Guillermo, na polecenie ciotki, bada tajemnicze dzieje swojej prababki, Amelii, o której wiadomo tylko, że przed wybuchem Wojny Domowej w Hiszpanii, porzuciła męża i syna i uciekła z jakimś mężczyzną. Guillermo dociera do świadków życia prababki i poprzez ich relacje poznajemy burzliwe życie Amelii, dziewczyny z dobrego domu, która zostaje wciągnięta w kręgi rewolucyjne Madrytu lat 30 XX wieku. Uwiedziona przez sowieckiego agenta Pierre’a Comte’a, wyjeżdża z nim do Paryża i Argentyny. Stamtąd trafia do Moskwy, gdzie styka się z piekłem sowieckich czystek, których ofiarą jest jej kochanek. Udaje jej się uciec z Rosji dzięki amerykańskiemu dziennikarzowi Albertowi James’owi, który będzie następnym towarzyszem jej życia. Trafia z nim do Madrytu tuż po triumfie Franco, gdzie dowiaduje się, że jej ojca rozstrzelali frankiści, a matka umarła na gruźlicę. Z kolei, zdradzony mąż nie dopuszcza jej do syna. Amelia postanawia wyjechać z kochankiem Albertem do Londynu, gdzie zostaje zwerbowana przez wywiad brytyjski i jako agentka działa w Rzymie i Berlinie. Następnie wywiad wysyła ją do Warszawy, gdzie Amelia związuje swoje losy z baronem Maxem von Schumannem, oficerem Wehrmachtu, który jest członkiem grupy opozycyjnej wobec Hitlera. Z Warszawy Hiszpanka nie tylko wysyła meldunki do Londynu, współpracuje tam także z organizacją podziemną. Jest jednak aresztowana przez Gestapo i osadzona na Pawiaku. Max wyciąga ją stamtąd i po roku Amelia znów wkracza do akcji.
więcej
Informacje dodatkowe o Powiedz mi, kim jestem:
Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: 2012-10-01
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 776
Kup książkę Powiedz mi, kim jestem
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Powiedz mi, kim jestem - opinie o książce
Uwielbiam takie książki- historia opisana na szeroką skalę, przez pryzmat życia głównej bohaterki. Bardzo pouczająca, nie tylko w sferze historycznej, ale także emocjonalnej.
"Powiedz mi, kim jestem" okazało się dla mnie totalnym rozczarowaniem. Oczekiwałem porywającej, napisanej z rozmachem historii (także miłosnej) hiszpańskiej agentki, współpracującej z agenturą koalicji antyfasztowskiej. Otrzymałem nudną opowiastkę, ni to miłosną, ni to sensacyjną, z niedorzecznymi pomysłami, ukazującymi pracę agenta wywiadu.
W żaden sposób nie mogłem przyzwyczaić się do poczynań głównej bohaterki, co całkowicie uniemożliwiało mi polubienie jej, lub identyfikowanie się z nią.
Wydawać by się mogło, że Julia Navarro, konstruując fabułę takiego tomiszcza (prawie 800 stron) przygotuje się bardziej do zobrazowania swoich pomysłów, którymi chciała uraczyć czytelników. Niestety, autorka wykazała się całkowitą ignorancją dotyczącą pracy wywiadowczej jak i samych wydarzeń historycznych, podczas których rozgrywała się akcja tej powieści.
Mniej więcej do połowy książki, cały czas miałem nadzieję, że jeszcze będzie dobrze, potem przeżywałem już tylko mękę, bo wiedziałem, że przede mną jeszcze tak wiele stron. Dobrnąłem do końca i odetchnąłem z ulgą. Nigdy więcej Julii Navarro!!
Inne książki autora
Krew niewinnych
0
Jestem szpiegiem i boję się... Tak rozpoczyna się spisana w XIII wieku przez dominikanina brata Juliana kronika o krwawym oblężeniu twierdzy Montségur...
Bractwo świętego całunu
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
W pożarze, który wybucha w słynnej katedrze turyńskiej, ginie mężczyzna pozbawiony języka i linii papilarnych, prawdopodobnie rabuś. Podobne próby włamania...
Przeczytane:2019-03-10,
Wiek XXI przyniósł nieoczekiwany rozkwit literatury, a dokładniej powieści hiszpańskiej. Nie oznacza to, że w poprzednich latach w tym zakresie nic za Pirenejami się nie działo, jednak ostatnie lata to prawdziwy literacki boom. Co ważniejsze na listę najpoczytniejszych hiszpańskich autorów coraz śmielej wpisują się kobiety. I chociaż nie jest to może twórczość destynująca do literackiego Nobla, to jest to zawsze solidne rzemiosło, lektura ciekawa, wciągająca, napisana barwnym językiem. Najczęściej bohaterkami tych powieści są kobiety, nie jest to jednak jednoznacznie literatura kobieca.
O książce:
Akcja książki Powiedz mi kim jestem toczy się niejako dwutorowo. Z jednej strony poznajemy losy Guillermo Albi, niespełnionego dziennikarza , trochę marzyciela, trochę lekkoducha , typową „czarna owcę” rodziny. Drugim wątkiem powieści jest niezwykle bujne, pełne przygód i cierpienia życie jego prababki Amelii Garayoa. Akcja powieści rozpoczyna się w latach trzydziestych w Madrycie. Bogata, piękna, wykształcona Amelia porzuca męża i rocznego syna i wiedziona głosem serca podąża za swym ukochanym Pierrem do Francji, Ameryki Południowej i Rosji. I tutaj kończy się prosta analogia z klasycznym romansem. Bo opisywane przygody, wydarzenia przenoszą nas w świat spisków, zdrady, walki wywiadów. Wszystko doskonale umiejscowione w realiach historycznych i obyczajowych epoki. Dalej będzie już tylko ciekawiej. Brawurowa ucieczka Amelii z Rosji, przedwojenny Berlin, Londyn w okresie okupacji, Rzym, Ateny, Kair, Berlin z epoki zimnej wojny. Wszędzie tam , gdzie rozgrywają się kluczowe wydarzenia historyczne obecna jest Amelia – odważna, zdeterminowana, pełna poświęcenia i oddania. Życie poświęcone idei, miłości, obowiązkowi. Rzec by można nietuzinkowa kobieta w nietuzinkowym czasie. Kiedy Guillermo zostaje powierzone zadanie odtworzenia życiorysu nieznanej krewnej nie przeczuwa jak niezwykłą postać będzie dane mu poznać. Jego fascynacja nieznaną prababką wpływa także na jego życiowe wybory i decyzje.
Moje zdanie:
Gatunek dominujący wśród hiszpańskich autorek, to trudny do zdefiniowania melanż powieści historycznej, sensacyjnej, kryminalnej, obyczajowej, psychologicznej. Każdy czytelnik odnajdzie w niej to co najbardziej w literaturze go fascynuje. Może dlatego powieści te cieszą się ogromnym powodzeniem i są wydawane w wielu krajach. Jedną z autorek tego nurtu jest Julia Navarro, autorka takich książek jak Gliniana biblia, Krew niewinnych, czy właśnie powieści Powiedz mi kim jestem. Książkę pomimo jej grubości (prawie 800 stron), czyta się z zapartym tchem. Nie razi uproszczeniami, mimo niejednokrotnie spłyconej wizji rzeczywistości, czy rysu charakterologicznego postaci. Ale nie jest to przecież ani książka historyczna czy obyczajowa. ani psychologiczna, ani kryminał, ani powieść szpiegowska. To jest swoisty melanż gatunków i to bardzo, bardzo udany.
Ocena: 9/10