Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów
Ewa Pągowska

Ewa Pągowska "Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów"

Książka napisana prostym językiem, w formie wywiadu. Psychiatrzy obalają mity, przedstawiają swoją pracę, wyjaśniają jak odróżnić schizofrenię od majaczenia, wspominają o pacjentach, dając konkretne przykłady, o problemach nie tylko dorosłych ludzi, ale także tych najmłodszych.

Lektura nie jest wymagająca, czyta się ją zadziwiająco szybko. Zlikwidowałabym tylko słowo "sekrety" w tytule. Do tajemnic lekarskich tu daleko, za to jest kilka ciekawostek, o których możemy się dowiedzieć, a wcześniej nie mieliśmy o nich pojęcia. 👍

"Rzeczywiście sytuacja naszych pacjentów bywa dramatyczna i człowiek się czasem zastanawia, jak to możliwe, że świat jest taki niesprawiedliwy."

"W opinii sądowej biegły powinien się skupić na tym, czy człowiek wiedział, co robi, a nie, czy uważał to za dobre."

"Personel na psychiatrii powinien mieć umiejętność rozumienia świata wewnętrznego chorych, bo tylko wtedy jest im w stanie pomóc."

"Pacjent musi czuć, że mi zależy na utrzymaniu go przy życiu, że to jest dla mnie wartość."

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

Z ogromnym zainteresowaniem zapoznałam się z najnowszą książką autorstwa Pani Ewy Pągowskiej pt. '' Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów'' , a szczególnie opisaną w niej główną tematyką, gdyż do tej pory nikt zna ich tajników, metod pracy zawodowej, które zostały nieujawnione nikomu, lecz pozostało za kulisami tego, co się dzieje w trakcie leczenia pacjentów przez lekarzy specjalistów w dziedzinie psychiatrii w szpitalach psychiatrycznych.

By móc dobrze poznać zagadnienia dotyczące głównego tematu opisywanego należy zajrzeć do najważniejszego źródła, czyli korzystając z wiedzy doświadczonych lekarzy, którzy mają do czynienia na co dzień z pacjentami i dostrzec na ich przykładzie czy medycyna uległa zmianom, czy bądź też nie.

Pozytywnie zaskoczyła mnie autorka książki tym, że bardzo dobrze była przygotowana merytorycznie do każdego z opracowanego przez nią zagadnienia tematycznego, a i również pytania były skonstruowane trafnie, aby każdy z lekarzy mógł na nie odpowiedzieć z punktu medycznego, jak i praktycznego dzieląc się przy tym refleksją.

Dzięki udzielonym odpowiedziom przez lekarzy specjalistów mogłam dostrzec, jak na przestrzeni lat zmienia się podejście do tej trudnej tematyki zwanej psychiatrią, jak radzą sobie z jej oceną z ich punktu zawodowego widzenia, jak we właściwy sposób można dostrzegać ją i ewentualnie pomóc w odpowiednim momencie życia występującego problemu u pacjenta.

Nie zawsze mamy okazję przyjrzeć się z bliska problematyce psychiatrii oraz pojęciom z nią związaną ze względu na to, że zakładamy z założenia, jakie są te zachowania, a unikamy prawidłowych rozwiązań.

Podziwiam tych lekarzy, którzy chętnie dzielą, się swoim doświadczeniem zawodowym otwierając się przy tym sekrety swojej pracy, która do łatwych nie należy w praktyce.

Książka ta właściwie spodobała mi się pod każdym względem, a jej odbiorcy poznają z bliska pracę lekarzy z pacjentami, wyjaśnią oni wszystko to, czego my nie wiemy do tej pory o ich trudnej zawodowej pracy, co oni przeżywają za drzwiami gabinetu, w trakcie obserwacji zachowań z pacjentem stale je, obserwując.

Język zastosowany w wypowiedziach lekarzy specjalistów był dla mnie zrozumiały.

Książka ta składa się z 15 rozdziałów.

Cieszę się, że autorka zdecydowała się napisać tę książkę, która poruszała trudne medyczne tematy związane z tabu psychiatrycznym, gdyż nie każdy lubi i ma chęć rozmowy o występujących i opisanych w niej problemach medycznych wywołujących mieszane emocje.

Wydawnictwu Znak dziękuję za podarowanie mi przedpremierowego egzemplarza książki pt. '' Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów'' autorstwa Pani Ewy Pągowskiej.

