Śmierć, jemioła i cholera. Saga rodu Tyszkowskich
Magda Skubisz

„Jemioła, klątwa i cholera” Magdy Skubisz to powieść, która przenosi czytelnika w malownicze Bieszczady XIX wieku, do czasów, gdy epidemia cholery stanowiła rzeczywiste zagrożenie dla społeczności. Ta misternie spleciona opowieść odsłania wiele warstw ludzkich losów i skomplikowanych relacji, czyniąc czytelnika uczestnikiem niezwykłych wydarzeń.

Fabuła powieści skupia się na losach bohaterów w obliczu epidemii cholery, która staje się kluczowym momentem w ich życiach. Antoni Tyszkowski, symbol upadku i zagubienia i walcząca z chorobą Katja stają się głównymi postaciami tej historii. Wątki miłosne, tajemnice związane z rodem Tyszkowskich oraz walka z chorobą składają się na wielowątkową opowieść, trzymającą czytelnika w napięciu.

Powieść nie tylko przedstawia rzeczywistość XIX-wiecznych Bieszczad, ale też ukazuje skomplikowane relacje społeczne i kulturowe panujące w tamtych czasach. Oskarżenia wobec Katji o praktyki magiczne związane z jej wiedzą na temat ziołolecznictwa stanowią ważny wątek, który ukazuje konflikt między tradycją a pragnieniem niesienia pomocy.

Autorka wykorzystuje tło historyczne do stworzenia barwnego świata, w którym odnajdujemy bogate odniesienia do wierzeń ludowych i społecznego podejścia do tajemniczych zjawisk. Skubisz doskonale balansuje realistyczne tło społeczne z elementami nadprzyrodzonymi, tworząc wyjątkowy klimat, który wciąga i zachęca do kontynuowania lektury.

Język autorki jest plastyczny i bogaty w szczegóły, co pozwala czytelnikowi wczuć się w atmosferę tamtych czasów. Jest też nieco archaiczny, dostosowany do czasów, w których rozgrywa się akcja. Z jednej strony stylizacja języka na przestarzały sprawia, że powieść jest oryginalna i bardzo klimatyczna, wydaje się też bardziej prawdziwa, z drugiej można mieć mały problem z szybkim odnalezieniem się w tej historii. Ponieważ jednak jest to już moje trzecie spotkanie z cyklem, przyzwyczaiłam się już do niego i odnalezienie w powieści nie sprawiło mi większych problemów.

Fabuła wciąga od pierwszych stron, a bogactwo emocji, ciekawe postaci i wartka akcja trzymają uwagę przez całą lekturę. Z klei narracja prowadzona z różnych perspektyw pozwala na wszechstronne poznanie bohaterów i ich losów. Silne postacie, wzbudzające sympatię lub niechęć, odgrywają istotną rolę w dynamicznej akcji. A emocje i napięcie nie ustępują jej pola.

„Jemioła, klątwa i cholera” to nie tylko opowieść o epidemii, ale też podróż do świata tajemnic i legend. Książka ukazuje siłę kobiecej determinacji, zderzenie tradycji z postępem i wierzenia, które kształtują losy bohaterów. To dzieło skłaniające do refleksji nad ludzką naturą i walką o przetrwanie w czasach zagrożeń. Powieść staje się fascynującym oknem w przeszłość, bogatym w szczegóły historyczne i społeczne, które uwydatniają niezwykłość historii opowiedzianej przez Magdę Skubisz.

Powieść porusza, angażuje i zaskakuje, stając się wartą uwagi propozycją dla czytelników pragnących wciągającej i zajmującej historii osadzonej w fascynującym kontekście historycznym. Ja się po raz kolejny bawiłam wyśmienicie z twórczością autorki i tę książkę oraz całą serię serdecznie Wam polecam.

Jemioła, klątwa i cholera” jest trzecim tomem Sagi Rodu Tyszkowskich. To pełna emocji podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, w której losy bohaterów splatają się z tajemnicami i walką o przetrwanie w obliczu nieuchronnej śmierci.

