Skrzywdzona
Cathy Glass

Od dawna już chciałam sięgnąć po książkę z serii „Historie Prawdziwe” i to właśnie dotyczącą krzywdzonych dzieci, ale zwyczajnie, po ludzku… bałam się. Obawiałam się swojej reakcji i tego, że nie zdołam emocjonalnie udźwignąć tego tematu. Kiedy jednak otrzymałam „Skrzywdzoną” postanowiłam zmierzyć się z problemami opisanymi przez Cathy Glass.
Od razu na wstępie napiszę, że nie było łatwo. Historia małej Jodi Brown jest wstrząsająca, wręcz trudna do uwierzenia, choć z drugiej strony dobrze wiemy, że takie rzeczy naprawdę dzieją się wśród nas. Ośmioletnia dziewczynka trafia pod opiekę Cathy – doświadczonej opiekunki, kiedy już żadna rodzina zastępcza sobie z nią nie radzi. Inną alternatywą dla Jodi pozostaje już tylko placówka wychowawcza, czyli popularnie mówiąc – Dom Dziecka. Dziewczynka przez prawie całe swoje ośmioletnie życie doświadczała najgorszych praktyk ze strony najbliższych – jej własnych rodziców – pedofili. Była molestowana i krzywdzona także przez osoby obce zwane wujkami, ciociami, dziadziami… To co przeżyła wywarło trwałe skutki na jej psychice i doprowadziło do opóźnienia umysłowego, niepełnosprawności i nieodwracalnych zaburzeń.

Lektura tej książki wymaga od czytelnika bardzo dużo rozwagi i determinacji, choć napisana jest w przystępny i zrozumiały sposób. Łzy cisną się do oczu, przerażenie ściska gardło, a mimo to chce się czytać dalej… Prawdziwą złość i wściekłość budziły we mnie opisy dotyczące działań ośrodka opieki społecznej, a dokładniej pracujących tam niektórych osób. Dla mnie praca w takim miejscu powinna wiązać się z powołaniem, powinna mieć na względzie dobro pokrzywdzonych, a niestety Jodi nie miała szczęścia nawet w tym aspekcie. Jej opiekunka społeczna Eileen okazała się kobietą o niskiej empatii, nie przejmowała się zbytnio losem podopiecznej i wykonywała swoje zadania rutynowo, bez poświęcenia się sprawie. Mimo, iż autorka próbuje tłumaczyć i rozumieć niektóre zaniedbania i błędy opieki społecznej, dla mnie nadal pozostaje to nie do przyjęcia, tym bardziej, że dziewczynka od czasu swoich narodzin pozostawała w tak zwanej grupie ryzyka, ryzyka, które nie zostało dostatecznie zbadane i wyeliminowane, zanim doszło do najgorszego.

Autorka opisuje historię dziewczynki etapami – tak jak sama ją odkrywała. W miarę coraz bliższego poznawania przeszłości Jodi wychodzą na jaw coraz straszniejsze fakty i przestaje dziwić pogarszające się zachowanie dziecka. Podziwiam determinację i konsekwencję z jaką Cathy Glass radziła sobie z problemami, które, jak sama przyznała, przerosły nie tylko ją – doświadczoną opiekunkę, ale także, jak widać, instytucje do prowadzenia tego typu spraw stworzone. Chętnie poznałabym dalsze losy Jodi, dla której wreszcie wyszło słonko.

