Policjanci. Bez munduru
Katarzyna Puzyńska

 Moja fascynacja służbami, kryminalistyka i ściganiem przestępców wciąż ma się dobrze. 

Po pierwszych chyba dwóch rozdzialach/rozmowach myślałam że rzucę te pozycje w kąt, zwrócę do biblioteki i jej nie dokończę po prostu. Aż trafiłam na rozmowę z technikiem kryminalistyki, wyjątkową kobietą na codzien obcujaca ze śmiercią i innymi, nie oszukujmy się,albo przyjemnymi zdarzeniami. Niesamowita rozmowa, przybliżająca zadania technika kryminalistyki, problemy z jakimi się musi mierzyć i o tym jak to jest być kobietą na tym stanowisku. Druga zapadająca w pamięć rozmowa to ta z lekarzem medycyny sądowej, który rozpoczynał swoją służbę w czasach słusznie pod wieloma względami minionych. Pan doktor, major opowiada o pracy na miejscu zdarzeń, obala mity związane z pracą medyka sądowego, wytyka problemy systemu. Ponadto w ciekawy sposób konfrontuje rzeczywistość z obrazami które widujemy w tak popularnych serialach kryminalnych.

Zwieńczeniem książki jest rozmowa z psychologiem policyjnym, z której możemy dowiedzieć się między innymi z jakimi problemami przychodzą do psychologa policjanci oraz dlaczego mimo trudów służby rezygnują ze wsparcia specjalistów.

Książka ciekawa, usiwadamiajaca jak złożona i trudna jest służba w policji. Zwiększa świadomość czytelnika w zakresie funkcjonowania policji jako instytucji. 

Polecam przeczytać.

Moją uwagę przyciągnęło nazwisko autorki, która raczej kojarzy mi się z całkiem dobrymi kryminałami.

Katarzyna Puzyńska to polska pisarka, z wykształcenia psycholog. Przez kilka lat pracowała jako nauczyciel akademicki na wydziale psychologii. Teraz całkowicie skupiła się na realizowaniu swojej największej pasji, czyli pisaniu.

Tak naprawdę otwierając książkę nie wiedziałam czego do końca się spodziewać. Na pewno ukazanie pracy policjantów od kulis. Okazało się,że książka podzielona jest na swego rodzaju rozdziały. Pisarka rozmawia z kilkoma policjantami i policjantkami a każdy wywiad to osobny rozdział. Każde z nich pracuje w innym wydziale. Mamy tu przedstawiciela CBŚ, kryminalnych, technika kryminalistyki, medyka sądowego czy psychologa. Zabójstwa, rozboje, zorganizowane grupy przestępcze, terroryzm, narkotyki, sekcje zwłok to tylko część tego, z czym muszą się mierzyć. Jakie konsekwencje ma praca na pełnej adrenalinie? Ile prawdy jest w stereotypach dotyczących policjantów? Co tak naprawdę dzieje się za murami jednostek? Jak cienka jest bariera, którą każdego dnia można przekroczyć?

Każdy z bohaterów książki opowiada na mnóstwo pytań, czasami nawet podchwytliwych. Czasami odpowiedzi są rzeczywiście brutalnie szczere. A czasami mocno wymijające. Ale każda z tych wypowiedzi mówi jedno – w policji wcale nie jest lekko. Wytrzymują tylko najsilniejsze psychicznie jednostki.

Książkę czyta się bardzo dobrze. Jednak pozostawiła pewien niedosyt. Mam chęć na książki o podobnej tematyce. Polecam tym, którzy chcą poznać pracę policjantów od wewnątrz.

Bardzo sensownie przeprowadzone wywiady z policjantami - tymi, których ciężej rozpoznać, bo pracują bez munduru. Od oficera CBŚP, przez dochodzeniowca, technika, kończąc na medyku sądowym. 

Puzyńska porusza w tych rozmowach wiele istotnych kwestii - o stosunku przełożonych i współpracowników do kobiet, które służą w policji, o kwestiach niskich zarobków, o wykańczających nadgodzinach, brakach kadrowych, problemach ze szkoleniem młodych policjantów, kończąc na nadużywaniu alkoholu czy samobójstwach wśród policjantów.

Bardzo ciekawa i chyba sięgnę po pierwszy tom tego reportażu, który traktuje o policjantach z szeroko pojętej prewencji.