Główny bohater, Antoni Tyszkowski, staje się symbolem upadku. Osamotniony i opuszczony przez najbliższych, w tym nawet przez swojego psa, musi zmierzyć się z nie tylko osobistymi tragediami, ale także z wyjątkowo nieprzychylnym otoczeniem.

Tymczasem Katja rozpoczyna prawdziwą walkę ze śmiercią. Wraz z pojawieniem się zarazy, akcja przybiera tempa, a czytelnik zostaje wtłoczony w wir działań i walki o życie każdego chorego.

Katja, bohaterka walcząca z zarazą, staje się nie tylko symbolem odwagi, o której pragniemy wiedzieć więcej. Jej walka z przeciwnościami losu, nie tylko epidemią, ale także społecznymi uprzedzeniami, nadaje tej historii głęboki wymiar emocjonalny. Sytuacji nie poprawiają szerzące się zabobony, a także złośliwy doktor, który buntuje społeczność przeciwko młodej zielarce.

Niezwykle interesujący jest też kontekst kulturowy, w którym osadzona jest powieść. Bieszczady, z ich tajemniczymi legendami i miejscowymi wierzeniami, stanowią fascynujące tło dla opowieści, dodając jej niepowtarzalny klimat.

Autorka sprawnie posługuje się metaforami i porównaniami, nadając opowieści głębię i intensywność. Przeplata ona elementy realistyczne z tajemniczymi, co tworzy fascynującą mieszankę klimatów. Język wykorzystywany w opisach choroby, śmierci i walki z zarazą jest surowy, ale jednocześnie poetycki, co dodaje narracji specyficznego tonu.

Język używany przez autorkę jest również elastyczny, dostosowując się do różnych aspektów opowieści – od opisu osobistych tragedii bohaterów po dynamiczne sceny walki z zarazą. Autorka za pomocą swojego pióra potrafi zarówno poruszyć czytelnika, jak i wywołać w nim uczucie niepokoju, współgrając z atmosferą trzymającej w napięciu fabuły.

„Jemioła, klątwa i cholera” to powieść, która nie tylko trzyma czytelnika w napięciu, ale także skłania do refleksji nad kondycją ludzką w obliczu zagrożenia. Mieszanka elementów,

dramatu społecznego i tajemniczej historii sprawia, że ta książka z pewnością przyciągnie uwagę czytelników poszukujących nietuzinkowych i głębokich opowieści.

Trzeci tom serii ,,Saga rodu Tyszkowskich"
Tym razem poznajemy historię z perspektywy Wiktorii Tyszkowskiej, matki jaśnie pana.
Katja dalej mieszka w leśniczówce, pomaga chorym, unika szlachcica. Od Antoniego nawet własny pies się odsunął, a matka skreśliła. Włościańskie dzieci i służące mają za nic jego autorytet i pańskość.
Czy może być gorzej? Może! Cholera zbiera żniwa, Katja jest wezwana, a wręcz wywieziona do dworu Babki Tońcia. Walczy dzielnie, jej sprzymierzeńcami są zioła i receptury Batki, a wrogiem zaraza i... doktor Roztworowski, który prędzej wykończy chorych, niż przyzna, że nie wie, co robi. Opisy jego brutalnych sposobów tortur, bo trudno je nazwać kuracją, są naprawdę mocne.
Co jeszcze znajdziecie w tym tomie? Dużo opisów ludowych wierzeń i zabobonów jak widły i czosnek w walce z ,,czarnoduchą" i zarazą. Oraz obraz szlachty, blaski i cienie. Wspomnienia 50-letniej Wiktorii Tyszkowskiej, która nie jedno przeżyła. I na koniec tragedia Józefa.
Lekko humorystyczna historia, która wciąga od pierwszych stron. Za kilka dni premiera czwartego tomu. Całe szczęście! Polecam

przyjemna książka na długie wieczory!