Podmorska wyspa
Isabel Allende

Znakomita powieść obyczajowa! Akcja dzieje się na przełomie XVIII i XIX wieku, główną bohaterką jest niewolnica, której towarzyszymy praktycznie przez całe jej życie. Życie niełatwe, pełne cierpienia, bólu, ale i miłości. Znakomicie oddane realia epoki, bogate tło historyczne (jak zawsze u tej autorki zresztą) sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem. Głównym tematem powieści niewątpliwie jest niewolnictwo i wyzysk człowieka, ale autorka pisze także o rewolucji francuskiej, o wojnie, o kolonializmie oraz o całej gamie uczuć - o miłości, zdradzie, chciwości i nienawiści. Polecam! Znakomita lektura!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Coś jest w książkach tej autorki, że w bibliotece wypożyczam je bez chwili wahania. Odkąd przeczytałam ,,Dom duchów" zakochałam się. Czy ta miłość trwa nadal.? Isabel Allende to jedna z najpopularniejszych pisarzy latynoamerykańskich. Jest laureatką wielu nagród, cenią ją miliony czytelników na całym świecie. Przenosimy się do Saint-Domingue, końca XVIII wieku. Zarite, dziewięcioletnia dziewczynka jest niewolnicą i zostaje sprzedana Toulouse'owi Valmorianowi. Trafia na plantację trzciny cukrowej. Wkrótce wybucha tam bunt, a niewolnica ostrzega swojego pana. Wcześniej daje mu coś do napisania. Temat niewolnictwa i czasów kiedy ten proceder był najbardziej rozwinięty niezmiernie mnie ciekawi. Chociaż działy się wtedy straszne rzeczy to te opowieści mają w sobie coś fascynującego. Plantacje trzciny cukrowej, czasy plantatorów i sztywnych reguł. Lubię wyobrażać sobie jak wyglądał tamten świat. Zostało mi to ułatwione, ponieważ autorka nigdzie się nie spieszy. Najpierw dokładnie maluje tło, nadaje książce bogatą historię. Dopiero później może zacząć wplatać fabułę i losy bohaterów. Akcja jest niespieszna. Rozgrywa się na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Wszystko tutaj musi być dokładne i idealne, nie ma miejsca na żadną pomyłkę. Isabel Allende dokładnie przedstawia każdego bohatera, nawet pobocznego. Poznajemy ich dokładną przeszłość i historię, obserwujemy ich charakter i zachowanie. Podziwiam kunszt pisarski tej autorki, jej oczytanie i operowanie słowem. Po prostu nim czaruje swojego czytelnika. Jak zawsze wplotła elementy magii i różnorodnych czarów i szamańskich rytuałów. Dodają książce kolorytu, obok namiętności i uczuć, które odczuwamy podczas czytania książki. Główną bohaterkę poznajemy po pięćdziesięciu stronach. Autorka najpierw stworzyła solidne podłoże, dopiero później wprowadziła najważniejszego członka powieści. Polubiłam Zarite. Przez wiele lat nie dało jej się złamać. Miała swoją godność pomimo licznych upokorzeń. Wspaniała bohaterka. Dawkowałam sobie tę książkę po rozdziale, tak urzekła mnie magiczna i plastyczna proza autorki. Jest to kawał świetnej literatury, pasjonująca saga opowiadająca o niewolnictwie i ważnych historycznych przemianach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)