Ryjówka przeznaczenia
Tomasz Samojlik

Czytałam już wcześniej dwa komiksy Samojlika i cudów się nie spodziewałam ale... ale się zakochałam w tym komiksie! Choć dalej fanką jego ultraprostego stylu i takiejże kolorystyki bynajmniej nie jestem, to jednak tą pozycją mnie kompletnie zdobył!

Krótka, zabawna historia o jednych z najbardziej fascynujących stworzeń, w dodatku wzbogacona o wiedzę ekologiczną podaną w bardzo 'strawny' sposób. Cudowne projekty postaci (te stroje! te mordki rysia, płomykówki; rohatyniec wygląda cudownie, tak samo rzęsorek...). Wspaniała mieszanka fantastyki i przygodówki, taka parodia znanych opowieści (Robin Hood, król Artur, a Sorek wygląda jak Gandalf XD). W dodatku, chociaż są kolejne części, to jednak ten tomik stanowi zamkniętą całość, co liczę za ogromny plus.

Nie mogę dać wyższej noty bo jednak męczyły mnie ciągłe komentarze kruków, które przerywały akcję; poza tym żubr jako strażnik lasu jest trochę oklepany (autor strasznie lubi żubry); no i cały czas się zastanawiałam kiedy wreszcie kruki zjedzą to pisklę kukułki?

Dobrzyk jako główna postać wydał mi się dziwnie antypatyczny - ot, zwyczajny szczęściarz i tyle (oczywiście wiadomo, że służyć to miało efektowi humorystycznemu). Postaci 'dziewczyn' są denerwujące przez te 'perukopodobne' włosy - zupełnie jak u Smerfów, których szczerze nie cierpię.

Tak czy siak, w mojej ocenie znacznie lepsze od 'Umarłego-' i 'Nieumarłego lasu'.