Polecam przeczytać tę książkę.

Psychiatria od lat owiana jest tajemniczością. To ta dziedzina medycyny, która stwarza najwięcej mitów i niedopowiedzeń. To często na dźwięk słowa „psychiatra” od razu człowiek staje na baczność i się czujnie rozgląda. Utarły się stereotypy – moim zdaniem nietrafione – że z porad tego specjalisty korzystają tylko osoby z zaburzeniami psychicznymi, słowem osoby „nienormalne”. Nic bardziej mylnego. Autorka stara się zerwać z krążącymi mitami i pokazać prawdziwe oblicze psychiatrii, pozbawione nieprawdziwych określeń i złudzeń.

Ewa Pągowska prowadzi – w zaciszu gabinetów - odważne i otwarte wywiady z psychiatrami. Lekarze szczerze dzielą się informacjami, z jakimi problemami najczęściej Polacy zgłaszają się do nich, jak się zachowują w gabinetach, czy akceptują sposoby leczenia i czy w ogóle pozwalają sobie pomóc. Autorka podejmuje trudne tematy związane z depresją, schizofrenią, zaburzeniami seksualnymi, psychiatrią sądową. Dowiadujemy się, jakich metod stosuje się przy leczeniu dzieci i młodzieży, czy nadal stosuje się elektrowstrząsy i w jakich przypadkach. Z tych rozmów wyłania się obraz rodaków, którzy jednak niechętnie odwiedzają te gabinety, jednak coraz częściej pacjentami psychiatrów są dzieci i młodzież. Po tych rozmowach wczuwamy się w rolę osób chorych, próbujemy wejść w ich odczucia i położenie. Nie jest to zapewne łatwe, ale w ten sposób jesteśmy w stanie celniej zrozumieć i pojąć rangę tego problemu.

Dla mnie ta lektura była znakomitym źródłem wiedzy o chorobach psychicznych, traumach, więcej wiem o schizofrenii i jej objawach, wiem, jak postępować w kontaktach z osobą chorą na tę chorobę. Wiem też, że nie powinniśmy lekceważyć jakichkolwiek objawów opisywanych chorób zarówno zaobserwowanych u siebie, jak również u bliskich. Im szybciej trafi się z problemami do psychiatry, tym większa szansa na zahamowanie rozwoju choroby i na oswojenie się z taką chorobą. Po przeczytaniu tego wywiadu – rzeki będziemy potrafili odróżnić depresję od lęku czy smutku, dowiemy jak się ją leczy i że można z nią żyć, tylko trzeba pozwolić sobie pomóc.

Smutne w tym całej historii jest to, że ta gałąź medycyny nadal jest bardzo zaniedbywana i niedofinansowana przez rządzących. Oddziały psychiatryczne są przepełnione, brakuje pieniędzy na dobrych specjalistów, sprzęt lata świetności ma już za sobą. A choroby i zaburzenia psychiczne mają się coraz lepiej.

Lektura jest ciekawa, można wzbogacić swoją wiedzę w zakresie chorób czy zaburzeń psychicznych, metod i sposobów ich leczenia. Jedynym mankamentem tej książki jest zbyt dużo stwierdzeń i określeń medycznych, jak dla mnie trochę trudnych do oswojenia i zapamiętania. W sumie dużo suchych faktów, a mało takich smaczków z zakątków gabinetów lekarskich, takich, na które liczyłam w tej pozycji. Osoby będące bliżej poruszanych w książce zagadnień zapewne nie będą mieć z tym problemu, dla mnie nie było to łatwe. To mnie trochę zniechęcało do dalszej lektury i utrudniało czytanie.

Jednak uważam, że warto po nią sięgnąć, dla osoby nie mającej na co dzień do czynienia z tą sferą życia, ważna pozycja na drodze do wzbogacania wiedzy.

Książka jest zbiorem kilkunastu wywiadów z psychiatrami, którzy odkrywają przed nami tajniki tej dziedziny medycyny. Książka bardzo potrzebna, bo choć choroby ciała są dla nas naturalne i chętnie o nich rozmawiamy, te psychiczne traktujemy tak, jakby nas nie dotyczyły. A to nieprawda. Problemy psychiczne mogą przytrafić się każdemu i warto traktować je normalnie, bez udawania, że nie istnieją i wstyd się do nich przyznać. W książce dowiemy się więcej o: depresji, zaburzeniach lękowych, schizofrenii, zaburzeniach osobowości, czy uzależnieniach. Bardzo ciekawy jest też rozdział o psychogeriatrii. Przeczytamy też o problemach, z jakimi zmagają się dzieci i młodzież. Tę książkę zdecydowanie warto przeczytać! 

