Różanooka
Konrad T. Lewandowski

Saga o kotołaku to jedna z moich ulubionych serii fantasy. Gdy po raz pierwszy usłyszałam o jej wznowieniu, ucieszyłam się ogromnie.  Również informacja o dodatkowych wątkach, zwrotach akcji i bardziej rozwiniętych bohaterach wywołała uśmiech na mojej twarzy.  Nie mogłam się doczekać poznania nowych pomysłów Konrada Lewandowskiego, bo większość z nich zawsze była (i wciąż jest) doprawdy fenomenalna.

„Różanooka” to czwarty tom sagi o kotołaku. Jest to wyjątkowa część, bowiem nie występuje w niej główny bohater, Ksin. Wszystko toczy się wokół jego przybranej córki Irian, zwanej Różanooką, tymczasowej dowódczyni królewskiej armii. Muszę już na wstępie przyznać, że bardzo spodobała mi się kreacja Irian jako strzygi, która potrafi kontrolować klątwę. To zdecydowanie jedna z najbardziej interesujących postaci sagi Konrada Lewandowskiego. Na pierwszy plan wysuwa się również Mino Dergo, w którym „tytułowa strzyga” się zakochuje.

Nie jest to jednak książka o nieprzeciętnej miłości. To kawał dobrego fantasy, pełnego nietuzinkowych opisów świata, oryginalnych bohaterów i prężnych akcji. Nie brakuje tutaj walk, mrożących krew w żyłach momentów, tajemnic oraz spisku, który „rozpoczyna” śmierć niewinnej dziewczyny. Przed Różanooką stoi naprawdę wiele wyzwań i czarnych bohaterów, m.in. nieśmiertelny Tagero.  Autor rozwiał w tej części wszystkie niejasności względem jego postaci i bardzo mu za to dziękuję.

Ciekawym jest również to, że w „Różanookiej” niewiele jest z poprzednich części. Łączy ją z nimi głównie kraina, w której rozgrywa się akcja. Można w ten sposób nadać jej miano „samodzielnej” opowieści, bo mimo kilku niuansów w tle, czytelnik nie spotka niczego nieznanego, niezrozumiałego (choć mogłam coś przeoczyć, wszak znam serię i ciężej wyłapać mi niejasności). Dodam jeszcze, że nie tylko treść sagi o kotołaku przypadła mi do gustu. Na uznanie zasługuje również oprawa graficzna, która jest na naprawdę wysokim poziomie. Wszystkie dotychczasowe wznowienia serii Konrada Lewandowskiego mają przepiękne, zachwycające detalami okładki i grzbiety, a „Różanooka” w tej chwili jest zdecydowanie moją faworytką. Zakochałam się w jej zbroi.

„Różanooka” to fantastyczna powieść, w której świecie można się zatracić. Autor nie tylko wykorzystał w nim motywy z naszego rodzimego bestiariusza, ale i nieco je ubarwił, chwilami traktując wierzenia słowiańskie z przymrużeniem oka. Jeśli więc szukacie wartego uwagi fantasy, z miłością, humorem i krwawymi elementami – jest to idealna książka dla was. 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

