Sięgając chmur
Bonnie Leon

Dlaczego sięgnęłam po książkę "Sięgając chmur"? A no między innymi dlatego, że zaintrygowała mnie postać młodej i zdeterminowanej kobiety za sterami samolotu, która postanowiła wyruszyć na Alaskę i spełnić swe marzenia o lataniu, zaznać przygody i być może odnaleźć wewnętrzny spokój oraz szczęście. Nie ukrywam, że boję się podróżować samolotem, a na samą myśl o pilotowaniu takowego ściska mnie w żołądku. Ogromnie zatem nurtowało mnie, co sprawiło, że bohaterka wybrała taką a nie inną profesję i co nią zwyczajnie kierowało. Zapragnęłam po prostu poznać jej historię. A ponadto, nigdy dotąd nie słyszałam ani  o autorce, ani tym bardziej o napisanych przez nią powieściach, dlatego też postanowiłam zdecydować się na moją pierwszą "randkę" z jej piórem. Czy owe spotkanie wypadło pomyślnie? Zapraszam na recenzję.

Bonnie Leon wiele lat amatorsko parała się pisaniem, lecz nigdy nie było to dla niej priorytetem - aż do wypadku samochodowego w 1991 roku, po którym nie była w stanie wrócić do poprzedniej pracy. Obecnie jest autorką ponad dwudziestu książek, w tym kilku serii powieści historycznych (m.in. Sydney Crowe) oraz serii "Niebo nad Alaską". Poza pisaniem prowadzi również wykłady dla kobiet na temat Biblii, a także uczy pisania na kursach dla kobiet. Jest żoną, matką trójki dorosłych dzieci oraz babcią ośmiorga wnucząt. Wraz z mężem, Gregiem, mieszka w górach południowego Oregonu. Więcej informacji o autorce na jej oficjalnej stronie: www.bonnieleon.com (źródło: książka "Sięgając chmur")

 Kate Evans to dwudziestopięcioletnia kobieta mieszkająca z rodzicami na farmie w Yakimie w stanie Waszyngton. Na tydzień przed planowanym ślubem dziewczyna oznajmia narzeczonemu, iż odchodzi od niego, bowiem nie jest gotowa na to, aby się ustatkować. Poza tym zostając w rodzinnej miejscowości nadal zmagałaby się z obrazami wyzwalającymi w niej poczucie winy. Nie tylko pragnie coś zmienić w swym życiu i przeżyć je po swojemu, ale przede wszystkim zapomnieć o tragicznej przeszłości,  o ile to w ogóle możliwe. W tym celu decyduje się na wyprawę na Alaskę, mając nadzieję na znalezienie tam pracy jako pilotki, ale też na zagłuszenie w nowym otoczeniu dramatycznych wspomnień z przeszłości, na uporanie się wreszcie ze swymi uczuciami, znalezienie odpowiedzi na nurtujące ją pytania, odnalezienie własnej drogi do spełnienia oraz na realizację swych pragnień i pasji - zaszczepionej już w dzieciństwie przez ojca. Rozpoczyna zatem podróż swym samolotem, bellanką pacemaker, na kadłubie której widnieje charakterystyczny napis "Nieustraszona Kate". Ląduje w Anchorage. Początkowo podejmuje pracę w sklepie wielobranżowym, otrzymuje również propozycję od jego właścicieli dotyczącą zajęcia pokoju na tyłach sklepu. Z czasem znajduje także wymarzoną pracę, a mianowicie staje się jednym z pilotów dostarczających pocztę oraz przewożących ludzi. Od tej pory zmaga się nie tylko z niekiedy negatywnymi komentarzami ze strony mężczyzn, którym musi udowadniać swoje umiejętności, ale też z trudnymi warunkami atmosferycznymi i nieobliczalną naturą. Pewnego dnia poznaje przystojnego, ale bardzo skrytego mężczyznę wzbudzającego w niej bliżej nieokreślone uczucia, przed którymi nie jest w stanie się bronić...

