Smugi
Małgorzata Starosta ;

Od dłuższego czasu wiele osób polecało mi twórczość Małgorzaty Starosty, a ja nieustannie obiecywałam sobie, że w końcu sięgnę po którąś z jej książek, mimo że autorka specjalizuje się głównie w komediach kryminalnych. I udało się. Małgorzata Starosta napisała powieść z gatunku, który należy do moich ulubionych – opartą na prawdziwych wydarzeniach.

 

Akcja rozgrywa się w niewielkiej miejscowości na Podlasiu, gdzie dochodzi do zagadkowego samobójstwa. W związku z tragiczną śmiercią mężczyzny budzą się wspomnienia o brutalnym morderstwie dwójki dzieci, które miało miejsce trzydzieści lat temu. Policjanci prowadzący śledztwo są przekonani, że odpowiedzi na pytania dotyczące przyczyn samobójstwa należy szukać w przeszłości. Kluczową postacią w ich dochodzeniu jest Janka Szawłowska, która przed laty była blisko związana z zamordowanymi dziećmi. Szałwa musi zmierzyć się nie tylko z własną traumą, ale także stawić czoła brutalnej prawdzie.

 

„Smugi” autorstwa Małgorzaty Starosty to mrożąca krew w żyłach opowieść, zainspirowana przerażającym wydarzeniem sprzed ponad 30 lat. Już sam fakt, że historia oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, zachęcił mnie do sięgnięcia po tę książkę. Cieszę się, że to właśnie „Smugi” były pierwszą powieścią autorki, którą miałam okazję odsłuchać.

Małgorzata Starosta stworzyła niezwykle trudną, bolesną i przerażającą historię, która wciągnęła mnie od pierwszych minut. Słuchałam jej z ogromnym skupieniem, pełna ciekawości, do jakich wniosków dojdą śledczy. „Smugi” to powieść, w której autorka doskonale oddaje klimat małych miejscowości i wsi; dodatkowym atutem jest gwara, jaką posługują się mieszkańcy Podlasia, co sprawia, że podczas słuchania czujemy się jak uczestnicy przedstawionych wydarzeń.

Jestem pod ogromnym wrażeniem zarówno fabuły, jak i samego słuchowiska; efekty dźwiękowe są tak dobrze skonstruowane, że napięcie towarzyszyło mi przez cały czas. „Smugi” to emocjonująca i przejmująca opowieść, pełna mroku i zaskakujących zwrotów akcji, która poruszy najczulsze struny serca. Ta pełna bólu historia zakorzeni się w pamięci i nie pozwoli o sobie tak szybko zapomnieć. Zdecydowanie polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

ᴛʏᴛᴜᴌ ʀᴇᴄᴇɴᴢᴊɪ: 𝗘𝗰𝗵𝗼 𝘇𝗯𝗿𝗼𝗱𝗻𝗶

Małgorzata Starosta to moja niekwestionowana królowa komedii kryminalnych i powieści wszelakich. To autorka zdolna, empatyczna i otwarta na ludzi. Kobieta o wielu twarzach, która nie boi się napisać żadnej książki, a przy tym robi to na najwyższym poziomie. Sięgając po jakikolwiek tytuł Małgorzaty Starosty, mam pewność, że się nie zawiodę. Nie ma znaczenia, czy to komedia kryminalna, powieść obyczajowa, cosy crime, czy poważna powieść kryminalna inspirowana prawdziwymi zdarzeniami – każda z jej książek jest przemyślana, napisana pięknym językiem i emanuje autentycznym zaangażowaniem. Czuć w niej, że autorka oddała pisaniu całe swoje serce, czas i talent, tworząc coś naprawdę wspaniałego i niezwykłego.

O czym są 𝑆𝑚𝑢𝑔𝑖”? Jest to powieść kryminalna inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.

W Krzyżajnach niewielkiej miejscowości na Podlasiu zagadkowe samobójstwo budzi na nowo mroczne wspomnienia sprzed trzydziestu lat, gdy doszło do brutalnego morderstwa dwójki dzieci. Śledczy wierzą, że klucz do rozwikłania współczesnej zagadki kryje się w przeszłości. Szczególną uwagę zwracają na wspomnienia Janki Szawłowskiej, która jako dziecko była bliską przyjaciółką ofiar.

