Podbój
Elle Kennedy

Od razu zaznaczam, że ja czytałam najnowsze wydanie tej książki, a ponieważ nie można dodać tej wersji książki do bazy, więc zamieszczam to tutaj, chociaż i tak nie ma to znaczenia, bo chodzi o treść, która jest taka sama. Okładka jednak jest zupełnie inna i znacznie lepsza, od pierwszego wydania.

„To ty sprawiasz, jak funkcjonuje twoje życie.”

Seria „Off-Campus” to galeria wielu rewelacyjnych postaci, które chciałoby się poznać bliżej. Są wśród nich sportowcy z kręgów hokeja, ale też osoby reprezentujące inne pasje i profesje. Przede wszystkim jest to świat hokeistów, a w tle środowisko studenckie, którego życie poznajemy poza akademikiem, dowiadując się co robią, gdy skończą się wykłady. W pierwszym tomie „The deal. Układ” poznaliśmy kapitana drużyny hokejowej Briar Garretta Grahama, w drugim tomie „The Mistake. Błąd” bohaterem był intrygujący, wyluzowany John Logan. Każdy z nich poznał już panią swego serca. Teraz, przyszedł czas na nieziemsko czarującego obrońcę w tym zespole, Deana Di Laurentisona w trzeciej odsłonie serii pt.: „The score. Podbój”. Wydaje się on nie jest do usidlenia, bo znany jest ze swoich seksualnych zdobyczy na uniwersytecie. Nigdy nie wiąże się na stałe, jasno artykułuje swoje zasady i z żadną nie planuje dłuższego romansu. Nie ma w uniwersytecie Biar żadnej dziewczyny, która by potrafiła mu się oprzeć. Jednak i taki moment następuje, gdy poznaje Allie Hayes.

Wszystkich bohaterów tej serii polubiłam, ale Allie najbardziej przypadła mi do serca, jeśli chodzi o kobiece postacie. Zaskarbiła moją sympatię swoją szczerością, życzliwością, podejściem do życia i ugodowym charakterem. Mówi to, co myśli, ma swoje dylematy, wątpliwości, ale także okazuje się być niesamowitą kobietą, która potrafi wykorzystać swoje atuty, stawiać granice i pokazać się z bardzoej odważnej strony. Jest też wspaniałą córką, która kocha swego schorowanego ojca i mimo dzielącej ich odległości, utrzymują ze sobą bardzo dobry kontakt. Allie wie, jaki jest Dean, bo zna go nie od dziś. Do tej pory udawało się jej odpierać jego zaloty. Ona jest zwolenniczką stałych związków i nie zamierza być kolejną zdobyczą przystojnego hokeisty, lecz wszystko jest do czasu, a życie lubi weryfikować nasze postanowienia.

Los sprawia, że tych dwoje zostaje postawionych przed życiową próbą. Allie leczy swoje serce po nieudanym związku z Seanem. Chcąc uniknąć jego zapowiedzianej w smsie wizyty u niej w akademiku, postanawia, za radą przyjaciółki Hannah, spędzić weekend w mieszkaniu Garretta, gdyż on, wraz z Hannah, Loganem i Grace wyjechali właśnie na kilka dni poza Hastings. Pozornie nic nie powinno grozić Allie ze strony Deana, bo oprócz niego ma być w lokum chłopaków też Tucker. Jednak okazuje się, że i on ma swoje plany na czas wolny od nauki.

Ta para, czyli Dean i Allie byli obecni w serii Off-Campus od początku, gdyż on jest współlokatorem i przyjacielem Grahama Garretta i Johna Logana, a ona to najbliższa i najlepsza przyjaciółka Hannah Wells, obecnie już dziewczyny Garretta. Dean ma opinię kobieciarza, erotomana, wiecznie pijanego lekkoducha, któremu tylko jedno w głowie. Podchodzi on do życia swobodnie, wciąż imprezuje, zresztą zgodnie z poglądem, który wyraził Logan w tomie II, że „o to chodzi na uniwerku. Bawić się, seksować i mieć ubaw po pachy, zanim wejdziemy do prawdziwego świata i nasze życie zmieni się w gówno.”

