Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła
Christopher Berry-Dee

Chciałabym przedstawić Wam bardzo dobrą i mocną książkę!
Rozmowy z psychopatami to zbiór historii seryjnych morderców seksualnych.
Pan Christopher wykonał bardzo dobrą robotę i przedstawił nam wiele ciekawych i przerażających historii.
Możemy poznać takich seryjnych morderców jak John Reginald Halliday Christie, Peter Kürten, Carol Mary Bundy i wielu innych.
Poznajemy motywy zbrodni ich daty oraz przebieg.
Każda postać jest dokładnie opisana, od dzieciństwa aż po ich kres.
Książka pozwala nam poznać chore umysły tych osób i ich obrzydliwe fetysze.
Książka raczej nie jest dla osób o słabych nerwach, ale ja nie mogłam się o niej oderwać!
Gdy tylko odkładałam lekturę, cały czas o niej myślałam i analizowałam dokładnie każdą sprawę i każdy krok złoczyńcy.
Chciałam jak najlepiej zrozumieć te chore myśli, które skłaniały do zabójstwa.
Bardzo dużym plusem są także wstawki autora.
Jego własne przemyślenia na dany temat i słuszne obserwacje.
Widać, że Pan Christopher włożył w książkę wiele czasu i ciężkiej pracy, za co należą mu się wielkie oklaski!
Moim zdaniem to najciekawsza i najlepsza książka, jaką przeczytałam w tym roku!
Polecam każdemu!

Ocenka: 10/10

Bardzo interesuje mnie seria książek autora dotycząca seryjnych morderców i psychopatów. I tym razem nie mogłam przejść obojętnie obok książki autorstwa Christophera Berry-Dee.

Tym razem autor przedstawił mniej znanych psychopatów, a przynajmniej takich, o których rzadko lub wcale dotychczas nie wspominał. Jest to świetna analiza zachowań psychopatycznych. W tej części serii autor nie tylko opisuje serie zbrodni, jakich dokonali poszczególni mordercy, ale postanawia także poddać bardziej szczegółowej analizie uch zachowania. Muszę przyznać, że lektura jest niesamowicie intrygująca, ale i przerażająca. Niejednokrotnie włos zjeżył mi się na głowie podczas śledzenia poszczególnych zbrodni, z których jedne są mniej, a inne zdecydowanie bardziej krwawe. Autor nie boi się dosadnych opisów, nic nie ukrywa i nie upiększa, a wręcz w sposób bardzo drobiazgowy opisuje okrutne zbrodnie. Zdecydowanie nie jest to książka dla wrażliwców i osób, które interesuje jedynie aspekt psychologiczny zbrodni dokonanych przez psychopatów.

Dodatkowo podoba mi się sarkastyczny i cyniczny sposób pisania autora. Myślę, że w swoim życiu widział już  zbyt wiele i rozmawiał oko w oko z najniebezpieczniejszymi zbyt często, aby bać się o tym pisać w sposób, w jaki myśli o dokonanych morderstwach.

Książka jest stosunkowo cienka, a do tego bardzo intrygująca, w związku z czym czyta się ją wyjątkowo szybko. Polecam dla osób, które interesują się nie tylko morderstwami, ale także psychologicznym aspektem kierującym zbrodniarzami. Należy jednak pamiętać, iż lektura ta niejednokrotnie jest bardzo krwawa, a co gorsze prawdziwa w stu procentach, bo oparta na prawdziwych zbrodniach, rozmowach z mordercami oraz analizie dokumentów ze spraw. Dlatego czytacie na własną odpowiedzialność…

Pamiętacie może, jak pisałam Wam, że Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi na świecie, to najlepsza książka z całej serii? No cóż, było tak, dopóki nie poznałam Rozmów z psychopatami. Jest to kolejna książka autorstwa Christophera Berry-Dee, którą pochłonęłam w jeden dzień i druga już z kolei, którą jestem wręcz zachwycona. Może trochę i wyprzedzam właściwą część recenzji, ale nie szkodzi. Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej, zapraszam do dalszej lektury.

Autor w tej książce, tym razem skupia się na psychice najgorszych psychopatów i zbrodniarzy, jacy działali w ciągu ostatnich kilkuset lat. Analizuje zachowanie każdego z nich oraz zmiany, jakie mogły nastąpić w ich mózgach - w końcu potrzeba zabijania nie bierze się znikąd. Oprócz długiego wstępu na temat właśnie umysłów takich ludzi (choć może powinna napisać: bestii w ludzkim ciele?), znalazło się tutaj również miejsce na konkretne przedstawienie kilku z nich.

