Przysługa
Anna Karpińska

Super historia rodzinna. Prawie niemożliwa, ajednak...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Przysługa" jest powieścią obyczajową, niebanalną, wiele w niej zwrotów akcji oraz skomplikowanych sytuacji. Pisarka dosyć ciekawie, lecz nie do końca w sposób realny połączyła losy bohaterów: za dużo tu powiązań rodzinnych i nierealnych zbiegów okoliczności, wszyscy się znają z przeszłości. Karol był niezamożnym, samotnym mężczyzną, aż wżenił się w rodzinę Elwiry- został przyjęty do klanu jako zięć i zastępca dyrektora w firmie teścia. Jagoda i Wojtek w katastrofie lotniczej tracą męża i ojca. Jednak bohaterka w dniu pogrzebu widzi mężczyznę identycznego jak jej zmarły mąż Dariusz- wsparta nadzieją, postępując nieracjonalnie, chce go odszukać. Z kreacji to najlepiej rozumiałam Elwirę oraz Jagodę (mimo jej nieracjonalności), natomiast Karol jest dla mnie niespójny psychologicznie: małostkowy w sprawach majątku i firmy, rozbudził w sobie pewne uczucia, tli się w nim dawna złość i uraz do brata. Pojawia się tu sporo wątków, a także bohaterowie muszą zmierzyć się z wieloma problemami: radzenie sobie z żałobą, rozbiciem emocjonalnym, porzuceniem i złością, zawiedzionym zaufaniem, ciężką chorobą. Między nimi jest wiele pretensji, nierozwiązanych spraw z przeszłości, kłamstw, niedopowiedzeń i sekretów, i teraz, gdy wyszły one na jaw, dezorganizują ich życie. Wracają dawne animozje i kwestia rywalizacji między rodzeństwem, oraz tytułowej przysługi. Miejscami niestety pojawiają się ,,kwadratowe" dialogi i dziwne sformułowania (jak ,,Wściekł mnie"), oraz moim zdaniem sztuczne, beznamiętne i bezkrytyczne reakcje na szokujące zdarzenia i wieści. Zakończenie natomiast bardzo zaskakuje, zostawia historię otwartą (czyżby był ciąg dalszy?), ze spekulacjami, co jednak przy całości fabuły nie jest zbyt dobrym rozwiązaniem. ,,Przysługa" to przypominająca (trochę odrealniony) film obyczajowo- dramatyczny, historia o splatającym się losie dwóch rodzin. Niestety jak dla mnie z wadami, które uniemożliwiają pełne polecenie tej książki, ale jak macie ochotę na bardzo zaskakujące rozwiązania i spiętrzenie życiowych przeciwności to będzie w sam raz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Duży plus za pomysł na wciągającą i dobrze poprowadzoną fabułę. Z każdą kolejną stroną byłam zaskakiwana kolejnymi tajemniczymi zbiegami okoliczności, które wywoływały u bohaterów coraz to nowsze pytania, wątpliwości i dylematy. Bohaterowie są realni, z różnymi charakterami, dzięki czemu są wiarygodni i prawdziwi w swoich wyborach i słabościach. Autorka podejmuje takie tematy jak: radzenie sobie z żałobą, zdrada, kłamstwo, matactwo, brak zaufania, rodzinne tajemnice, ciężka choroba. Powieść ta niesie ze sobą niebywale duży ładunek emocjonalny, wstrząsa i nie pozostawia obojętnym. A takie książki lubię najbardziej. Zakończenie jest bardzo zaskakujące, więc myślę że może będzie kontynuacja?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fabuła powieści ,,Przysługa" Anny Karpińskiej jest z jednej strony prosta, a z drugiej niezwykle skomplikowana. Bieżąca akcja rozgrywa się w ciągu kilku tygodni, lecz fabuła swymi korzeniami sięga narodzin jednego z głównych bohaterów - 46 lat wstecz. W katastrofie helikoptera w Bieszczadach ginie wybitny profesor chemii Dariusz Różański. W toruńskim domu zostawia żonę Jagodę i 17-letniego syna Wojtka. Kobiecie wydaje się, że jej mąż żyje, bo widziała go żywego przemykającego w kościele na swoim pogrzebie! Nie tylko ona go widziała, także jej przyjaciółka, a potem inni w lokalu. Sprawa jest co najmniej dziwna. Okazuje się, że śp. Dariusz miał brata bliźniaka Karola. Bracia zostali rozdzieleni zaraz po narodzinach, bowiem ich zbyt młodzi rodzice nie daliby rady wychować ich obu. Karol jako słabszy i gorszy trafił do adopcji, do rodziny adopcyjnej z wybrzeża. Jednak jeden odnalazł drugiego, bo miał do niego interes. Dariusz nie mógł