Dean nie zna biedy. Pochodzi z bardzo bogatej rodziny, więc ma wszystko, czego potrzebuje i zawsze dostawał to, co chciał. Jednak nie jest zarozumiałym czy wywyższającym się palantem, ale ma przypiętą łatkę playboya W pewnym momencie Dean przekonuje się, że nie zawsze życie jest radosne i beztroskie, bo wszystko kiedyś się kończy i potrafi ono dać porządnego kopa. Natomiast Allie dostrzega, co jest dla niej najlepsze i dla kogo bije szybciej jej serce. Zaletą ich relacji jest otwartość, nieukrywanie swoich pragnień, ale też rozmowy, które wiele im wyjaśniają. Mogą zawsze na siebie liczyć i okazuje się, że Dean nie jest takim lekkoduchem, za jakiego go wszyscy uważają. Potrafi być opiekuńczy, romantyczny i empatyczny.

Uwielbiam styl pani Elle Kennedy, która z lekkością i humorem opowiada o perypetiach bohaterów. Tym razem także stworzyła szereg ciekawych postaci i związanych z nimi historię. Nie są to postacie jednowymiarowe, jak można by było myśleć o niektórych z nich, ale mające w sobie złożone osobowości, skrywane zdolności i cechy charakteru. Jednak o Deane Di Laurentisononie wszyscy mieli jedno wyrobione zdanie: kobieciarz, który nie przepuści żadnej atrakcyjnej studentce. Prowadzi bardzo aktywne życie seksualne, robi to co chce i dostaje to co chce, a wszystko według zasad Życia Deana. Jaki jest naprawdę i co skrywa pod wizerunkiem, który zbudował w czasie studiów, dowiadujemy się stopniowo. Dostrzega to również Allie, ale ona preferuje stałe związki. Ich relacja i wzajemne przyciąganie stanowią główną oś powieści, więc jest gorąco, namiętnie, erotycznie, ale też zabawnie. Jest to zatem zdecydowanie lektura dla czytelników 18+, bo jest to chyba najbardziej erotyczna część z całej serii.

Pani Elle Kennedy pisze o tej sferze naszego życia ze swobodą, bez pruderii i obrazowo, nie szczędząc nam szczegółów, ale według mnie, nie były to opisy rażące. Owszem, są śmiałe, ale doskonale pokazują temperament bohaterów. Jest też druga warstwa wydarzeń toczących się w tej płaszczyźnie, gdyż Allie chce zostać aktorką i ma przed sobą dylemat, jaką ścieżkę kariery wybrać. Dean lubi hokej, ale nie jest aż tak w nim zakochany, jak jego przyjaciele z drużyny. On wie, że po skończeniu studiów w Briar przeniesie się do Harvardu, gdzie będzie zgłębiał tajniki prawa. Pojawiają się jednak wątpliwości...

Wyłania się więc z tej historii kwestia przyszłości i tego, co bohaterowie chcą robić w dorosłym życiu. Fabuła biegnie dosyć szybko, wiele się dzieje, nie tylko pod względem erotycznym, ale też sportowym, gdyż całość, jak zwykle jest ukazana na tle spraw związanych z hokejem. Niestety, nie stawia ona w dobrym świetle kobiet, co może nieco razić, ale obserwując dzisiejszy świat, można dostrzec, że jest w tym trochę prawdy.