Zacznę od tego, że na samym początku, kiedy jeszcze właściwie nie zabrałam się za tę pozycję, miałam pewne obawy. Widząc spis treści oraz kartkując sobie tę książkę, zaczęłam się bać, że może mi się ona nie spodobać. Dużo było tu treści - i to takiej konkretnej, naukowej, więc pozycja ta mogła mnie po prostu znudzić. Jakie było moje zaskoczenie, gdy zaczęłam ją czytać. Niemalże od pierwszej strony poczułam się zaciekawiona i zaintrygowana tym, o czym będzie pisał tutaj autor.

Kiedy czytałam i poznawałam kolejne historie, w których ktoś ponosił śmierć tylko i wyłącznie dlatego, że zadał się z niewłaściwą osobą, włosy dosłownie stawały mi dęba. Niektóre sytuacje były tak pokręcone i tak bestialskie, że chyba tylko ludzie o naprawdę mocnych nerwach byliby w stanie czytać o tym na spokojnie. Ja nie należę do tej grupy czytelników, więc lektura tej książki była dla mnie dość emocjonująca.

Po raz kolejny jednak Christopher Berry-Dee pokazał mi, że potrafi pisać i choć zdarzają się wzloty i upadki – on tworzy dalej i to takie treści, które z pewnością trafią do którejś z grupy odbiorców. Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła to nie jest może coś bardzo odkrywczego, co rozjaśni w głowie pewne elementy wielu czytelnikom. Powiedziałabym raczej, że ta pozycja pełni rolę takiej książki, która ma informować i edukować, ale jako ciekawostki, a nie jako typowa książka “naukowa”.

Jestem pod wrażeniem jakości tej pozycji i tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że pióro autora jak najbardziej jest dla mnie. Nie mogę doczekać się nadrobienia jego dwóch innych książek, które zostały u nas wydane. Jeżeli Wy interesujecie się mordercami, a raczej tym, co skłania ich do popełnianych czynów - myślę, że ta książka może przypaść Wam do gustu.

Przychodzę z recenzją kolejnej części książek Christopher Berry Dee.
Tym razem sięgnął ponownie w głąb psychiki psychopatów. Czy coś różni ich od seryjnych morderców?
Autor książki jest światowej sławy kryminologiem, który rozmawia z seryjnymi mordercami. Wnikając w głąb ich psychiki, próbując zrozumieć co kryją i dlaczego dokonali takich zbrodni.
Zdobywa on zaufanie więźniów i prowadzi luźną rozmowę, wyciągając jak najwięcej się da dopóki odpowiadający nie połapie się jakie są intencje.
Bardzo rozbudowana, z ogromną ilością przypisów i cytatów treść.
Powielanie tego co już było w poprzednich.
Ta lektura nic nowego nie wniosła, a wszystkie poprzednie są za mną

Czy zastanawialiście się kiedyś, co trzeba w sobie mieć, z jakimi emocjami i traumatycznymi przeżyciami się zmagać, żeby zostać seryjnym, psychopatycznym mordercą?

Bardzo ciekawią mnie książki, które zajmują się ludzką psychiką. W tej autor w dość przystępny sposób wyjaśnił, czym w swoim postępowaniu mogli kierować się najwięksi psychopaci. 

W większości psychopatami są osoby, które doświadczyły w życiu traumatycznych przeżyć: byli ofiarą molestowania, przemocy fizycznej i psychicznej, czy zwyczajnie odrzuconymi i pozostawionymi samym sobie dziećmi. Niejednokrotnie jednak zdarzają się wyjątki od tej reguły, kiedy to osoby wywodzące się ze szczęśliwej i kochającej się rodziny również stają się jednostkami psychopatycznymi. Christopher zwraca uwagę, że początków rozwoju skłonności psychopatycznych możemy dopatrzeć się już w dzieciństwie, w czasie różnorodnych zachowań, które uważane są za odbiegające od normy.