Wieś licząca około pięciuset mieszkańców na Podlasiu i straszliwa zbrodnia. Taki klimat często pojawia się w fikcyjnych kryminałach, ale ta historia wydarzyła się naprawdę. Ci, którzy ją popełnili, nigdy nie zostali ukarani. 𝑂𝑝𝑜𝑤𝑖𝑒ść 𝑜 𝑝𝑟𝑎𝑤𝑑𝑧𝑖𝑤𝑒𝑗 𝑧𝑏𝑟𝑜𝑑𝑛𝑖 𝑏𝑒𝑧 𝑘𝑎𝑟𝑦.

[...] 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑠𝑧ł𝑜ś𝑐𝑖 𝑛𝑖𝑒 𝑑𝑎 𝑠𝑖ę 𝑧𝑚𝑖𝑒𝑛𝑖ć, 𝑤𝑖ę𝑐 𝑡𝑟𝑧𝑒𝑏𝑎 𝑗ą 𝑧𝑎𝑎𝑘𝑐𝑒𝑝𝑡𝑜𝑤𝑎ć.

Smugi, miejsce nazywane tak przez rdzennych mieszkańców Krzyżajn, na zawsze pozostało w pamięci Janki Szawłowskiej jako symbol tragedii. Nie sądziła, że ponownie będzie musiała odwiedzić to miejsce. Niestety, Marian Radziejewski, wuj Janki, postanowił zakończyć życie na drzewie, a w jego kieszeni znaleziono kawałek papieru z odręczną notatką: „Znajdźcie Jankę Szawłowską”. W ten sposób Janka została wplątana w policyjne śledztwo.

Szawła jest w szoku, a prawdziwe przerażenie ogarnia ją, gdy rozpoznaje drzewo. Niechciane wspomnienia wracają do niej, te, które starała się wymazać z pamięci na zawsze. To właśnie pod tym drzewem, 24 listopada 1994 roku, trzydzieści lat temu, znaleziono ciała dwójki małych dzieci. Zamordowane dzieci były kuzynami Szawły, a ona sama – córką byłego policjanta, który wcześniej służył w milicji.

Przeszłość wzywa Jankę, ale nie jest gotowa wrócić do wspomnień, które na zawsze odcisnęły na niej swoje piętno. Zmuszona do konfrontacji z własnymi traumami, wyrusza w trudną podróż w głąb swojej przeszłości. To, co odkryje w rodzinnej wsi, przerodzi się w prawdziwy koszmar, obnażając brutalną prawdę, która zmieni jej życie na zawsze.

Szawła wraca na Podlasie, kierowana dziennikarską intuicją, ale także potrzebą skonfrontowania się z własną przeszłością. Napędzają ją dwie siły: wewnętrzna – wynikająca z potrzeby zmierzenia się z własną traumą oraz zewnętrzna – tajemnicza sprawa śmierci, która od razu budzi w niej ciekawość i determinację w poszukiwaniu prawdy.

Życie Szawły jest pełne trudności. Mimo terapii wciąż nie potrafi uwolnić się od traumy, którą przeżyła w dzieciństwie. Jednak odniosłam wrażenie, że siłą napędową jej życia są przede wszystkim więzi przyjaźni, ponieważ na szczęście Janka ma Matyldę. Ich głęboka relacja kontrastuje z mrocznym klimatem, jaki autorka stworzyła w 𝑆𝑚𝑢𝑔𝑎𝑐ℎ. W przyjaciółce Janki, zwłaszcza w jej sposobie wysławiania się, dostrzegłam charakterystyczny język Małgorzaty Starosty, który wnosi do tej mrocznej historii ciepły, ludzki ton.