Polecam serdecznie, choć sięgając po tę książką trzeba się przygotować na drastyczne sceny i zdarzenia, z którymi wewnętrznie trudno sobie poradzić. Tej historii się nie czyta, z przeszłością „Skrzywdzonej” trzeba się zmierzyć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wstrząsająca historia okrutnie skrzywdzonej dziewczynki. Tematy, których zazwyczaj się nie porusza. Dramaty, od których każdy woli się trzymać z daleka. Czasem coś słyszymy, o czymś wiemy ale nie chcemy ingerować. To nas nie dotyczy ktoś w tym czasie przeżywa najgorszy koszmar, który zmienia na całe życia. Książka doskonała, żeby to w końcu ludziom uświadomić. Historie napisane przez Cathy Glass oparte są na faktach ta również. Molestowana seksualnie dziewczynka trafia pod jej opiekę. Długo nikt nie wiedział co się działo w jej rodzinnym domu. Książka naprawdę porusza i przeraża. Zwłaszcza kiedy człowiek uświadomi sobie, że takie historie dzieją się naprawdę. Niektórzy ludzie to potwory.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zastanawialiście się kiedyś, co przechodzą dzieci przebywające w domach dziecka lub te, które trafiają do rodzin zastępczych? Ja tak. Dlatego sięgnęłam po jedną z książek Cathy Glass, opiekunki zastępczej z wieloletnim doświadczeniem, która opisuje swoje perypetie związane z wychowywaniem dzieci po przejściach. Spodziewałam się trudnej i emocjonalnej historii, porzuconej i niechcianej dziewczynki. Ale nie byłam przygotowana na tak przerażające i makabryczne wydarzenia, jakie przedstawia autorka. Cathy Glass od wielu lat para się opieką nad dziećmi i młodzieżą, którym brakuje miłości i ciepła rodzinnego. Mimo, że kobieta samotnie wychowuje dwójkę swoich dorastających już pociech oraz drugi rok zajmuje się nastoletnią dziewczyną, to podejmuje się kolejnego wyzwania, jakim jest pomoc ośmioletniej Jodie. To niewinne niczemu dziecko wykazuje ,, niezmiernie prowokujące zachowania", dlatego przez ostatnie pięć miesięcy miała już pięciu opiekunów, a żaden z nich nie był w stanie zaopiekować się małą. Słysząc to wyznanie, Cathy bez dłuższego zastanowienia postanowiła podjąć walkę o dziecko, gdyż w przeciwnym wypadku Jodie trafi do specjalnej placówki, a tego kobieta chciałaby uniknąć. ,,Zaczęła wymieniać całą litanię win i wad Jodie. Opiekunowie określili ją jako 'zimną, wyrachowaną, manipulacyjną, bardzo niegrzeczną, i zupełnie nie dającą się lubić.'" Tak samo jak autorka myślałam, że pojawią się napady paniki, złości czy gniewu, ale z czasem przebywania w kochającym domu i odpowiednich pokładów cierpliwości, ,,wróci" szczęśliwe dziecko. Niestety tak łatwo nie było. Od samego początku Cathy stacza boje z agresją w stosunku do niej czy do jej potomstwa, nieprzespanymi nocami, histeriami w miejscach publicznych, a nawet samookaleczaniem się Jodie. Zaskoczona skrajnymi reakcjami dziewczynki, Cathy bacznie przygląda się tej młodej osobie i spisuje wszystko w dzienniku opiekuna. Z dnia na dzień odkrywa to nowe powody dziwnego i szokującego sposobu bycia dziecka. Kobieta postanawia zrobić wszystko co w jej mocy, by pomóc skrzywdzonej przez życie Jodie. Niestety odbija się to na relacjach z jej rodziną. ,,Adrian, Paula i Lucy większość czasu spędzali w swoich pokojach, a kiedy schodzili na dół, witał i kopniak, kuksaniec albo potok słów w rodzaju: 'Co tu robisz? Wynoś się! To mój dom teraz!' i tak dalej." Z czasem Jodie otwiera się przed kobietą i opowiada, jak wyglądało jej dotychczasowe dzieciństwo. Cathy jest wstrząśnięta wydarzeniami, które dotknęły tą młodą istotę. A najgorsze było w tym wszystkim to, że całą krzywdę wyrządzili jej najbliżsi i ich znajomi. ,,Patrzyłam, jak Jodie pochyla się nad lalką, podniosła jej sukienkę, później gwałtownie ściągnęła z niej majtki. Gdy rozchyliła jej nogi i wsunęła głowę głęboko między rozwarte uda, nie wiedziałam w niej żadnego skrępowania. (...)Uniosła głowę i wydała przeciągły pomruk. Potem nieruchomo opadła na lalkę. To było dokładne odtworzenie stosunku seksualnego. Tak rzeczywiste, że aż zrobiło mi się niedobrze." Czytając takie sceny miałam dość! Momentami nie miałam już siły tego czytać. Brakuje mi słów, by opisać co czułam... Ale spróbuję... Byłam wstrząśnięta, zniesmaczona, smutna, cholernie zła na to co ci zwyrodnialcy zrobili temu niewinnemu dziecku. a teraz wyobraź sobie co czuła Cathy słysząc i widząc podobne sytuacje na co dzień od kilkuletniej dziewczynki. Nie będę zdradzać jak wyglądały dalsze losy Jodie, gdyż te uległy szybkiej zmianie. Czy na dobre, czy na gorsze, tego