Pod jednym dachem, pod jednym niebem
Stanisława Fleszarowa-Muskat

Akcja rozgrywa się w zasadzie w ciągu jednej doby, spotkanie rodzinne, podczas którego toczą się rozmowy na różne tematy, przerywane wspomnieniami. Autorka ukazuje jak ważna jest rodzina w życiu człowieka, a także pokazuje, że zrozumienie drugiego człowieka zależy tylko od nas samych. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść Stanisławy Fleszerowej-Muskat to książka zwykła i niezwykła zarazem. Skonstruowana jest w sposób zaskakujący, aczkolwiek przemyślany. Tzw. akcja toczy się, jakby w utworze dramatycznym, w ciągu jednej doby. Na scenie występuje grupka aktorów (14 osób), która zgromadziła się w związku z obchodami czterdziestoletniego pożycia małżeńskiego Karoliny i Wiktora Wysoczarskich. Są to członkowie najbliższej rodziny, ksiądz i przyjaciel domu. Ktoś powie - nudy, co ciekawego może wydarzyć się w książce, w której większość akcji rozgrywa się przy stole? A w zasadzie cała - w mieszkaniu? Na pewno czytelnicy, którzy preferują raczej wartką akcję znudzą się szybko, a może i rzucą książką w kąt nie doczytawszy do końca. Piękno tej lektury polega na jej przesłaniu i retrospekcjach. Dzięki nim autorka zbudowała galerię całkiem ciekawych i barwnych postaci, które we wspomnieniach wracają do roku 1917. Dzięki małżeństwu Karoliny i Wiktora los połączył dwie bardzo różne rodziny. Rodzice Wiktora byli dziedzicami w Wysoczarach, mieli wspaniały pałacyk otoczony pięknym ogrodem i służbę. Po drugiej wojnie światowej podzielili los polskiej arystokracji. Z pięknego majątku pozostały tylko wspomnienia i wyniosła duma babci Wysoczarskiej. Karolina była córką prostej chłopki, która miała szczęście trafić na służbę do weterynarza. Młodzi pokochali się i pobrali, co wzbudziło powszechne poruszenie w miasteczku. Babcia Izabelka, pomimo osobistych tragedii była i pozostała osobą życzliwą, ciepłą i przyjaźnie nastawioną do drugiego człowieka. Chwile przy stole płyną wolno, ale burzliwie. Co jakiś czas zabierani jesteśmy w przeszłość jednego z bohaterów powieści. Dzięki temu ujawniają się ich lęki i wciąż żywe wspomnienia związane z wojną. Książka ta zmusza nas do refleksji nad sobą. Pozwala dostrzec w którymś z bohaterów siebie. Prowokuje do zadawania pytań i szukania na nie odpowiedzi. Szczególnie istotne jest tu pytanie o swoje miejsce w rodzinie oraz o relacje w niej panujące.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Akcja toczy się tak naprawdę w ciągu jednej doby. Podczas uroczystości przy stole zasiada cała rodzina Wysoczarskich i ich przyjaciele. Praktycznie każdy ma swoje nieujawnione tajemnice, o których dowiadujemy się w różnych sytuacjach. Książka tak naprawdę porusza różne problemy (wojna, zdrada małżeńska, kłótnie małżeńskie i konflikty międzypokoleniowe).

 

Początkowo bardzo ciężko czytało mi się książke ale z każdą stroną wciągała mnie coraz bardziej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)