Ponownie niezamężna
Agata Bogońska

Ciepła i optymistyczna opowieść o tym, że to co w pierwszej chwili wydaje nam się życiową tragedią, w rzeczywistości może stać się początkiem zmian na lepsze.

Maja Kwiatkowska, mieszkanka małej podpoznańskiej wsi Chojnówka, wiedzie jako tako poukładane życie. Ma ośmioletniego syna Leona, mieszka na stryszku u teściów i jednocześnie pracuje w ich piekarni. Tylko z mężem niezbyt dobrze jej się układa – Tomasz pracuje za granicą i coraz rzadziej odwiedza swoją rodzinę. Wkrótce kobieta dowiaduje się, jaka jest tego przyczyna. Jej mąż poznał na emigracji piękną Francuzkę i to z nią planuje swą dalszą przyszłość. O rozwodzie informuje swoją żonę przez Skype'a, a Mai z dnia na dzień wali się cały świat. Jednak tylko na chwilę, bo dzięki wsparciu oddanych przyjaciół i rodziny Kwiatkowska szybko staje na nogi i powoli odkrywa, co najbardziej cieszy ją w życiu.

Lubię lekkie powieści obyczajowe, choć czasem brakuje mi w nich pewnego dramatyzmu i rażą mnie one swą niewinnością. Podobnie rzecz się ma z „Ponownie niezamężną”. Główna bohaterka – wbrew temu co mówi – do swojego rozwodu podchodzi z taką obojętnością, że chyba bardziej smuci ją choroba konia czy śmierć psa niż odejście mężczyzny z którym, bądź co bądź, planowała być aż do śmierci. Zaraz po rozstaniu rzuca się w wir nowych znajomości, pracy i pomagania wszystkim w okolicy. W ciągu roku od rozwodu ma już nowego faceta, świetnie prosperujący biznes spożywczy oraz własną fundację, przyjaźni się z byłym mężem, a ich syn, po którym rozwód rodziców spłynął jak woda po kaczce, doskonale dogaduje się z nowymi partnerami matki i ojca. Żyć nie umierać.

Dobrze, nie wszyscy są takimi niepoprawnymi pesymistami jak ja i być może wiele osób podobnie jak Majka uważa, że rozwód to bułka z masłem, Na szczęście póki co nie rozstałam się jeszcze z mężem ale pomimo braku własnych tego rodzaju doświadczeń nasłuchałam się wiele o rozstaniach, o depresjach (często wieloletnich) z nimi związanymi, o buncie dzieci nieakceptujących separacji rodziców ani ich nowych partnerów. Rzadko kiedy jest tak wesoło, jak w życiu Majki, no ale...

Ale może ta książka jest potrzebna właśnie takim osobom, które widzą wszystko w czarnych barwach, myślą, że to co dobre jest już poza nimi, że skończył się ich cały świat. Losy Majki pokazują, że tylko od nas zależy, jaką wybierzemy dalszą drogę – czy ciągłego smutku i zamartwiania się czy też odkrywania nowych pasji, talentów, lepszego ja.

„Ponownie niezamężna' to również książka z pewnym zacięciem feministycznym. Życie bez faceta nie staje się dla głównej bohaterki końcem świata, lecz początkiem nowego życia. Majka zdaje sobie sprawę, że były mąż tylko ją tłamsił, nieświadomie zmuszał do wielu rzeczy do których nie była przekonana i rezygnacji z tego, co kochała. Nie wspierał jej też w kwestiach materialnych, bo choć teoretycznie był głową rodziny, to i tak Majka utrzymywała się z tego co sama zarabiała w rodzinnej piekarni, jej mąż zaś wszystkie swe pieniądze odkładał w zasadzie nie wiadomo na co. Po rozwodzie Kwiatkowska dostrzegła, że wszystko co osiągnęła w życiu zawdzięcza sobie a nie mężowi, że facet tak naprawdę nie jest jej do niczego potrzebny. Sama potrafi na siebie zarobić, sama zajmuje sobie swój czas. Dlatego też nie szuka desperacko nowego partnera, lecz znajduje go gdy jest już przekonana o WŁASNEJ sile i wartości.