też nie mogę powiedzieć. Jeśli macie naprawdę mocne nerwy to sami to przeczytacie. Jeśli nie, to radzę ominąć to opowieść i sięgnąć po inny tom Cathy Glass, która przedstawia trochę lżejsze perypetie swoich poprzednich podopiecznych, przebywających w jej domu. Cieszę się, że udało mi się dobrnąć do końca i zamknąć temat ,,Skrzywdzonej", jednak wiem też, że szybko nie powrócę do innych pozycji tej pisarki. Czytanie jej kosztowało mnie dużo nerwów napiętych do granic możliwości. Jestem na 1000% pewna, że to najbardziej szokująca, wstrząsająca i tragiczna historia jaką przeczytałam w swoim życiu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cathy Glass prowadzi rodzinę zastępczą i\historie dzieci opisuje w swoich książkach. Niestety, są to głównie traumatyczne przeżycia dzieci, którymi się opiekuje. Tym razem trafia do Niej Jodie - 8 letnia dziewczynka. Zachowanie dziewczynki jest agresywnym, wulgarne, jest bardzo bojaźliwa. Trudno z Nią nawiązać kontakt. Cathy po wielu próbach dowiaduje się w końcu od dziecka co tak naprawdę działo się w Jej rodzinnym domu. Dziewczynka opowiada, jak była wykorzystywana przez ojca i Jego znajomych. Jej matka była tego światkiem, ale nie chciała pomóc dziewczynce. Jodie utożsami się z wyimaginowanymi osobami Amy bądź Regem. Książka bardzo emocjonalna, pokazuje, że nie każdy człowiek zasługuje, żeby nazwać go "rodzicem". Do czego zdolni są osoby dorosłe? Czy dzieci muszą tak cierpieć? Cathy choć trochę stara się dać ciepła rodzinnego tym dzieciom, które trafiają pod Jej opiekę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wstrząsająca książka która opowiada o ośmioletniej dziewczynce skrzywdzonej przez najbliższą rodzinę.Mała Jodie jest trudnym dzieckiem,wybuchowym i wolniej rozwijającym się od swoich rówieśników ponieważ w swoim rodzinnym domu padła ofiarą znęcania się zarówno fizycznego jak i psychicznego oraz wykorzystywania seksualnego.Przechodząc z rąk do rąk dziewczynka trafia w końcu pod opiekę pracownicy społecznej Cathy Glass która jako jedyna chce się nią zająć.Z początku Jodie jest bardzo agresywna i nieufna ale z czasem otwiera się na swój sposób choć dalej ma wiele problemów ze swoja psychiką.Cathy Glass poświęca jej wiele uwagi i stara się pomóc dziewczynce.Podziwiam tę kobietę że tak walczy o dobro tego skrzywdzonego dziecka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cathy Glass jest opiekunką zastępczą, która w swoich książkach wspomina swoich podopiecznych. Tym razem napisała historię ośmioletniej Jodie, która została okrutnie skrzywdzona przez los. Dziewczynka jest agresywna i wykazuje mocno odbiegające od normy zachowania,wpada w histerię , jeśli tylko nie może dostać tego czego chce. Jednak, kiedy czuje się na tyle bezpieczna postanawia wyjawić Cathy swoje wstrząsające szczegóły z życia. Jodie była ofiarą wykorzystywania seksualnego, jej oprawcą był własny ojciec, ale na tym nie koniec. Dziewczynkę wykorzystywali także jego znajomi, w znęcaniu się nad dzieckiem brała udział nawet własna matka. Krzywda zostawiła piętno w psychice dziecka na całe życie. Jodie cierpi na DID ( jest to zaburzenie, gdzie osobowość przybiera klika tożsamości. W przypadku Jodie jest to zły Reg, mała Amy lub gospodyni stawiająca wszystkich po kątach. Dalej nie mogę dojść do siebie po tej historii. Aż ciężko uwierzyć, że miała miejsce naprawdę. Cathy w prosty sposób opisuje dramat dziewczynki, bo okrucieństwa nie da się napisać pięknymi słowami. Podczas czytania czułam żal na niesprawiedliwość i wściekłość na oprawców. Jak można tak skrzywdzić dziecko? To jedna z tych książek o których się nie zapomina. Ze względu na brutalność opisanych scen polecam osobom o mocnych nerwach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książki z serii ,,Pisane przez życie" to zawsze bardzo emocjonalne pozycje. Każda z nich to czyjś ból i cierpienie, morze wylanych łez. Każda z nich opisuje prawdziwy przypadek. Cathy Glass to chyba najsłynniejsza autorka jeśli chodzi o wydawnictwo i serię. Jest ona opiekunką społeczną. Przyjmuje w swoim domu dzieci, które mają za sobą traumatyczne przeżycia. Takim maluchem jest Jodie. Była molestowana i gwałcona przez własnych rodziców i ich znajomych. Jak to na nią wpłynęło? Ciężko mi napisać recenzję tej książką. Trochę napiszę, muszę przerwać. W życiu czegoś takiego nie czytałam. Ta lektura to tak ogromna dawka emocji, że trudno po niej się pozbierać. Jak można zrobić taką krzywdę drugiemu człowiekowi? Dziecku? I to rodzice?! Najbliższe dla