Jednym z największych atutów 𝑆𝑚𝑢𝑔 jest ich wyjątkowy klimat. Małgorzata Starosta doskonale buduje napięcie, krok po kroku odsłaniając kolejne elementy tajemnicy. Razem z bohaterką zagłębiałam się w zawiłości przeszłości, próbując odkryć prawdę. Dzięki plastycznym i sugestywnym opisom bez trudu wyobrażałam sobie zarówno miejsca, jak i wydarzenia, które ożywały na kartach tej powieści. Autorka wprowadziła mnie w świat pełen prawdziwych emocji, autentycznego zła i realistycznych zagadek śledczych, które momentami wydawały mi się bardziej niewiarygodne niż fikcja literacka.

Ta historia to największy koszmar, jaki może dotknąć każdego rodzica i każdą rodzinę. Dzieci wychodzą z domu, żeby pobawić się na podwórku... i już nigdy nie wracają. Dla mnie niewiarygodne jest to, że coś takiego mogło naprawdę się wydarzyć, a jednak jest to przerażająca rzeczywistość.

Trudno uwierzyć, że sprawca tej zbrodni nigdy nie został odkryty. Obecnie wykrywalność tego typu przestępstw jest znacznie wyższa dzięki nowoczesnym technologiom, lepszemu zrozumieniu psychologii i efektywnej wymianie informacji. Gdyby sprawa dzieci ze 𝑆𝑚𝑢𝑔ó𝑤 miała miejsce dziś, rozwiązanie byłoby niemal pewne. Niestety, trzy dekady temu błędy w służbach i brak odpowiednich kompetencji skutkowały tragicznymi skutkami.

Jestem pod ogromnym wrażeniem 𝑆𝑚𝑢𝑔, zarówno jako niezwykłej historii, jak i barwnych, charakterystycznych postaci. Najbardziej zachwyciło mnie podejście do niemal przedawnionego śledztwa – te nagrania, wspomnienia, mroczny nastrój i skomplikowane, rodzinne relacje stworzyły niezapomnianą, wyjątkową atmosferę. 𝑆𝑚𝑢𝑔𝑖 to powieść, która na długo pozostanie w moim sercu. Nie jest to tylko pasjonujący kryminał, ale także przejmująca analiza ludzkiej natury i trudów związanych z pogodzeniem się z przeszłością.

Małgorzata Starosta kolejny raz udowodniła, że jest znakomitą autorką i żaden gatunek literacki nie jest jej obcy. Historia true crime w wykonaniu Małgorzaty Starosty wypadła znakomicie.

𝐿𝑢𝑑𝑧𝑖𝑒 𝑧𝑎𝑝𝑜𝑚𝑖𝑛𝑎𝑗ą, ż𝑒 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑑𝑒 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑖𝑚 𝑡𝑟𝑧𝑒𝑏𝑎 𝑏𝑦ć 𝑝𝑜𝑟𝑧ą𝑑𝑛𝑦𝑚 𝑐𝑧ł𝑜𝑤𝑖𝑒𝑘𝑖𝑒𝑚, 𝑎 𝑤𝑡𝑒𝑑𝑦 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑜, 𝑐𝑜 𝑟𝑜𝑏𝑖𝑚𝑦, 𝑗𝑒𝑠𝑡 𝑡𝑒𝑔𝑜 𝑏𝑒𝑧𝑝𝑜ś𝑟𝑒𝑑𝑛𝑖𝑚 𝑤𝑦𝑛𝑖𝑘𝑖𝑒𝑚

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Smugi” Małgorzaty Starosty to powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, która prowadzi czytelnika przez gęstą sieć tajemnic, traum i nierozwiązanych spraw sprzed lat. To historia o zbrodni, która odcisnęła piętno na małej społeczności i rodzinie głównej bohaterki, a także o mrocznych zakamarkach ludzkiej duszy, skrywającej sekrety, których nie sposób wymazać z pamięci.

Miałam okazję odbierać tę opowieść w sposób szczególny dzięki wyjątkowej superprodukcji audio, której klimat oddała wyrazista i przejmująca interpretacja między innymi Anny Szymańczyk, Artura Dziurmana, Pauliny Holtz i Filipa Kosiora oraz skomponowana specjalnie dla niej muzyka. Jej mroczny i nostalgiczny klimat został oddany tak niesamowicie dojmująco, że ciarki co rusz przebiegały mi po plecach.