Kolejną zaletą tej powieści jest jej świat przedstawiony. Akcja toczy się na małej, sielskiej wsi, na której wciąż, na której wciąż kultywowane są dawne ludowe zwyczaje. Dużo miejsca w książce zajmują opisy tych ciekawych tradycji, a także pięknych krajobrazów Wielkopolski, zmieniających się jak w kalejdoskopie wraz z kolejnymi porami roku.

Wzrusza także wątek rodziny Kolskich, miejscowych pijaczków z gromadą dzieci, bez grosza przy duszy i bez perspektyw. Dzięki pracy, którą Majka ofiarowuje ich najstarszym pociechom w swojej piekarni, ci młodzi ludzie nie są już skazani na przestępczą ścieżkę do której już się przybliżali, lecz poznają smak uczciwej pracy i mają szansę na zdobycie dobrego zawodu i uniknięcia losu swoich rodziców. A i starsi państwo Kolscy nie chcą przynosić wstydu swym przedsiębiorczym dzieciom i radykalnie zmieniają swój styl życia.

Ckliwe obyczajówki są często oderwane od realnego życia, ale często potrafią skutecznie poprawić nastrój, a przy okazji trochę inaczej spojrzeć na swoje problemy i zainspirować się jego na wskroś pozytywnymi bohaterami. A nuż to oni mają rację i prawdziwe życie to nie kłopoty, a właśnie ciągłe spadanie na cztery łapy i śmiech z niepowodzeń?