Autor w swojej książce przytacza wypowiedzi ze swoich rozmów z oprawcami, których przewinienia w większości były o podłożu seksualnym. Zagłębiając się dokładnie w lekturę, aż włos jeży się na głowie, do jakiego okrucieństwa zdolny jest człowiek. To, co przeraziło mnie najbardziej to to, że oni w ogóle nie czują skruchy, nie czują się winni wyrządzonych krzywd. Wielu z tych psychopatycznych morderców, zgodnie z wyrokami sądów została stracona, ale w rozmowach z autorem zawsze powtarzali, że jakiś wewnętrzny głos kazał im dopuszczać się wszystkich zbrodni, a kiedy już raz poczuli smak krzywdy i przyjemność z zabijania, to trudno było im się z nią rozstać. 

Niestety dopatrzyłam się w tej lekturze również rzeczy, które bardzo mi przeszkadzały. Były to między innymi różnorodne wstawki i dygresje autora, częste odbieganie od tematu i notoryczne powracanie do napisanych wcześniej pozycji. Według mnie w tym wypadku autor śmiało mógł zastosować przypisy dolne, w których wyjaśniałby, gdzie można znaleźć więcej informacji, czy też swoje dygresje. Przez taką kompozycję trudno było mi skupić się na konkretnych historiach i wyjaśnieniach.

Absolutnie jednak nie jest to pozycja bezwartościowa, gdyż przekazuje istotne informacje i zwraca uwagę na wiele faktów . Czytałam ją w miarę płynnie i z zainteresowaniem, ale zaowocowała ona niezbyt wielką sympatią do autora. Dlatego mimo, że jestem bardzo ciekawa pozostałych pozycji Christophera, to będę musiała je sobie dawkować stopniowo.

Hi, hey, hello...

Dzisiaj też będzie spam z postami. Cóż zrobić jak czyta się szybciej niż oddycha. Taki żarcik.

Na pierwszy ogień idą "Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła." czytaliście?? To jest moje pierwsze spotkanie z autorem, dlatego nie mam porównania. Po przeczytaniu książki mam mieszane. Spodziewałam się trochę czegoś innego.Temat, który jest poruszany w książce jest ciekawy. Tylko mógł być on przedstawiony w inny sposób. I to mi się nie podobało. Wyszło słabo. Początek był nudny, były momenty ciekawe, jednak całokształt nie przypadł mi do gustu. A szkoda.

Nie umiem tego wytłumaczyć, ale szalenie interesują mnie książki o mordercach i psychopatach. Dlatego z wielką ciekawością sięgam po książki autorstwa Christophera Berry-Dee, który dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami z rozmów, jakie przeprowadził z najgorszymi złoczyńcami.

Jak napisał sam autor, nie jest to lektura dla ludzi o słabych nerwach i nie nadaje się do czytania przed snem. Jednak warto ją podjąć, jeśli próbujecie zrozumieć, jak działa umysł psychopaty. Z publikacji można dowiedzieć się wielu ciekawych informacji o zaburzeniach w funkcjonowaniu mózgu u seryjnych morderców, co wpływa na ich brak empatii i kłopoty z rozpoznawaniem emocji u innych ludzi. Naprawdę pasjonująca lektura dla osób zainteresowanych kryminologią i ludzką psychiką, jednak zdaję sobie sprawę, że nie jest to książka dla wszystkich. Sama wielokrotnie potrząsałam głową i miałam ciarki, gdy czytałam opisy zbrodni jakich dopuścili się ‘bohaterowie’ tej książki.

Mocną stroną tej publikacji jest styl w jakim autor zaznajamia nas z tym trudnym tematem. Pan Christopher umie rozładować nagromadzone w czytelniku napięcie, jednak robi to ze smakiem. Nadal jednak mam problem z jego chaotycznym sposobem przedstawiania sylwetek omawianych przestępców. Nawet jeśli autor poświęcił rozdział konkretnemu mordercy, to zawsze wspominał w nim o kilku innych psychopatach, co wytrącało mnie z rytmu. Ubolewam też, że rozdziały poświęcone konkretnym zbrodniarzom nie zawierają ich fotografii. Jestem wzrokowcem i kilka omawianych w tej książce spraw już znałam, ale nie po nazwiskach sprawców, a właśnie po ich zdjęciach.

Przeszkadzało mi również ciągłe nawiązywanie do poprzednich publikacji autora. Brzmiało to jak słaba reklama i znów miałam wrażenie, że pan Christopher jest zadufanym w sobie człowiekiem o narcystycznym usposobieniu.

Mimo tych kilku zgrzytów uważam, że książka warta jest uwagi. Choć jak autor sam zauważa, nie pomoże wam ona rozpoznać psychopaty na pierwszy rzut oka, to pozwoli wam zagłębić się w mroczny umysł krwiożerczej bestii jaka drzemie w seryjnych mordercach. Na pewno będzie to niezapomniana lektura, która wzbudzi was wiele emocji. Czy odważycie się skoczyć w otchłań zła? Wybór pozostawiam wam.

Przeszło pół roku temu recenzowałam książkę, w której głównym tematem byli seryjni mordercy. Przytoczone zostały tam dowody, rozmowy (często z prywatnej korespondencji z zabójcą lub z nagrania) czy nawet relacje z odkopywania zwłok, co sprawiło, że sam tekst wydawał się rzetelny i wiarygodny. Książka nazywała się "Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi z najgorszych" autorstwa Christophera Berry'ego-Dee. Kiedy więc usłyszałam, że na rynku pojawiła się kolejna część serii, bezzwłocznie sięgnęłam.

"Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" to kolejna część serii, lecz tym razem skupiająca się na próbach rozpracowania umysłu morderców niż na dokładnym przedstawieniu ich życiorysów i karygodnych uczynków.

Christopher Berry-Dee w sposób przystępny dla laika prowadzi rozprawę na temat psychopatów. Najpierw we wstępie przedstawia kilka oczywistych (lub nieco mniej oczywistych) faktów dotyczących seryjnych morderców: tego, kim są, czy można ich rozpoznać zanim zaczną uśmiercać niewinnych, czy da radę zrozumieć ich pokręcone rozumowanie, albo "naprawić" lekami oraz całodobowym kontaktem z psychiatrami. Wszystkie tezy popiera dowodami. Ponadto na odstrzał bierze sześć przykładów psychopatów, z którymi miał bezpośrednio do czynienia lub doszczętnie zbadał ich przypadek.

Czytelnicy dokładnie poznają Johna Reginalda Hallidaya Christie, mordercę seksualnego i nekrofila (osoba uprawiająca seks ze zwłokami) aktywnego w latach 40. XX wieku. Przeczytają o jego dzieciństwie, problemach w młodości, a później paru sytuacjach, przez które stał się tym, kim stał. Dowiedzą się również prawdy o jednym z najbrutalniejszych seryjnych morderców Europy, Peterze Kürtenie (Wampir z Düsseldorfu). Staną twarzą w twarz z Neville'em Heathem - zabójcą dwóch kobiet, pułkownikiem Davidem Russelem Williamsem (napastnik seksualny, gwałciciel, morderca) albo Jodi Arias - kobietą, która miała wszystko, a chciała więcej. Poznają też patologicznych kłamców w postaci Douglasa Clarka i Carol Bundy i ich wyjątkowo bestialskie i obrzydliwe morderstwa.

"Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" to lektura zajmująca, wymagająca i zdecydowanie nie dla osób o słabych nerwach. Nie ma tu zabawy w ładne słówka, a każdą zbrodnie opisano dosadnie. Książka idealnie obrazuje niepoczytalność psychopatów i fakt, że są to osoby "popsute". Czytelnicy odbiorą dużo interesujących wniosków, a historie, które poznają niemal od podszewki, spędzą sen z powiek.

W książce autor zwinnie lawiruje językiem, często zwraca się bezpośrednio do Czytelnika, posługując się stylem typowo gawędziarskim, przez co czułam się, jakby to była zwyczajna pogadanka przy kawie. I jak z początku bawiły mnie żarty słowne albo śmieszne odniesienia, tak po połowie lektury byłam nimi zmęczona. Na dłuższą metę nie pasowały do poważnego tematu podejmowanego w książce, do opisów brutalnych morderstw i śmierci wielu niewinnych ludzi. Nie miałabym nic przeciwko kilku wtrąceniom, ale niemalże co fragment dostawałam głupkowaty greps, a to była zdecydowana przesada.

Szczerze mówiąc, początek książki nieco mnie nudził, zwłaszcza podczas omawiania działania układu limbicznego w organizmie człowieka, odpowiadającego np. za umiejętność odczuwania empatii. Całość rozkręciła się w chwili podawania przykładów i dokładnego opisywania postępowania morderców. W oczy rzucił mi się również fakt, że autor często się powtarzał. W kolejnych rozdziałach cytował fragmenty z poprzednich, przez co odniosłam wrażenie, jakby brakowało mu nowych pomysłów.