Trudno pogodzić się z faktem, że prawo i sprawiedliwość nie zawsze idą ze sobą w parze, że nie zawsze udaje się wskazać winnego i postawić mu zarzuty. Trudno też zachować bezstronność i nie narzucać własnych ocen czy interpretacji. Autorce jednak udało się to perfekcyjnie. Przedstawiając wydarzenia zarówno sprzed trzydziestu lat, jak i bieżące w sposób neutralny pozostawia nam przestrzeń do własnych refleksji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dziś opowiem Wam o książce, która wywarła na mnie szczególne wrażenie. Autorka podjęła się opisania prawdziwej historii, która nie ma zakończenia. Winny nigdy nie został złapany. Morderstwo jest faktem, reszta to fikcja wymyślona przez autorkę, temu z niezwykłym zainteresowaniem podjęłam się przeczytania tej książki. Sposób, w jaki autorka wstawiła fikcyjnych bohaterów i wmieszała ich w prawdziwe wydarzenia, które miały miejsce, to mistrzostwo. Akcja wciąga od samego początku i trzyma w napięciu przez cały bieg tej historii.

"Smugi" autorstwa Małgorzaty Starosty to mroczna opowieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, która skupia się na zbrodni bez kary w małej miejscowości na Podlasiu. Główna bohaterka, Janka Szawłowska, wraca do swojego rodzinnego domu po samobójstwie wuja, co odkrywa stare tajemnice i morderstwo dwojga dzieci, które miało miejsce trzydzieści lat wcześniej.

Ta tragedia staje się punktem wyjścia do odkrycia przez nią zbrodni, która miała miejsce trzydzieści lat wcześniej. Janka odkrywa tajemnice swojej rodziny oraz społeczności, a jej prywatne śledztwo prowadzi ją do mrocznych zakamarków przeszłości.

Jej prywatne śledztwo prowadzi ją do odkrycia niepokojących faktów i złożonych relacji międzyludzkich, które miały wpływ na całą społeczność. Janka musi zmierzyć się z duchami przeszłości, które odżywają w miarę, jak odkrywa kolejne elementy układanki. W trakcie dochodzenia napotyka na różne przeszkody, a jej determinacja stawia ją w niebezpiecznych sytuacjach.

Książka wyróżnia się intensywną narracją, która przenosi czytelnika w świecie pełen zagadek, tajemnic i emocji. Starosta potrafi skutecznie zbudować klimat i napięcie, co sprawia, że lektura jest niezwykle angażująca.

Książka porusza również kwestie moralne i etyczne, zadając pytania o winę i odpowiedzialność. Janka stara się zrozumieć, co doprowadziło do tragicznych wydarzeń sprzed lat, jednocześnie zmagając się z własnymi demonami i poczuciem winy.

Atmosfera w książce jest pełna napięcia, a autorka zręcznie buduje klimat tajemnicy i niepewności. Małgorzata Starosta potrafi wciągnąć czytelnika w skomplikowany świat swoich bohaterów, ukazując ich wewnętrzne konflikty i motywacje.

Książka porusza wiele trudnych tematów, takich jak zbrodnia, kara, tajemnice rodzinne, poczucie winy i moralność. Autorka zadaje pytania o to, jak przeszłość wpływa na nasze życie i czy możemy uciec od swoich demonów.

Opisana historia spotkała się z bardzo pozytywnym odbiorem zarówno wśród czytelników, jak i krytyków. Chwalona jest za głębokie portrety psychologiczne bohaterów, skomplikowaną intrygę oraz umiejętność budowania napięcia.

"Smugi" to wciągający thriller, który łączy elementy kryminału, dramatu psychologicznego i literatury faktu. Książka z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom mrocznych, pełnych napięcia historii, które nie tylko bawią, ale i skłaniają do refleksji.

Super lektura dla miłośników thrillerów, kryminałów oraz literatury psychologicznej. Spodoba się osobom, które lubią skomplikowane, mroczne fabuły oraz głębokie studium postaci.

