Pięć lat po niewyjaśnionym jak dotąd morderstwie księcia Juana Borgii, syna papieża Aleksandra, pojawia się nowy trop. W Imoli na północy Włoch przy zwłokach zabitej kobiety znaleziono amulet, który należał kiedyś do Juana.
Papież poleca dawnej kochance syna – kurtyzanie Damiacie – udać się do Imoli i dowiedzieć się, kim była zamordowana kobieta i skąd miała amulet. By mieć pewność, że kobieta rzetelnie wywiąże się z tego zadania, zatrzymuje jako zakładnika jej kilkuletniego synka. Na miejscu Damiata otrzymuje nieoczekiwaną pomoc ze strony florenckiego posła – Niccola Machiavellego oraz inżyniera – Leonarda da Vinci. Wspólnie próbują wyjaśnić kolejne brutalne zabójstwa kobiet, podążając tropem wskazówek, które morderca zostawia przy zwłokach.
Ta doskonała powieść napisana jest w formie dwóch długich listów. Autorką pierwszego jest Damiata, która relacjonuje wydarzenia na bieżąco – licząc się z tym, że nie wróci z powierzonej jej misji, chce wyjaśnić swemu synowi okoliczności zniknięcia matki. Drugi list – do swego przyjaciela historyka – pisze po latach Niccola Machiavelli, aby wyjawić mu kulisy ważnych wydarzeń politycznych oraz okoliczności powstania jego największego dzieła – Księcia.
więcej
Papież poleca dawnej kochance syna – kurtyzanie Damiacie – udać się do Imoli i dowiedzieć się, kim była zamordowana kobieta i skąd miała amulet. By mieć pewność, że kobieta rzetelnie wywiąże się z tego zadania, zatrzymuje jako zakładnika jej kilkuletniego synka. Na miejscu Damiata otrzymuje nieoczekiwaną pomoc ze strony florenckiego posła – Niccola Machiavellego oraz inżyniera – Leonarda da Vinci. Wspólnie próbują wyjaśnić kolejne brutalne zabójstwa kobiet, podążając tropem wskazówek, które morderca zostawia przy zwłokach.
Ta doskonała powieść napisana jest w formie dwóch długich listów. Autorką pierwszego jest Damiata, która relacjonuje wydarzenia na bieżąco – licząc się z tym, że nie wróci z powierzonej jej misji, chce wyjaśnić swemu synowi okoliczności zniknięcia matki. Drugi list – do swego przyjaciela historyka – pisze po latach Niccola Machiavelli, aby wyjawić mu kulisy ważnych wydarzeń politycznych oraz okoliczności powstania jego największego dzieła – Księcia.
Informacje dodatkowe o Piękne oszustwo:
Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: 2015-06-10
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 544
Kup książkę Piękne oszustwo
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Piękne oszustwo - opinie o książce
,,Bez cienia skruchy książę powiedział mi, że nie czuł się zobowiązany do respektowania traktatu zawartego pod groźbą ze strony ludzi, którzy sami nie mieli zamiaru dotrzymać własnych obietnic - tę maksymę nadal uważam za zupełnie słuszną, choć bardzo oburza tych, którzy uważają ,,Księcia" za podręcznik diabła. Człowiek, który w każdych okolicznościach upiera się trwać w dobru, zostanie niechybnie zniszczony pośród tak wielu, którzy nie są dobrzy."
Książę, o którym mowa w powyższym cytacie to nie kto inny jak Cesare Borgia (syn papieża Aleksandra VI), który stał się jedną z inspiracji dla Niccolo Machiavellego, gdy ten pisał swe wiekopomne dzieło po tytułem ( nomen omen) ,,Książe". Tak, to właśnie z tej pozycji pochodzi sławetne ,,cel uświęca środki", nawet te nieetyczne. Czy może właśnie przede wszystkim te nieetycznie, nieludzkie, odrażające.
Michael Ennis, historyk, osadził akcję swojego historycznego thrillera we włoskim miasteczku Imola, gdzie w roku 1502 społecznością mieszkańców wstrząsają przerażające znaleziska. Są to kawałki kobiecych ciał rozrzucone po okolicy według matematycznej prawidłowości, którą dziki studiowaniu prac Archimedesa odkrywa niejaki maestro Leonardo z małej miejscowości Vinci. Prócz Leonarda, w śledztwie uczestniczy wspomniany Niccolo Machiavelli, którego autor uczynił narratorem ,,Pięknego oszustwa". Wyjątkiem jest pierwsza część książki, gdzie poznajemy wydarzenia z punktu widzenia Diamaty, kurtyzany, kochanki obu synów papieża Aleksandra oraz samego maestro Niccolo. Opowiada ona swoje losy synowi pisząc do niego list, w którym próbuje usprawiedliwiać swoje czyny.
