Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek
Filip Zawada

"Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek" Filip Zawada
Narratorem i głównym bohaterem jest Franciszek, wychowanek sierocińca prowadzonego przez siostry zakonne.
Franciszek opisuje nam swoje życie w sierocińcu i o innych,, bękartach,, jak mówi o sobie i swoich kolegach, oraz sióstr które się nimi zajmują. Ma ukochanego kota, któremu dał na imię Szatan i czasami kradnie w sklepiku lizaki, które zjada w tajemnicy w nocy pod kocem. Lubi też opowiadać innym bajki i swoje sny,nie zawsze są grzeczne i miłe. Franciszek nieustannie dziwi się światu dorosłych, nie rozumie go, a każda próba jego zrozumienia powoduje kolejne kłopoty. Mały Franciszek nie rozumie dorosłych a dorośli nie rozumieją jego,zadaje mnóstwo niewygodnych pytań i niejednokrotnie wpędza ich w zakłopotanie. Świat Franciszka jest smutny i melancholijny.
Nasz bohater wyśmiewa się z litości, mówiąc, że dzieci w Afryce mają najgorzej we wszystkim,czy z tego że,, Ludzie bogaci adoptują dzieci również dlatego, że są uczuleni na biedę.,, Niezbyt pochlebnie myśli o dorosłych.
Książka jest smutna i melancholijna ale dobrze się czyta ze względu na samego Franciszka, który jest dosyć krnąbrny i zmusza czytelników do szacunku dla niego,, bękarta,, który jest dumny i chce być dostrzeżony i zapamiętany. Mimo że powieść jest trochę przygnębiająca to bardzo ciekawie jest się z nią zmierzyć z opowieścią i życiem Franciszka.
Polecam

Nie pamiętam, jak długo ta pozycja siedziała w zakładce "chcę przeczytać" na @lubimyczytać. Aż w końcu doczekała się swojego momentu i przyszła do mnie pachnąca drukarnią.

Tym, co przykuło moją uwagę te X lat temu - nie ma co ukrywać, był tytuł, który intryguje. Po przeczytaniu mogę powiedzieć, że cała książka ma w sobie TO COŚ.

Autor w roli głównego bohatera, narratora umieścił jedenastoletniego Franka, który jak sam siebie nazywa jest bękartem, mieszka w siostrzanym zakonie i posiada kota Szatana.

Czytasz i wiesz (albo wydaje ci się), że dziecko w tym wieku tak się nie wyraża i nie ma tak dorosłych myśli. Jednak sprytnie zostaje przemycona prostota przekazywania myśli, uczuć. Franek strzela sarkazmem, jak szalony. Tylko w tym prześmiewczym tonie jest sama prawda. Chłopak jest doskonałym obserwatorem tego, co dzieje się wokół. Pokazuje, to czego dorosły wstydziłby się wypowiedzieć - on, jako dziecko "może" i nie czuje skrępowania. Jak sam mówi "Ludzie są dziwni, bo potrafią się bać bez powodu".

Filip Zawada starał się oczami dziecka pokazać ludzkie pragnienia, które zderzają się z rzeczywistością. To obraz człowieka ze wszystkimi wadami i zaletami.

"Dlaczego ludzie boją się ujawnić z czymś, co tak naprawdę nie ma zbyt wielkiego znaczenia w kontekście historii świata czy ogromu kosmosu?".

Ta błyskotliwa powieść jest prawdziwa do szpiku kości, o potrzebie bycia kochanym i pragnieniu znalezienia bratniej duszy. Ma w sobie coś co sprawia, że mimo wybuchów śmiechu, trzeba się skupić na czytaniu, żeby nie przeoczyć żadnego słowa.

Dodatkowo perełka cytatów, których jest cała masa. Język, styl, ironia - palce lizać!

Jak dla mnie sztos.

"Ludzie, którzy marzą, nie czują wstydu przed rzeczywistością".

To była fantastyczna książka. Przeżywałam rozterki  dziesięcioletniego Franciszka, gdyż tak nazywano go w sierocińcu prowadzonym przez zakonnice, wraz z narratorem. Ten bystry chłopczyk trafnie obserwował świat i ludzi.Jego przemyślenia na temat Boga i religii są godne filozofa.Warto było po tę książkę sięgnąć.

Wszyscy mówią że jestem znajdą ale jak nią być gdy nigdy nie było się zgubą??

Mieszkam w Domu Pana i jestem bezsilnością opiekujących się nami sióstr zakonnych. 

Tacy jak ja od urodzenia muszą sami troszczyć się o własną dupę.
Nie podcieram się jedwabnymi chusteczkami a papierem ściernym.
Mam głowę zawsze pełną myśli.
Umiem zatykać uszy bez używania rąk.
Dobrze, że Bóg najbardziej kocha dzieci! Choć nasze powtarzalne prośby rzadko są wysłuchane – Bóg ma przecież swoją wytrzymałość na nudę…

Dziennik miniaturowych wyrywków z życia 10-letniego, nadzwyczaj bystrego i dojrzałego Franciszka, zniewalająco cudownego filozofa.
Pamiętnik nadzwyczaj dojrzałych i mądrych pytań oraz codziennych problemów sieroty.
Choć jak uważa Franciszek- problemy nie do rozwiązania nie są problemami
Od dziś mam swojego ulubionego bohatera literackiego!