Ja od tej książki nie mogłam się oderwać, szukając nadziei na odszukanie sprawcy, choć wiem, że sprawa ta skończyła się przedawnieniem. Takie książki zostają długo w pamięci, autorka tchnęła ducha w sprawę sprzed lat, by został po niej ślad.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

KAJDANY PRZESZŁOŚCI

 

Małgorzata Starosta to pisarka z bogatym już dorobkiem literackim. Do tej pory kojarzona z komediami kryminalnymi, tym razem prezentuje nowe, mroczne oblicze. „Smugi” to powieść oparta na historii prawdziwej zbrodni. Szokującej, brutalnej i... niewyjaśnionej. Co wydarzyło się trzydzieści lat temu na Podlasiu?

 

Janka Szawłowska przeżywa szok, gdy pewnego dnia w miejscu jej pracy pojawia się policja. Okazuje się, że jej wujek popełnił samobójstwo, a przy jego ciele znaleziono dziwną wiadomość, w której zmarły wymienia nazwisko Janki. Kobieta nie miała z nim kontaktu od wielu lat, a zagadkowa śmierć wuja zdaje się być powiązana z przeszłością, o której nie chciałaby pamiętać. Janka wyrusza na Podlasie, do wsi, w której pochowała swoje demony. Trzydzieści lat temu doszło tu do makabrycznej zbrodni, której ofiarami padła dwójka dzieci. Czy klucz do morderstwa sprzed lat kryje się w jej pamięci? Czy dramatyczne wspomnienia, zakopane głęboko w czeluściach umysłu, powinny zostać uwolnione?

 

Małgorzata Starosta postawiła na dość niekonwencjonalną konstrukcję powieści. „Smugi” w dużej mierze stanowią retrospekcję wydarzeń. W zaskakujący sposób przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Ten zabieg okazał się nie dość, że interesujący, to także niezwykle udany. Dynamiczna narracja, dwie osie czasowe, wyraziści bohaterowie i pełna nieoczywistych zwrotów akcja, sprawiają, że świetnie się czyta tę książkę. Starosta posiada własny, niepodrabialny styl, który być może, nie każdemu przypadnie do gustu, ale wyróżnia jej książki. Płynna budowa zdań, swoiste poczucie humoru i duża wnikliwość jeżeli chodzi o charakterologię postaci - te elementy sprawiają, że tę powieść po prostu się chłonie. „Smugi” to nie jest lekka opowieść. Dotyka tego, co przeraża nas najbardziej, tego, co czyni nas bezbronnymi i bezsilnymi - śmierci dzieci. Inaczej odbieramy te historie, w których ofiarami są najmłodsi. Wzbudzają one w nas lęk, odrazę, niemoc. Małgorzata Starosta oparła swoją opowieść na prawdziwych wydarzeniach, jednakże sama zbrodnia jest tu jedynie punktem wyjściowym. „Smugi” to niepokojąca historia o rozpaczy, kłamstwie i strachu. O tym, jak tragiczne zdarzenie odbijać się może na nas przez całe życie. O tym, jak trudno jest przezwyciężyć traumę. Imponujące jest nasycenie emocjonalne jakie udało się autorce stworzyć. To lektura, która zmusza czytelnika do skupienia, do rozmyślań, do zadawania pytań. Czy istnieje zbrodnia idealna? Czy da się żyć z piętnem popełnionej zbrodni? Małgorzata Starosta nie moralizuje, nie podaje odpowiedzi, zmusza nas do przeanalizowania swoich poglądów serwując niebanalną opowieść, która posiada tak duże cechy prawdopodobieństwa, że jesteśmy gotowi uwierzyć w nią. A jest to jedynie literacka fikcja osnuta na kanwie prawdziwego morderstwa. Starosta jest przekonująca. Kreśli mocnych, charakterystycznych bohaterów, świetnie radzi sobie z komponowaniem aury małomiasteczkowej mentalności. Użycie charakterystycznej dla regionu gwary dodaje tej historii realizmu. Za rzecz najważniejszą uważam to, że pisarce udało się tak perfekcyjnie wyważyć wszystkie komponenty tej opowieści, że stała się ona wiarygodna. Świetnie napisana książka, oryginalny styl i rewelacyjnie poprowadzona narracja. Czytając tę powieść niczego nie możemy być pewni, na jaw co rusz wychodzą nowe sekrety, a grono podejrzanych niebezpiecznie się rozszerza. Gęsta, pełna niepokoju atmosfera dopełnia dzieła.”Smugi” to powieść, którą czyta się z zapartym tchem.