Uwielbiam powieści, które angażują od pierwszej strony, pochłaniają mnie bez reszty, wyzwalają rozmaite emocje, skłaniają do refleksji i pobudzają wyobraźnię. Kocham historie, które fascynują, dostarczają nutki niepokoju i wzmożonego napięcia, a zarazem są przepełnione ciepłem, pasją i miłością. "Sięgając chmur" to właśnie jedna z takich książek. Nawet po odłożeniu jej na chwilkę, nieustannie o niej myślałam i prawdę mówiąc, nie mogłam doczekać się momentu, kiedy znów powrócę do jej lektury. Z pewnością jest to proza, która zapada w pamięć i pozwala inaczej oraz głębiej spojrzeć na świat i życie ludzi w kompletnej głuszy, z dala od cywilizacji, zgiełku i pośpiechu. Opowieść ta pozwoliła mi zrozumieć osoby, które świadomie uciekają, izolują się od  poprzedniego życia, bolesnej przeszłości, wyruszają w nieznane, poszukując przygody i podążając za marzeniami jednocześnie zdając sobie sprawę z podjętego ryzyka, czyhających na nich niebezpieczeństw i wynikających z podjętych przez nich wyborów konsekwencji. Z przyjemnością oddawałam się lekturze tejże książki, zarówno ze względu na ujęcie w niej prostej, aczkolwiek niezwykłej i niesamowicie klimatycznej historii, niosącej niejedno przesłanie i urzekającej swym przekazem, jak i z powodu ukazania jej na tle bajecznych, ale chwilami jakże przerażających i wywołujących respekt krajobrazów. 

Plastyczność opisów natury i przyrody dzikiej surowej, niebezpiecznej i pełnej zagrożeń, a zarazem cudownej Alaski, z jej pasmami górskimi, bogactwem jezior i tundry, zorzą polarną, stanowi atut owej powieści, jednocześnie zachęca do bliższego przyjrzenia się tejże krainie i poszukiwania ciekawostek oraz skrupulatnego pozyskiwania wszelakich wiadomości na jej temat. Przyznaję, że już w czasie chłonięcia powieści, jak i tuż po jej ukończeniu, wyszukiwałam w internecie poszczególne nazwy wspomnianych szczytów, rzek, jezior, dolin i miejscowości (np. miasto Anchorage nad Zatoką Cooka, Półwysep Kenai, wyspa Kalgin, Lodowiec i Dolina Matanuska, miejscowość Kotzebue, pasmo górskie i rzeka Kuskokwim, rzeka Ninilchik), przyglądałam się znalezionym fotografiom, zaczytywałam się w znalezionych tekstach i czerpałam wiedzę na ich temat. Autorka dokładnie zobrazowała życie ludności tegoż regionu, przedstawiając ich codzienność, a ściślej rzecz ujmując polowania na zwierzynę, łowienie łososi, uprawianie ogrodów, przygotowywanie zapasów na srogą i wietrzną zimę, radzenie sobie ze nagłymi zmianami klimatycznymi, znajdywanie sposobów na zwalczanie chorób i infekcji, spotkania oko w oko z dzikimi "mieszkańcami" tamtejszych lasów, w tym niedźwiedziami, karibu (renifery tundrowe) czy watahą wilków. Krótko mówiąc, ukazała, iż każdy dzień, w jakże ekstremalnych i niewyobrażalnych dla nas warunkach, dla tychże ludzi stanowi walkę o przetrwanie, zdrowie, nawet życie. Bowiem dostęp do szpitala, telefonu, poczty, ogólnie miasta, jest bardzo ograniczony, a czasem jedynym środkiem transportu pozostaje samolot.

