Seria Niefortunnych Zdarzeń: Szkodliwy Szpital
Lemony Snicket

,,Szkodliwy szpital" to kolejna udana część serii o przygodach Wioletki, Klausa oraz Słoneczka Baudelaire, przy której można przyjemnie spędzić czas (przy okazji czegoś pożytecznego się ucząc) i po przeczytaniu której ma się chęć natychmiastowego sięgnięcia po kolejny tom. Mam tylko nadzieję, że wydawnictwo Harper Collins nie każde długo czekać na kolejne części, bowiem jestem szalenie ciekawa, jak też dalej potoczą się losy rodzeństwa i jakież jeszcze niefortunne zdarzenia staną się jego udziałem. 

Cała recenzja: https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-seria-niefortunnych-zdarzen-szkodliwy-szpital-lemony-snicket/

SZPITAL, MORDERSTWO I ZAGADKI

,,Szkodliwy szpital" - no tytuł, jak z książki omawiającej naszą rodzimą służbę zdrowia. A to po prostu jeszcze jeden tom ,,Serii niefortunnych zdarzeń". I od razu powiem, że tom świetny, nawet lepszy niż poprzednio. Dlaczego? Bo autor trochę przełamał schemat znany z doczasowych odsłon, jednocześnie oczywiście pozostając mu wiernym, podkręcił akcję, podsycił naszą ciekawość i sprawił, że jeszcze bardziej chce się więcej i... No chciałby się z miejsca rzucić na tom dziewiąty, a tu trzeba poczekać na jego wznowienie, ale coś czuję, że będzie na co.

No to się w życiu naszych bohaterów poplątało, posypało i w ogóle. Uciekli z wioski, ale to, co tam przeżyli, choć straszne, teraz nie wydaje się wcale takie złe. Bo to, co dzieje się teraz, to już całkowite szaleństwo. Przez Hrabiego Olafa nasze dzieciaki uznawane są za... morderców! A tu jeszcze szpital, niepotrzebna operacja, balonik... No i jeszcze zagadka Snicketa, która może wywrócić wszystko do góry nogami! Oj dzieje się i będzie się działo, ale co z tego wyniknie?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/09/seria-niefortunnych-zdarzen-szkodliwy.html

Ta część będąca tak naprawdę bezpośrednią kontynuacją wydarzeń jakie miały miejsce w 7 tomie nie zawiodła jeśli chodzi o fabułę mamy tutaj o wiele lepiej przemyślaną treść niż np.: w części 6, motyw ze sklepem ostatnia szansa gdzie sierotą udaję się uciec dzięki zjawieniu się „WZS” które potem okazuje się nie być tym jakiego szukają Baudelaireowie jest ciekawy, jednak nie podoba mi się powtórne użycie motywu uciekania między regałami tym razem w archiwum.