 

Maleńka wieś, która chowa przed światem swoje tajemnice. Rodzina, którą podzieli zbrodnia. Ludzie, którzy pamiętają i tacy, którzy pamiętać nie chcą - Małgorzata Starosta przenikliwie zagląda głęboko pod warstwy wierzchnie społeczeństwa. Analizuje motywy, odkrywa coraz to nowe grzechy, obnaża kłamstwa i zawiść. „Smugi” stawiają szereg pytań o lojalność, sprawiedliwość oraz to, czy zawsze warto jest dociekać prawdy. Interesująco napisana powieść, która zawiera wszystkie elementy krymianłu, ale jest także przejmującym dramatem. Starosta żongluje emocjami, wie jak posługiwać się środkami stylistycznymi, by na każdym kroku prowadzić z czytelnikiem grę. Bardzo dobrze napsana książka, którą się zapamiętuje.

 

Krzywdy wyrządzone niewinnym domagają się pomszczenia. Czy tam, gdzie nie sięga prawo, można wcielic się w rolę sędziego? Jak okiełznać przeszłość, która wciąż atakuje obrazem śmierci? Czy każda zbrodnia może zostać ukarana? Odważna, świeża i niesztampowa powieść, która czytelnikom o mocnych nerwach dostarczy emocjonujących wrażeń. Na podstawie książki powstało także słuchowisko, w którym występuje wielu uznanych aktorów, jeżeli więc ktoś lubuje się w opowieściach interpretowanych, to będzie ukontentowany. Osobiście nie potrafię słuchać, ale czytam z wielką pasją. I powieści takie jak „Smugi” życzyłabym sobie czytać częściej. Rewelacyjna książka. Diabeł goraco poleca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA – PREMIERA 01.12.

 

Są takie książki, które chwytają nas za gardło od pierwszych stron i nie puszczają do ostatnich, ustawicznie przyciągają nasze myśli i zmuszają do bardzo bolesnych i głęboki przemyśleń. „Smugi” są taką właśnie książka, choć jestem już dawno po lekturze ciągle o niej myślę.  

 

Mężczyzna popełnia samobójstwo w małej miejscowości na Podlasiu. Policja natychmiast wiąże to z niewyjaśnionym morderstwem dwójki dzieci dokonanym w tej samej miejscowości przeszło 30 lat temu. Dlaczego samobójca ma w kieszeni kartkę z nazwiskiem Janki Szawłowskiej?

 

W Krzyżajnach wszyscy się znają, wiele o sobie wiedzą, obserwują się, ale gdy zostają zamordowane dzieci nikt nie potrafi wskazać prawdziwego sprawcy. Zaczyna się sinusoida milczenia oraz wzajemnych oskarżeń.

 

Sprawa jest o tyle wstrząsająca, że dotyczy zabójstwa dzieci i to dzieci też są świadkami odkrycia zwłok. Niektórzy bohaterowie opuszczają miejsce zamieszkania, bo nie radzą sobie z przeżyciami, nie potrafią funkcjonować w tylko z pozoru sielskim i bezpiecznym miejscu.  

 

Janka Szawłowska mieszka obecnie w Warszawie. Pomimo, że wiele lat poświęciła na przepracowanie traum te ciągle zimują w jej podświadomości, czasami boleśnie dając o sobie znać.  Samobójstwo jej dawno niewidzianego wujka zmusza ją do powrotu do ludzi i miejsca, o których starała się zapomnieć.