Recenzja pochodzi z mojego bloga "Świat Powieści": http://swiat-powiesc.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do przeczytania powieści zachęciła mnie oto ta powyższa, przepiękna okładka: subtelna, delikatna i kobieca. Po przeczytaniu fabuły stwierdziłam "może być" i książka trafiła w moje ręce. Nie oczekiwałam od lektury za dużo i się nie zawiodłam. Pomimo tego, że książka ta nie jest szczytem literatury, fabuła nie jest górnolotna, to sam styl pisania autorki zasługuje na uwagę i na pochwałę. Gdy tylko usłyszymy słowo "rozwód" od razu na myśl przychodzi nam zrozpaczona kobieta, która zakończyła najszczęśliwszy okres w swoim życiu. W dodatku kobieta ta czuje się nudna, niepotrzebna, upokorzona i bezwartościowa. W identycznej sytuacji znalazła się Maja Kwiatkowska - dotąd szczęśliwa żona i matka. Mieszka u teściów, prowadząc tam piekarnie, która całkiem nieźle prosperuje. Mąż natomiast pracuje w Kanadzie. Wszystko zmieniło się, gdy Tomasz informuje swoją małżonkę przez Skype, że zostawia ją dla "francuskiej lafiryndy". Początkowo Maja nie radzi sobie z zaistniałą sytuacją. Na szczęście kobieta ma wspaniałych przyjaciół, dzięki którym próbuje stanąć na nogi. Pomagają jej dostrzec, jak wiele możliwości daje otrzymana wolność. Kobieta zaczyna wierzyć w siebie i rozwijać swoją karierę. Jak już wspomniałam wcześniej, autorkę należy pochwalić za jej lekkie pióro i wspaniały styl pisania. Książkę czytałam z przyjemnością. Język, jakim posługuje się autorkę jest niezwykle kwiecisty i barwny. Można wręcz poczuć zapach chleba i świeżych bułek, i oczami wyobraźni zobaczyć polską wieś, którą autorka opisała w idealny sposób. Dodatkowo brawa dla autorki za wszechstronną wiedzę na temat koni, ziół i piekarstwa. Dzięki takim opisom, książka stała się jeszcze bardziej prawdziwa. Mają w tym swój udział także bardzo dobrze wykreowani bohaterowie, którzy są wręcz wyjęci z życia, wraz ze swoimi problemami. Książka tętni optymizmem. Główna bohaterka to silna babka, która z determinacją radzi sobie z kłodami, jakie rzuca jej pod nogi los. Nie jedna kobieta załamałaby się będąc w takiej sytuacji. Maja natomiast szybko pozbierała się do kupy i zaczęła swoje nowe, lepsze życie. Oprócz plusów książka ma niestety także swoje minusy. Niestety nie jest ona powieścią wyjątkową. Takich książek jest multum. Ponadto, w moim odczuciu książka jest za krótka. Liczy tylko nieco ponad 200 stron, co moim zdaniem, aby historia była dobrze rozwinięta, to za mało. Dodatkowo, niektóre wątki zostały rozpoczęte i niezakończone, a ja czegoś takiego nie lubię. Po drugie, nie spodziewajcie się, że ta książka Was poruszy czy zwyczajnie sobie przy niej popłaczecie. Niestety nie. Ale natomiast da do myślenia, aby nawet w najgorszej sytuacji nie załamywać się i walczyć o siebie. Rozczarowało mnie także zakończenie, które było do bólu przewidywalne. Autorka pewnym epizodem co prawda starała się wyjść z utartego schematu powieści takiego typu, ale moim zdaniem w tej schemat wpadła jeszcze bardziej. Takie epizody często się zdarzają w książkach, więc nie było to dla mnie zaskoczeniem. Podsumowując, "Ponownie niezamężna" to bardzo dobra powieść, z pięknymi opisami i barwnym językiem. Jest to książka, która nie wymaga od nas myślenia i rozważania. To idealna powieść dla leniuszków na nudne gorące popołudnie, albo dla osób, które chcą odpocząć od "ciężkich" książek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapraszam dziś na recenzję książki ,,Ponownie niezamężna", która ma swój niepowtarzalny klimat. Maja to szczęśliwa matka i żona. Jednak mąż pracujący za granicą podczas rozmowy oświadcza jej, że poznał nową kobietę, którą szczerze pokochał. Życie Majki staję pod znakiem zapytania. Mieszka w domu teściów, prowadzi razem z nimi piekarnie i jest całkowicie zależna od rodziny męża. Załamana kobieta znajduję pocieszenie w swojej przyjaciółce Julce. Za jej namową zaczyna poświęcać sobie więcej czasu. Poznaję coraz więcej ludzi, przez co cały czas jest otaczana przez przyjaciół. Kiedyś nie mogła pozwolić sobie na chwilę relaksu, a teraz jest duszą towarzystwa. Jednak człowiek nie może pozostać samotnym do końca życia. Każdy zasługuję na miłość. Czy Majka odnajdzie swoją drugą połówkę? Czy po rozwodzie nie można być już szczęśliwym? Książka wciąga i napawa optymizmem. Bohaterka jest silną kobietą, która świetnie radzi sobie z przeciwnościami losu. Gdy jej życie małżeńskie się rozpadło, to pozbierała się na nowo i zaczęła żyć pełnią życia. Zamiast pogrążyć się w depresji pomagała innym, przez co sama była szczęśliwa. Jednak najważniejsza jest miłość, a to właśnie niej boi się Maja. Obiecała sobie, że nie pozwoli, aby jakikolwiek mężczyzna znowu ją zranił. Nie jest to coś nowego. Takich książek znajdziemy wiele. Jednak ,,Ponownie niezamężna" stworzona w klimacie wsi, zwierząt i pięknych krajobrazów działa na naszą wyobraźnię. Gdy bohaterka opowiada, jak piekła pieczywo w swojej piekarni dałabym słowo, że czułam jego zapach. Spędziłam z tą powieścią przyjemny wieczór i chętnie powrócę do niej jeszcze raz. Gorąco polecam gdy macie ochotę na lekką lekturę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)