Sonata dla Motyla
Magdalena Kubasiewicz

Do przeczytania tej książki namówiła mnie pani z biblioteki. Śliczna okładka też zachęcała, więc się skusiłam. Od razu mówię, że nie żałuję. To jedna z lepszych lektur, którą przeczytałam w tym roku.
Julia czyli Anna jest studentką w Warszawie. Wynajmuje wraz dwiema przyjaciółkami mieszkanie, pracuje i dobrze się bawi. Po telefonie zastępczej mamy Elżbiety, dziewczyna pakuje walizkę, rezygnuje z wyjazdu nad morze i jedzie do Zguby. W Bluszczowym Dworku jest już prawie cała rodzina, która zebrała się by spędzić ostatnie dni życia z umierającą na białaczkę matką. Pobyt w domu zmienia wyobrażenia i odczucia bohaterki. W dzieciństwie nie dostrzegała zbyt wielu rzeczy i spraw. Teraz jako dorosła kobieta potrafi wyciągnąć pomocną dłoń i dogadać się z przybraną szwagierką a nawet zaprzyjaźnić się z nią.
Karina wcześniej nie lubiła Julii. Wszystko ją w niej denerwowało. Zazdrościła jej rodziny, która obdarzyła ją bezgraniczną miłością. Sama była w dzieciństwie nieszczęśliwa i wychowywana bez jakichkolwiek uczuć. W małżeństwie starała się być idealną żoną i matką. Robiła różne rzeczy wbrew sobie aby zadowolić męża i bliźniaczki. Pani Motylska przeżywała bardzo odkrytą zdradę męża ale odważyła się podzielić tą wiadomością właśnie z Anną. Przed nią ściągnęła maskę idealnej, szczęśliwej kobiety i ukazała jej swoje prawdziwe oblicze.
Obie kobiety po śmierci Elżbiety postanawiają zmienić swoje życie, tłumione emocje i uczucia odrzucają daleko za siebie.
Jestem zachwycona książką Magdaleny Kubasiewicz. Autorka ciekawie przedstawiła tę historię, prostym i przystępnym językiem. Poruszone tematy dają czytelnikowi wiele do myślenia.
Mam kolejną część, która jest jakby kontynuacją losów Julii i Kariny. Zaraz zaczynam czytanie bo umieram z ciekawości co będzie działo się dalej. Na pewno polecam Wam tę lekturę! 

Po przeczytaniu kilku stron chciałam zrezygnować, jednak  z każdą kolejną czytało mi się coraz lepiej. Książka o przyjaźni, miłości, rodzinie adopcyjnej- polecam.

Czy pod wpływem zmiany otoczenia, czy też używania drugiego imienia można się tak zmienić?

Julia - przybrana córka Elżbiety i Marka. W ich domu (Bluszczowym Dworku) zaznała dobrych i złych chwil, lubi rysować, nie potrafi się "postawić" przybranemu rodzeństwu.

Anna - ta sama osoba, lecz mieszkająca w stolicy studentka. Ma zgraną paczkę przyjaciół, jest wesoła, przystępna.

Powrót do Zguby, aby pożegnać przybraną matkę jest ciężkim przeżyciem, którą z dziewczyn będzie? A może można pogodzić, zaakceptować podwójną twarz samej siebie.