wpłynęło to na samą historię. Książka przeznaczona jest dla nastoletnich czytelniczek, ale myślę, że i starszym dziewczynkom dostarczy dużo przyjemności. Moim zdaniem debiut literacki Katrin Lankers można zaliczyć do udanych i mam nadzieję, że jeszcze nie raz będę miała przyjemność przeżycia przygodny spod pióra tej autorki

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trochę naiwna baśń o świecie elfów i pewnej dziewczynie, która zawsze czuła się inna...
Całość jest spójna i czyta się szybko, tylko zabrakło jakiejś głębi, przesłania, morału.

Okładka za to piękna!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Już sam opis „Spojrzenia elfa” Katrin Lankers nakierował mnie, że to będzie pozycja ala „Zmierzch”, tylko zamiast przystojnego wampira, mamy przystojnego elfa. Czyli książka, która może spodobałaby mi się parę dobrych lat temu.
Jednak nadmiar pracy, brak czasu i siły na czytanie, skłonił mnie ku czemuś lekkiemu, niewymagającemu, więc dałam jej szansę. Wiecie, co było najgorsze? Nie to, że przesłodzone romansidło, ale to, że ta książka mogłaby być czyś fajnym. Mogłaby...
Zacznijmy jednak od początku. Mageli średnio lubiana nastolatka z kompleksami, która nie czuje się dobrze ani w szkole, ani w swoim domu. Pewnego dnia spotyka chłopaka jak ze snu, który jest elfem. Ba, księciem elfów! Szybko się rodzi między nimi uczucie (za szybko)... Znacie ten scenariusz? No wiadomo... A jednak nie skupiamy się na tym słodkim romansiku (caaałe szczęście). Księciu grozi wielkie niebezpieczeństwo i Mageli postanawia wyruszyć mu na ratunek.
Tu mogę wymienić plusy książki. Świat przedstawiony, w szczególności ten magiczny – super. Motyw krainy elfów, ich podziału i monarchii jak najbardziej na plus. Opisywane ruchy oporu, magiczne moce, tajne przejścia, pułapki, tajemnice. Wszystko super. Wokół tego można by zbuntować świetną fabułę, która raz za razem czymś zaskakuje.
Niestety... Książka jest zbyt przewidywalna. Praktycznie już na początku wiemy wszystko. My tak, bohaterka nie. Mimo iż wszystko wokół podpowiada jej rozwiązanie całej tajemnicy, ona nie domyśla się niczego. To po prostu denerwuje. Co chwilę popełnia błędy, jest porywcza, uparta, irytująca jak typowa nastolatka. Może i jest typową nastolatką, ale serio która nastolatka chce czytać o swoich irytujących cechach? ;) Cała reszta postaci nudna, drażniąca, bez fajnego charakteru. Z nikim się nie potrafiłam jakoś specjalnie związać. Może jedynie koleżanka głównej bohaterki była ciekawa, ale nie odegrała w książce znaczącej roli.
Jakby tego było mało, to autorka zostawiła otwarte zakończenie, potraktowała pobieżnie i nie dokończyła tego, co było najciekawsze. Liczyło się rozwiązanie tajemnicy (którą rozwiązałam w pierwszym rozdziale) i dopełnienie romansiku...
Może ktoś się w tym odnajdzie. Zawsze coś lekkiego ze szczyptą magii, ale mnie książka poirytowała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powiem szczerze, że książka ta jest naprawdę ciekawa. Wielki plus za pomysł, bo jest on zdecydowanie niecodzienny i wzbudzający zainteresowanie. Czytało mi się ją świetnie, wciągnęła mnie bez reszty i pochłonęłam ją w parę godzin, co w moim przypadku jest praktycznie niewykonalne. Mając w domu dzieciaki człowiek zupełnie inaczej zaczyna postrzegać czas ;) 
