Rodzinne bezdroża
Monika Chodorowska ;

Marysia po nieudanej próbie samobójczej zostaje na długi czas w szpitalu a następnie w klinice. Jednocześnie, pod wpływem tak dramatycznego kroku kobiety, jej bliscy zaczynają odkrywać rany i tajemnice, jakie od lat cała rodzina próbowała zakryć przed samymi sobą i innymi. Wychodzą na jaw żale, złości, tęsknoty, nieumiejętność radzenia sobie z emocjami. Mało tego, cała ta trudna sytuacja okazuje się mieć duży wpływ na sąsiadkę Marysi, Jaśminę oraz na jej dawną miłość, Jacka.

"Rodzinne bezdroża" Moniki Chodorowskiej, to głęboko poruszająca historia rodziny, w której potrzeba było targnięcia się na życie, by zaczął się w niej proces uzdrawiający. Autorka przybliża czytelnikowi, poprzez postać Marii, czym jest depresja i do czego może doprowadzić brak zrozumienia, chowanie w sobie emocji, zamykanie się na głos naszych potrzeb. Uważam to za bardzo dobry zabieg, że mamy w tej historii jasno i czytelnie przedstawiony obraz osoby chorej na tę podstepną chorobę oraz tych, z którymi żyje na codzień, zaczynając od męża, aż po sąsiadów czy kolegów z pracy. W powieści znalazło się też miejsce na wątek porzuconych zwierząt, ich samotności w schronisku i adopcji. Fabuła, którą wykreowała autorka jak i postacie powieści, mogą być dość dobrze znane niejednemu z nas. Trudne relacje rodzinne czy sąsiedzkie, za dużo lub za mało powiedzianych słów, to wszystko znamy z codzienności. I właśnie przez to opowieść pani Moniki staje się bliska sercu i czyta się ją z całym wachlarzem emocji, kibicując jej bohaterom, by odnaleźli drogę do siebie i do swoich bliskich.

Polecam z całego serca!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Rodzinne Bezdroża" Monika Chodorowska Lucky Wydawnictwo to niezwykle emocjonalna ,poruszająca i pełna życiowych porad historia. Przedstawiona została trudna,ale niestety wciąż zbyt często spotykana rzeczywistość, w której ludzie zmagają się z depresją,bólem,samotnością i brakiem wsparcia od najbliższych osób. W znakomity sposób zostały splecione losy bohaterów,pokazując, że decyzje jednego z nich mają wpływ na otoczenie przede wszystkich rodziny ,przyjaciół,a nawet dawnych znajomych. Zmuszająca do refleksji nad sobą, życiem i przyszłymi wyborami.

"Każde ży­cie ma swoje do­bre i złe stro­ny. Gdy­by­śmy czę­ściej so­bie to uświa­da­miali, może spo­ty­ka­łoby nas mniej nie­szczęść".

Marysia swoim czynem wzbudza współczucie i zrozumienie. Czy jeśli bliscy dostrzegliby jej potrzeby ,dali wsparcie do próby samobójczej by nie doszło? Dlaczego decyzja kobiety  zmieniła tak wiele? Czy musiało dojść do tej sytuacji? Czy depresja to tylko fanaberia?

Autorka daje czytelnikowi nadzieję,pokazując,że mimo przeciwności losu i otaczającego mroku można znaleźć światełko w tunelu i otrzymać oparcie w drugim człowieku i zawalczyć o lepsze życie. 

Historia wciąga, a bohaterowie wydają się realistyczni i pełni głębi. Warto poznać tą historię i zapoznać się z jej przekazem. Może dzięki tej książce wielu z Nas dostrzeże problemy i wyciągnie pomocną dłoń do drugiej osoby.

"Wi­dze­nia świa­ta w ko­lo­rach nie dało się przy­wró­cić pstryk­nię­ciem pal­cami. Dawno za­gu­biła jego barwy. Albo ten świat w wielu od­cie­niach od­naj­dzie, albo nie".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kiedy zobaczyłam zapowiedź najnowszej książki pani Moniki Chodorowskiej, wszystko we mnie szeptało, że muszę ją przeczytać. Moja niezawodna intuicja podpowiadała mi, że to będzie bardzo dobra książka. I tym razem również się nie pomyliła. Autorka ujęła mnie swoim pisarskim warsztatem. Sposobem w jaki zbudowała bohaterów powieści i poprowadziła narrację. Przede wszystkim jednak przemówiło do mnie dogłębne poznanie przez nią tematu, który stał się osią jej książki. W powieści ,,Rodzinne bezdroża" autorka pochyla się nad trudnymi i ważnymi relacjami rodzinnymi, które obfite są w bolesne doświadczenia i przeżycia. Bohaterom nie obce są uczucia osamotnienia, tęsknoty, pustki, żalu,wyrzutów sumienia. Ich wzajemne relacje pełne są rozczarowań, zawiedzionych nadziei, niespełnionych oczekiwań i skrywanych tajemnic. Każdy z nich z czymś się boryka. Dźwiga na swoich barkach jakiś ciężar, który wymaga przepracowania. Monika Chodorowska mierzy się z trudnym, bardzo niepokojącym tematem, który stanowi główną oś całej fabuły i staje się jednocześnie powodem rozluźnienia i rozpadu więzi rodzinnych. Depresja. Jak radzić sobie z osamotnieniem i bezradnością w momencie, kiedy ciało i umysł podstępnie atakuje ta niszcząca choroba? Jak zmierzyć się z rzeczywistością, w której traci się poczucie sensu, bytu, istnienia, a świat jawi się wyłącznie w czarnych barwach? Jak otworzyć oczy i serca otoczenia na to co dzieje się z najbliższą im osobą? Jak pomóc im zrozumieć, że stan, w który popada, to nie wynik lenistwa czy złej woli, lecz po prostu choroby? Na podstawie losów bohaterów, ich wzajemnych relacji i indywidualnych problemów, z którymi świadomie bądź też i nie, podążają przez życie, autorka pozwala również zrozumieć jak różni są ludzie i jak różne mają charaktery. Jak odmienne przyświecają im cele i motywy. Ważne jest jednak tylko jedno. Mianowicie to, aby nie tracić z oczu drugiego człowieka. Poświecenie mu odrobiny swojego czasu i uwagi. Monika Chodorowska w swojej najnowszej powieści uświadamia, że wielu ludzi skrywa swoje emocje i lęki, co często prowadzi do desperackich i dramatycznych sytuacji. Nie pozostawia jednak czytelnika bez nadziei. Krok po kroku, roznieca światło w mroku zawiłych uczuć, emocji i wzajemnych pretensji. Daje bohaterom siłę do podjęcia walki o sobie i swoje życie. Czy wykorzystają daną im szansę? Przekonajcie się sięgając po tę książkę! Pięknie i poruszająco napisana historia, od której nie sposób się oderwać. Bohaterowie stają się czytelnikowi bliscy już od pierwszych przeczytanych stron, a ich losy ani przez chwilę nie są mu obojętne. Historia Marii, Kuby, Doroty, Elżbiety, Olgi, Jaśminy, Ali i Jacka, skłania do myślenia, przewartościowania niektórych spraw i pozostawia trwały ślad w sercu. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)