Jeżeli wciąż uważasz, że twoja szklanka jest do połowy pusta, przelej wodę do mniejszego naczynia i przestań zawracać innym głowę. Zapowiadał się piękny weekend, który Anna i Jerzy zamierzali spędzić na wycieczce. Tak to zaplanowali. Nagle wydarzenia potoczyły się błyskawicznie. Nieznośny ból, szpital i straszna diagnoza – zapalenie trzustki. Anna, skazana na bezwzględną głodówkę, marzy, by wreszcie napić się wody. Chociaż dwa łyki… Po wyjściu ze szpitala Anna musi stosować rygorystyczną dietę. Kiedy wraca do pracy, jej nadwornym kucharzem zostaje mąż, który umie zagotować jedynie wodę na herbatę. Jerzy dzielnie walczy w kuchni, ucząc się na błędach i zyskując coraz większe doświadczenie. Co dokładnie znaczy „gotować do miękkości” albo „szczypta soli”? To trudne, ale do opanowania. Przecież praktyka czyni mistrza, toteż gdy Jerzy zyskuje wreszcie upragnioną pewność siebie i przestaje zasypywać pytaniami całą rodzinę, zaczyna eksperymentować i tworzyć własne kompozycje kulinarne. Mądra, pouczająca historia o niełatwych sprawach. Opowiedziana w ujmujący sposób i z dużym poczuciem humoru, bez taniego sentymentalizmu. Książka dla wszystkich, których świat stanął na głowie i którzy czują się w kuchni równie bezradni jak Jerzy. Dużo praktycznych, dokładnych wskazówek i przepisów dla trzustkowców, a przy tym niezwykle wciągająca lektura. (opis wydawcy)
Informacje dodatkowe o Smak czystej wody:
Wydawnictwo: HarperCollins Polska
Data wydania: 2019-03-13
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 207
Tytuł oryginału: Smak czystej wody
Język oryginału: polski
Kup książkę Smak czystej wody
Zobacz także
Smak czystej wody - opinie o książce
Przeczytane:2019-07-04, Ocena: 4, Przeczytałam, Mam, 26 książek 2019, 52 książki 2019, 12 książek 2019, Wyzwanie - wybrana przez siebie liczba książek w 2019 roku,
Smak czystej wody to bardzo nietypowy tytuł. Połączenie poradnika, książki kucharskiej i powieści o kobiecie, której trzustka odmówiła posłuszeństwa i wywróciła świat jej i jej męża do góry nogami.
Narratorem jest mąż chorej. Facet, który umie jeść. Gorzej z przygotowaniem tego, co ma zjeść. Teraz musi stanąć na wysokości zadania i przystosować warunki do potrzeb żony. Uczy się gotować praktycznie od zera, a każdą ze swoich wątpliwości opisuje.
Jak ja żałuję, że na tego typu książkę nie trafiłam jakieś 10 lat temu! Czytałam o dylematach bohatera, jakbym słuchała samej siebie! Ileż razy w przepisie znajdowałam coś, czego nie potrafiłam ogarnąć. A pytanie kogokolwiek kończyło się tym samym: no przecież masz tam wszystko napisane.
Autor jest wspaniałym mówcą (tudzież pisarzem). Gdy opowiada, człowiek czyta jak zaczarowany, co rusz wybuchając śmiechem. Genialnie postrzega świat i w prostych słowach o tym pisze. Idealnie dobiera porównania, obrazowo przedstawia problemy, kreuje swój własny styl, za który go uwielbiam!
Jedyne co mi się nie podobało, to momenty znużenia. Gdy w swoich opowieściach za daleko odbiegał od głównego tematu. Niestety prawie wszystkie (poza historią o ich ślubie) wspomnienia z przeszłości czy nawiązania do pop kultury były męczącym przerywnikiem. Męczącym do tego stopnia, że po szóstym rozdziale odłożyłam książkę na całe dwa tygodnie lekko zdegustowana: gdzie podział się główny wątek? Gdzie Anna i jej choroba?
Pan Wlazło zaprosił do mojego domu kawę zbożową. Nie znosiłam jej jako dziecko, teraz piję zamiast rozpuszczalnej lub tej tzw. sypanej/parzonej (jak kto woli). Zamierzam również wypróbować przynajmniej część przepisów, które autor poleca.
Więcej o książce: