Smakowita piętnastka
Janet Evanovich

"Smakowita piętnastka" - przepis na katastrofę

 

"Smakowita piętnastka" Janet Evanovich to piętnasta część przygód Stephanie Plum. Jakie wyzwania tym razem czekają na Śliweczkę?

Stephanie Plum, nazywana przez polskich fanów Śliweczką, to niepokorna dziewczyna z Jersey, która jest łowcą nagród w firmie poręczycielskiej swojego kuzyna Vinniego. Ma więcej szczęścia niż umiejętności zawodowych, co odbija się często na efektywność pracy. Jej zatrzymania NS-sów dość często przypominają parodię. Zdarza jej się stracić kajdanki, a nawet nowy samochód (w dodatku nie swój). Nie zmienia to faktu, że lubi swoją pracę. Choć daleko jej do ideału, to z małą pomocą potrafi być skuteczna. Spotyka się (z przerwami na kłótnie) z Joem Morellim, policjantem z Trenton. Ale jej nie tylko zawodowe drogi krzyżują się często z Komandosem, który wprowadził ją w tajniki tego zawodu.

Stephanie ma dar ściągania na siebie kłopotów. Okazuje się, że Lula, z jej koleżanka z biura i była prostytutka, ma tę samą umiejętność. Pewnego dnia jest świadkiem przestępstwa. Znany kucharz Stanley Chipotle dosłownie traci głowę na jej oczach. Przestępcy nie zamierzają odpuścić, póki nie zlikwidują Luli. Koleżanka prosi Stephanie o pomoc w schwytaniu sprawców i zgarnięciu miliona dolarów nagrody i stworzeniu mistrzowskiego sosu barbecue na konkurs kulinarny. Śliweczka dostaje także nietypowe zlecenie od Komandosa, który chce, by wyśledziła osoby odpowiedzialne za włamania do domów monitorowanych przez jego agencję ochrony. Jedno jest pewne, wybuchnie jeden pożar...

"Smakowita piętnastka" jest powieścią kryminalno-sensacyjną pełną humoru. Książkę czyta się szybko za sprawą lekkiego i zabawnego języka. Przygody Stephanie i jej przyjaciół są tak niesamowite i groteskowe, że trudno zachować powagę. Zwłaszcza gdy czyta się o nietypowych sposobach łapania przestępców, np. w zakładzie pogrzebowym lub metodach grillowania.

Powieść została napisana w pierwszej osobie - z perspektywy Stephanie. Dzięki temu możemy poznać zabawne, choć nie zawsze błyskotliwe, przemyślenia i komentarze głównej bohaterki. Przykładem może być takie oto wspomnienie: Kiedy byłam mała, bałam się pająków i warzyw. Jako osoba dorosła wykreśliłam warzywa z listy rzeczy przerażających, ale dodałam całe mnóstwo nowych pozycji. Morderczych maniaków, seryjnych gwałcicieli, cellulit, babkę Joego Morellego – Bellę, zarażone wścieklizną nietoperze i wszelkie formy zorganizowanej aktywności fizycznej.

Trzeba przyznać, że Janet Evanovich nie wychodzi z formy. Autorka potrafi zbudować napięcie dzięki wprowadzeniu nagłych zwrotów akcji, które zmieniają perspektywę o 180 stopni oraz dozowaniu istotnych informacji. Książka wciąga od pierwszych stron, dlatego trudno ją odłożyć na później. A zakończenie jest jak zwykle zaskakujące. Polecam tę książkę miłośnikom Stephanie Plum oraz fanom kryminałów, którzy lubią poczucie humoru, a także osobom, które dopiero zamierzają poznać Śliweczkę.

Warto wspomnieć, że "Złośliwa piętnastka" to piętnasta część przygód Stephanie Plum. Poprzednie części to: "Jak upolować faceta. Po pierwsze dla pieniędzy", "Po drugie dla kasy", "Po trzecie dla zasady", "Zaliczyć czwórkę", "Przybić piątkę", "Po szóste nie odpuszczaj", "Szczęśliwa siódemka", "Ósemka wygrywa", "Wystrzałowa dziewiątka", "Dziesięć kawałków", "Najlepsza jedenastka", "Parszywa dwunastka", "Złośliwa trzynastka", "Odlotowa czternastka". Każdą część można czytać jak odrębną historię. Brak znajomości poprzednich części nie przeszkadza w zrozumieniu bieżących wydarzeń, dlatego można zacząć od początku jak i od środka serii. Wybór pozostawiam czytelnikom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przezabawna powieść, jak pewnie większość (jesli nie wszystkie) książek tej autorki. Lula jest świadkiem dekapitacji znanego kucharza, który miał wziąć udział w konkursie kulinarnym. Za złapanie mordercy wyznaczono wysoką nagrodę i Stephani wraz z Lulą pokuszą się o jej zdobycie. Lula ma wziąć udział w konkursie, którego nie dożył kucharz, co owocuje mnóstwem kulinarnych katastrof. Na domiar złego mordercy wciąż prześladują Lulę, próbując ściąć jej głowę, a niemal każdy samochód, którym porusza się Stephani staje w ogniu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pani Evanovich w przypadku tworzenia przygód Śliwki ma swoje wzloty i upadki. Po ostatnich kilku niezbyt porywających częściach w końcu doczekałam się 'wzlotu'! Uwielbiam jak Steph pomieszkuje u Komandosa (zdecydowanie jestem #teamRanger!) i dostałam to w tej części. Na dodatek należy dodać tradycyjnie niezawodną Lulę - tym razem spółkującą z babcią Mazurową i wiadomo, że salwom śmiechu nie będzie końca. W końcu przy tej części popłakałam się ze śmiechu! I musiałam odłożyć książkę na dobrych 10 minut żeby się uspokoić :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Smakowita piętnastka to moje trzecie spotkanie ze Stephanie Plum. Nie żałuję ani jednej przeczytanej strony, szkoda tylko, że nie mogę przeczytać więcej. Przy lekturze kolejnej części bawiłam się świetnie. Było mi potrzebne takie oderwanie po dwóch wcześniejszych powieściach. Mimo, że nie czytam regularnie, nie sądzę, abym coś ważnego straciła. Każda książka skupia się na innym problemie, innym śledztwie. Nawet jeśli coś mi umknęło, to nie zdaję sobie z tego sprawy i mam nadzieję kiedyś, w przyszłości, przeczytać całą serię. W sumie już napisałam, co się będzie działo, a uwierzcie mi, dziać się będzie dużo i intensywnie. Janet Evanovich przyzwyczaiła swoich czytelników do dużej porcji humoru i przyznam, że i tym razem uśmiech błąkał mi się po ustach. Sama Stephanie potrafi się władować w taką kabałę, że szkoda gadać. Babcia Mazurowa, moja ulubiona bohaterka z tej serii, jest niesamowita. Jestem ciekawa, skąd wziął się pomysł na wykreowanie takiej postaci. Może babcia Evanovich stała się pierwowzorem babci Mazurowej. Smakowita piętnastka to akcja, zawrotne tempo i, jak wcześniej napisałam, mnóstwo dobrego humoru. Niektórzy na pewno będą się zaśmiewać do łez. Ja jestem trochę bardziej powściągliwa, ale to nie znaczy, że się nie śmiałam. Seria, która nie ma końca? Jeżeli tylko Janet Evanovich się nie wypali i cały czas będzie trzymała taki poziom, to dla mnie cykl o Stephanie Plum może mieć i pięćdziesiąt części. https://monweg.blogspot.com/2016/03/stephanie-plum-smakowita-pietnastka.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)