Rok rozpusty Klausa Ottona Bacha
Jarosława Lytwyn

Książka "Rok rozpusty" autorstwa ukraińskiego pisarza to powieść o czterdziestotrzyletnim Klausie Otto Bachu, elektryku z niemieckiej Kilonii, który po internetowej znajomości z piękną Ukrainką postanawia wyruszyć na Ukrainę, aby ją odnaleźć. Klaus, mimo swojego spokojnego i poczciwego charakteru, rzuca wszystko, by znaleźć miłość swojego życia, co prowadzi go do wielu zabawnych i nieoczekiwanych przygód w nieznanym kraju. Powieść obiecuje wesołą podróż pełną ironii, humoru oraz surrealistycznych sytuacji, a wszystko to osadzone w malowniczym, choć nieprzewidywalnym, ukraińskim tle.

Fabuła książki, chociaż interesująca, momentami staje się przewidywalna i nieco nużąca. Klaus, przedstawiony jako nowoczesny Don Kichot, z jednej strony budzi sympatię swoją determinacją i naiwną wiarą w miłość, z drugiej strony jednak jego łatwowierność i nieporadność mogą irytować. Przygody na Ukrainie, pełne barwnych postaci i zaskakujących sytuacji, dodają historii dynamizmu, jednak nie zawsze są wystarczająco angażujące, by utrzymać uwagę czytelnika przez całą książkę.

Język powieści jest pełen humoru, ironii i błyskotliwych porównań, co stanowi jeden z jej największych atutów. Autorka umiejętnie posługuje się sarkazmem, co nadaje historii lekkości i sprawia, że mimo momentów przewidywalności, książka wciąż potrafi bawić. Opisy ukraińskiej rzeczywistości, choć interesujące, czasem wydają się zbyt rozwlekłe, co może zniechęcać niektórych czytelników.

Pod względem literackim, "Rok rozpusty" plasuje się pomiędzy literaturą piękną a obyczajową, co może być zarówno zaletą, jak i wadą, w zależności od oczekiwań czytelnika. Powieść nie jest typową komedią romantyczną, lecz raczej próbą ukazania groteskowego obrazu miłości i poszukiwania szczęścia w nieznanym świecie. Zakończenie książki, jak obiecuje wydawca, jest zaskakujące i nieoczekiwane, co może wynagrodzić nieco nużące fragmenty i sprawić, że całość zostanie zapamiętana na dłużej. Nie jest to powieść dla każdego, ale czytelnicy szukający lekkiej, humorystycznej historii z nutką surrealizmu i zainteresowani ukraińskim kolorytem, mogą znaleźć w niej coś dla siebie. Ocena 3/6 wydaje się odpowiednia, biorąc pod uwagę zarówno jej mocne strony, jak i słabości.

Klaus Otto Bach ma nietypowe zamiłowanie - to amator damskich rajstop. I to do tego stopnia, że potrafi w godzinach szczytu wsiąść do autobusu aby podziwiać kobiece nogi. Szczególnie jesienią i wiosną, gdy panie chętniej sięgają po ten element garderoby. 

Przyjaciel zapewnia Bacha, że najlepsze kobiety to Ukrainki. Niemiec zapoznaje więc na czacie jedną z nich. Ich internetowa znajomość rozwija się, ale nagle ukochana znika. Klaus jest zdeterminowany by wyruszyć do ojczyzny dziewczyny i ją odnaleźć. Czym Ukraina go zaskoczy? I czy odnajdzie piękną cudzoziemkę?

Oczekiwałam lekkiej historii miłosnej. A co dostałam? Powieść pełną zaskoczeń, z ciekawostkami historycznymi i z nutką humoru. Autorka pokazała czym jest dążenie za marzeniami, z uporem i z wytrwałością. Podziwiam Klausa za jego odwagę. Ukraina wielokrotnie zaskoczyła Bacha, muszę przyznać, że mnie również. Poznałam kilka zwyczajów i tradycji tego kraju. Ta książka jest dość specyficzna i nie każdemu może przypaść do gustu. Dużo tu opisów, które dla niektórych mogą być nużące. I choć początkowo ciężko mi się czytało i nie mogłam się wczuć w tą historię, to później już było tylko lepiej. Nie spodziewałam się takiego zakończenia - ale to dobrze, bo nie lubię, gdy historia jest schematyczna. To jak? Zaciekawieni?