Rendez-vous ze śmiercią
Agatha Christie;

Agathy Christie chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Nawet początkujący książkomaniak zna lub powinien znać to nazwisko. Nie bez powodu Agatha została niekwestionowaną królową kryminału. Nie wiem czy czytałam wszystkie, ale te z moim ulubionym detektywem Herkulesem Poirotem chyba tak. I każdy, zaznaczam – każdy, był rewelacyjnie napisany, a postać małego Belga to dla mnie po prostu mistrzostwo świata.

 

Mam przed sobą kryminał, który skończyłam i nie zacznę tym razem od tego o czym jest, ale o tym, jak wygląda książka. A jest wyjątkowa. Bo to wydanie jubileuszowe, od dwóch lat ukazujące się w Wydawnictwie Dolnośląskim z okazji setnej rocznicy debiutu Christie. Zaiste piękne to wydanie, bardzo eleganckie i przyznam się wam, że chociaż nie jestem okładkową sroką, to akurat w tej okładce prawie się zakochałam – prosta i cudna zarazem. Projekt – Natalia Twardy. Wielkie brawa.

 

Pani Boynton nie jest i nigdy nie była czułą matką. To bardzo zła kobieta, sadystyczna i apodyktyczna, opanowana wręcz patologiczną żądzą władzy, niegdyś strażniczka więzienna. Teraz, dosłownie, jak w więzieniu trzyma wszystkich i wszystko twardą ręką. Młodzi Boyntonowie są całkowicie przez nią zdominowani. Gdy podczas wycieczki do Petry pani Boynton zostaje znaleziona martwa to chyba nie tylko z moich ust wyrwało się uczucie ulgi. Ale jednak nie żyje człowiek (chociaż niezmiernie zły, ale jednak). Czy to była śmierć naturalna, czy zaplanowane morderstwo? I w tym momencie na scenę wkracza Herkules Poirot by z pomocą swoich niezawodnych szarych komórek odkryć prawdę. Sądzę jednak, że tak naprawdę nikomu na tej prawdzie nie zależało w tym przypadku. Nastał w końcu kres tyranii pani Boynton.

 

Tak, jak to w kryminałach Agathy bywa każdy staje się podejrzany, bo każdy ma motyw. Przyglądając się wnikliwie poczynaniom małego Belga po kolei, ale nie za szybko, odsuwamy na bok kolejne osoby, które z jakichś przyczyn nie mogły owego czynu się dopuścić. Ale i tak na rozwiązanie zagadki musimy poczekać niemal do ostatniej kartki. Nie sądzę, żeby ktoś przed genialnym Poirotem wiedział na sto procent kto jest winien i czy w ogóle do zabójstwa doszło. Ja już wiem…

 

 

 

Rendez-vous ze śmiercią to rewelacyjna powieść kryminalna, ale i świetny thriller psychologiczny napisany przez Christie w 1938 roku. Można się tutaj również dopatrzyć całkiem dobrze skonstruowanego tła obyczajowego, a nawet refleksji o wartości życia ludzkiego (jak napisało na okładce wydawnictwo). Zgadzam się z tym stwierdzeniem.

Genialnie stworzone portrety psychologiczne bohaterów książki, ukazujące ich zwichrowane przez lata terroryzowania charaktery. Świetnie przedstawiona intryga – ale czego innego można się było spodziewać? Bardzo dobrze dawkowane napięcie. Jak zwykle jest wszystko czego chciałoby się od genialnie napisanego kryminału. No i on – Herkules Poirot, który nigdy nie zawodzi. Jak nie wierzycie, to sami sprawdźcie.

 

Ten i każdy inny kryminał Agathy Christie z pełnym przekonaniem polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nieszczęśliwe dzieciństwo, zła macocha... Nie, to nie bajka o Kopciuszku. To kryminał, w którym detektyw Hercules Poirot ma wielu podejrzanych, każdego z motywem i możliwością popełnienia morderstwa. I jakoś nikomu nie jest żal ofiary. Czy to któreś z dzieci w końcu dotarło do tego krytycznego momentu, w którym poczucie krzywd przeważyło i zamordowało? Książka w klimacie pustynnym, o podróży, na podróż.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pani Boynton, to bardzo despotyczna osoba, która tyranizuje swoich bliskich. Kiedy zostaje zamordowana podejrzenie pada oczywiście na członków rodziny. Sprawę musi rozwikłać słynny belgijski detektyw. I w tej pozycji mamy zaskakujące zakończenie, gdyż starsza pani zginęła z rąk obcej osoby.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo dobry kryminał, mimo że akcja rozkręca się dość późno. Podczas wycieczki do Jerozolimy, dochodzi do morderstwa. Poirot, który jak zwykle przypadkowo jest na miejscu, musi rozwikłać zagadkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

CYKL: "HERCULES POIROT" (TOM 19)

Tym razem Agatha Christie przenosi czytelnika do Jerozolimy, gdzie poznajemy dość osobliwą rodzinę Boyntonów, której głową jest matka (dla jednych, natomiast dla innych macocha i teściowa). Nie jest ona lubianą przez otoczenie osobą. Wzbudza zainteresowanie ogółu swoim osobliwym zachowaniem wobec członków rodziny. Boyntonowie wyjeżdżają na wycieczkę. Dochodzi do morderstwa, podejrzany może być każdy... Kto jest winny? Rozwiązania zagadki podejmuje się nie kto inny jak sam Hercules Poirot. Aby dowiedzieć się jak dokonuje odkrycia mordercy i przyjrzeć się jego słynnym zdolnościom, należy przeczytać ten kryminał Agathy Christie.

Przyznam, że początek książki mnie nie zaciekawił. Pierwsze osiemdziesiąt stron nużyło mnie przedłużającymi się rozmowami bohaterów. Nic się tutaj nie działo. Akcja w ślimaczym tempie dobrnęła do momentu kulminacyjnego i tak naprawdę wówczas, wraz z pojawieniem się na scenie słynnego detektywa z wąsem, sprawiło że kryminał nabrał tempa. Teraz poszło już z górki. Fabuła zaintrygowała mnie. Z czasem też wcześniej czytane dialogi nabrały sensu.

Dłużący się początek mocno irytował. I, choć nic nie zapowiadało takiej oceny, ostatecznie uznaję ten kryminał za dobry. Każda inna ocena byłaby krzywdząca dla tego, skądinąd ciekawie skonstruowanego kryminału, gdzie Christie znów na końcu przechytrzyła czytelnika.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2022/04/rendez-vous-ze-smiercia.html

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)