 

Z każdą stroną wchodzimy w coraz bardziej niepokojącą atmosferę tej książki. Pojawia się wiele pytań, rodzi się mnóstwo podejrzeń a odpowiedzi jak na lekarstwo. Niepojętym dla nas jest jak w tak klaustrofobicznym środowisku mogło uciec ludzkiej ciekawości morderstwo dzieci. Czujemy na palcach pajęczynę snutą przez tajemnice, kłamstwa, matactwa, zmowę milczenia. Pod skórą rodzi się mrowiąca myśl, że wyczekiwana prawda okażę się bardzo okrutna.

 

„Smugi” to bardzo intensywny, gęsty i emocjonalny kryminał. To, że jest on inspirowany faktami jeszcze mocniej wstrząsa czytelnikiem.  Ostrzegam Was, ta książka tknie niczym najostrzejszy skalpel, pali żywym ogniem i wywołuje wściekły sprzeciw wobec …. to musicie doczytać sami.

 

NB: Kto woli audiobooki niech sięgnie po superprodukcję „Smug”. Warta jest grzechu.

 

Współpraca @wydawnictwo_labreto

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Przecież takie historie nie mają miejsca w normalnym życiu, nie tutaj, nie obok nas. Tak myślą zwykli ludzie - i ja też tak myślałam. Od dawna jednak wiem, że to nieprawda, że jest dokładnie odwrotnie. Że właśnie tu dzieje się niemieszczące się w głowie zło."

 

Maleńka wieś na Podlasiu, naznaczona potworną zbrodnią sprzed trzydziestu lat, która wciąż kładzie się cieniem na lokalnej społeczności. Smugi, tak mówiono o tym miejscu, łąkach położonch nieopodal lasu, które niegdyś stanowiły swoisty plac zabaw dla okolicznych dzieci. To właśnie tam znaleziono Jędrka i Michaśkę, którzy już nigdy nie powrócili do domu. Te niechciane obrazy często powracają we wspomnieniach mieszkańców oraz Janki Szawłowskiej, mimo upływu czasu i wielu godzin terapii. Po latach sprawa znów upomina się o sprawiedliwość. ,,Całe życie budowane na głęboko zakopanym koszmarze. I teraz ktoś chce go znowu wywlec na światło dzienne.". Szawła wraca w rodzinne strony, zmuszona stawić czoło własnej przeszłości, która nigdy nie została tak do końca pogrzebana.

 

Opowieść o zbrodni bez kary, nieukojonym żalu zalegającym na dnie duszy oraz traumie, która wciąż pali żywym ogniem. Pisana emocjami, z ogromną wrażliwością, zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Doskonale oddaje charakter małomiasteczkowej społeczności, ukazuje jej mentalność oraz zarówno ciemne, jak i jasne strony mieszkańców. Wiele tu niejasności, pytań i ludzkich dramatów. Dla Szawły jest to konfrontacja z przeszłością i bolesnymi doświadczeniami. Nie ma wątpliwości, że ta sprawa wpłynie nie tylko na jej życie, ale także na życie wszystkich, których dotknęła. Na początku zapoznawałam się z tą historią, czytając książkę, jednak w połowie lektury postanowiłam sprawdzić słuchowisko, o którym tyle słyszałam. Ciężko było mi przyzwyczaić się do tej formy, więc raczej nie dla mnie takie produkcje. Mimo że przesłuchałam całość, wróciłam do książki, aby upewnić się, że wszystko dobrze zrozumiałam. To powieść, która na długo pozostaje w pamięci po zakończeniu lektury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,, Ludzie zostawiają ślady, a inni ludzie te ślady odnajdują. Niekiedy po prostu potrzeba na to więcej czasu".


,,Smugi" - czyli nowa powieść Małgorzaty Starosty, do tego zupełnie ,,z innej parafii" niż nas do tego przyzwyczaiła.. Dlatego, z tym większą ciekawością, sięgnęłam po tę historię i z pewnością długo o niej nie zapomnę. Autorka wzięła na tapetę osnucie mrocznej fikcyjnej opowieści na motywach rzeczywistych wydarzeń dotyczących niewyjaśnionej zbrodni sprzed lat..
Jak jej poszło?
To musicie ocenić już sami.

