Prawda. Krótka historia wciskania kitu
Tom Philips

Autor podchodzi do całej tej tematyki na luzie, a jednak porusza naprawdę istotne kwestie, które dają nam do myślenia. I zapewne sam nie podjąłby się tego typu tematów, gdyby sam nie widział w nich powagi i konkretów, które są istotne w dziejach ludzkości. Książki tego autora śmiało mogłabym polecić osobom, które przepadają za nieznanymi faktami, mają otwartym umysł, ale jednocześnie z lekkim przymrużeniem oka traktują pewne wady ludzi jako całego gatunku. Ciekawe, wciągające, przyjemnie napisane – zdecydowanie takimi słowami można określić dwie publikacje Toma Phillipsa. Czekam na więcej!

Cała recenzja: bookeaterreality.pl

"Najbardziej uderzającą sprzecznością naszej cywilizacji jest głoszony przez nas fundamentalny szacunek do prawdy i głębokie lekceważenie, z jakim ją praktykujemy".

Krótka historia wciskania kitu - dla wielu podręcznikowy przykład tej czynności. Tom Phillips jest jak kapitan o wątpliwej reputacji na statku, na oceanie wymysłów, półprawd i wierutnych kłamstw. Na co dzień żyje z zawodowego sprawdzania faktów i demaskowania fake newsów. Dlatego w jego interesie jest roztaczanie wokół czytelnika przekonania, że wszyscy kłamią.  

Tak naprawdę jest to książka o kłamstwach, fake newsach i Benjaminie Franklinie. Napisana z humorem i błyskotliwie, ale jest swoistą galopadą po tematach. Bez wniosków i trochę bez sensu.

[...] Gra­ni­cę 5000 kłamstw pre­zy­dent USA prze­kro­czył siód­me­go wrze­śnia 2018 roku dzię­ki szcze­gól­nie in­ten­syw­nej na­wał­ni­cy bred­ni, kiedy to we­dług ,,Post" w ciągu za­le­d­wie 120 minut wy­gło­sił co naj­mniej 125 fał­szy­wych albo wpro­wa­dza­ją­cych w błąd oświad­czeń, czyli wię­cej niż jedno na mi­nu­tę3. A nie był to jego naj­bar­dziej nie­uczci­wy dzień - ten wąt­pli­wy re­kord zo­stał po­bi­ty pią­te­go li­sto­pa­da 2018 roku, w przed­dzień po­ło­wy ka­den­cji, gdy w trak­cie wy­stą­pień pod­czas trzech wie­ców wy­bor­czych ,,Post" od­no­to­wał 139 in­for­ma­cji nie­ko­niecz­nie zgod­nych z praw­dą.[...]
Krótko mówiąc politycy kłamią, @Kukiz kłamał i Ben­ja­min Fran­klin jeden z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych zmyślał notorycznie... choć chyba żaden z nich nie przebije ka­cy­ka Poy­ais.
Świetna książka ?
42/52

„Prawda jest jednolita i wąska; istnieje ustawicznie i zdaje i zdaje się wymagać zbyt wiele aktywnej energii, jako że dusza ma pasywną zdolność do spotykania się z prawdą. Omylność natomiast jest nieskończenie zróżnicowana; nie ma prawdziwości, jest czystym i prostym tworem umysłu.”

„Prawda. Krótka historia wciskania kitu.” to druga, po „Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko” książka Toma Phillipsa, brytyjskiego dziennikarza i komika. Jest redaktorem internetowego serwisu Full Fact, cenionej niezależnej organizacji zajmującej się sprawdzaniem faktów.

Tym razem autor, w typowy dla siebie humorystyczny sposób przyjrzał się znanym i mniej znanym kitom, przekrętom, ściemom i kłamstwom. Niektóre były tak dobre, że wierzyli w nie koronowane głowy i prezydenci, inne były nastawione na oszukanie zwykłych ludzi.

Jeśli ktoś z was myśli, że przekręty to współczesny wynalazek, niech pomyśli jeśli raz. Wyobraźcie sobie, że byli ludzi, którzy kupili ziemie (!) w nieistniejącym państwie i co bardziej szokujące, przeprowadzili się tam, tylko i wyłącznie na podstawie ogłoszeń prasowych i książki wsławiającej tę mlekiem i miodem płynącą krainę. Tacy, którzy uwierzyli w istnienie cywilizacji na księżycu, bo… przeczytali o tym w gazecie. Fake newsy, to wynalazek współczesnych dziennikarzy i blogerów? Nic bardziej mylnego. Fake newsy istnieją w przestrzeni publicznej od czasu wynalezienie druku!

Książka napisana lekkim stylem, z dużą dawką angielskiego humor, który uwielbiam. Historie przedstawione jako przykłady „innego oblicza prawdy”, są krótkie, obrazowe i łatwo zapadają w pamięć. Choć książka jest klasyfikowana jako literatura faktu, co może odstraszyć niektórych czytelników, którzy z założenie unikają tego gatunku, jako nuuuuddddnnnegooo, powinna być raczej klasyfikowana jako literatura popularnonaukowa, z dużym naciskiem na popularno.

