Pierwszy dzień po śmierci
João César das Neves

Wielu z nas zastanawia się jak wygląda podróż w inny świat i co tam właściwie się znajduje , gdy tam dotrzemy. Autor książki wykreował bohatera, który pełni rolę narratora, obserwatora, zadaje pytania , próbuje odnaleźć się , ale łatwo nie jest, kiedy praktycznie nie było się w takim nieznanym miejscu. Ludzie są zupełnie inni, pełni tajemnic, nie zwracają uwagi na nic. Uwagę zwróciłam szczególną na treść i co z niej wynika - podróż do innego życia ponoć ciekawszego , które ma nastąpić po śmierci, czy ono ma sens? Wszystkie 20 rozdziały książki są przedstawione w sposób interesujący, ponieważ możemy tutaj odnaleźć odpowiedzi na pytania na tematykę na , którą zazwyczaj się nie rozmawia- śmierć, a właściwie co znajduje się po drugiej stronie życia po śmierci. Pierwszy rozdział stał się dla mnie cenną wskazówką, jak można poprawić swoje życie praktycznie, w ciągu 5 minut zrozumienie historii o młodym człowieku, który dla własnego dobra i poczucia spełnienia rezygnuje z własnych marzeń i zmienia swoje dotychczasowe życie. Każdy z czytelników ma swoje Niebo czy Piekło na ziemi. Istnieje możliwość wyboru właściwej drogi do lepszego życia. Gdy poznamy bohatera , który dzięki temu,że chce dokonać zmian, czuje się sam i my też jesteśmy tacy na co dzień. Książka zawiera 20 rozdziałów, 146 przypisów, 344 stron, twardą oprawę koloru jasnoniebieskiego, w tle mamy bohatera z walizką, następnie rama, a w niej zegar, który odmierza cenny jego czas. Wydana została przez Wydawnictwo Wam. Zachęcam do przeczytania czytelnikowi tej książki ponieważ: - czytelnik pozna najcenniejsze wartości życia w postawach ludzkich - czytelnik zrozumie sens życia w świecie materialnym - czytelnik ujrzy światło nadziei na lepsze jutro - czytelnik zapozna się ze słowami pochodzącymi od Pana Boga zawartymi w Piśmie Św.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Edward Stachura napisała kiedyś, że „Wędrówką jest życie człowieka”. Motyw życia jako podroży jest niezwykle popularny w literaturze. Z tego tematu skorzystał również João Luís César Neves, który miejsce akcji swojej powieści osadził w... życiu po śmierci.

Bohater-narrator książki „Pierwszy dzień po śmierci” umiera. Wraz z ostatnim ziemskim tchnieniem trafia na Stację Śmierci. Tam opieką otacza go jego Anioł Stróż, pociesza i tłumaczy skomplikowaną, pozaziemską sytuację. Mężczyzna ma ze sobą walizkę pełną ukochanych książek, która postanawia zabrać ze sobą w dalszą podróż. Spotyka innych zmarłych, którym także towarzyszą ich aniołowie. Bohater poznaje skomplikowane historie ludzi, gdyż w zaświatach nie istnieją bariery językowe. Z czasem trafia na peron i musi wsiąść do pociągu, który zawiezie go prostu do raju. Problem w tym, że na dworcu czekają dwa pociągu, których stacją docelową jest „Niebo”. Jak wybrać ten właściwy?

Autor kreśli ciekawą wizję życia pozagrobowego. Garściami czerpie z Dantego i jego wędrówki po zaświatach, a także cały czas nawiązuje do Pisma Świętego. Historię zmarłego mężczyzny przeplata biografiami świętych chrześcijańskich oraz słynnych postaci historycznych. Do głosu dochodzą także współtowarzysze bohatera – zwykli, szarzy ludzie, którzy pod przewodnictwem swoich aniołów również próbują dokonać właściwego wyboru. Zdecydowanie najbardziej poruszyła mnie opowieść Catherine, która dopiero po śmierci dowiedziała się, że ma dwadzieścioro ośmioro dzieci, a nie tylko jedno, które wychowała.

Muszę przyznać, że „Pierwszy dzień po śmierci” to jedna z najdziwniejszych książek jakie czytałam. Długo zbierałam się do napisania choć kilku sensownych słów na jej temat i nadal nie wiem, czy mi się udało. Mimo niełatwej tematyki zachęcam wszystkich do przeczytania tej powieści, gdyż autor w niezwykle oryginalny sposób wykłada podstawową naukę Kościoła, opowiada o Bożym miłosierdziu, ukazuję istotę modlitwy za zmarłych i dusze w czyśćcu cierpiące, a przede wszystkim prowokuje do przemyśleń nad własnym życiem i skutkami wyborów, których dokonujemy. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)