Historia opowiedziana jest, dzięki zastosowaniu narracji trzecioosobowej, z perspektywy dwóch głównych bohaterów. To losy Kate Evans i Paula Andersona odgrywają w owej prozie pierwsze skrzypce. Oboje od lat żyją w poczuciu winy. Obwiniają się o śmierć bliskich im osób. Każdego dnia zmagają się z traumatyczną przeszłością, która bez przerwy powraca. Oboje wybierają ucieczkę i wyznaczają sobie zasady, których pragną przestrzegać. Ona odczuwa lęk na samą myśl o wodowaniu, do którego ma nadzieję nigdy nie dopuścić. Wręcz czyni uniki przed takowym. Do czasu... On postanawia już nigdy nie wiązać się z żadną kobietą, co więcej nie zamierza żadnej obdarzyć uczuciem. Ale serce nie sługa... Oboje są zagubieni, przerażeni, tłumią w sobie uczucia, świadomie wybierają samotność, karzą się za to, że niegdyś nie potrafili bądź nie mogli pomóc. Chcą postawić pierwszy krok, ale strach jest silniejszy. W codziennym życiu i zmaganiu z bolesnym wspomnieniami mogą liczyć na pomoc przyjaciół poznanych w czasie pobytu na Alasce, w tym między innymi na rodzinę Warrenów, Townsów, Turchików czy sympatycznego pilota Mike'a, których dobroć, wsparcie, otwartość i wyrozumiałość są bez wątpienia cenne. Oczywiście, jak to zwykle bywa w powieściach, jest i czarny charakter, w postaci zadufanego w sobie, pewnego siebie, zarozumiałego, wykazującego się wysokim mniemaniem o sobie mężczyzny. Jego rola, owszem jest dostrzegalna, aczkolwiek znikoma i powiedziałabym nawet, że nieistotna. Na wzmiankę zasługują również przyjaźnie nastawione do ludzi pieski ras mieszanych, budzące tylko ciepłe uczucia. Cudowne stworzenia.

Podsumowując, "Sięgając chmur" to wciągająca, refleksyjna, wzruszająca, urzekająca, po prostu piękna opowieść o miłości, zmaganiu się z duchowym bólem, przetrwaniu, sile, odwadze, ogromnej pasji, realizowaniu marzeń, o nadziei, podejmowaniu ryzyka, ratowaniu ludzkiego życia oraz dostrzeganiu światełka w tunelu prowadzącego na drogę ku osiągnięciu szczęścia i spokoju. Ujmująca historia nasiąknięta morzem uczuć, stanowiąca jej niebywale tło Alaska, paleta barwnych i wyrazistych postaci, lekki styl oraz bogactwo cennych wartości, z pewnością przemawiają za tym, aby sięgnąć po tę wyjątkową i oryginalną powieść. Moje pierwsze spotkanie z twórczością Bonnie Leon uważam za bardzo udane. Z wielką chęcią i przyjemnością poznam pozostałe historie płynące z książek autorki. Już nie mogę się doczekać kolejnej przygody z jej piórem. Tymczasem gorąco polecam "Sięgając chmur".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

''Bóg zaszczepił we mnie miłość do latania. Nie mogę pozwolić, by strach powstrzymał mnie od robienia tego, do czego jestem stworzona. Nikt z nas nie może tego zrobić.'' To miał być dzień jej ślubu, kiedy Kate postanowiła podążyć za marzeniami. Wszystko już było przygotowane, ale kobieta uznała, że nie może tego zrobić. Nie jest na to gotowa, aby stać się taką kobietą, jaką chcą ją widzieć inni. Chociaż zależy jej na Richardzie, małżeństwo to ostatnia rzecz jakiej pragnie. W 1935 roku od kobiet oczekiwano, że będą siedzieć w domu otoczone gromadką dzieci, podczas gdy to mężczyźni będą pracować i spełniać się zawodowo. Kate pragnęła od życia czegoś więcej. Kobieta postanowiła wziąć swój los w własne ręce i uwolnić się od dręczącej ją przeszłości. Kate postanawia zostać pilotką samolotu w alaskiej puszczy. Nie przypuszcza jednak, że nie będzie gotowa na konfrontację z realiami tak odległego miejsca. Zasłyszane opowieści różnią się od tego, czego sama jest świadkiem. Kobieta musi walczyć o przetrwanie i o swoją pozycję wśród pilotów. Kiedy poznaje tajemniczego Puala, staje przed kolejnym nowym wyzwaniem. Pragnie przebić się przez mur jakim otoczył się mężczyzna i dowiedzieć się jaki miał powód, by uciec w tak odległe miejsce. Bonnie Leon jest autorką ponad 20 opowieści, w tym serii Niebo nad Alaską, której pierwszą część wydało wydawnictwo Dreams. Kate to odważna kobieta, która nie boi się dążyć do realizacji własnych marzeń. A jak możecie się domyślić, w świecie nadal zdominowanym przez mężczyzn nie było to łatwo. No bo kto to widział, aby kobieta pilotowała samolot? Miejsce kobiety jest za garem! A co. Jednak nasza główna bohaterka nie chciała być jak inne kobiety. Ukazała się niesamowitą siłą i uporem, co dało jej pewną satysfakcję. Paul to mężczyzna, który zagrzebał się w przeszłości, pozwalając, aby jego życiem zawładnęło poczucie winy. O ile Kate chciała z własnego otępienia się wyrwać, on nie robił nic. Zamieszkał z dala od ludzi, aby móc w spokoju się emocjonalnie biczować. Kiedy spotyka Kate, on musi znów się zastanowić czy chce takiego życia. Jednak strach przed utratą drugiej osoby trzyma go na miejscu i nie pozwala postawić kolejnego kroku naprzód. ''Sięgając chmur'' to przyjemna opowieść o marzeniach i odwadze. O ludziach, którzy na swój sposób radzili sobie ze stratą bliskiej osoby, ale obydwoje uciekli w alaską dzicz. Momentami książka mi się dłużyła, pod koniec miałam wrażenie, że jest ciut nierealna, ale miło spędziłam przy niej czas. Polubiłam nieustraszoną Kate za jej silną osobowość, chociaż niekiedy była zbyt dumna i lekkomyślna. Lubię bohaterki, które pomimo przeciwności losu dążą do osiągnięcia wyznaczonego sobie celu. Autorka w piękny sposób opisywała przyrodę alaskiej przyrody. Obrazy, które malowała za pomocą liter, co rusz pojawiały się przed moimi oczami. Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy o przeżyciu na takim odludziu oraz o tym, że zamieszkać tam mogą tylko najbardziej wytrwali. ''Sięgając chmur'' to również historia o przełamywaniu schematów i własnego strachu. O walce z własnymi demonami. Wątek romansowy nie zdominował tej książki, na rzecz realiów życia na Alasce. Momentami nawet mi tego brakowało! Książkę polecam miłośnikom przygód i tym, którzy lubią silne osobowości. Nie zabraknie w niej również swojskiego klimatu i serdeczności ludzi, którzy się w niej pojawiają. Jesteście ciekawi jak Kate poradzi sobie w nowym miejscu? Czy uda jej się przebić przez mur samotnika? Przekonajcie się sami!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