spłodzić dziecka, więc poprosił o przysługę swego brata. Ten się zgodził pod pewnymi warunkami. Sprawa miała nie ujrzeć światła dziennego do przysłowiowej grobowej deski. I rzeczywiście tak było, ale potem... los uruchomił lawinę zdarzeń i skomplikował życie dwóch rodzin, ich bliskich i znajomych. Świat jest mały i bardzo nieprzewidywalny... (s. 433) Książkę przeczytałam bardzo szybko, bowiem skomplikowane losy bohaterów oplotły mnie swoimi mackami i nie pozwalały się oderwać. Podobała mi się narracja z 3 perspektyw - Jagody, Karola i Elwiry. Autorka dała szansę wypowiedzieć się każdemu głównemu bohaterowi i opowiedzieć swoją wersję wydarzeń, wrócić do zdarzeń z przeszłości, które wpływają na teraźniejszość i przyszłość, przedstawić bohaterom ich emocje i rozterki. Jednak im dłużej czytałam, tym częściej się zastanawiałam, czy autorka aby czasem z lekka nie przesadziła z ilością przypadków chodzących po ludziach. W tej powieści jest och naprawdę dużo na m2 strony. Bohaterowie znają się z różnych miejsc i czasów, koligacje ich łączące wydają się być naturalne, kolejne powiązania zaczynają co najmniej zastanawiać i z lekka dziwić. Jak dla mnie za dużo tej przypadkowości, choć sama z doświadczenia wiem, ze przypadki chodzą po ludziach. Ale nie stadami! Podobał mi się obraz dwóch kobiet - silnych, niezależnych, pracujących, które osiągnęły pewien sukces zawodowy, które mają swe pasje, ale inne podejście choćby do dzieci. Podobały mi się metody wychowawcze Elwiry, choć ta miała do pomocy panią Genię. Z kolei Jagoda to kobieta stłamszona przez męża naukowca i sprowadzona do roli pani domu. To typ matki-kwoki, która dba, troszczy się, chucha i dmucha, rozmawia, jednak w pewnych dramatycznych sytuacjach z nastolatkiem w roli głównej jest mało konsekwentna. Chłopak zaczyna sprawiać kłopoty wychowawcze, a ona nie umie sobie z nimi poradzić, nie jest w stanie, bo i sama cierpi po śmierci męża. Autorka przedstawia losy jednej wielkiej rodziny, która dopiero odkrywa swe powinowactwo. Nie szczędzi przy tym bohaterom i czytelnikowi trosk: śmiertelny wypadek, alkohol, zdrada, ciężka choroba, zbliżająca się śmierć... Niebawem mogło zabraknąć domu, babci, dziadka, pani Gieni i pana Mietka. Ale jako ż życie nie znosi próżni, w pustym miejscu zapewne pojawi się cos nowego. Fajne mieszkanie z widokiem na morze (może), krótszy dystans do szkoły, nowe koleżanki... (s. 422) Jak zauważa Elwira, cykl życia musi trwać, coś się kończy, by coś innego mogło się zacząć, a człowiek może na tym zyskać, może mieć nadzieję na lepsze jutro, może się otworzyć na pewne możliwości i nowe perspektywy. Zostanie właścicielką firmy rodzinnej Akces-Plast czy założenie własnej galerii? Pozostanie pracownikiem technicznym w laboratorium czy kariera naukowa na uniwersytecie? Praca w firmie teścia czy nowa praca? Przy czytaniu tej rodzinnej i wzruszającej powieści dobrze mieć chusteczki koło siebie, bo łza w oku zakręci się kilka razy. Ale na zakończenie każdy czytelnik się co najmniej zdenerwuje, by nie użyć bardziej dosadnego i wulgarnego słowa! Nie wiem, czemu autorka tak zakończyła powieść. Co chciała w ten sposób osiągnąć? Czy będzie dalszy ciąg? Na to wygląda, ale pewności nie ma. Najchętniej wyrwałabym ostatnią kartkę i zostawiła happy end. Autorka posługuje się piękną polszczyzną, lekko i naturalnie opisuje zdarzenia, także te najtrudniejsze. Czuć dbałość o każde zdanie i słowo. Każdy z bohaterów wysławia się w sposób charakterystyczny dla siebie. Ich wspomnienia zostały naturalnie wplecione w bieżące wydarzenia i odpowiednio dawkowane dla każdej ze stron. Trudne sytuacje życiowe komplikujące życiorysy dadzą się tak czy inaczej rozwiązać, dadzą się pokonać, ale to zależy od człowieka i podejmowanych przez niego decyzji, a co za tym idzie także konsekwencji działań. ,,Przysługę" polecam jako dobrą i życiową lekturę, poruszającą chyba wszystkie aspekty życia, aczkolwiek z dużą ilością przypadków chodzących po ludziach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przysługa" to niewątpliwie powieść, która prócz historii niesie za sobą przesłanie, gdyż pod podszewką przedstawionych wydarzeń autorka porusza wiele ważnych i skomplikowanych zagadnień, które są nieodzownym elementem naszego życia. I nie mam tu na myśli tylko wyświadczania przysług mniejszych, większych czy też tych niedźwiedzich, ale też trudność w zdobyciu się na szczerość i asertywność w relacjach z najbliższym

