Poczwarki
John Wyndham

"Poczwarki" to powieść science fiction, która budzi duży dyskomfort i niepokój. Trudno mi jednoznacznie powiedzieć czy mi się podobała, czy też nie. 

Tematyka nie należy do moich ulubionych. Nie przepadam za fanatyzmem religijnym i kontrolowaniem poprzez "wiarę". Trudno czytało mi się o tym jakie prawa zostały narzucone, jak ludzie byli ślepi. Jak zawsze kiedy mowa o religii, mamy tutaj wielce bogobojnych ludzi, uważających się za prawych i próbujących tępić wszystko co uznają za złe. Oczywiste więc, że są zazwyczaj źli, nieetyczni i po prostu głupi oraz zaślepieni. Usprawiedliwiają swoje czyny religią. Bardzo nie lubię czegoś takiego, tym bardziej jest to przerażające, że na świecie i w historii i współczesności takie zjawiska miały i niestety będą mieć miejsce...

Czyta się ją szybko, jest ciekawa ale i niekiedy abstrakcyjna. Doskonale przedstawia obraz po katastrofie zwanej "Udręką". Pokazuje jak ludzie próbują przetrwać w innych warunkach życia, a także co się dzieje z tymi, którzy mają różne defekty czyli są zmutowani - nie przedstawiają obrazu boga. Uznawani są oni za istoty, które są złe, zdeprawowane, które nie są ludźmi. Sterylizuje się ich i skazuje na wygnanie. Żyją w biedzie i brudzie w lesie. 

Główni bohaterowie mają mutację, której nie widać. Dlatego od urodzenia zostali uznani za "normalnych". Potrafią komunikować się w myślach. Z tego powodu muszą uciekać. W innym wypadku zostaną poddani torturą i zapewne umrą.

To książka niewygodna, skłaniająca do myślenia i przerażająca. Jak wspomniałam nie jest to moja tematyka. Mimo to dobrze czytało mi się ten tytuł. Był bardzo ciekawy i oryginalny. Myślę, że warto sięgnąć po tą lekturę i przekonać się co może się stać jeśli ludzie są niewykształceni i przyjmują wszystko bezkrytycznie oraz dokąd może zaprowadzić religia i jak łatwo przekształca się w fanatyzm. Oczywiście świetnie również obrazuje to jak ludzie boją się inności i wolą ją demonizować niż zbadać. Niekiedy wystarczy niewielki odchył od normy.

#współpracabarterowa
Co sprawia, że człowiek jest przedstawicielem swojego gatunku?

"Poczwarki" to postapokaliptyczna wizja przyszłości, świata po Dawnych Ludziach, gdzie klimatyczne scenerie tego świata, niezbadane tereny za Obrzeżami, rozległe połaci ziemi, nieznane Pustkowia są tylko tłem. Tutaj tak naprawdę pierwsze skrzypce gra ponadczasowe i niezwykle ważne przesłanie z jaką jest tkana opowieść.

Narratorem jest dorastający David, który jest inny od członków swej społeczności, ale jego odmienność nie jest widoczna gołym okiem. Historia jest snuta z wrażliwością młodego, ciekawego świata człowieka, dla którego nie wszystkie sprawy dorosłych są zrozumiałe.

Jak przetrwać w świecie, w którym jakiekolwiek odchylenia od normy są piętnowane? Wszelakie mutacje są złem, uważane za bluźnierstwo, nawet taka skaza jak dodatkowy palec. Brzmi przerażająco, prawda?

Życie w kleszczach strachu przed odkryciem, te ciągłe myśli, czy ktoś czegoś nie podejrzewa. W gotowości do ucieczki w każdej chwili. Czy jest dla niego nadzieja?

To wzruszająca, trzymająca w napięciu historia. Duszna atmosfera, poczucie zagrożenia jest namacalne. Smutna sytuacja wyrzutków społeczeństwa, dojmujący ból i tragedia wielu nie spełniających normy.

Jak niebezpieczna jest nietolerancja wynikająca ze strachu. Czy inność oznacza bycie gorszym? Jak łatwo człowiek w swej arogancji, z klapkami na oczach potrafi narzucić innym interpretację tego, co jest normalnością. Do czego jest człowiek zdolny tylko dlatego, że ktoś nie pasuje do jego światopoglądu?

Ogrom tu filozoficznych i religijnych alegorii skłaniających do refleksji. "Poczwarki" to książka, która długo potem rezonuje w głowie, pozostawia ślad w duszy. Niezwykle pouczająca klasyka SF z 1955 roku, a co najważniejsze nie sprawia wrażenia przestarzałej, wciąż jest aktualna.
Gorąco zachęcam do sprawdzenia!