Mnogość wydarzeń wypełnia powieść na każdej stronie, dokonują się transformacje osobowości, czego można było się domyślić, ale też bombardują w nas emocje, których się nie spodziewałam. Wiem, że nie wszyscy lubią czytać tego typu historie i oczywiście mają do tego prawo, bo to różnice powodują, że jesteśmy tak wspaniałymi ludźmi. Inaczej byłoby nudno, gdyby wszyscy byli tacy sami i lubili to samo. Mimo to, ja nieustannie namawiam na to, by doszukać się w danej opowieści wartościowych wątków, a erotyczne ekscesy zawsze można pominąć. Ważne dla mnie jest to, że są w tej powieści charakterystyczne osobowości, które muszą się ukształtować w wyniku doświadczeń, które szykuje im los.

Zakończenie „The score” pozostawia nas jednak z kwestią, której rozwiązanie poznamy dopiero w kolejnej, i niestety, ostatniej odsłonie serii „Off-Campus”. Jestem jej niesamowicie ciekawa, gdyż bohaterem ma być John Tucker, który wydaje się być najbardziej zrównoważonym i rozsądnym hokeistą wśród zawodników. Ale czy na pewno?
Czas pokaże.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem Zysk i S-ka

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dean i Allie spędzają z sobą jedną noc, która wszystko w nich zmienia. Czy staną się sobie bliżsi czy może poczują do siebie wrogość? 

 

Według mnie jest to najlepsza historia tej autorki. Ta część wnosi wiele śmiechu, czym doprowadza do łez. W łatwy sposób ukazany jest tutaj przewrot emocjonalny, który wiedzie czytelników poprzez załamanie, przygodę, radość, smutek, a przede wszystkim miłość i pożądanie. Wszystkie te uczucia się kumulują, co daje wspaniałe połączenie. 

Moim zdaniem książka ta ukazuje piękno przyjaźni, która potrafi trwać wiecznie nawet, gdy tej osoby zabraknie w naszym życiu. "Podbój" to nie tylko opowieść o erotycznych wysokach, ale także o poczuciu wartości i przynależności w chwili wewnętrznego zagubienia.

Jak dla mnie książka ta powinna znaleźć się na półce każdego czytelnika, który lubi mocne zawirowania. A także u tych, którzy uwielbiają emocjonalne wrażenia, gdyż ta książka je wywołuje tak silne jak przejażdżka na kolejce górskiej. 

 

Moja ocena:10/10

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"-Ojej, spójrz tylko na niego, G, jest taki słodki, gdy śpi.
-Istny aniołek.
-Bardzo puszczalski aniołek.
-Czekaj no, czy anioły w ogóle się bzykają? A jeśli tak, to czy niebiańskie orgazmy są milion razy lepsze niż te ziemskie? Założę się, że tak.
-No przecież. A jak myślisz, skąd się biorą tęcze? Za każdym razem, gdy widzisz jedną na niebie, to znak, że jakiś anioł właśnie zaliczył orgazm.
-Ej, to nawet ma sens. Jak w tym powiedzeniu, że ilekroć zadźwięczy dzwonek, jakiś anioł dostaje skrzydła i aureolę.
-Dokładnie.
Zerkam jednym okiem w kierunku drzwi.
-Wiecie, że was słyszę, prawda?
Mój rozzłoszczony głos położył kres najbardziej dziwacznej rozmowie, jaką w życiu usłyszałem.
-O dobrze, nie śpisz już- świergocze Logan.
-Oczywiście, że nie-gderam, przecierając oczy.- Jak niby mam spać, gdy takie dwa kutafony stoją o krok od mojego łóżka i pieprzą o dymających się aniołach?"


Rozstania zawsze bolą, ciężko jest pozbierać się po nich.
Mówią, że najlepszą odskocznią od tego jest skok w bok.
Ale czy na pewno? Czy wystarczy to na dłużej?
To wie Allie, główna bohaterka książki.

Allie właśnie rozstała się ze swoim mężczyzną, którego kocha. Nie układało się między nimi najlepiej, a więc postanowiła raz na zawsze wszystko zakończyć. Przez rozstanie wpada w sieć, którą rozstawił Dean i tak rozpoczyna się ich historia.
Allie jest dziewczyną, która potrafi rozśmieszyć, ale jej silna wola jest bardzo słaba. Wielokrotnie to udowadniała i to od samego początku książki.
Czy ją lubię? Nie przepadam za nią szczególnie, ale to normalne, wiele głównych bohaterek mnie irytuje. Jednak ma u mnie plusy za swoje pyskowanie.

