Pamiętnik Christophera. Duchy Dollangangerów
Virginia C. Andrews

Odnaleziony w ruinach Foxwarth Hall dziennik Christophera ma dziwny wpływ na rzeczywistosc-jak gdyby duchy uwięzionych tam dzieci prześladowały kolejne pokolenia. Kane przez przypadek odkrywa że Kristin czyta pamiętnik. Proponuje jej wspólne czytanie na poddaszu. Odtąd wydażenia biegna dwoma torami. Ojciec Kristin z zapełem buduje na miejscu dwukrotnia spalonej posiadłosci, nowoczesny dom. Zdrugiej strony dwoje młodych ludzi w sugestywnej sceneri poddasza coraz mocniej przeżywa tragiczne wydarzenia opisane w pamiętniku. Nieswiadomie coraz bardziej wciągaja się w historie. Kristin Masterwood zaczyna podejrzewać że tajemniczy inwestor ma coś wspólnego z rodziną Foxwarth.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kwiaty na poddaszu nie ujawniły wszystkich sekretów Foxworth Hall... Kontynuacja bestsellerowego cyklu o rodzinie Dollangangerów. Odnaleziony w ruinach posiadłości Foxworth Hall dziennik Christophera Dollangangera ma dziwny wpływ na rzeczywistość -jak gdyby duch uwięzionych tam niegdyś dzieci prześladował kolejne pokolenia. Nie przypadkiem przebudowy spalonego domostwa podjął się ojciec Kristin Masterwood, której przedwcześnie zmarła matka była daleką krewną Foxworthów? Kristin zdradza sekret pamiętnika swojemu chłopakowi. Nieoczekiwanie Kane Hill proponuje jej wspólne czytanie na poddaszu, przemienionego zawczasu w poddasze Dollangangerów. Odtąd wydarzenia biegną dwoma torami - z jednej strony ojciec Kristin z zapałem realizuje plany tajemniczego inwestora, który na miejscu dwukrotnie spalonego Foxworth Hall buduje nowoczesną posiadłość. Z drugiej strony dwójka młodych ludzi w sugestywnej scenerii poddasza coraz mocniej przeżywa tragiczne wydarzenia opisane w dzienniku. I stopniowo, nieświadomie, odgrywają historię, w której coraz większą rolę odgrywa wątek zakazanego uczucia i budzącej się seksualności. Niepokojąca atmosfera coraz bardziej przenika życie młodych ludzi. Co zwycięży w tej dziwnej rozgrywce - obsesja przeszłości czy energia przyszłości? Rodzinna klątwa czy nowe życie?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W drugiej częsci trylogii dodanej do serii o Dollangangerach siedemnastoletnia Kristin Masterwood kontynuuje lekturę pamiętnika Christophera, ale tym razem nie sama - dołącza do niej jej chłopak - Kane. Jest on pod takim wrażeniem lektury, że stara sięjak najbardziej wczuć w rolę uwięzionego chłopca i oczekuje od Kristin upodobnienia się do Cathy, a żeby jeszcze bardziej oddać klimat historii rodzeństwa, para odczytuje pamiętnik wyłącznie na poddaszu. Książka ta jest, na szczęście, nieco lepsza od pierwszej części, co prawda, też niewiele się dzieje, ale są momenty zaskoczenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Włąsciwie to przypomnienie losów rodzeństwa Dollangangerów, z tym że w pierwszych tomach o wydarzeniach opowiadała Cathy, a teraz mamy okazję poznac sytuację z punktu widzenia Christophera. Kristin i Kane są tak wciągnięci w czytanie dziennika, że zatracają poczucie rzeczywistości i chwilami naprawdę im odbija! Na koniec okazuje się, że Cory (rzekomo zmarły braciszek Christophera) przezył!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po odnalezieniu pamiętnika w pierwszej części cyklu, Kirstin postanawia podzielić się tajemnymi zapisami ze swoim chłopakiem. Razem z nim czytają je na poddaszu, współczując przy tym dzieciom, które przeżyły tak długie zamknięcie i były karmione kłamstwami matki. W tej części pamiętnik zostaje doczytany do końca przez bohaterów a odkrycie jakiego dokonają, wzbudza w czytelniku niecierpliwość aby przeczytać dalsze losy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Co po nas zostaje, gdy odchodzimy? Czy nasze uczucia i myśli