Nie będę ukrywać, że "Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi z najgorszych" zdecydowanie bardziej podobały mi się od "Rozmów z psychopatami. W otchłani zła". W poprzedniej części serii czułam, że autor miał pomysł na książkę. Poczynił założenia, a później dążył do ich potwierdzenia i obalenia, a tutaj? W "Rozmowach z psychopatami" zabrakło mi odkrywczych spostrzeżeń, czegoś, co sprawiłoby, że poczułabym ogromną niepewność, zaskoczenie, radość, cokolwiek.

W ogólnym rozrachunku książkę polecam, bo zawsze uważam, że warto wyjść prawdzie naprzeciw. "Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" to mimo wszystko interesująca lektura omawiająca działanie umysłu psychopatów, a przynajmniej rysująca próby zrozumienia mózgu seryjnego mordercy. Osoby lubiące czytać o trudnych tematach przepełnionych brutalnością czy poddawać analizie skomplikowane, często nielogiczne działania ludzi aspołecznych będą zdecydowanie zachwycone.

Miałam nieodparte wrażenie, że już coś podobnego czytałam, naszło mnie takie de ja vu. Macie czasami coś takiego podczas czytania?
💀
Nie cały rok temu miałam przyjemność po raz pierwszy zapoznać się z książką autora "Rozmowy z psychopatami" i z tego, co jeszcze pamiętam, to połowa historii się powtarzała w tej książce. Jak dla mnie trochę taki odgrzewany kotlet🙈
Za każdym razem, gdy brałam ją do ręki, odrazu robiłam się senna i czytałam z jednym okiem przymkniętym i głową opadającą. Trochę mnie nudziła ta książka, dlatego też można ta wzmożona senność😁
💀💀
Nie powiem, że same historie seryjnych morderców były ciekawe i wstrząsające, ale ile to można pisać o tym samym. W tej części na pewno profile i zbrodnie morderców zostały szerzej przedstawione i opisane, co dodaje tej grozy. Liczyłam na jakieś fotografie, niestety w tej części nie ma ani jednego zdjęcia, wielka szkoda.
Jeśli lubicie czytać literaturę faktu, szczególności o mordercach i psychopatach, to coś dla Was, ale szału nie ma🙈
💀💀💀
Christopher Berry-Dee po raz kolejny dogłębnie wchodzi w umysły psychopatów i jeszcze bardziej zagłębia się w ich świat i motywy, jakimi się kierowali. Przedstawia najbrutalniejsze i mrożące krew w żyłach zbrodnie popełnione sprzed kilkunastu laty. Omawia on profile morderców, którzy już zostali straceni, bądź umarli śmiercią naturalną przebywając w więzieniu. Tym samym dochodzi do pewnych wniosków, że mordercą może być każdy człowiek i nie ma żadnego sposobu na rozpoznanie seryjnego psychopaty.

 Tak autor miał w zupełności rację nie jest to książka dla wrażliwych ludzi i o slabych nerwach  a także  nie nadaje  się  na wieczorna lekturę mogę powiedzieć zło w czystej postaci nie ma nic gorszego jak znaleźć się w rękach takich ludzi nie będę jej polecać każdy powinien sam ocenić czy jest w stanie ja przeczytać mimo wszystko zawiera dużo ciekawych informacji które mogą być wskazówkami i pomóc nam rozroznic nietypowe i specyficzne zachowania niestety to nadal nie daje nam gwarancji i pewności czy ktoś jest psychopata czy nie 

Dziki świat psychopatów.
Książka zdecydowanie nie jest dla każdego.
Książka nie jest na dobranoc.
Książka jest dla osób z mocna psychika i mocnymi nerwami.
Poznajemy znaczenie słowa seryjny morderca. Kto to taki. Większość pewnie wie ale tutaj mamy dobrze wszystko wyjaśnione.
Mamy rozdział poświęcony czy można taką osobę rozpoznać. Czy w naszym otoczeniu jest seryjny morderca?. Pewnie nie raz mieliśmy w głowie zdanie "zabiła bym go"
Mamy różnorodność zła. Przecież zło to nie jedna rzecz. Są różne sposoby zła i różny ich stopień.
Wchodzimy w umysł mordercy i głębiej go poznajemy.
A przede wszystkim wywiady. Mamy zdanie kierowane morderców do nas.
Zdecydowanie to nie jest wywiad. Mamy przede wszystkim opisy. Książka dla osób które interesuje ten temat i lubi dowiadywać się na ten temat nowych ciekawych ciekawostek oraz poznać historie seryjnych morderców. Ja czasem lubię odskoczyć od swojej kategorii czytelniczej i przeczytać coś innego i ta książka idealnie wkradła się w mój umysł.