UCZUCIA SILNIEJSZE NIŻ ŚMIERĆ Niewielu autorów i niewiele serii posiada - i to nie tylko mowa o naszym kraju - taki status by mogło pozwolić sobie na ponowne pojawienie się w nowej wersji na rynku. I to z sukcesem. A jednak Lewandowski i jego saga o Kotołaku, najważniejsza polska seria fantasy obok ,,Wiedźmina", pokazały, że warto odświeżać niektóre historie i przenieść je na nowy poziom. Młoda kobieta imieniem Rida zostaje stracona za czyn, którego nie popełniła: doprowadzenie do śmierci za pomocą magii. Wkrótce jej oprawcy, którzy doskonale wiedzieli o jej niewinności, zaczynają ginąć mordowani w brutalny sposób. Rida powróciła do życia najprawdopodobniej jako strzyga! Na wieść o tym jej ukochany, Mino Dergo, gdy tylko otrząsa się z zapijanego w karczmach smutku, wyrusza szukać pomocy u także strzygi Irian, przybranej córki Kotołaka Ksina zwanej Różanooką. Dotarcie do niej wydaje się niemożliwe, Irian bowiem jest dowódcą królewskiej gwardii, zajmując stanowisko nieobecnego wciąż Ksina. Kiedy jednak dzięki zrządzeniu losu droga do Różanookiej stanie otworem, a Mino przedstawi swoje racje, zacznie się śledztwo. Ktoś bowiem zabił za pomocą magii i człek ów pozostaje na wolności, a ponieważ sąd w pełnej niezgodności rozprawie skazał niewinną osobę, oznacza to tylko jedno - spisek. Jednak z ich wspólnego działania wyniknie o wiele więcej, niż oboje mogliby się kiedykolwiek spodziewać... Czwarty tom sagi o Kotołaku to nie tylko tom bardzo udany, trzymający znakomity poziom poprzednich części, ale przede wszystkim historia bardzo samodzielna. Główny bohater jest tu w pewnym sensie wielkim nieobecnym, jego rolę przejmuje jego przybrana córka, na czoło wysuwa się zaś młody Mino, ze swoją miłością i upartością. Ramami spajającymi wszystko staje się spisek i próby odkrycia jego autorów, a liną łączącą fabularnie całą serię - kraina, w której dzieje się opowieść i niektóre wątki pobrzmiewające w tle. W skrócie: i stali czytelnicy i czytelnicy nowi znajdą coś dla siebie i będą bawić się znakomicie. Szczególnie, że Lewandowski ma świetne pomysły, znakomity humor i lekką rękę, która równie lekkim piórem prowadzi nas przez kolejne zdarzenia. Poza tym fantastyka, jaką uprawia, to fantastyka bardzo swojska, o znajomym bestiariuszu, oryginalnych pomysłach, ale też i puszczaniu oka do znawców gatunku. I przy całym tym oderwaniu od realizmu, bardzo przyziemna i prawdziwa. Satyryczna w ujęciu tematu, ale także i poważna, Połączenie wszystkich tych elementów w spójną całość czyta się znakomicie, jednym tchem i z ochotą na więcej. A więcej oczywiście będzie, ,,Ksin Koczownik" i ,,Ksin na bagnach czasu" dokończą całą opowieść już wkrótce i przyznam szczerze, nie mogę się doczekać tych kolejnych części. A zatem, dla formalności, polecam gorąco, bo to świetna seria, która bez obaw może konkurować z popularnymi zachodnimi cyklami fantasy. I mam nadzieję, że już wkrótce zdobędzie na świecie taką sławę, jak przygody Wiedźmina, bo Kotołak zasłużył sobie na nią, jak niewielu bohaterów. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/05/07/rozanooka-konrad-t-lewandowski/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ksina nie ma. Jest za to jego przybrana córka Irian Fergo. Pomyślicie, kotołaczka? Jest jeszcze lepiej! To strzyga. Tak, ten słowiański potwór, który ma z reguły ochotę zemścić się na swoich oprawcach w bardzo krwawy sposób. Oczywiście Irian jest wyjątkowa, bo klątwa strzygi zachowuje się u niej w specyficzny sposób – córka Ksina potrafi ją kontrolować.

Akcja „Różanookiej” jest interwałowa. Mamy spokojne momenty, w których bliżej poznajemy poszczególnych bohaterów. Zaś z drugiej strony dostajemy  dynamiczne opisy świata, w którym żyje Różanooka i Mino, dzięki wpleceniu we właściwych fazach opisów walki. Do postaci negatywnych dołącza także nieśmiertelny Tagero, który niestety za bardzo dał się porwać mocy czarnej magii. Zastanawiacie się jak to możliwe, że Tagero powraca? Czytając „Różanooką” odkryjecie ten sekret.

Ten tom to także polityczne niesnaski między Redrenem (Suminor) a Ormedem (Kar), któremu nie wystarcza już przekupywanie wszystkich zaufanych ludzi władcy Suminoru. Cierpliwość ma swoje granice i król  Karu najwyraźniej je osiągnął. Znudziła go zabawa w kotka i myszkę, ale nie przewidział jak bardzo przebiegłym w wojennym fachu jest Redren. Kto zwycięży w tej walce i komu będą sprzyjać moce Onego?

 I tylko ten Rodmin jakiś taki wymemłany w tej powieści. Ot, wielki czarownik. A tu taki psikus (zrozumiecie jak przeczytacie).

    "W tym pałacu nieprzekupni żyją krótko, stąd co uczciwsi i bliżej mnie postawieni, gy nie dają rsady już dłużej kluczyć, po prostu uzgadniają ze mną treść swoich raportów, a część zapłaty przekazują do mojej szkatuły. No, nie patrz tak na mnie, ja też chciałbym coś z tego mieć!" [s. 250]

Więcej na zukoteka.blox.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Za każdym razem, kiedy odkładam kolejną książkę z cyklu o przygodach Ksina, jestem święcie przekonana, że już nic mnie nie jest w stanie zaskoczyć... aż do momentu, gdy sięgam po kolejny tom. "Różanooka" nie była w tej kwestii wyjątkiem. Wprawdzie "Saga o kotołaku" bez kotołaka jest mocno niekompletna i nadal nie jestem w stanie pojąć, co wydarzyło się pod koniec, ale to nie przeszkadzało mi chłonąć książki całym sercem i umysłem. W tym tomie autor pozwolił sobie na kilka drastycznych rozwązań, które, delikatnie mówiąc, były dla mnie szokiem. Zupełnie inni bohaterowie, ostre cięcia w obsadzie, atmosfera całkowitej klęski... nie mogę się już doczekać dalszego ciągu. No bo Ksin chyba tak do końca ostatecznie nie umarł...?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)