niego osoby, takie, które mają być największym wparciem, które mają bronić. Tak naprawdę to oni okazali się największymi katami. Ojciec zaspokajał swoje potrzeby, a matko biernie na to patrzyła. Przecież to ona nosiła to dziecko dziewięć miesięcy pod sercem, urodziła. Nie rozumiem tego, ale chyba po prostu się nie da. Czasami ludzie gorzej niż zwierzęta nie potrafią powstrzymać popędów. Podobno jesteśmy cywilizowani. To jak zniszczyli życie własnemu dziecku jest niewyobrażalne. Przecież ona już nigdy nie będzie miała nawet cienia szans na normalne życie. Jednocześnie książka daje nadzieję, że są osoby jak Cathy Glass, które takim maluchom pomagają. Jest też jednocześnie bezduszna biurokracja, która krzywdzi tych, którzy wycierpieli już wszystko. Opisy są drastyczne, czasami robiło mi się po nich niedobrze, ale wiem, że inaczej się tego opisać nie dało. Jeśli ktoś jest gotowy to polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cathy Glass przedstawia nam historię ośmioletniej Jodie,dziewczynki skrzywdzonej przez los. Nie jest jej dane dorastać i żyć jak normalne dzieci powinny... Wstrząsnęły mną opisy brutalnego traktowania dziecka. Ta historia nie powinna się wydarzyć... Gdy się ją czyta aż trudno uwierzyć do czego zdolni są ludzie!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wszystkie pozycje Cathy Glass są niesamowite. Opowiadają prawdziwe i przerażające historię dzieci okaleczonych psychicznie i fizycznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cathy Glass jest zastępczą opiekunką. Przez jej dom przewinęło się już dużo dzieci ze straszną przeszłością. Żadne z nich nie przeszło tego co ośmioletnia Jodie.Dziewczynka przewijała się przez różne rodziny zastępcze i w żadnej z nich długo nie pobyła. Nikt nie mógł sobie z nią poradzić. Cathy decyduje się na przyjęcie Jodie pod swój dach, bo inaczej trafiłaby ona do placówki opiekuńczej. Wkrótce dziewczynka wprowadza się do nowego domu. Jest agresywna, pozbawiona empatii, nieposłuszna. Słownictwo też pozostawia wiele do życzenia. Jest zachowanie nie wzięło się znikąd. Cathy wkrótce odkrywa co jest jego przyczyną. Okazuje się, że dziewczyna była wykorzystywana seksualnie przez swoich bliskich. Ona uznała to za normalne, nie miała pojęcia, ze to co robią jej rodzice jest złe. Książka jest bardzo trudna. Czyta się ją ciężko, bo przepełniona jest bólem, niesprawiedliwością, okrucieństwem. Nie mogę zrozumieć jak można robić coś takiego dziecku, w dodatku swojemu. To przerażające, ale niestety prawdziwe. Działo się to naprawdę. Ciężko mi pisać o tej książce i ją oceniać. Podczas czytania towarzyszyły mi różne emocje. Na początku było niedowierzanie, które później przeradzało się we wściekłość na rodziców dziecka. Nie wiem jak można być aż tak złym człowiekiem. Tacy ludzie nie powinni w ogóle mieć dzieci. "Skrzywdzoną" polecam każdemu, bo jest to książka, którą mimo trudnej tematyki przeczytać warto. Poruszy każdego, kto ma choć trochę empatii i wrażliwości w sobie, otworzy oczy i mam nadzieje, że otworzy oczy i nauczy reagować na krzywdę innych, a nie odwracać wzrok i udawać, że nic się nie dzieje, albo, że to nie moja sprawa. Źródło: http://kingaczyta.blogspot.com/2013/02/cathy-glass-skrzywdzona.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jodie to 8latka naprawdę przerażająca! Juz w pierwszych dniach pobytu u Cathy pokazuje co potrafi: maże sobie twarz kałem, innego dnia krwią z przeciętego przedramienia, rozmawia z niewidzialnymi ludźmi różnymi głosami, gada bez sensu przy posiłkach, liże lalkę między nogami, dręczą ją koszmary we śnie i halucynacje na jawie...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jodie jest pierwszą porażką Cathy. Jodie mówi opiekunce, że molestował ją tata, wujkowie, dziadkowie, a mama oraz ciocia wkłądały jej łyżki...Teraz dziewczynka zachowuje się jak opętana, czasem jest 2letnią Amy, czasem zachowuje się i mówi jak dorosły męźczyzna Reg, czasem jak dorosła gospodyni domowa. A czasem po prostu zapada się jakby w głąb siebie i milczy wpatrzona w sufit.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mała Jodie jest pełnym agresji dzieckiem, niechcianym i przekazywanym do kolejnych rodzin zastępczych. Jej ostatnią nadzieją jest Cathy Glass, pracownica opieki społecznej. Kobieta, poznając dziewczynkę, powoli odkrywa wstrząsającą historię dziecka skrzywdzonego przez swych najbliższych. Prawdziwa i bardzo trudna historia, po której nie pozostaje się obojętnym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)