Czytałam ją z wielkim zainteresowaniem, pochłaniałam każdą kolejną stronę, a pod koniec buzia sama mi się uśmiechała. Miło jest poczytać o takim uczuciu, o tak pięknych momentach w życiu głównych bohaterów. Zawsze wtedy robi mi się cieplej na serduchu. Książki mają naprawdę wspaniałe działanie, prawdziwą moc poprawiania człowiekowi nastroju, wciągania go w swój - w tym przypadku - elfi świat. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szesnastoletnia Mageli jest na zwyczajną nastolatką, która chodzi do szkoły, toczy zawzięte walki z młodszymi braćmi i często kłóci się z matką. Od jakiegoś czasu uważa, że została podmieniona po urodzeniu. Wszyscy z jej rodziny mają ciemne włosy, a Magelia jest blondynką o cudownych oczach i bardzo jasnej karnacji. Mageli olśniewa wszystkich chłopców na swojej drodze. Ma nieziemską urodę i dobrze o tym wiem, ale tego nie wykorzystuje. Jednym słowem można określić ją jako nieśmiało nastolatkę, której marzy się idealna miłość i książę z bajki. Pewnego dnia po strasznej kłótni z matką postanawia uciec z domu. Chcę schować się u swojej przyjaciółki i przetrzymać jakoś szlaban ( no i przy okazji coś zjeść, ponieważ przez złe zachowanie nie dostała kolacji). Idąc przez las napada na nią dwóch mężczyzn. Przerażona dziewczyna postanawia uciekać, ale nic to nie daje. Myśląc, że już nic nie może zrobić jeden z bandytów zwalnia uścisk, gdy zostaje zaatakowany przez kogoś innego. Przestraszona dziewczyna spogląda na swojego wybawcę i jej serce zaczyna pracować na wysokich obrotach. To najprzystojniejszy chłopak jakiego widziała. Wysoki, brunet o niesamowitych oczach. Mageli widząc jak napierają na niego mężczyźni poczuła strach, jakiego nigdy w życiu nie przeżyła. Bardzo bała się o chłopaka. Choć nie wygląda na wojownika doskonale włada mieczem i przepędza mężczyzn. Mageli wie, że te spotkanie odmieni jej życie... Kiedy Mageli poznaje tajemniczego Erina, wyczuwa, że chłopak jest inny. Nieznajomy pociąga ją jednak coraz bardziej. Dziewczyna balansuje na granicy jawy i sennych marzeń, coraz bardziej tracąc poczucie rzeczywistości. Gdy chłopakowi grozi niebezpieczeństwo, Mageli musi podjąć decyzję: czy może go uratować wierząc w moc swoich snów? * Erin nie spuszczał z niej oczu - pod wpływem tego hipnotycznego spojrzenia rozum odmawiał Mageli posłuszeństwa. - Jesteśmy do siebie tak niezwykle podobni - powiedział. - A jednocześnie tak bardzo różni. Jakbyśmy żyli w dwóch całkiem odmiennych światach. Ja w mojej krainie elfów a ty w świecie... - Ludzi - dokończyła Mageli. - Ludzi - potwierdził Erin, jakby dla niego ten świat był równie dziwny, co dla niej kraina elfów. - Utracona ojczyzna - wymruczał tak cicho, że dziewczyna nie była pewna czy w ogóle to usłyszała. Powiem szczerze na początku książka strasznie mi się dłużyła. Pierwsze rozdziały nie zaciekawiły mnie, ale z biegiem czasu zaczynały się robić coraz ciekawsze. Historia Mageli jest można powiedzieć przewidywalna. Może nie zapiera tchu w piersi, ale warto ją przeczytać ! Jest idealna dla osób, które chcą odpocząć po ciężkim dniu i zrelaksować się miłą, przyjemna książką, która nie męczy czytaniem. Opis książki, hmm..nie za bardzo mi się spodobał, może nigdy bym jej nie przeczytała, ale zaciekawiła mnie okładka. Tajemnicza, urocza, delikatna... Nie jest mroczna jak większość wydawanych teraz książek. Jej tajemniczość jest można powiedzieć lekka. Pokazuje, że nie jest jedną z tych książek, które na siłę próbują się przebić i bardzo dobrze. Można powiedzieć, że fabuła jest ciekawa, oryginalny pomysł autorki, która za nic ma pisanie historii o wampirach i aniołach. Elfy..można powiedzieć, że są bardzo oryginalne. Bohaterowie nie są źli, chociaż na początku Mageli mnie trochę wkurzała tą swoją nieśmiałością i delikatnością, ale cóż potem jej postać się rozkręciła. Podoba mi się to, że inne charaktery są mocne. Mogę powiedzieć, że najbardziej spodobała mi się postać Ondulas'a. Fajny, mocny charakter, pomagający książce w tej jej całej delikatnościwink Zachęcam do przeczytania ,, Spojrzenie elfa '', ale tak jak mówiłam wcześniej warto ją przeczytać w jakiś pochmurny dzień i zagłębić się w świat Mageli... Kilka danych technicznych : Spojrzenie Elfa Autor: Katrin Lankers tłumaczenie: Mirosława Sobolewska tytuł oryginału: Elfenblick wydawnictwo: Dreams data wydania: 30 stycznia 2013

(Kliknij aby rozwinąć opinię)