odpływają razem z nami? Czasem nieśmiertelność można znaleźć na kartach starego pamiętnika. Jeśli mamy szczęście znaleźć taki skarb, to trudno jest powstrzymać emocje… Moje pierwsze spotkanie z książkami opowiadającymi o losie Dollangangerów zdarzyło się ponad rok temu. Jak do tego doszło? Odkryłam pewną młodą wokalistkę, której twórczość mocno do mnie trafiła. W jednej z wypowiedzi stwierdziła, że Virginia C. Andrews jest jej ulubioną autorką. Postanowiłam sprawdzić, co kryje się pod tym nazwiskiem. I zachwyciłam się, choć te powieści nie są górnolotną literaturą. Andrews nie żyje od trzydziestu lat. „Pamiętnik Christophera” to seria stworzona przez Andrew Neidermana. Na okładce nie widnieje jego nazwisko — zapożyczył fabułę, więc należny hołd oddał prawowitej właścicielce pomysłów. Ostatnio twórczość Virginii przeżywa renesans popularności, zwłaszcza dzięki ekranizacjom. Na pewno obił Wam się o uszy tytuł „Kwiaty na poddaszu”. Tak, to ta sama pani. Natomiast „Duchy Dollangangerów” to już drugi tom stworzony przez Neidermana. Troszkę skomplikowane, wiem! Młodziutka Kristin Masterwood wśród ruin Foxworth Hall znajduje pamiętnik Christophera Dollangangera. Kryje on tragiczną historię rodzeństwa przetrzymywanego na strychu. Sama Kristin jest krewną Dollangangerów i mocno angażuje się w poznawanie życia swoich przodków. Towarzyszy jej w tym Kane, jej chłopak. Oboje z zapałem czytają pamiętnik. Do tego stopnia, że tworzą z tego swoisty teatr. Przedstawiają momenty, które opisywał Chris. Para zaczyna wpadać w pewną obsesję, a równocześnie pojawiają się skrywane przez lata tajemnice, które postanawiają opuścić mrok… Neiderman wykonał kawał dobrej roboty. Jego talent nie ustępuje Andrews, trudno znaleźć jakieś konkretne różnice w ich pisaniu. Wielkim atutem tej serii jest fakt, że nie trzeba czytać poprzedniej. Myślę, iż każdy zainteresowany spokojnie powiąże fakty. Jeśli nie, to wystarczy odrobinkę poczytać w Internecie. Natomiast osoby zaznajomione z Dollangangerami nie powinny czuć znużenia. Cała historia odtworzona jest przez pryzmat Christophera, co nadaje świeżości i nowego spojrzenia. Równocześnie mamy Kristin i Kane’a, inne pokolenie. Przeszłość i przyszłość mieszają się ze sobą i tworzą sporo sekretów, których poznanie mocno intryguje. Narkotyczny wpływ pamiętnika na dwoje nastolatków przeraża. Wiem, że ta książka nie każdemu się spodoba. To dość specyficzna fabuła, dla wielu osób kontrowersyjna ze względu na relację pomiędzy Cathy a Chrisem. Równocześnie myślę, iż łatwo zauważyć interesujące przedstawienie ludzkiej psychiki. Tak samo Kristin i Kane — ich fascynacja pokazuje ogrom entuzjazmu, takiej młodzieńczej ciekawości. Ciężko się nudzić. Akcja jest wartka, choć dużo miejsca poświęcono emocjom — każda strona aż od nich kipi. Istnieje klimat charakterystyczny dla Foxworth Hall. Coś ponadczasowego, jeżącego włoski na ciele. Niczym melodia z pozytywki. Dramaty dziejące się przed laty mają wpływ na dalsze pokolenia. „Pamiętnik Christophera” spina wszystko klamrą, wyjaśnia nieścisłości. Jednak to dopiero część trzecia ukaże prawdziwe odpowiedzi i nasyci ciekawość. Trudno mi pisać o tym konkretnym tomie, bo nie chciałabym zdradzać zbyt wiele z fabuły — to nie powinno być dokładne streszczenie. Liczę, że przeczytacie sami. Jak wyżej wspomniałam, możecie zacząć od tego momentu, jeśli akurat traficie na drugi tom. Wątki obu par kroczą przy sobie, ale w efekcie tworzą spójną całość. Pewne wypowiedzi bohaterów kipią romantyzmem, nie takim tanim — raczej pięknym w swojej prostocie. Lubię do tego wracać. Jeśli lubicie powieści nieco mgliste, ulotne, pełne słodyczy i goryczy w tym samym momencie — to każda książka o Dollangangerach powinna się Wam spodobać. Szczególnie, gdy poświęcicie na nie letnie wieczory…