„ROZMOWY Z PSYCHOPATAMI. W OTCHŁANI ZŁA”.
Christopher Berry-Dee Wydawnictwo Czarna Owca
Z twórczością Christophera Berry-Dee spotykam się po raz piąty. I kolejny raz jestem w szoku. Uwielbiam zaglądać w umysły największych psychopatów na świecie. Dzięki temu autorowi mam taką możliwość. Pisze rzeczowo i na temat. W przedostatniej książce denerwowało mnie to, że ciągle omawia te same przypadki. W „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” wyjaśnia, dlaczego tak robi. I w pełni się z nim zgadzam. Mózg psychopatycznych morderców jest nie do odgadnięcia. Nie wiadomo co w danej chwili myślał. Czasami sami mordercy tego nie wiedzą.
Autor wyjaśnia nam pojęcia: seryjny morderca i masowy morderca, oraz kilka innych pojęć. Pokazuje to na przykładach różnych maniaków seksualnych. Najbardziej przeraża mnie to, że wszystkie jego powieści są na faktach. To nie jest żadna ściema literacka. Te wydarzenia, które opisane są w tej książce wydarzyły się naprawdę. Wielkie brawa dla autora. Podziwiam Christophera Berry-Dee za jego odwagę w prowadzeniu rozmów z tymi zboczeńcami. Nie wiem czy umiałabym stanąć z takimi oko w oko i przeprowadzać długo godzinne rozmowy. Nie wiem jak bym się zachowała rozmawiając z psychopatą, który czerpał radość z zabijania dzieci. Autor musiał mieć pokerową twarz idąc na widzenie z seryjnymi mordercami. Jeden fałszywy ruch i mógł zginąć, bo przecież jedna zbrodnia w tą czy w tą dla kogoś skazanego na dożywocie nie ma znaczenia.
W książce „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła.” szczegółowo omówionych jest 7 przypadków. Między innymi pułkownik David Russell Williams. Człowiek wyuczony na wysokim stanowisku z dobrą pensją. Mógłby żyć w dostatku z dobrą emeryturą, ale przez swoją chorą psychikę i zboczeństwa tego nie doczeka. Z zimną krwią zamordował 2 kobiety. Inne zgwałcił.
Myślicie seryjny morderca to patologia, nieuk, nieudacznik itd. Na przykładzie podanym wyżej z łatwością można obalić ten mit.
Nie będę wam opisywała poszczególnych psychopatycznych, seksualnych morderców. Możecie o nich przeczytać w książce „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła”.
Książka przeznaczona jest tylko i wyłącznie dla osób pełnoletnich z mocnymi nerwami. To co tutaj znajdziecie przyprawia o mdłości, zawroty głowy i dreszcze. Tutaj dokładnie opisane są zbrodnie. Można sobie pomyśleć, że seryjni mordercy to osoby tępe, jednak są bardzo wyrachowani. Ich nie da się zresocjalizować. Zakładają maski tylko po to, żeby wyjść na wolność. Tam niestety będą popełniać kolejne zbrodnie. Szkoda, że na całym świecie nie ma kary śmierci.
Książka „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła.” przypadła mi do gustu. Jak już wiecie uwielbiam zaglądać w umysły psychopatów. Interesuje mnie co ich skłoniło do mordowania. Niektórzy, żeby doznać seksualnego zaspokojenia muszą mordować. To jest chore. W tym dziele poznacie oblicze prawdziwych bestii. Które chodziły po naszym świecie.
Czy psychopatycznego mordercę da się rozpoznać? Oczywiście, że nie. On może mieszkać z tobą, obok ciebie lub niedaleko ciebie. Uważaj, żebyś nie był na jego celowniku. Niestety jak będziesz jego przyszłą zdobyczą to tylko cud może Ciebie uratować. Uważaj na siebie.
„Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła.” polecam wszystkim tym, którzy tak jak ja chcą dowiedzieć się co siedzi w umysłach psychopatycznych, seksualnych morderców. Uwielbiam wszystkie książki Christophera Berry-Dee.
W książce brakuje mi jedynie fotografii największych psychopatów, a tak to nie mam się do czego przyczepić.
Ps. Autor zachęca do obejrzenia na yt filmików z tymi potworami. Wchodzicie w to?
Moja ocena 10/10