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Żałuje,że tak szybko się skończyło i jeszcze w takim momencie... Siedemnaście lat temu Karol zgodził się oddać swojemu bratu bliźniakowi brzemienną w skutkach przysługę, która miała nigdy nie ujrzeć światła dziennego. Życie przerwało jednak zmowę milczenia, a następstwa uczynku uruchomiły lawinę zdarzeń, które wystawiły na próbę rodziny obu braci, i tajemnica z przeszłości ujrzała światło dzienne. Konsekwencje braterskiej umowy poniosły żony bliźniaków i ich rodziny. Czy Elwira i Jagoda, dwie silne i przebojowe kobiety, znajdą dość sił, by uporać się z przeszłością mężów i ich marzeniami? Ile można poświęcić w imię raz danego słowa? Opowieść o skomplikowanych relacjach rodzinnych, urokach codzienności i przeszłości, która nigdy nie pozostaje tajemnicą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Elwira czuje się wepchnięta w codzienność wychowywania dwóch córek, nie lubianą pracę w firmie ojca, łowiąca chwilę na to co lubi, czyli malowanie. Prowadzi dostatnie życie z mężem Karolem, który nie marzy o niczym innym niż o przejęciu firmy teścia, czuje się zaszufladkowana, niespełniona. Jagoda przeżywa rozpacz po tragicznej śmierci męża. Z biegiem czasu uświadamia sobie, że była zbyt uległa w stosunku do Dariusza, że zbytnio pobłażała synowi Wojtkowi, że pozwoliła obsadzić się w roli żony i matki usługującej, karmiącej, rozumiejącej, poświęcającej swą karierę zawodową. Karierę, która bardzo obiecująco się zapowiadała. Karol i Dariusz to bracia bliźniacy, którzy wychowywali się osobno. Siedemnaście lat wcześniej Dariusz zwrócił się z prośbą do Karola o przysługę, bardzo dziwną i nietypową. Z chwilą śmierci Dariusza sprawa skomplikowała się. Zakończenie sugeruje kontynuację. W przeciwnym razie książka dużo traci ze swojej historii. Jednym słowem: jeżeli to część pierwsza to super, jeżeli całość to kiepsko

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czasami pozornie dobry uczynek komuś wyświadczony, może z dnia na dzień wywrócić czyjś stabilny świat do góry nogami. Na własnej skórze przekonali się o tym bohaterowie ''Przysługi'' Anny Karpińskiej. Siedemnaście lat temu Karol zgodził się oddać Darkowi, swojemu bratu bliźniakowi brzemienną w skutkach przysługę, o której nikt nigdy nie powinien się dowiedzieć. Jednakże tragiczna śmierć Dariusza przerwa zasłonę milczenia uruchamiając lawinę nieprzewidzianych zdarzeń. Elwira i Jagoda, żony bliźniaków muszą stawić czoło konsekwencjom braterskiej umowy. Ale czy znajdą w sobie dość siły, by uporać się z mroczną przeszłością swoich partnerów? Jakie "zobowiązania" mieli wobec siebie nawzajem obaj mężczyźni? Ile można poświęcić w imię raz danego słowa? Anna Karpińska studiowała politologię na Uniwersytecie Wrocławskim, potem przez dziesięć lat była asystentem na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po urlopie (1992-1997) była dziennikarką w bydgoskim oddziale Gazety Wyborczej, a następnie ponownie pracowała na UMK. Ma własną firmę doradczą. Wydaje testy sprawdzające dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjalistów. W wolnych chwilach pisuje przy kuchennym stole książki. Dotychczas miałam przyjemność poznać dwie powieści autorki, mianowicie ''Za jakie grzechy?'' i ''Pozwól się uwieść'', ale w swoim dorobku literackim posiada jeszcze ''Chorwacką przystać'' oraz ''To wszystko przez ciebie''. Jestem pod wrażeniem tej książki, jej różnorodnej tematyki i sposobu