Dean jest facetem, który uwielbia się zabawiać. Nie obchodzi go zdanie innych. Jest pewny siebie, z wielkim ego, które prezentuje na każdym kroku. Osiąga wszystko, co tylko sobie wymarzy. Dąży do swoich celów, ale jednocześnie jest zapatrzony w siebie. Jego arogancja bije nawet z postawy ciała.
Jest wulgarny i nie owija w bawełnę.
Niewielu jest głównych bohaterów, których bym nie polubiła, a jednak Dean należy do tego małego grona. Nie lubię go. Może i rozśmieszał mnie swoimi niektórymi rozmowami, ale jego płytkie teksty oraz wulgarne zachowanie całkowicie gasiły wszystko.

"Marszczę na niego brwi.
- Co twoja ręka robi na moim ramieniu?
Dean wygląda jak uosobienie niewinności.
- Ja tak właśnie oglądam filmy.
- Czyżby? Chcesz mi powiedzieć, że tak samo obejmujesz Garretta, gdy oglądasz z nim film?
- Oczywiście. A jeśli jest dla mnie miły, czasem wsuwam mu rękę w spodnie."


Wiele osób zachwycało się twórczością Elle Kennedy, a więc i ja postanowiłam sięgnąć po jedną z jej książek, i przekonać się, czy jej twórczość jest naprawdę taka wspaniała.
I cóż, stanowczo stwierdzam, że ani nie jest zła, ani dobra. Jest taka pomiędzy. Niby płynęłam, ale momentami zatapiałam się w grząskim gruncie.
Elle Kennedy uczepiła się schematu, który wałkowany był w wielu książkach. Mamy tutaj sportowca, który zabawia się z laskami i tego nie ukrywa oraz dziewczynę, która lubi zobowiązania, a o seksie przypadkowym nawet nie śni. I oczywiście natrafia się okazja, kiedy to pozostają sami w domu i chociaż ona mówi "NIE!", to i tak wskakuje do łóżka niesamowicie przystojnego kolegi, do którego czuje wstręt, bo jest takim rozpustnikiem. BLEH! Mam już dość tak schematycznych książek, w których wiem, co się wydarzy za pięć minut.
Ale dobra, schematyczność można przeżyć, bo połowa romansów to na jedno kopyto jest pisana.

Przejdźmy więc teraz do jakże wspaniałego języka bohaterów, którzy co chwilę używają wulgaryzmów. Ja absolutnie nie mam nic przeciwko przekleństwom, które występują w książkach. W sumie nawet je lubię, jeśli podkreślając moc emocji i słów, jakie przekazują bohaterowie. Jednak niestety Kennedy używa ich w nadmiarze i to w momentach, gdzie nie powinny się pojawić. Książkę przez to zaczęłam bardzo źle odbierać, a bohaterowie irytowali mnie.
A najlepsza była w tym wszystkim główna bohaterka, która uwielbiała powtarzać jak swoją mantrę zwrot "Dupa, japa, pipa". Nie rozumiem nadal po co ona to wypowiadała w momentach swojej złości. To było bardzo niesmaczne. I dodatkowo nazywała swoją pochwę "cipką". Jak dla mnie jest to wulgarne i bez jakiegokolwiek szacunku dla swojego ciała. A przecież wystarczyło nazwać to wszystko delikatniej. Jest tyle pięknych zwrotów, chociażby "muszelka". Ale najwyraźniej taki był zamysł autorki.

"GARRETT: Allie śpi w moim pokoju.
GARRETT: Twój fiut śpi w twoim pokoju.
Ja pierdzielę, czemu wszyscy mają obsesję na punkcie mojego fiuta?"


