Psychopomp
Agatha Rae

Anita bardzo nie lubi swojego imienia, dlatego zawsze przedstawia się jako Aśka. To zwykła nastolatka, która za chwilę ma pisać maturę i rozpocząć studia. Jednak jej życie zmieni się pewnej sierpniowej nocy, gdy do jej pokoju przyjdzie dziwna postać. To wydarzenie sprawi, że Aśka odkryje, że jest psychopompem, osobą, która odprowadza duszę na drugą stronę. W tym czasie poznaje chłopaka, który bardzo jej się spodobał, ale musi przed nim ukrywać swoje zdolności. Czy takich osób jak ona jest więcej? Czy dziewczyna wyzna prawdę chłopakowi?

Sięgnęłam po tę pozycję, ponieważ zainteresował mnie wątek samego psychopompa. Tytuł jest ciekawy i przyciągający uwagę. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim określeniem i dlatego zdecydowałam się na tą lekturę i był to bardzo dobry wybór.

Akcja książki rozgrywa się w latach 90. XX wieku w Gdyni. Zdecydowanie o czym warto wspomnieć na początek jest fakt, że autorka w świetny sposób oddała klimat tamtych czasów oraz całą topografię miasta. Podczas lektury były podane ulice, linie skm i od razu wiedziałam, w którym miejscu jest Aśka, jaką linią skm jeździ, bo sama jeżdżę teraz tą samą! Także już za samo to, gratuluję autorce, że nie stworzyła kolejnego wymyślonego miasteczka!

Co do powieści, na samym początku było ciężko mi się w nią wciągnąć, niby coś się działo od samego początku, ale z drugiej strony nie było to jakoś szczególnie wciągające. Jednak gdy minęłam setną stronę, coś się zmieniło. Wtedy zostałam całkowicie wciągnięta i nie mogłam się od niej oderwać. Powstawało tyle niewyjaśnionych i ciekawych aspektów, że musiałam wiedzieć co się zaraz wydarzy! 

Bohaterowie również zostali świetnie wykreowani. Biorąc pod uwagę lata, w który rozgrywa się powieść, młodzież miała co innego w głowie i inne sprawy były dla nich ważne. Dlatego bardzo doceniam autorkę za taki klimat. Aśka to postać, którą od początku polubiłam. Miała swój charakter i cel i nie ustępowała. Gdy dowiedziała się, że ma zdolności nie zachowywała sie jak typowe powieści fantazy, że ona nie chce tych mocy, a nagle gdy coś się dzieje używa ich perfekcyjnie. To było świetne, że ona musiała się tego uczyć na własnych doświadczeniach i na własnych przeczuciach. Również podobał mi się wątek przyjaciółki Asi, ponieważ teraz takie wydarzenia nie byłyby czymś nadzwyczajnym, a wtedy to mogła być tragedia.

Jeżeli miałabym się do czegoś już przyczepiać to trochę błędów, np. wypowiada się główna bohaterka i zamiast być "powiedziała" to jest "powiedział lub literówki. Jednak to zawsze można wybaczyć. Po drugie liczyłam na trochę mocniejsze zakończenie, które wbije mnie w fotel i jasne była emocjonująca sytuacja, jednak to był nagle jest różowo i cukierkowo. No i na końcu jest mi bardzo przykro, że niektóre wątki nie zostały na końcu wyjaśnione.

Przechodząc już do końca tej recenzji, chciałabym Wam powiedzieć, że naprawdę warto sięgnąć po ten tytuł. To dobra powieść, by poznać trochę naszej historii i przekonać się "jak to było kiedyś", a dodatkowo spędzić miło czas z książką z wątkami fantastycznymi. Jeżeli lubicie powieści, które dzieją się w Polsce, fantastykę, duchy i nienachalny wątek romantyczny to powieść zdecydowanie dla Was!

"Moje życie zmieniło się bezpowrotnie pewnej nocy latem tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego czwartego roku".

Okres mojego dzieciństwa przypadł na lata dziewięćdziesiąte, więc darzę go ogromnym sentymentem i z wielką nostalgią wspominam wszelkie wydarzenia, jakie miały wówczas miejsce. Dlatego też, książka ta, oprócz rewelacyjnej, uczty czytelniczej, stała się dla mnie bezcenną wędrówką w przeszłość.

