Plama światła
Paweł Mateja

Gotowi na kosmiczne doznania?

Zapraszam Was na podróż z Basią i Sarą na nieplanowany wakacyjny wypad prosto w Bieszczady. Będzie się działo!

Dziewczyny planują zwiedzać okoliczne przepiękne tereny, zupełnie niezainteresowane okolicznym festiwalem, który zdaje się im dziwny.

Z czasem jednak okazuje się, że nie da się ignorować tego specyficznego wydarzenia. Festiwal "Nowy kosmos" przyciąga sporo nietuzinkowych osób, takich jak przewodnicy duchowi czy też maniacy ufo.

Razem z bohaterkami przeżyjecie inne stany świadomości, pomedytujecie, pośpiewacie a wieczorem będziecie obserwować niebo wypatrując znaków istnienia życia pozaziemskiego.

Jednak z czasem sielankowa idylla zgęstnieje. Okazuje się, że niektórzy zgromadzeni mają swoje ukryte cele, niekoniecznie pokojowe. Pytanie brzmi, w jaki sposób odbije się to na bohaterkach?

Paweł ma swój unikatowy styl, i nie mam wątpliwości, że "Plama światła" to niesztampowy miszmasz. Książka wyrywa się ze sztywnych ram gatunkowych, ponieważ autor przedstawił tu elementy grozy, sci-fi, weird fiction i mistycyzmu.

"Śniący nie może przeniknąć sensu koszmaru, prawdę odkryć można dopiero po przebudzeniu, albo jeśli jest się tym, którego wyśniono. Próbujemy ułożyć tę historię z wielu snów, przez co nie ma ona początku."

"Plama światła" już na wstępie urzeka onirycznym klimatem. Mateja wciąga nas w przygodę kreśląc malownicze opisy szczytów górskich. I to w taki sposób, że czytelnik niczym w znanym memie "ma ochotę wszystko rzucić i wyjechać w Bieszczady".

Niezwykle cenię sobię gęstą atmosferę powieści. W miarę rozwoju sytuacji narasta uczucie niepokoju, a dziwne zdarzenia powodują nieokreślony dyskomfort promieniujący z kręgosłupa.

Warto też wspomnieć, że groza w tym wydaniu opiera się nie tylko na zjawiskach nadprzyrodzonych, ale i fanatycznych, mrocznych zakamarkach wypaczonych umysłów ludzkich, które wynikają z wiecznej potrzeby zgłębienia nieodgadnionych tajemnic wszechświata.

Zakończenie jest prawdziwą wisienką na torcie. Nieoczywiste i weirdowe, pozostawia czytelnika z głową wypełnioną pytaniami po brzegi. Uwielbiam, gdy książka ma niedomówienia i muszę liczyć na potęgę własnej wyobraźni.

Bardzo ważnym elementem jest to, że bohaterki nie są "papierowe". Mają swoje przedziwne nastroje, pragnienia, są pełne wątpliwości, ale i ukrytego lęku.

Kocham nawiązania do znanych mi dzieł, a tutaj znalazłam wzmianki o Bławatskiej.

Może warto obserwować niebo. Kto wie jakie skrywa tajemnice? Może nie jesteśmy jednak sami we wszechświecie?

"Plama światła" to klimatyczna historia, która chwilami sprawi, że poczujecie dreszcze na karku, ale i wzruszy do łez. Mocno polecam!

Katooola patronuje tylko sztosom!