Ale dobra, Natalia już kończy z narzekaniem i teraz przejdzie do tego, co jej się podobało, no tak jakby.
Styl autorki sam w sobie nie jest zły. Jeśli usuniemy kilka wad, to jest naprawdę fajnie. Płynęło się podczas czytania, ale nie było to coś, co wywołuje u mnie burzę emocji. Po prostu czytałam, taka książka na jeden raz. Pojawiał się nawet śmiech u mnie, w momentach, gdy Allie i Dean rozmawiali, a raczej wzajemnie rzucali w siebie nieprzyzwoitymi komentarzami. I w sumie to bohaterowie nie byli wcale tacy źli, można ich przetrawić. Chociaż zachowywali się momentami jak napalone dzikie kuny i to dosłownie. Jak przeczytacie książkę to sami przekonacie się, że tak było. Oni potrafili zabawiać się na chodniku przy klubie, także no... to samo za siebie mówi.
I jest jeszcze mały element w stylu autorki, a mianowicie niemiłosiernie wkurzało mnie, gdy wtrącała jakieś dziwne słowa, których znaczenie musiała doczytywać w przypisie. Nie lubię, jak takie rzeczy mają miejsce. No bo pomyślcie, czytacie, czytacie, a tu nagle BUM, trzeba przerwać, bo jest się zielonym w danym temacie.
Dobra, mam jeszcze jeden minus do stylu autorki. Nie podobało mi się, że tak bardzo skupiała się na opisywaniu kariery hokeistów, te wszystkie opisy były mdłe i mnie nudziły. Obeszłoby się bez nich, naprawdę.

"Podbój" ma wiele wad, ale mimo wszystko przyjemnie czytało się książkę. Można pośmiać się przy niej i całkiem przyjemnie spędzić czas. Wystarczy przymknąć oko na wady i jest okej. I chociaż ja nie mogłam wczuć się w książkę, to mimo wszystko doczytałam do końca w całości. Jest to dość "mocno wulgarna" historia, która wręcz ocieka seksem, ale da się to wszystko znieść. Ja oczekiwałam czegoś innego, liczyłam na łagodny romans z nutką namiętności, a jednak dostałam napalone króliki. Jeśli jednak lubicie, gdy fabuła ocieka seksem, to jak najbardziej powinna spodobać się wam ta książka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeżeli lubicie książki podszyte erotyzmem, jeżeli w powieściach cenicie sobie specyficzny humor i wolno postępujące wątki romantyczne, to Podbój jest książką właśnie dla was. Myślę, że zadowoli wszystkich czytelników, oczekujących od lektury tylko i wyłącznie dobrej rozrywki. http://www.ksiazkomiloscimoja.pl/2017/04/czy-podboj-podbi-moje-serce.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka zbyt "płaska" i zbyt przewidywalna. chyba juz nie moje klimaty poza seksem i jakąś małą dawka emocji w relacjach damsko-męskich ta książka nie niosła niczego. Oceniam na 3 -