pełny opis na: GodzinaZksiazka.blogspot.com Kate Evans, bohaterka książki "Sięgając chmur" jest kimś nietuzinkowym, osobą żyjącą tak, jak chce, jak lubi i jak sobie wymarzyła od dzieciństwa. Nie rezygnuje z tych marzeń, nawet w obliczu niebezpieczeństw i wydarzeń, które niejednemu człowiekowi przysporzyłyby problemów z psychiką. Ona jest kobietą silniejszą od niejednego mężczyzny, dlatego świetnie odnajduje się w trudnej pracy i obowiązkach, które przerosłyby wielu z nas. Historia, którą czytamy jest nie tylko pokazem wielkiej siły marzeń, pracowitości i determinacji w dążeniu do ich spełnienia, ale i obrazem społeczeństwa Alaski tamtych lat. Autochtoni, wykluczani przez przybyłych na Alaskę nowych mieszkańców. Osoby, z trudną przeszłością, uciekający przed światem i ludźmi, mieszkający samotnie w dzikiej głuszy. Samowystarczalni, zaradni i samodzielni, czasem uważani za dziwnych. Po przeczytaniu tej książki spojrzycie w inny sposób nie tylko na tych "innych i dziwnych", których społeczeństwo uznaje za odmieńców, tylko dlatego, że wyłamują się z powszechnie panujących zwyczajów i norm. Inaczej pomyślicie również o kimś, kto jest samotnikiem, nie uśmiecha się i nie odzywa zbyt często. Zdacie sobie sprawę z tego, że w jego życiu być może wydarzyło się coś dramatycznego, co sprawiło, że stał się właśnie taki. Może nawet zrozumiecie, dlaczego te "rozpieszczone" jedynaki są tak pewne siebie i wierzą w swoje siły. Albo dlaczego kobiety czasem odrzucają oświadczyny, kiedy trafia im się okazja, by dobrze i spokojnie żyć u boku wspaniałego męża. Przy okazji przeżyjecie niezwykłą przygodę na Alasce. Poznacie wiele miejsc, wczujecie się w rytm życia dalekiej tundry. A co ciekawe, w ogóle nie brakuje w tej opowieści elementów nowoczesności. Przenosimy się w czasy odległe o prawie sto lat, a czujemy, że to historia ludzi takich, jak my. Marzących, pracujących, chcących przeżyć życie w zgodzie z sobą samym. I wcale nie uciekających od miłości, lecz oczekujących na taką, która będzie również zgodna z ich własnymi odczuciami i taka prawdziwa, z głębi serca i duszy. Wydarzenia w naszym życiu nie zawsze są przewidywalne, czasem bywają dla nas też wielką tragedią, a my nie wiemy dlaczego tak się dzieje. Życie nas zaskakuje, bo jak mówi jedna z bohaterek książki: "My widzimy na tym świecie tylko to, co mamy przed oczami. A Bóg widzi całość". Kate, bohaterce książki pisane było zostać pilotką w dzikich ostępach. I Alaskijką. Poznajcie jej historię, bo warto na chwilę oderwać się od naszej dzisiejszej codzienności i poszybować wraz z nią w nowe i nieznane tereny... życia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chętnie bym wybrała się do jakiegoś dalekiego kraju, a Wy?

Tym bardziej, że miałam okazje czytać o odległej Alasce i roztaczających się w tamtym kraju pięknych krajobrazach, surowej oraz nie dotkniętej ludzką ręką przyrodzie. ,,Sięgając chmur" jest to pierwszy tom serii ,,Niebo nad Alaską" autorstwa Bonnie Leon, od wydawnictwa Dreams.

Poznałam młodą  oraz odważną kobietę, która nie boi się podążać za swoimi marzeniami. Kate Evans zostawia za sobą dotychczasowe życie i wyrusza na Alaskę. Pragnie zostać pilotem i zmierzyć się z surową pogodą kraju w typowo męskim świecie.

Czytając byłam pod ogromnym wrażeniem odwagi i determinacji Kate aby latać. Myśle, że wiele z nas przy pierwszej przygodzie jaka ją spotkała podczas lotu by zrezygnowała. Pomimo młodego wieku dźwiga na swoich barkach brzemię przeszłości. Na jej drodze pojawia się przystojny mężczyzna Paul, który pomimo młodego wieku prowadzi pustelnicze życie na odludziu. Co skrywa przeszłość Paula?

Czy Kate pozna sekret mężczyzny?

Książkę czytało mi się bardzo szybko i przyjemnie. Fabuła pełna zdarzeń i niespodziewanych przygód. Świetnie wykreowani bohaterowie pierwszoplanowi oraz drugoplanowi, których bardzo polubiłam i już nie mogę się doczekać kiedy poznam och dalsze losy.

Książkę polecam na piękne letnie wieczory.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historia Kate. Jej pasja to lotnictwo. Niestety w tamtych czasach nie widziano kobiety za sterami samolotu.Stawia wyzwanie swiatu, ojcu, przezywa smierc przyjaciółki (o którą sie z reszta obwinia) i wyrusza ku przygodzie. Decyduje sie opuscićrodzinę i wyruszyć na Alaskę. Czy porwała sie z motyką na słońce? Czy da radę sobie w tak survivalowym terenie? Czy podoła przeciwnosciom? Czy odnajdzie siebie i znajdzie szczęscie? A Mike i Paul? Kim każdy z nich dla niej jest? Czy podniesie sie po katastrofie? 
Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)