Sercem i rozumem
Wojciech Sobina

Sercem i rozumem to książka pełna pasji. Autor opowiada nam o swojej drodze do sukcesu, która była trudniejsza niż pierwszy dziecięcy krok. Już w momencie, kiedy dotarł do Wielkiej Brytanii poznał uczucia, które ogólnie z niego nie wypływały. Zobaczył jak żyją ludzie biedni i bezdomni. Pisał o snach w których prowadzili tajemnicze walki. Obserwował ich i ten widok bardzo go poruszył. To wtedy zatęsknił za rodziną, którą na pewien czas musiał pozostawić.
Pragnął coś w życiu osiągnąć i dać z siebie wszystko. Nie zawsze było mu łatwo, a obsługa komputera była bardziej mroczna niż lunatykowanie.
Jest to literatura faktu, którą przepełnia szczerość. Autor opisywał nam z czego był dumny, a co wolałby oddać w niepamięć. Niczego przed nami nie ukrywa, bo właśnie jego celem było, byśmy zobaczyli świat jego oczami, rozumem i sercem. Bywało, że wchodził na nieco polityczne tematy, jednak nie serwował nam politycznego żargonu. Chciał, by czytało nam się nią lekko i tak też ją poprowadził.
Jestem zdania, że poprzez powieść oddał nam swoje serce i głęboko skrywane uczucia. Nie llanował z nikim się tym dzielić, jednak stało się coś, co sprawiło, że zmienił swoje zdanie.

Pamiętajcie, że był mężem, ojcem i dziadkiem. To wszystko z daleka od jego bliskich, których niekiedy wspomina. Wiedział, że by cokolwiek osiągnąć musiał się poświęcić.
W książce spodobało mi się to, że nie odczułam jakbym czytała żargon osoby starszej. Powiem więcej, jest tu cała masa porównań i ozdobników, które wyrażają tego tęsknotę i roztargnienie. To więcej niż opowieść dziadka, który zabiera nas do świata, którego połowa z nas nigdy nie odwiedzi. To ukazanie piękna i okrutnego świata, gdzie nie każdy chodził z pełnym żołądkiem. To książka o tęsknocie, parciu ku przodowi i realiach w których przyszło mu żyć. Opowieść o przemianach tych planowanych i tych, których nie był w stanie przewidzieć.
Polecam ją jako przykład prawdziwego człowieczeństwa. Jako pamiętnik, którego powinien przeczytać każdy z nas.
Bardzo ją polecam:-)

'Sercem i rozumem' Wojciecha Sobiny to książka traktująca - a jakże! - o sensie życia. Nie jest to jednak poradnik ani rozprawka filozoficzna. To eklektyczny dokumentalny twór literacki - wątki i formuły narracji się mieszają: wspomnienia przeplatają się z współczesnością, trzeźwe oceny z rozbrajającymi przykładami niepewności co do słuszności przyjętych założeń, złote myśli z bon motami, wyimaginowane dialogi osobowościowych odcieni autora z zapisami jego rzeczywistych rozmów prowadzonych na całym bożym świecie. W którym to świecie Wojciech Sobina intensywnie bywał, mając na celu jego - znaczy świata - ulepszanie.

Książka opowiada o:

* Zawodowej aktywności autora - w dużej firmie z branży oponiarskiej, która w pewnym dziejowym momencie zmieniła się z molocha działającego w niewydolnym systemie gospodarki planowo-nakazowej w ważne ogniwo nowoczesnego globalnego koncernu (nazwy nie padają, ale jest oczywiste, że chodzi o olsztyński OZOS/Stomil przepoczwarzony w Michelin).

* Niezwykłej międzynarodowej przygodzie autora w charakterze eksperta ONZ wspierającego kraje - jak to się protekcjonalnie kiedyś mówiło - Trzeciego Świata.

* Uniwersalnych wartościach wyznawanych przez Wojciecha Sobinę, chcąc nie chcąc (raczej chcąc) zalecanych przez niego wszystkim przedstawicielom rodzaju ludzkiego.

---

Tę książkę się dobrze czyta. Autor radzi sobie z narracją bardzo dobrze, ponieważ:

* Jest szczery. Nawet gdy przeprasza - a robi to często - za to, że występuje w roli Wujka Dobra Rada.

Słusznie wyczuwa, że nie będąc Elonem Muskiem ani Arthurem Schopenhauerem, winien przedstawiać swoje refleksje i poglądy w sposób nienachalny i nieapodyktyczny.

* Szczerość i - co prawda z trudem powstrzymywana - powściągliwość skutkują dobrą interakcją z czytelnikiem, który też przecież nie jest ani Muskiem, ani tym bardziej Schopenhauerem.

* Wojciech Sobina przedstawia - co jest błyskotliwie kluczowe dla całości jego rozważań - dwóch towarzyszących mu w życiu przyjaciół: romantycznego Pana Humanę i pragmatycznego Pana Excela. Dopiero symbioza ich podejścia do fundamentalnych kwestii sensu istnienia daje autorowi poczucie odnalezienia Świętego Graala.

* Bozia dała Wojciechowi Sobinie lekkie pióro. Ten oczywisty fakt - w połączeniu z też oczywistą przecież (choć, powtórzmy, mało umiejętnie skrywaną) wysoką samooceną - przynosi urocze efekty:

"Chyba jestem dobry, skoro wywijam od czasu do czasu numery przywracające mi wiarę w normalność. Nie, to tylko dozwolona mgiełka próżności, przecież jestem zwyczajny, po prostu".

---

Nie, Wojciech Sobina nie jest "zwyczajny, po prostu".

Mało komu, kto nie jest zawodowym naprawiaczem świata - czyli pisarzem, poetą, Janiną Ochojską lub sekretarzem generalnym ONZ - lecz po prostu człowiekiem, który postanowił raz w życiu przelać swoje przemyślenia na papier, udaje się zrobić to tak finezyjne i z tak głęboką - nazwijmy to: technicznie, inżyniersko - penetracją tematu:

* "Żeby naprawdę i bezwarunkowo kochać i szanować ludzi, trzeba być wewnętrznie wolnym".

* "Problem w tym, żeby wewnętrzna rozmowa była rzeczywiście integralną częścią życia".

* "Wielkie języki współczesnego świata niosą tak mało w porównaniu z językiem duszy, jakim jest muzyka".

* "Pracownicy zakładu produkcji batików [w Sri Lance] przypominali mi swoim wyglądem rodzinę motyli. Do licha, trzeba naprawdę być motylem, żeby umieć tworzyć przepiękne dzieła".

* "Lubię nieunikniony moment, gdy z pięknego chaosu myśli wyłaniają się wnioski".

* "Jestem już bardzo wyczerpany swoimi myślami. Tak, myśli mogą zamęczyć".

---

Myśli Wojciecha Sobiny przelane na papier w jego książce nie zamęczają. Przeciwnie: one inspirują. Do - proszę wybaczyć patos - szukania własnej dobrej drogi w życiu.

A koniec końców i tak najważniejsza jest miłość:

"Jak wyglądałoby moje życie, gdybym nie spotkał Ali?

Jakie życie? O czym ty, człowieku, mówisz...".

„Sercem i rozumem” to biograficzna bardzo pozytywna, refleksyjna a czasami filozoficzna opowieść o życiu, ukazująca zmiany, jakie zaszły na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Autor pokazuje na swoim przykładzie, co jest potrzebne, by osiągnąć sukces, nie tylko zawodowy, ale też osobisty. To bogate w przeżycia spojrzenie na to, co niesie nam los i możliwościach, które pojawiają się w naszym życiu.

https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/07/827-sercem-i-rozumem.html