Pod pelargoniowym balkonem
Anna Balińska

"Życie jest różą, dbasz o nią, pielęgnujesz, a ona w najmniej oczekiwanym momencie wbija ci kolec w skórę." Jako dzień premiery tej książki wybrano ósmy marca, Dzień Kobiet. To bardzo dobra data, gdyż zarówno treść jak i klimat książki utrzymane są w konwencji literatury kobiecej. To jedna z takich powieści, po które chętnie sięgamy po ciężkim dniu pracy, domowych obowiązkach, traktując śledzenie przygód bohaterów jako odskocznię od codzienności i przyjemną chwilę relaksu. Książkę czyta się lekko i szybko, akurat na jeden wieczór czytelniczy. Prowadzi nas przez zawirowania losu, sprzeczne emocje towarzyszące postaciom, odsuwanie od siebie szczęścia, które jest na wyciągnięcie ręki, wystarczy je tylko dostrzec. Bardzo ładna oprawa graficzna, piękne obrazy Agaty Topolewskiej, nadają publikacji odpowiedniego klimatu i wprowadzają czytelnika w nostalgiczny nastrój. Debiut uważam za udany, choć niekiedy nie przekonywały mnie do końca dialogi, postawa bohaterów była zbyt infantylna, ale takie właśnie niejako przejaskrawione cechy często pojawiają się w tym gatunku literackim. Spodobał mi się ciepły ton narracji i bijące z powieści pozytywne przesłanie, że warto wsłuchać się w wewnętrzny głos, wyciągnąć wnioski z własnych porażek, powalczyć o siebie i nabrać wiatru w żagle w spełnianiu marzeń. W życiu Alicji bardzo dużo się dzieje, wiele w nim dramatycznych zdarzeń, zawiedzionych nadziei, niespełnionych marzeń i schowanych gdzieś głęboko do podświadomości pragnień. Niewiele w nim miejsca na szczęście, radość i uśmiech każdego dnia. Kobieta czuje rozgoryczenie dokonywanymi życiowymi wyborami, doskwiera jej samotność i dotkliwie odczuwa brak wsparcia. Nie potrafi nawiązać porozumienia z partnerem, chowa się za maską pozornej satysfakcji życiowej. Bardzo głęboko wchodzi w rolę żony rezygnującej z własnych ambicji, podporządkowanej woli i potrzebom mężczyzny. Małżeństwo żyje obok, a nie razem. Przygnębiające, że balkon staje się dla niej symbolem całego świata, oazą spokoju, życia towarzyskiego, a kwitnące pelargonie substytutem życiowych pasji, ułudą, że im więcej kwiatów tym barwniejsze życie. Jednakże pewnego dnia jeden silny impuls powoduje, że młoda kobieta przebudza się, decyduje uporać z ciężarem przeszłości i wziąć los we własne ręce. Czy przypomni sobie jak to jest poczuć radość i zadowolenie z życia? W jaki sposób rozbudzi w sobie nadzieję i siłę do działania? Czy uda jej się uporządkować własne życie, podążyć za głosem serca? bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejny debiut, który miałam okazję czytać okazał się bardzo emocjonalną pozycją. Autorka zdecydowała się na bardzo liczne zwroty akcji w życiu swojej bohaterki, na krótkim odcinku czasu kobieta została doświadczona przez los, trwał przy niej wiernie jedynie Mikołaj, oraz przyjaciółka i mama. Historia Alicji nie jest długa, mieści się na 180 stronach, jednak przepełnia ją cała gama emocji. Jest smutek, niedowierzanie i apatia, jest piękne uczucie, strach i zastraszenie, wielkie zaskoczenie i jeszcze większy smutek, który ociera się o permanentną depresje, jest również odnalezione szczęście i miłość. 
Alicja to współczesna młoda kobieta, która dla mężczyzny, którego kocha i z którym związała się poprzez małżeństwo rezygnuje z rozrywkowego stylu życia, żeby stać się idealną żona, perfekcyjną panią domu. Niestety mąż bardzo szybko znajduje sobie nową miłość, nie odpowiada mu już ciepło rodzinne. Tego typu mężczyzn niestety spotykamy z codziennym życiu, egoistycznych i cynicznych. Kobieta nie może pogodzić się ze zdradą, podłym zachowaniem męża i wielomiesięcznymi kłamstwami. Niestety na jej drodze stanie kolejny mężczyzna, który nie okaże się tym, na którego wyglądał. 
Podczas wielu ciężkich chwil przy Alicji będzie stał murem Mikołaj, odnaleziony przyjaciel. Dzięki ich rozmowom telefonicznym i spotkaniom bohaterka będzie w stanie powoli wrócić do równowagi, zobaczyć pozytywne strony życia. Nie opuści jej również w najbardziej dramatycznych momentach, które kobieta zapamięta do końca życia i długo jeszcze będzie przeżywać ich efekty. 
Zastanawiałam się, czy autorka trochę nie za bardzo skomplikowała życie bohaterki, stawiając na jej drodze Roberta, ale teraz, po dłuższym czasie dochodzę do wniosku, że jego postać jest jak najbardziej potrzebna, choć uczucie, które się pojawiło trochę zbiło mnie z pantałyku. Nie do końca również przekonało mnie, że wszyscy uważali go za takiego wspaniałego mężczyznę, a okazał się tym, kim się okazał. Ale to tylko jeden element, który nie do końca mi pasował w książce.
"Pod pelargoniowym ogrodem" to bardzo ciekawa pozycja, pokazująca prawdziwe życie, sytuacje, które nas spotykają, cały ogrom emocji, władających naszymi zachowaniami i wyborami. Bohaterowie, których poznałam na kartach tej powieści są osobami bardzo realistycznymi, mają swoje problemy i radości, nikt z nich nie jest idealny, ale z tymi wadami i całym bagażem doświadczeń wydają się nam bliscy.

Język jest przyjemny, lekki i wciągający, nie pomyślałabym, że to pierwsza książka autorki. Czytało mi się ją bardzo szybko i z przyjemnością. Parokrotnie ciśnienie mi skoczyło, szczególnie przy końcowych scenach, miałam również łzy w oczach przy niektórych wyznaniach. Lektura zrobiła na mnie spore wrażenie. 
Jeśli szukacie ciekawej książki, która być może zaskoczy Was zwrotami akcji, a autorka nie jest Wam jeszcze znana dajcie szansę "Pod pelargoniowym ogrodem". To ciekawa lektura, która umili Wam czas, wzruszy i zaskoczy. Mi sprawiła sporo przyjemności. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)