Rzecz z całą z pewnością zadowoli czytelników mających niejakie pojęcie o czasach, w których kształtowała się zachodnia cywilizacja wychodząca mozolnie z mroków Średniowiecza. Zadowolony też być powinien typowy pochłaniacz historii z dreszczykiem. Autor bowiem udanie zbeletryzował, lekko jeno kolorując kilka faktów z historii, by uczynić wgłębianie się w nią przyjemniejszym. Z pewnością też ,,Piękne oszustwo" przypadnie do gustu tym, którzy z przyjemnością przeczytali ,,Rodzinę Borgów" Mario Puzo oraz pierwszą część husyckiej trylogii Andrzej Sapkowskiego pod tytułem ,,Narreturm", gdzie akcja toczy się co prawda prawie sto lat wcześniej, ale sam klimat i lekkość w przedstawianiu historii czyni oba utwory podobnymi w klimacie. Podobnego mamy też bohatera, rezolutnego orędownika myśli oświeconej, szukającego wiedzy o świecie w uczonych pismach raczej, niż w świętych księgach i zabobonach. Nie przeszkadza mu to w przejażdżce na ławeczce z adeptką magii, podobnie jak autor ,,Księcia" doświadczał skutków czegoś, co zwało się ,,jazda na koźle" i choć miało posmak satanistycznych obrzędów, więcej z zielarstwem i farmacją miało cokolwiek wspólnego.
Prócz mrożących krew w żyłach perypetii bohaterów, których życiorysy znamy w bardziej bądź mniej śladowych formach z lekcji historii, dostajemy też coś w rodzaju traktatu filozoficznego. Podobnie jak zaproponował to Umberto Eco w swoim ,,Imieniu róży."
Książka Michaela Ennisa skłania przede wszystkim do refleksji na temat istoty zła, zwłaszcza tego, które objawia się w ludzkich działaniach. Leonardo próbuje dociekać na bazie empirycznej, bada, eksperymentuje, liczy (,,Dlaczego musimy wdawać się w tę niekończącą się orgię domysłów! Wróćmy do esperienza!") Niccolo, analizuje żywoty cezarów, zwłaszcza największych dewiantów w rodzaju Nerona i Kaliguli, by przez analogię, stworzyć portret współczesnego mu potwora. (,,Zarówno więc Swetoniusz, jak i Plutarch przemawiali za moją teorią, że owi szczególni ludzie cechują się osobliwą i niezmienną naturą i rodzili się z ta przypadłością.")
Leonardo, typ szalonego naukowca, skrupulatny, niczym typowy prokurator z powieści kryminalnej i Machiavelli - tęgi umysł analityczny, rzec można pierwowzór współczesnego profilera. Do tego zjawiskowa i wykształcona heroina o nieco zszarganej reputacji - czyż to nie idealna grupa dochodzeniowa?
Po lekturze ,,Pięknego oszustwa" z pewnością będzie się chciało bardziej jeszcze bardziej zagłębić w te czasy oraz w losy opisanych postaci. Nie bez przyczyny przecież dzieła ich żywe i inspirujące są do dnia dzisiejszego.
Przeczytane:2022-02-20,
Michael Ennis "Piękne oszustwo" 🖤 "Strzeż się prawdy, której szukasz." Michael Ennis, historyk i dziennikarz, osadził thriller historyczny we Włoszech, dokładnie w szesnastowiecznej Imoli. W roku 1502 miasteczkiem wstrząsają makabryczne znaleziska - kawałki ciał kobiet porozrzucane po okolicy w geometrycznych prawidłowościach. Poćwiartowane kobiety bada w swojej pracowni słynny nam Leonardo da Vinci. W śledztwie uczestniczy Florentyńczyk Niccolo Machiavelli i kochanica obu synów papieża Aleksandra VI - Damiata. Podejrzenia kierowane są do takich osobowości jak sam Vitellozzo Vitelli, Oliverotto da Fermo, Paolo Orsini czy książę Valentino (Cesare Borgia syn Rodrigo Borgia papieża Aleksandra VI). Pierwsza część książki składa się na list Damiaty wyjaśniający i usprawiedliwiajający jej poczynania. Donna Damiata wyrusza do Imoli, na prośbę papieża, by odnaleźć zabójcę jego najkochańszego syna Juana. Ostatnie trzy części to wydarzenia opowiedziane przez Machiavelliego.
Messer Leonardo to szalony naukowiec, który docieka mierząc, obliczając, porównując w sposób matematyczny wszystkie morderstwa, by wyszukać zbrodniarza. Maestro Niccolo - tęgi umysł, analizuje największych cezarów, by stworzyć portret bestii. Kurtyzana Damiata - zjawiskowa, niegłupia, która z niejednego pieca chleb jadła, pragnie dowieść prawdy, by odebrać swojego małego synka z rąk brutalnego papieża. "Te biedne kobiety zostały poćwiartowane, gdy były unieruchomione przez środki odurzające, prawdopodobnie nie mogły nawet krzyczeć. Pozostawały jednak zupełnie świadome strachu, bólu - oraz potwornego rozrywania ich ciała." "Signore, człowiek, który zamordował księcia Gandii, to rzadkie i niezwykle osobliwe indywiduum. Może żyć tylko wtedy, kiedy odbiera życie. Musi zabijać tak samo, jak reszta z nas oddychać." Sprawnie połączone fakty historyczne z fikcją, co dają niebywale interesującą opowieść plus bogate słownictwo, w którym się rozkoszowałam.
Powieść skłaniająca do refleksji na temat istoty zła, która objawia się w ludzkich poczynaniach.