Perfekcjonistka
Iwona Sobolewska

Najgorzej gdy komuś bezgranicznie zaufamy, zakochamy się a później okazuje się, że byliśmy jedynie zabawką w rękach tej osoby, zabawką, która się znudziła, i którą trzeba wyrzucić... Tak właśnie było z Julitą, była jedynie zabawką w rękach Maćka. Postanawia sobie, że już nigdy w życiu nie zaufa żadnemu chłopakowi, a miłość do niczego nie jest jej potrzebna, generuje jedynie niepotrzebne komplikacje i rani serce. Jednak nieoczekiwanie w jej życiu pojawia się Dawid, jak się później okazuje - kuzyn jej najlepszej przyjaciółki. Chłopak zabiega o jej względy, jednak nie jest to takie proste, ponieważ ciężko będzie mu przebić się przez gruby mur jakim otoczyła się Julita. Wydawać by się mogło, że to kolejna, nic nieznacząca opowiastka o miłostkach niewiedzących nic o życiu i miłości nastolatków. Jednak ta książka jest inna, ukazuje nam jak bardzo po odrzuceniu przez ukochaną osobę można zamknąć się w swoim pancerzu i nie chcieć nikogo do siebie dopuścić. To książka o pokonaniu swojego wewnętrznego strachu przed drugim człowiekiem, który rzekomo już na starcie może nas zranić. Jednak najgorsze co możemy zrobić, to wrzucić wszystkich potencjalnych kandydatów do jednego worka i uważać, że każdy z nich może nas zranić, i że jest taki jak jego poprzednik. Julita musi pokonać swoje uprzedzenia co do Dawida. Nie jest jej łatwo, jednak z dnia na dzień, cegiełka po cegiełce mur wokół niej zostaje rozebrany, a ona na nowo zaczyna żyć. Nieoczekiwanie również odkrywa w sobie talent wokalny, co zaowocuje przeniesieniem się do szkoły muzycznej, w której pracuje jej mama i uczy się... Dawid. Julita ma również wspaniałą siostrę Paulę oraz przyjaciół, na których może polegać nawet w najgorszych sytuacjach. Książka godna polecenia oraz przeczytania, czyta się ją jednym tchem!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Po co komu miłość? Po co to bezsensowne uczucie, które tylko wszystko komplikuje?

Zawód miłosny jest przeżyciem bolesnym, bez względu na wiek czy doświadczenie. Sposobem Julity, by załagodzić żal i smutek, staje się obsesyjne dbanie o siebie. Im bardziej stara się być idealna, tym więcej niedoskonałości u siebie zaczyna dostrzegać, co tylko motywuje ją do zwiększenia wysiłku. Gdy zdaje jej się, że pomału zapomina o byłym chłopaku, a jej wygląd staje się perfekcyjny, tak samo jak szkolne oceny, Maciek postanawia ponownie wywrócić jej życie do góry nogami, ale tym razem w trochę inny sposób. Dodatkowo na horyzoncie pojawia się hipnotyzujący chłopak, którego los stawia na jej drodze niespodziewanie często. Julita nadal nie potrafi zaufać płci przeciwnej i nie chce się z nikim wiązać, lecz stopniowo spędza z nowym kolegą coraz więcej czasu, a ich znajomość przybiera poważniejszą formę. Czy dziewczyna zaufa Dawidowi? Czy tym razem jej serce nie zostanie rozerwane na strzępy? I co takiego knuje niesforny Maciek?

 

 

"Ciężko jest na co dzień żyć w cieniu własnej siostry. Tej, którą uważają za ideał i stawiają mi za wzór, nie pozwalając w ciągu dnia ani na chwilę o niej zapomnieć."

 

"Perfekcjonistka" jest niesłychanie ciepłą powieścią, która spodoba się czytelnikom w różnym wieku. Zarówno młodsi, jak i starsi, odnajdą w niej coś dla siebie. Książka jest niewielka objętościowo, a na dodatek napisana została niezwykle przyjemnym i przystępnym piórem, dzięki czemu należy do lektur, jakie połyka się na raz.  Ponadczasowa tematyka, istotne prawdy życiowe, a także znakomity humor tworzą razem powalającą całość, fundującą wiele refleksji, lecz także ukojenie i relaks.

"Mam swój intymny świat, a w nim wszystko, czego potrzebuję."

Autorka w mistrzowski sposób nakreśliła bohaterów, którym nie brakuje ani temperamentu, ani autentyczności. Są to głównie osoby młode, posiadające własny system wartości, tak odległy od tego, który towarzyszy nam w trochę starszym wieku. Ich problemy, choć być może już przez nas niezrozumiane i bagatelizowane, dla nich są totalnymi katastrofami. Młodzież inaczej postrzega świat i nie ma w tym absolutnie niczego złego, a nawet posiada to przecież swój szczególny urok. Pisarka niesłychanie sugestywnie nakreśliła tę młodzieńczą rzeczywistość, gdzie przyjaźnie, pierwsze miłości i aprobata ze strony rówieśników czy rodziców  zdecydowanie wiodą prym. Czytelnik dostaje możliwość odbycia mentalnej, niezapomnianej podróży w czasie, na parę godzin znów staje się pozornie beztroskim nastolatkiem i pozwala silnym emocjom totalnie zawładnąć swoim sercem oraz duszą. Z zapartym tchem śledziłam poczynania bohaterów, przeżywałam ich trudne wybory niczym swoje własne i kibicowałam im intensywnie do ostatnich stron. Książka Iwony Sobolewskiej jest niezwykle angażującą lekturą, dlatego z pewnością zostanie w mej pamięci na długo.

"W każdym razie człowiek najwyraźniej musi uczyć się na własnych błędach i poczuć na własnej skórze nieprzychylność losu, by przekonać się, czego w życiu powinien się wystrzegać."

"Perfekcjonistka" jest lekką, przyjemną, zabawną, lecz także refleksyjną powieścią, która uwiedzie czytelników w każdym wieku. Młodszych skłoni go zadumy i dzięki mentalnemu połączeniu się z postaciami, umożliwi spojrzenie na obecne życiowe katastrofy trochę łagodniejszym okiem. Dorosłym natomiast, pomoże zrozumieć czasem irracjonalne zachowanie dzieci i przypomni, że przecież każdy był kiedyś młody i miał zupełnie inne ideały. Pierwsze miłości, siostrzana "rywalizacja", pierwsze zawody miłosne i emocje, których czasem nie sposób zrozumieć, a wszystko to okraszone solidną dawką świetnego humoru i nakreślone niesłychanie przystępnym oraz sugestywnym piórem. Powieść Iwony Sobolewskiej jest niczym balsam dla duszy, funduje relaks, ukojenie i zapomnienie. Gwarantuję, że będziecie z tą lekturą fantastycznie się bawić i na dłuższy czas zapomnicie o dotychczasowych kłopotach czy obowiązkach. Polecam gorąco.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)