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szalone imprezy, seksowni hokeiści, zaskakujące zwroty akcji i niezapomniane wrażenia z lektury, zapewni Wam kolejna książka Elle Kennedy. ,,Podbój" to trzeci tom serii, jednak zapewniam, że nie trzeba znać poprzednich książek, by móc zabrać się za tą. Drugi tom jak dotąd, okazał się najsłabszy, choć nie był zły. Jak się okazało po przeczytaniu tej pozycji, śmiało mogę powiedzieć, że seria nie ma tendencji spadkowej, a wręcz przeciwnie, bo pnie się wzwyż i jestem z tego powodu przeszczęśliwa. Allie Hayes od dwunastego roku życia wie, co chce robić w życiu i ciężko pracuję, by osiągnąć swój cel. Ma mały problem, jej chłopak stawia ultimatum, którego ona nawet nie bierze pod uwagę i wieloletni związek rozpada się w mgnieniu oka. By nie ulec pokusie i nie wybaczyć nadętemu chłopakowi, postanawia zaszyć się w domu znajomych. Sęk w tym, że mieszka tam najseksowniejszy playboy kampusu, a niewinna noc przeradza się w szaleństwo orgazmów. Dean Di Laurentis jest pewnym siebie chłopakiem, który dosłownie musi opędzać się od dziewczyn, ale on pragnie tyko tej jedynej. Allie, bo zgotowała mu najlepszą jazdę w życiu. Czy pożądanie, które połączyło te dwójkę przetrwa próbę czasu i przerodzi się w coś więcej? Szybko polubiłam bohaterów. Allie ma pasję i pragnie spełniać marzenia, a przy tym jest wyluzowana. Wbrew pozorom tę dwójkę łączy naprawdę wiele, a ich poczucie humoru udziela się również czytelnikowi. Opis jest sztampowy, jak cała książka i muszę powiedzieć, że jest przewidywalna. Czy mi to przeszkadzało? NIE! Śmiałam się podczas czytania. Rumieniłam, wyobrażając sobie szaleństwa głównych bohaterów. Smuciłam się, kiedy przyszła pora na małą dawkę dramatu, a co najważniejsze, cieszyłam się lekturą. Dawno żadna książka nie sprawiła mi tak ogromniej przyjemności. Napisana z lekkością, namiętnością i ten cudowny humor całkowicie mnie zachwycił. Akcja jest szybka, Dean niepowtarzalny i tak zabawny, że nawet jego poprzednie i to liczne przygody seksualnie nie wydają się dziwne. Bohaterowie wkraczają w dorosłość i czas ciągłej zabawy powoli się kończy, a co za tym idzie ważne wybory stają im na drodze. Bohaterowie borykają się z wątpliwościami dotyczącymi dalszej pracy zawodowej, ten wątek ogromnie mi się podobał. Liczne sceny erotyczne są śmiałe i co najważniejsze swobodne. Podoba mi się, że Allie i Dean tak otwarcie mówią o swoich potrzebach, rozmawiają ze sobą i cieszą każdą wspólną chwilą. W ostatnim czasie nie sięgam po erotyki, ale książki Elle Kennedy mnie oczarowały i bez wątpienia będę kontynuowała przygodę z tą serią. ,,Podbój" to zabawna i pełna emocji książka, z którą spędziłam cudowne chwilę i mogę tylko żałować, że przeczytałam ją tak szybko, bo z chęcią potowarzyszyłabym Allie i Deanowi w dalszej ich drodze. Z tą dwójką nie można się nudzić. Polecam 5/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem zakochana w tej części. Myślałam, że nic nie przebije 1 części, ale ta podoba mi się tak samo, może nawet troszkę bardziej. Uwielbiam to w jaki sposób dogryzają sobie główni bohaterowie. Prawie przez całą książkę miałam uśmiech na twarzy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Podbój" autorstwa Elle Kennedy to fascynująca powieść, która wciągnęła mnie w wir emocji, namiętności i odkrywania samych siebie. Elle Kennedy z pewnością zasługuje na miano mistrza gatunku romansu nowej dorosłości, a ta książka tylko to potwierdza.

Główną bohaterką jest Allie Hayes, młoda kobieta stojąca w obliczu kryzysu. Bliskość zakończenia studiów wprowadza ją w świat niepewności, a jednocześnie musi radzić sobie z bólem po rozstaniu z długoletnim partnerem. Allie próbuje uciec od swoich problemów w ramionach przypadkowych partnerów, ale wie, że to nie jest rozwiązanie.

Wkrótce poznaje bliżej Deana Di Laurentisa, przystojnego hokeistę, który zdaje się być odpowiedzią na jej potrzeby i pragnienia.