wykonania. Wciągająca, sprawnie poprowadzona i realistyczna fabuła, jakby z życia wzięta trzyma w napięciu i absorbuje od początku do samego końca. Ciężko napisać cokolwiek tak, żeby nie zdradzić zbyt wielu szczegółów, niemniej uchylę rąbka tajemnicy. Mamy dwóch braci, bliźniaków: Karola i Darka. Mężczyźni przez wiele lat nie wiedzieli o swoim istnieniu. ''Czterdzieści sześć lat temu pewna nastolatka urodziła bliźniaki. Dwóch chłopców. Miała siedemnaście lat, podobnie jak jej chłopak. Nie była w stanie wychowywać nas obu, więc jednego oddała do adopcji. Darek został, ja zostałem przysposobiony przez parę, która od lat bez skutku starała się o dziecko. Porządna rodzina, mama nauczycielka, tato urzędnik. Nie miałem źle. Nie wiedzieliśmy o swoim istnieniu, aż do czasu, kiedy Dariusz odnalazł mnie znienacka''. Darek odnalazł brata, bynajmniej nie po to, aby zacieśnić wzajemne kontakty. Spotkał się z nim prosząc o pewną przysługę mocno zabarwioną interesownością, wręcz egoizmem. Paradoksalnie sprawa nigdy nie ujrzałaby światła dziennego, gdyby nie tragiczna śmierć Dariusza. Nagle po jakimś czasie wszystko zaczyna się sypać, lawinowo składać niczym kostki domina. Żony obu braci dowiadują się o przeszłości, grzeszkach i kłamstwach swoich mężów. Ich spokój ducha zostaje zachwiany. Jaki zaskakujący sekret odkryły kobiety? Czy uda im się uporać z wszelkimi problemami i szybko wrócić do normalności? Pisarka stworzyła niezwykłą opowieść o skomplikowanych relacjach rodzinnych, urokach dnia codziennego i przeszłości, która prędzej czy później daje o sobie znać. Książka na każdym kroku zaskakuje kolejnymi tajemniczymi zbiegami okoliczności, które wywołują u bohaterów coraz to nowsze pytania, wątpliwości i dylematy. Czeka Nas szereg atrakcji, niespodzianek i nieprzewianych emocji m.in. radzenie sobie z żałobą, odkrycie zdrady, kłamstwa, matactwa, rodzinne tajemnice, ciężka choroba i naga prawda o braterskim spisku. Niczym w filmie obyczajowo- dramatycznym śledzimy losy dwóch rodzin, które nie miały pojęcia o swoim istnieniu, lecz na skutek nieprzewidzianych okoliczności ich losy wzajemnie na siebie wpływają, łączą się, przeplatają. Wielkie brawa dla Pani Karpińskiej za ciekawe ujęcie tematu, za kreatywny pomysł, wyobraźnię i świetną realizację. ''Przysługę'' czyta się rewelacyjnie. Nie sposób się od niej oderwać. Akcja mknie wartko naprzód i trzyma w napięciu do końca. Uznanie budzi także styl autorki: płynny, lekki, plastyczny, choć dialogi w niektórych momentach w moim mniemaniu brzmiały nieco sztucznie. Sami zaś bohaterowie to szarzy i zwykli ludzie z ludzkimi słabościami. Natomiast zakończenie-niesamowicie zaskakujące. Nie mogę się doczekać ciągu dalszego. Wspomnę jeszcze o nastrojowej okładce, jest po prostu hipnotyzująca. Grafik naprawdę się postarał. To jedna z tych książek, która porusza do głębi, wstrząsa i nie pozostawia czytelnika obojętnym. Otwarcie pokazuje, że wyświadczenie komuś niedźwiedziej przysługi może w przyszłości odbić się niekorzystnie na życiu wielu osób, dlatego decydując się na przyjacielską pomoc, należy rozważyć wszelkie negatywne następstwa, jakie mogą się pojawić. Krótko mówiąc-pozycja godna uwagi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

mam nadzieje ze biedzie kontynuacja bo jezli nie to bez sensu zakonczenie

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dariusz i Karol, to bracia bliźniacy rozdzieleni tuż po urodzeniu. Po latach spotykają się i Karol wyświadcza Dariuszowi jedną przysługę.... Przysługę, która zmieni za wiele lat życie kilku osób. Jagoda i Elwira to żony bliźniaków. Obydwie stają na zakrętach w swoim życiu i muszą je poukładać od nowa. Może okazać się, że będę je układały po części razem.... Kobieca literatura w dobrym wydaniu. Pani Karpińska jest w swojej twórczości po części powtarzalna i przewidywalna, ale każda książka ma to "coś" w fabule, co kompletnie zaskakuje czytelnika. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)