Na początek poznajemy Jankę Szawłowską, Szawłę. Kobietę przewrażliwioną, nieufną, z ,,przebodźcowaną intuicją", której niemal trzydzieści lat temu, pewnego niepozornego dnia, dziecięcy beztroski świat runą jak domek z kart. Ktoś okrutnie i bez ostrzeżenia pozbawił ją przyjaciół, poczucia bezpieczeństwa, wiary w to, że ,,wszystko będzie dobrze".. Pozostała zatem tylko ,,otchłań wypełniona sennymi koszmarami, krzykami w środku nocy, niedającymi się zatrzymać łzami i nieustającym lękiem przed złem czającym się w ciemności". Mała dziewczynka dostała ,,w prezencie" od losu traumę, którą musiała przez lata przepracować i co nie do końca jej się jeszcze udało.. Aż wydarzyło się ,,coś", co ożywiło tragiczną zbrodnię sprzed trzydziestu lat, makabryczne morderstwo dwojga dzieci w małej wsi na Podlasiu - nieludzkie okrucieństwo, które naznaczyło życie wielu ludzi. Okazuje się, że więzy przeszłości są tak silne, że nie może ich zerwać nawet czas.. Lawina faktów, domysłów i wątpliwości osuwa się na uczestników tragicznych zdarzeń odsłaniając mroczną prawdę, półprawdę i nieprawdę o zbrodni bez kary..
,,Smugi" to mocna kryminalna historia dająca do myślenia. Klimatyczna. Emocjonująca. Świetnie opowiedziana. O zbrodni, prawie, sprawiedliwości i niesprawiedliwości.. I w końcu o czasie, który nieubłaganie biegnie do przodu i dla nikogo się nie zatrzymuje..

Polecam.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rewelacyjnie napisana, historia oparta na faktach. Niezbyt często w kryminałach pozostająca bez rozwiązania. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gdy, widzę adnotacje, że powieść jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, to nie jestem w stanie przejść obok obojętnie nie wiem, czy to mój zwichrowany kod genetyczny, czy jakiś defekt mózgu, ale zwyczajnie tak mam.

Nie jest tajemnicą, że kocham Podlasie, ten spokój i ciszę, którą w powieści przerywa jednym ruchem tajemnicze samobójstwo, które otwiera stare rany i sprawy z przeszłości.?Autorka bardzo zręcznie posługuje się ,,czasem", przywołując wspomnienia, które przeplatają się z teraźniejszością. 
?Zabieg wykorzystania prawdziwych wydarzeń jako inspiracji nadaje tej historii realizmu i autentycznego wydźwięku, co zawsze uatrakcyjnia powieści. 

W tej historii padają naprawdę trudne pytania, na które trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Oprócz pytań są też niewygodne rozważania, które mogą powodować od dyskomfortu po niefizyczny ból.

Starosta popisała się dbałością o warstwę psychologiczną powieści. Zadbana była też zdecydowanie postać Janki, ja dopiero po kilku dniach od przeczytania powieści zasiadłam do recenzji i podczas analizy uderzyło mnie, jak ta postać była dopracowana. Niby postacie z traumami to nic nowego jednak w tym wypadku, jest inaczej i to znacznie, ponieważ pisarka buduje jej historie w sposób chirurgiczny, ukazuje doświadczenia i przepracowane traumy w nieszablonowy i dosadny sposób.

Zarówno ,,Smugi" jak i autorka są dla mnie odkryciem, ponieważ pisarka zaskoczyła mnie zupełnie, a jej dzieło nie jest sztampowym kryminałem, to historia pełna tajemnic, zadająca trudne i często niewygodne pytania, która czytelnika otacza napięciem i dreszczykiem.

Recenzja w ramach współpracy z Wydawnictwem Labreto

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sprawa sprzed lat. Współczesne samobójstwo. Co je łączy?
Czy można jeszcze rozwiązać coś, czego nie udało się dociec lata temu?
Świetni bohaterowie, nieoczywiste zakończenie.
Doskonałe słuchowisko, świetna historia, trzymająca w napięciu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)