Często i gęsto zastanawiam się, co człowiekowi w głowie siedzi, a już takiemu, który ma problemy ze zdrowiem psychicznym, to już w ogóle. Psychiatria na przełomie lat mogłaby jedynie przerażać – metody, jakimi byli leczeni pacjenci, czy samo zachowanie chorujących. Nic, tylko porównać do wspaniałej siostry Ratched :D i jej niosących pomoc metodom (np. zabieg lobotomii).

Książka ma bardzo fajną formę wywiadu, który prowadzi Ewa Pągowska i przez piętnaście rozdziałów prowadzi nas od tematu, do tematu. Pojawiają się choroby u dzieci, psychogeriatria, uzależnienia czy szpital psychiatryczny. Co dla mnie ważne nie jest to obrzucanie czytelnika coraz to bardziej skomplikowanym słownictwem, a zwyczajna rozmowa dziennikarki z lekarzami.

Nie ma tutaj jakiś wybitnych przypadków, czy łakomych kąsków i brudów wyciągniętych z gabinetów. Rozmowa o codzienności pracy psychiatry i o tym, w jakiej kondycji znajdują się Polacy. Jednak dając tytuł książce, w którym pada słowo „sekrety” liczyłam na więcej szczegółów i nie pogardziłabym studium jakiegoś ciężkiego przypadku na dany rozdział, z którym poradziłby sobie nawet szpital w Leśnej Górze. Ot, takie moje małe życzonko.

Czytało się bardzo szybko i całkiem przyjemnie (biorąc uwagę tematykę). Pozycja dla każdego, aby uświadomić i przestrzec, przed ładowaniem każdego chorego do jednego worka i co ważne, nie skreślać go.

Psychiatra mało komu kojarzy się dobrze, ludzie nawet w potrzebie nie chcą iść do tego lekarza, bo boją się tego, co pomyślą inni, psychiatra nie kojarzy się ludziom z pomocą a z osobami chorymi umysłowo, ale czy z tylko takimi ludźmi pracują psychiatrzy?
Książka to tak naprawdę wywiad z różnymi psychologami, oni opowiadają o swojej pracy, o tym, z czym muszą się mierzyć i jak to na nich wpływa. Poruszane są tutaj bardzo trudne tematy jak depresja, schizofrenia czy uzależnienia, wraz z każdym tematem jesteśmy coraz bardziej wciągnięci w otchłań strachu i lęku, jaki odczuwają sami pacjenci.
Przyznam, że trochę inaczej wyobrażałem sobie tę książkę, miałam ochotę poczytać o pacjentach, o tym, jacy są i o ich historii, tutaj w większości mamy przemyślenia specjalistów na dane tematy, wymienione schorzenia i to jak sobie z nimi radzić. Książka zdecydowanie nie jest dla każdego, niektóre tematy były dla mnie za ciężkie i za trudne, to jak psychiatrzy opowiadali o danych schorzeniach, wywoływały we mnie smutek i poczucie pustki, ponieważ zdałam sobie sprawę z tego, że niektórzy muszą z tym mierzyć się na co dzień.
Całość napisana jest bardzo oficjalnie, nie jest ona na zasadzie luźniej rozmowy a bardzo szczegółowego wywiadu i bardzo konkretnych, fachowych odpowiedzi więc czasami czułam się tak, jakbym czytała podręcznik, zdecydowanie wolałabym, żeby ktoś te tematy wytłumaczył mi w bardziej zrozumiały i przystępny sposób.
Psychiatrzy zdecydowanie zasługują na szacunek, ciężko jest usłyszeć w pracy coś druzgocącego, a potem wrócić do domu i normalnie bawić się z dziećmi i jeść obiad z rodziną, jestem pewna, że każda z tych spraw zostaje im w głowie i zmienia ich bezpowrotnie.
Żeby zostać psychiatrą trzeba to czuć w sobie, nie każdy się do tego nadaje, trzeba na pewno być bardzo silnym emocjonalnie i opanowanym, trzeba też być bardzo wykształconym, bo jedna zła decyzja psychiatry może kosztować czyjeś życie.