Poetyka kulturowa a praktyka Joanny Bator

Ocena: 5 (1 głosów)

Joanna Bator często eksploruje złożoność relacji międzyludzkich, kulturowe konflikty oraz przemiany społeczne, zanurzając czytelnika w bogatym i wielowątkowym świecie. Publikacja Angeliki Siniarskiej-Tuszyńskiej daje pogłębiony wgląd w twórczość tej pisarki, ale proponuje również interesujące analizy relacji literatury ze światem społecznym i strategii narracyjnych jako sposobu bycia w świecie. Jest też książką o żywiole języka, o przekształcającej i uzdrawiającej mocy opowieści. Zbieranie i snucie historii są ważnymi składnikami tożsamości bohaterów i bohaterek Bator, ich narzędziem emancypacyjnym, a dla samej pisarki pisanie to forma terapii.


Poetyka kulturowa a praktyka Joanny Bator łączy zalety stylu naukowego, z jego szczegółowością i wymogiem opisywania źródeł, z potoczystym, jasnym stylem. Może więc znaleźć czytelników i czytelniczki również poza światem akademickim. Monografia Siniarskiej-Tuszyńskiej jest pierwszą całościową interpretacją twórczości tej uznanej polskiej pisarki.
Z recenzji dr hab. Doroty Koczanowicz, prof. UWr

Informacje dodatkowe o Poetyka kulturowa a praktyka Joanny Bator:

Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Data wydania: 2023-10-23
Kategoria: Inne
ISBN: 9788383314389
Liczba stron: 314
Język oryginału: polski

więcej

Kup książkę Poetyka kulturowa a praktyka Joanny Bator

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Poetyka kulturowa a praktyka Joanny Bator - opinie o książce

Avatar użytkownika - manuela_orkan
manuela_orkan
Przeczytane:2024-05-26, Ocena: 5, Przeczytałam,

“Czytelnikom z pogranicza sztuki i nauki”. Taka jest dedykacja zamieszczona przez autorkę, czyli Angelikę Siniarską-Tuszyńską na początku tej książki. Już sama dedykacja wskazuje odbiorcę rozprawy doktorskiej zatytułowanej “Poetyka kulturowa a praktyka Joanny Bator”: naukowca lub innego artystę.


Zastanawiałam się nad powodem sięgnięcia przeze mnie po tę pozycję. Jednym z powodów była nieświadomość, że jest to dysertacja doktorska. Zupełnie nie mam kompetencji do czytania takich tekstów, ale sama wybrałam, więc trzeba zrecenzować. Drugim powodem był tytuł tej książki, a konkretnie nazwisko Joanny Bator, które mnie przyciągnęło.
Joanna Bator pisze prozę, która do mnie trafia, trafia do mojej wrażliwości i porusza odpowiednie struny. Jak już wiedziałam, że jest to praca doktorska, to zaczęłam być ciekawa, jak na tę prozę patrzy naukowiec. I jak bardzo różnimy się w odbiorze tych opowieści. Okazało się, że przepaść jest ogromna. Ja zupełnie nie byłam przygotowana na to, co próbowałam przeczytać i w dodatku zrecenzować.


Autorka przeprowadza analizę twórczości Joanny Bator pod kątem poetyki kulturowej i praktyki. A poetyka kulturowa jest to metoda analizowania sztuki ze szczególnym uwzględnieniem tła historycznego. To oczywiście opis bardzo ogólny, ale nie potrafię wejść w szczegóły, gdyż brak mi wiedzy specjalistycznej, a monografia jest bardzo specjalistyczna.
Nadmienię jeszcze, że twórcą tej koncepcji i terminu jest Stephen Greenblatt - amerykański krytyk i teoretyk literatury.


Angelika Siniarska-Tuszyńska analizuje pod kątem poetyki kulturowej wszystkie dzieła Joanny Bator, począwszy od pracy doktorskiej: “Feminizm, postmodernizm, psychoanaliza. Filozoficzne dylematy feministek «drugiej fali»”. W następnej kolejności jest analiza pierwszej powieści “Kobieta”, która jest stosunkowo mało znana i która jest autofikcją, czyli fikcją z elementami biografii. Jest to przykład kobiecej prozy intelektualnej. Sama Joanna Bator nie uznaje “Kobiety” za swój debiut literacki, raczej jako eksperyment.
“Moje życie literackie i satysfakcja związana z twórczością zaczyna się jednak od “Piaskowej Góry”” - tak mówi sama Joanna Bator.


Potem następuje analiza wspaniałej trylogii wałbrzyskiej: “Piaskowa Góra”, “Chmurdalia” i “Ciemno, prawie noc”. Autorka “Poetyki...” wskazuje tu na postmodernistyczne umiłowanie opowieści i feministyczną praktykę o psychoanalitycznym podłożu Joanny Bator.
Po trylogii jest omówiona “Wyspa Łza”, potem “Rok królika”, piękne i wręcz poradnikowe “Purezento”. Powieść “Gorzko, gorzko” jest omówiona w czterech podrozdziałach, tak jak pisała Joanna Bator w plikach o czterech bohaterkach: Bercie, Barbarze, Violetcie przez v i dwa t oraz o Kalinie.
Trzy ostatnie analizy to omówienia zbioru opowiadań “Ucieczka niedźwiedzicy” oraz “Japońskiego wachlarza” i “Rekina z parku Yoyogi”.


Przedstawiona tu analiza utworów Joanny Bator pokazuje mnóstwo odniesień do filozofii, socjologii, psychoanalizy, antropologii kultury. Aby to wszystko dostrzec i zrozumieć, trzeba być bardzo oczytanym w tekstach specjalistycznych. Zwykły czytelnik, który zachwyca się narracją i pięknem słowa u Bator, nie jest w stanie tego unieść. Powód jest prosty: ta pozycja nie jest przeznaczona dla zwykłego czytelnika, według mnie jest adresowana do literaturoznawców.


Zadaję sobie pytanie: w świetle tej analizy twórczości Joanny Bator ile przeciętny czytelnik jej powieści wynosi z lektury tych utworów? Wiadomo, że pisarstwo Bator to literatura wysoka, ale dla wielu z nas bardzo satysfakcjonująca, więc czy my ją rozumiemy? Czy możemy ją odbierać tak po prostu, jako bardzo dobrze napisane powieści?


Lektura książki “Poetyka kulturowa a praktyka Joanny Bator” była dla mnie ciekawym i pouczającym doświadczeniem, ale bardzo, bardzo trudnym. Do tego stopnia, że nie potrafię opisać, na czym polega tytułowa poetyka kulturowa w utworach pisarki. Ale nie muszę. Bardzo lubię twórczość Joanny Bator i to wystarczy.


Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Link do opinii
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Katar duszy
Joanna Bartoń
Katar duszy
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Rok szarańczy
Terry Hayes
Rok szarańczy
Klubowe dziewczyny 2
Ewa Hansen ;
Klubowe dziewczyny 2
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy