Polacy pod tęczową flagą
Anna Konieczyńska

Twórczość autorki książki pt. '' Polacy pod tęczową flagą'' autorstwa Pani Anny Konieczyńskiej do tej pory nie była mi znana. Chciałam ją poznać, gdyż porusza ona w niej historie, z którymi my nie wiemy, jak na co dzień radzą sobie te osoby w życiu codziennym i jak są postrzegani przez społeczność.

Lubię, kiedy podjęty i przedstawiony trudny temat przez autora, który z reguły nie jest dobrze rozumiany w społeczeństwie ogólnie, ale za to przedstawiony został konkretnie i na przykładach niesprawiających trudności w ich całościowym pojmowaniu po dokładnym zapoznaniu się z nim.

Na samym początku zwróciłam uwagę na bardzo dobrze dopasowaną w tekście czcionkę dzięki, której nie miałam problemu z jego czytaniem oraz opracowanej do niej prezentującej się w całości grafice.

Bohaterowie wszystkich czytanych przeze mnie tychże historii opisanych przez autorkę są nie tylko odważni w swoich przeprowadzanych indywidualnych bądź wspólnie działaniach myślę, że czują się osamotnieni, gdyż nie mogą nic zrobić, aby ich inność była lepiej rozumiana, że można normalnie żyć, kochać, ale nie jest jednak nieakceptowany. Gdy padają słowa od obcych ludzi nie akceptacji i jest to niemiłe w całościowym odbiorze tego, jacy są i żyją każdego dnia.

Podoba mi się to, że gdzieniegdzie znajdują się dla tych osób nie zawsze akceptowanych przez społeczeństwo miejsca tolerancji, bo w nich, akurat niewystępujących barier o stanowiska pracy czy chociażby wykazywanie się w celu uzyskiwaniu lepszych wyników pracy, gdyż kocha się inaczej.

Nie ukrywam tego, że książka ta będzie miała swoich zwolenników i krytyków, ale moim zdaniem cieszę się, że Pani Anna Konieczyńska ją napisała, ponieważ pomoże, ona wielu osobom zrozumieć co tak naprawdę czują opisywani przez nią bohaterowie, gdy jedni z nich istnieją w dokumentacjach, a drudzy nie, a związki ich małżeńskie nie są w Polsce prawnie uznawane, lecz jedynie za granicą.

Warto zwrócić uwagę w tej książce na to, czy my jako Czytelnicy dopisalibyśmy dalszy ciąg tych historii, o których dowiadujemy się z odpowiednio dobranych przez autorkę czy jednak zostało w niej zawarte te wszystkie informacje, o których chcemy wiedzieć na ten niełatwy w odbiorze całościowym temat.

Moją uwagę przyciągnął również ostatni rozdział: Tęczowi Polacy: Historia, pojęcia i gdzie szukać pomocy.

Wydawnictwu Znak dziękuję za podarowanie mi do zrecenzowania książki pt. '' Polacy pod tęczową flagą'' autorstwa Pani Anny Konieczyńskiej.

Polecam przeczytać tę książkę

,, Tęczową flagę zatknięto za krzyż. Łopotała na wietrze, górując nad pomnikiem. Chrystus nie wyglądał, jakby się pod nią uginał. W nią uzbrojony wiódł na barykady".

,,Lubimy określenie tęczowa rodzina. Kojarzy się z kolorami, otwartością, radością".

,,Ostatnio śmiałyśmy się, że do ślubu pojedziemy pewnie w wózku inwalidzkim albo podeprzemy się balkonikiem, bo będziemy już naprawdę stare. A nasze wnuki będą sypać kwiaty".

,,Piłaś kiedyś szampana z papierowego kubka? Smakuje jak szampan, ale nie daje ci pełni przyjemności. Musisz sięgnąć po elegancki kieliszek. Tak lesbijka czuje się, uprawiając seks z mężczyzną".

,,Miejscowy proboszcz wytyka Rycharskiego palcami. Choć wplątany jest w liczne skandale, społeczność ufa mu bardziej niż artyście".

,,Nie ma Andrzeja bez Lulli ani Lulli bez Andrzeja. Andrzejów są tysiące, Lulla jest wyjątkowa. Andrzej to kręgosłup, który ją umacnia, gdy w tych rzęsach, peruce i kiecce wychodzi na scenę".

,,W styczniu 2020 roku obszary, gdzie osoby LGBT nie są mile widziane, obejmowały ponad 31 procent Polski".

Poprzez cytaty chciałam wam nieco przybliżyć zarys książki. Autorka przedstawi nam garstkę osób, które ze względu na to kim są nie mogą zaznać spokoju. Spostrzegłam, że w większych miastach jest większa nietolerancja niż na wsiach. W mniejszej społeczności ludzie bardziej akceptują inność takich osób. Przyjmują za pewnik, że tacy są i cóż im do tego? Czyż nie każdy pragnie mieć własne prywatne życie? Mogą ich obgadać, poobrażać za plecami, a jednak w razie potrzeby pomocy, sami ich o nią proszą, bo wiedzą, że są bardziej godni zaufania, niż choćby sąsiad. W książce poznacie historie ludzi, którzy nie boją się opowiedzieć o tym, co przeszli poprzez to kim są. Chwilami jest wzruszająca, gdyż oni sami są ludźmi i chcą być akceptowani przez społeczeństwo. Czy naprawdę więc musimy oceniać ich za to kogo kochają?
Jak wiecie nie czytam wiele takich książek nie ze względu na to o kim czytam, bo dla mnie człowiek, to człowiek. Boli mnie tylko to, co oni muszą przeżywać na co dzień...