Elle Kennedy mistrzowsko kreuje postacie, nadając im głębię i autentyczność.
Allie to silna, inteligentna i niezależna kobieta, która jednak ma swoje słabości i wątpliwości.
Dean, z pozoru uwodzicielski "król jednorazowych numerków," również ukazuje swoją bardziej delikatną i czułą stronę.

Relacja między Allie a Deanem jest pełna napięcia seksualnego i wzajemnego przyciągania. Choć początkowo planują tylko jednorazowy romans, to szybko okazuje się, że między nimi iskrzy coś więcej. Ta opowieść porusza ważne kwestie, takie jak samopoznanie, przezwyciężanie przeszłości oraz dążenie do prawdziwej miłości i sensu w życiu.

Jednym z największych atutów tej książki jest także humor. Elle Kennedy doskonale radzi sobie z wprowadzeniem lekkiego tonu i zabawnych sytuacji, które nie tylko rozśmieszają, ale również pozwalają lepiej zrozumieć bohaterów.
Autorka napisała książkę, która jest równocześnie porywającą romansową przygodą i refleksyjnym spojrzeniem na życie młodych ludzi w okresie przejściowym. Jeśli jesteś fanem romansów, które łączą namiętność z głębią emocjonalną, to "Podbój" z pewnością spełni Twoje oczekiwania. Elle Kennedy jeszcze raz udowadnia, że potrafi stworzyć opowieść, która wciąga, wzrusza i zostaje w sercu czytającego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo przyjemna książka którą pochłonęłam jednym tchem. Historia od początku przypadła mi do gustu ale podejrzewałam, że jest zbyt pięknie żeby to mogło być prawdziwe. Czekałam kiedy to wszystko runie i szczerze bardzo się zdziwiłam że przez tyle stron nic się takiego nie działo. 

Lekka odskocznia od cięższych historii. Styl autorki jest idealny przez co angażuje czytelnika i nie można się oderwać

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawa książka opowiadająca dosadnie życie studenckie. Ich rozterki, życiowe zakręty i porażki. Nie brakuje w niej również ekscytującego i pełnego życia erotycznego co nadaje tej książce niezły smaczek :) 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po przeczytaniu dwóch pierwszych części cyklu „Off-Campus” nie mogłam przejść obojętnie obok kolejnej części.

 

Tym razem śledzimy losy Deana DiLaurentisa i Allie Hayes. Dean jest hokeistą, rasowym playboyem, którego jakby się zdawało jedynym celem jest zaliczenie jak największej liczby dziewczyn.

 

Allie jest najlepszą przyjaciółką Hannah, bohaterki pierwszej części cyklu. Akurat zerwała z chłopakiem i jest w kompletnej rozsypce. Uciekając przed nim trafia na Deana, z którym upija się i ląduje w łóżku. Wydawać by się mogło, że na tym jednorazowym wyskoku zakończą znajomość ale to dopiero początek...

 

W tej części mam wrażenie, że cała akcja skupia się na seksie. Nie żeby mi to przeszkadzało. Co to, to nie. Każda dziewczyna czy przyzna się do tego, czy nie, podczytuje czasami takie książki. A od tej naprawdę ciężko było się mi oderwać. A to dlatego, że nie mogłam rozstać się z bohaterami. Cały czas kibicowałam im obojgu. Zresztą uwielbiam całą paczkę. Jednak moje serce skradł Dean. A to dlatego, że okazało się, że wcale nie jest takim bezdusznym dupkiem, na jakiego się kreował.
I okazuje się, że ma swoje demony z przeszłości, które mu nie odpuszczają.

 

Poczułam duży żal, gdy skończyłam czytać. To jest książka, do której bym wróciła choćby dla poprawy humoru. A do tego te zakończenie... Musze koniecznie dorwać kolejną część.

 

Książka zdecydowanie nie dla każdego. Bardziej dla „starszej młodzieży”. Chyba przede wszystkim na sporą ilość „momentów” ale i bardzo dosadny język. Zdecydowanie dobra pozycja na poprawę humoru.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)