 
Agatha Rae to pseudonim polskiej pisarki, która pisze, bo lubi wymyślać historie i kreować alternatywny świat. Zadebiutowała w 2013 r. na anglojęzycznym rynku powieścią pt. "Oenone", a następnie wydała tam jeszcze kilka książek. Jest kolekcjonerką płyt, miłośniczką psów oraz fanką zespołu The Tea Party. Pod prawdziwym nazwiskiem publikuje teksty naukowe.

 
Połowa sierpnia 1994 r. Aśka to osiemnastoletnia gdynianka, która pewnej nocy odkrywa, że posiada tajemnicze zdolności. Małe śledztwo wykazuje, że bohaterka staje się przewodnikiem dusz, zwanym psychopompem. Od tej pory zwykłe życie Aśki ulega diametralnej zmianie, gdyż ciężko jest pogodzić maturę i nową miłość z zupełnie nieoczekiwanym darem.

 
Psychopomp to słowo, które nie zostało wymyślony przez autorkę na potrzeby tej książki, lecz termin funkcjonujący w języku greckim i łacińskim, określający istotę, która przeprowadza duszę zmarłego w zaświaty. Sama więc koncepcja połączenia codzienności zwykłej nastolatki z końca ubiegłego wieku z wątkiem nadnaturalnym, do tego mającym swoje korzenie w religii, okazała się nietuzinkowym pomysłem. Jestem zachwycona tym, jak autorce udało się zestawić ze sobą zwykłe problemy Aśki polegające na pierwszych, miłosnych doświadczeniach z darem, który nagle wywraca jej życie do góry nogami. Przejścia fabularne od typowej codzienności do momentów, gdy bohaterka musiała sprostać nowej roli, zostały umiejętnie ze sobą połączone, tworząc niezwykle wciągającą całość, polegającą na przenikaniu się ze sobą płaszczyzny realizmu i świata nadnaturalnego.

 
Agatha Rae bardzo trafnie pokusiła się o zastosowanie pierwszoosobowej narracji głównej bohaterki, dzięki czemu czytelnik z bardzo bliska obserwuje zmiany, jakie w niej zachodzą pod wpływem nadnaturalnych zdolności. Aśka bowiem stopniowo zdaje sobie sprawę z tego, że nie musi jej otaczać wyłącznie ból osób, które umarły, ale może także pomagać im i dawać szczęście. To, co wynika z tych przemyśleń, buduje akcję dalszych wydarzeń powieści. A dzieje się w niej naprawdę sporo, łącznie z podróżą na inny kontynent.

 
Nie sposób opisać słowami klimatu lat dziewięćdziesiątych, który Agatha Rae przedstawia ukazując losy Aśki. Akcja powieści toczy się w Gdyni w latach 1994 - 1998 i na czas czytania tej książki, czytelnik zostaje niemal przeniesiony do tamtych czasów. Autorka umiejętnie wplata w wartką fabułę, swoiste elementy charakteryzujące dany rok. Jest więc dużo muzyki, w szczególności Pearl Jam, która staje się niemal tłem tej historii. Są ściany pokojów obwieszone plakatami magazynów "Bravo" czy "Popcornu". Jest pierwszy odcinek serialu "Klan" i pierwsza emisja stacji TVN. Jest także granie w Pegasusa i wiele, wiele innych charakterystycznych dla tych lat rozrywek, które nieomal rozczulają. Muszę przyznać, że ta płaszczyzna "Psychopompa" wprawiła mnie w głęboką zadumę i nostalgię, a także co tu dużo ukrywać, wywołała także pewne wzruszenie i tęsknotę za czasami, które już nigdy nie powrócą, a miały swój niepowtarzalny klimat.

 
Nie spodziewałam się, że ta nostalgiczna podróż śladem lat 90. w połączeniu z tajemnicą niedostępną zwykłym zmysłom, okaże się taką literacką petardą. To pierwsza książka autorki wydana w języku polskim, ale jestem przekonana, że Agatha Rae swoim polskim debiutem, namiesza na naszej literackiej scenie.
 

 https://www.subiektywnieoksiazkach.pl