Powrót do Gryfa
Marcin Mortka

Powrót do Gryfa Marcina Mortki to część serii Drużyny Do Zadań Specjalnych, w której powinni odnaleźć się fani powieści przygodowych. Misja specjalna, przygoda, zbieranie zespołu i akcja nabierająca niesamowitego tempa. Od niemal pierwszej strony myślałam: hej, fani Hobbita, o to książka polskiego pisarza, która pozwoli Wam ponownie poczuć ten klimat. Spokojnie, postaram się bez rzucania spojlerami. A jeśli nie znacie pióra Marcina Mortki, a jesteście fanami fantastyki, to macie sporo do nadrobienia, bo jest to fantastyka polska, którą zdecydowanie musicie poznać!

Zbieranie drużyny nie jest łatwym zadaniem. Bohaterów czeka wiele wyzwań. Elfy, gobliny i inne istoty oraz „złe” otulaja dolinę. I w tym wszystkim poczciwy Kociołek. Czy naprawdę czeka nas wojna? I co zrobić, jak członkowie drużyny są rozproszeni? Szukają dusz trolli, a przecież potrzebni są tu i teraz! Kociołek nie może tak tego zostawić. Jego myśli ciągle krążą wokół przyjaciół, a sen z powiek spędza mu sąsiedztwo plemienia goblinów. Jeśli nie wiecie, jakie są tego konsekwencje, to powiem: potworne. W końcu zachowanie tych stworów odstrasza klientele karczmy! Intrygi, kłody pod nogi, problemy oraz historie, dzięki którym poznajemy lepiej bohaterów.

Akcja pędzi w takim szaleńczym tempie, że łatwo zatracić się w wydarzeniach i narastającym chaosie. Jednak rozumiem, skąd ten zabieg. Daje to takie pole na rozwijanie historii, że starczy na kilka kolejnych tomów! Humoru u Mortki nigdy nie brakuje, a przygoda goni przygodę. Drużyny do Zadań Specjalnych nie da się nie lubić. Kibicujemy ich przez cały czas, zwłaszcza że Autor nie daje im łatwego życia i uwielbia rzucać im kłody pod nogi. W końcu nie może nikomu pozwolić na nudę: ani bohaterom, ani czytelnikowi.

Charakterystyczne postaci wybrzmiewają w głowie czytelnika. Poznajemy ich historie, dzięki czemu jeszcze bardziej się z nimi zżywamy. Te osoby, które w poprzednich tomach prosiły o więcej szczegółów i chciały poznać, co się kryje za niektórymi bohaterami, w końcu doczekały odpowiedzi na swoje pytania. Powrót do gryfa wiąże się więc i z sentymentalną momentami wyprawą, ale nie brakuje w nim tego dreszczyku emocji, otulającego zła, które czai się gdzieś za rogiem…

Nie miałam przyjemności czytać wszystkich tomów „Drużyny do zadań specjalnych”, ale bez problemu odnalazłam się w najnowszej części, bo Kociołka i jego niezawodną ekipę znam już całkiem dobrze.

„Powrót do Gryfa” wprowadza czytelnika w kolejną odsłonę przygód Kociołka i jego drużyny, ale tym razem z wyraźnymi różnicami w porównaniu z poprzednimi częściami. To jest nadal ta sama wesoła gromadka, znana z poprzednich tomów, która ubarwia przedstawioną w książce historię, oferując czytelnikowi mnóstwo wrażeń, nadal jest to przednia rozrywka, okraszona wspaniałym, właściwym autorowi humorem, który pokochałam od pierwszej jego książki, jaką przeczytałam. Ale mimo to jest trochę inaczej niż wcześniej. Przede wszystkim nadciąga Złe i wszystko, co się z tym wiąże. Panuje niepokój, wkrada się chaos, atmosfera staje się bardziej wojenna, a przy tym bardziej gęsta niż kiedyś.

Przede wszystkim jednak tym razem ekipa nie wyrusza na misję wspólnie, a jest zbierana stopniowo wraz z kolejnymi rozdziałami. Dzięki zmianie formy, lepiej poznajemy inne postaci, również postaci drugoplanowe, przede wszystkim Sarę. Opowieści, które dzięki bohaterom mamy okazję poznać, wnoszą dużo nowych informacji do powieści i zapowiadają kontynuację, w której z pewnością zostaną rozwinięte. Inaczej mówiąc, zostają otwarte wątki poboczne, które z powodu upchania w powieści całkiem konkretnej ilości treści, nie zostają porządnie rozwinięte. Sporo się po prostu dzieje i nieco można się w tej ilości wydarzeń zagubić. Z drugiej strony to nowe narracyjne podejście, dzięki któremu każdy członek drużyny Edmunda otrzymuje swoje pięć minut jest dla tej serii czymś odświeżającym, pozwalającym sądzić, że autor nie tylko ma mnóstwo pomysłów na kontunuowanie serii, ale też, że jeszcze wiele razy nas zaskoczy.

Bawiłam się naprawdę dobrze czytając książkę. Mimo że to już czwarty tom, autor nie powiela w nim ani treści, ani nawet formy, dlatego czyta się tę książkę z ciekawością. Czasem można się też podczas lektury uśmiechnąć, co dobrze robi zmęczonemu ciału i sercu. „Powrót do Gryfa” trzyma poziom, oferując ciepłe, zabawne, pełne przygód fantasy dla każdego. Serdecznie polecam!