Serdecznie polecam wszystkim, którzy chcą wiedzieć więcej i zaskoczyć znajomych jakąś ciewostką np. z życia Benjamina Franklina, z którym autor ma ewidentnie kosę, ja zamierzam wykorzystać je w rozmowach z kolegami z USA.

„Prawda. Krótka historia wciskaniu kitu” Phillipsa to jego druga książka. Wcześniejsza pt. "Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko" w sposób humorystyczny przedstawiała porażki ludzkości od zarania dziejów. Ta z kolei to opowieść o kłamstwach, ściemnianiu i ogólnie oszustwach. Oczywiście - na wesoło!
Całość podzielona jest na 8 rozdziałów, każdy z nich opowiada o innym rodzaju kłamstwa. Pierwszy jest wprowadzający, tłumaczy ogólnie powstanie ściemy, fenomen kłamstw i dlaczego w nie wierzymy. Każdy kolejny skupia się już na poszczególnym rodzaju kłamstw jak właśnie dziennikarskie i polityczne oszustwa, naciągaczy dla kasy, a i chyba te najciekawsze (przynajmniej dla mnie) – geograficzne! Np. przez pewien czas na mapie Afryki widniał w poprzek szeroki pas gór (!!!), a także istniał sobie koleś, który wymyślił wyspę i wysłał na nią kolonizatorów! Najśmieszniejszą postacią jest tu jednak Beniamin Franklin, który przewija się przez całą książkę.
Ogólnie to fajny zbiór ciekawostek, taka książka do poczytania przy kawie :) Polecam jako przerywnik pomiędzy powieściami.

"Rację można mieć na niewiele sposobów, natomiast mylić się można na niezliczone sposoby."

Rok temu zapoznałam się z książką Toma Phillipsa zatytułowaną "Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko". Autor udowadniał, że jako gatunek potrafimy kretyńsko sami siebie pakować w kłopoty, wykazywać się talentem niszczenia dosłownie wszystkiego, nawet tego, od czego zależy przyszłość ludzkości. Interesująco omówił spektakularne katastrofy, widowiskowe niepowodzenia, efektowne błędy, wyjątkowe pomyłki, rażące głupoty, najgorsze wybory, fatalne klapy, dramatyczne konsekwencje. Natomiast publikacja "Prawda. Krótka historia wciskania kitu" jest tematyczną kontynuacją analizy ludzkich słabości i wad. Prym wiodą białe, żółte, błękitne i czerwone kłamstwa. Spektakularne półprawdy i niedopowiedzenia, mity i nadinterpretacje, wymysły i dezinformacje. Penetrujemy zagadnienia przekręcania i zniekształcania informacji w różnych środowiskach, zwłaszcza w świecie dziennikarzy i polityków, ale też samorodnych oszustów na wielką skalę. Nie zabrakło odwołań do zafałszowywania rzeczywistości w przestrzeni internetu i social mediów.

Przegląd najbardziej atrakcyjnych oszustw z rozmaitych perspektyw ludzkiego życia. Wstawki dotyczące starożytności, średniowiecza i nowożytności z zakresu sposobów rozmijania się z prawdą. Zastanawiamy się, dlaczego kłamcom udaje się omamić rzesze widzów, świadków, a nawet całych społeczeństw? Do jakiego stopnia można naginać rzeczywistość, aby nie pękła jak nadmuchana bańka mydlana, przynajmniej na czas potrzebny do osiągnięcia partykularnych celów? Obserwujemy proces zapętlania się pogłosek, nieweryfikowalnych danych, z każdym przekazem komunikacyjnym wzbogacanych nowymi elementami, aż ostateczna postać w niczym nie przypomina pierwowzoru. Nieprawda szybko zdobywa sympatyków i popleczników, dynamicznie przenika wyobraźnię jej życzliwych, skutecznie odciąga uwagę od źródła i przesłanek. Natomiast prawda wykazuje się wyjątkową powolnością i brakiem sił przebicia.

Narracja sympatycznie prowadzi po cytatach, przykładach, anegdotach, porównaniach i wnioskach. Lekko wchodzi się w treść, jednakże zaprezentowany materiał nie ma przełożenia na konkretną wiedzę. Demaskując kłamstwa częściowo sami skazujemy się na falę przeinaczeń i dwuznaczników. Chętnie przenikałam przez kolejne rozdziały książki, lecz niewiele z nich wyniosłam, zwłaszcza w kwestii społecznego światopoglądu, czy socjologicznych hipotez, na które liczyłam sięgając po publikację. Otrzymałam zgrabną rozrywkę, zabawę w odświeżanie nowinek, dawkę poczucia humoru, coś co pozwoli na przyjemne spędzenie czasu, i jeśli chcecie podjąć wyłącznie niezobowiązującą grę w roszady prawdy i kłamstwa, przeciągania między nimi liny, odkrywania mechanizmów kształtowania zasłon dymnych, krzywych lustrzanych odbić i budowania kolejnych wersji, to będziecie zadowoleni z przygody czytelniczej. Oczekiwałam więcej, nowatorskich myśli i podsumowań, a tak mogę jedynie powiedzieć - ale to już było. 

Bookendorfina.pl