Siódmy syn
Orson Scott Card

PIERWSZY ALVIN Orson Scott Card, ten jeden z najbardziej kojarzonych i cenionych współczesnych pisarzy fantastyki, ma na swoim koncie dwa cykle, które można uznać za opus magnum jego twórczości. Pierwszym z nich są znane również z kin przygody Endera, drugim ,,Opowieść o Alvinie Stwórcy", której pierwszy tom przypomniało niedawno wydawnictwo Prószyński i S-Ka. Świat, w którym przyszło żyć emigranckiej rodzinie Millerów jest światem niezwykłym. Nie mniej niezwykły ma się także okazać ich potomek. Alvin, który jeszcze się nie narodził, będzie siódmym synem siódmego syna. Co to oznacza w praktyce? Alvin posiądzie wielkie moce, moce Stwórcy. Pomimo trudów i czyhania na jego życie, gdy wciąż jeszcze przebywa w łonie matki, chłopiec przychodzi na świat. Zaczyna się jego dorastanie i droga do stania się Stwórcą, ale kim tak naprawdę jest Alvin? I jakie jest jego przeznaczenie? Pierwszy tom ,,Opowieści o Alvinie Stwórcy", nagrodzony w 1988 roku Locus Award (a przy okazji nominowany do Hugo i World Fantasy Award), zabiera nas do Ameryki Północnej XIX wieku, ale nie takiej, jaką znamy. Jej losy potoczyły się inaczej, niż współczesnych Stanów Zjednoczonych, a ludzie zamiast pójść w stronę cywilizowanego narodu, zanurzyli się w gusłach, przesądach i dziwacznych wierzeniach. Ślepa wiara, wiara tak bardzo zakorzeniona i w naszej kulturze, choć przeinaczona przez zwierciadło alternatywnej rzeczywistości, stanowi prawdziwą siłę napędową powieści. Alvin musi stawić czoło swojemu przeznaczeniu, ale przed nim długa droga, a ,,Siódmy syn" przedstawia ledwie wczesne lata jego życia. Ale Card ukochał młodych bohaterów, postacie dziecięce i nastoletnie i taka jest specyfika jego powieści. A, jak łatwo można się przekonać, w niczym nie umniejsza to ich wartości. W związku z poruszaniem tematu religii, wiary i konsekwencji naszych wyborów na tym polu, ,,Siódmy syn" wkracza w kontrowersyjne, choć dające do myślenia obszary. Trudno nie odnaleźć w jego postaci przedstawienia zbawicieli właściwie wszystkich możliwych religii. Ale rodzi to przy okazji wiele pytań, w których wadze nie przeszkadza wcale lekkość pióra Carda. Przede wszystkim jednak ,,Opowieść o Alvinie Stwórcy" to kawał dobrej fantastyki, która broni się sama w sobie, bez tych wszystkich paralel i analogii. Świetna mechanika świata, mnóstwo smaczków dla znających historię i nuta satyry i komentarza społecznego. A przede wszystkim świetne pomysły i znakomite podejście do tematu. Warto! I jest też na co czekać, bo wydawca zapowiada wznowienie wszystkich tomów cyklu w nowej szacie graficznej. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/06/27/siodmy-syn-orson-scott-card/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po książkę sięgnęłam zaintrygowana tytułem a opis na okładce też za dużo nie ujawniał. Zaryzykowałam i zabrałam się za czytanie.

 

W dawnych czasach wierzono, że siódmy syn siódmego syna będzie kimś niezwykłym. Kimś, kto osiągnie wielkość. Kimś kogo trzeba chronić za wszelką cenę. Alvin Miller Junior jest właśnie takim dzieckiem. Jego narodzeniu towarzyszą niesamowite zdarzenia. Podobnie jak i w późniejszych latach. Szybko okazuje się, że chłopiec ma potężnego wroga. Ma jednak również oddaną rodzinę i przyjaciół, którzy postanowili go chronić.

 

Główny bohater Alvin, jest taki prawdziwy. Sympatyczny dzieciak, którego wszędzie pełno i na wszystko chciałby znaleźć odpowiedź. Szybko uświadamia sobie jaki ma dar i jak może go wykorzystać.

 

Rodzina Millerów jest bardzo ciekawa i zróżnicowana. Pełna sprzeczności ale i wielkiej miłości. Mamy Faith, mamę Alvina, kobietę głęboko wierzącą ale jednocześnie stosującą małe czary. W drugim narożniku mamy jej męża Alvina, który jest niechętny Kościołowi ale w jego domu o cy zawsze znajdzie schronienie. O starszych braciach Alvina nie dowiadujemy się zbyt wiele a szkoda.

 

W każdej książce musi być szwarccharakter. Tu też takiego mamy. Jest nim miejscowy pastor z misją do wykonania. Chociaż może nie jest on zły tylko zbyt szybko dał się zmanipulować i uwierzył w to, że przemówił do niego Bóg.

 

Na kartach powieści pojawił się również tajemniczy Bajarz - wędrowiec, gawędziarz. Człowiek, który wie i widzi więcej niż większość ludzi. W jednej chwili potrafił właściwie ocenić zarówno ludzi jak i wydarzenia.

 

Powieść napisana jest lekkim językiem. Przeważają dialogi, więc czyta się ją szybko. Nie mogę powiedzieć, że historia porwała mnie ale zainteresowała mnie na tyle, że chętnie sięgnę po kolejne części. Choćby po to, by się przekonać czy spotkam jeszcze Bajarza.

 

„Siódmego syna” oczywiście zaliczam do fantastyki. Mamy tu magię, złowrogie siły, wieszczki... Ale pojawiają się postacie historyczne, co sprawia, że wydarzenia opisywane w książce wydają się być bardziej realne. Polecam na nudny wieczór.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)