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

NOWY BUKIET KWIATÓW Z PODDASZA Siła i popularność ,,Kwiatów na poddaszu" nie słabnie. Choć seria się zakończyła, choć autorka nie żyje już od trzydziestu lat, nie tylko nowe pokolenia sięgając po jej najsłynniejsze powieści, ale też wydarzenia z owych opowieści dosięgają nowe pokolenia literackich bohaterów, którzy zmierzyć się muszą z dawną tragedią przenikającą w dziwny sposób ich obecne życie. Nastoletnia Kristin Masterwood jakiś czas temu znalazła w ruinach Foxworth Hall pamiętnik Christophera Dollangangera, jednego z dzieci przetrzymywanych przed laty na strychu posiadłości. Z zapisków niewiele młodszego od siebie chłopca poznała ciężkie życie, jakie wiódł i zakazane uczucie, jakim darzył swoją siostrę. Teraz jeszcze bardziej zagłębia się w ten świat i w te wspomnienia, kiedy opowiada o pamiętniku swojemu chłopakowi. Wspólna lektura na poddaszu odwzorowującym poddasze, w jakim rodzeństwu Dollangangerów przyszło niegdyś wieść ciężki żywot, staje się nie tylko przeżyciem dzielonym z Christopherem, ale także odrywaniem uczuć i seksualności... W ich życiu są też jednak tajemnice, które zdają się mieć o wiele większy związek z rodziną Dollangangerów, niż oboje mogliby sądzić... W drugim tomie opowieści o Kristin przeszłość i teraźniejszość przenikają się i splatają w szalonym, pełnym napięcia tańcu, gdzie groza i namiętność łączą się ze sobą na każdym kroku. Kritisn i Kane stają się tu nowymi Christopherem i Kathy. Ich strych nowym strychem Dollangangerów. Nawet Foxworth Hall nabiera nowych barw i korelacji za sprawą tajemniczego inwestora, dla którego pracuje ojciec głównej bohaterki nad budową nowej posiadłości w miejsce ruin starej. Co się za tym wszystkim kryje? Czy związki rodzinne przedwcześnie zmarłej matki Kristin z rodziną Dollangangerów to tylko przypadek? I jak bardzo przeszłość zmienić może teraźniejszość? Udała się ta powieść i ta seria autorowi, który przejął literacką spuściznę Virginii C. Andrews. Lekka stylistycznie, intrygująca w warstwie fabularnej, ciekawa, niebanalna i odważna. Trudne tematy splatają się tu z codziennością i prostotą. Bohaterowie przeglądają się w sobie nawzajem jak w lustrze. Jest napięcie, tak to dramatyczne, jak i seksualne. Ale przede wszystkim jest tu jedno: mnóstwo dobrej lektury zarówno dla fanów oryginalnego pięcioksięgu, jak i wszystkich tych, którym pierwowzoru nie dane było poznać, a które zainteresowani treścią, chcieliby po ,,Pamiętnik..." sięgnąć. Szczególnie, że trylogia ta stanowi przeniesienie wszystkiego, co stworzyła pani Andrews w nowe czasy, ale z wielkim poszanowaniem oryginału. Efekt finalny? Naprawdę godzien polecenia, co niniejszym czynię. Recenzja opublikowana także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/03/02/pamietnik-christophera-duchy-dollangangerow-virginia-cleo-andrews/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pamiętniki Christophera nawiązują do serii "Kwiatów na poddaszu". Wracamy do losów czwórki rodzeństwa. Tym razem jednak tę historię poznajemy z perspektywy Christophera, jednego z dzieci więzionych na poddaszu.

Odnaleziony pamiętnik wypełnia myśli Kristin. Dziewczyna skrywa go przed światem i nie chce, by ktokolwiek o nim wiedział. Wie o nim również jej ojciec, który nie jest przekonany do jego czytania. Obawia się, że to co w nim znajdzie Kristin, za bardzo na nią wpłynie. Kane, jej chłopak poznaje tajemnicę i proponuje aby wspólnie czytali pamiętnik. Na początku nastolatka ma pewne obawy, lecz ulega. Słowa, zapisane na kartkach papieru przez Christophera postanawiają czytać na strychu. Mają tam atmosferę, która bardziej buduje napięcie podczas czasu, który poświęcają na poznawanie tajemnicy rodzeństwa.
Ojciec Kristin w miejscu dawnej posiadłości Foxworth Hall realizuje nowe plany, wydane poprzez tajemniczego inwestora. Kim okaże się nieujawniony przedsiębiorca?

Smutne losy czwórki rodzeństwa znam od dzieciństwa. Nie pamiętam ile miałam lat, gdy obejrzałam film "Kwiaty na poddaszu". Utkwił mocno w mojej pamięci i gdy kilkanaście lat później zobaczyłam w księgarni książkę o tym samym tytule, wiedziałam, że muszę ją mieć. Następnie okazało się, że są kolejne części i tak doszłam do "Pamiętników Christophera". Czytając ich dwa tomy, miałam wrażenie, że czytam ponownie o tym samym, o czymś co doskonale już znam. Nic dziwnego, przecież było to, zupełnie to samo wspomnienie, jednak tym razem opowiedziane przez jednego z braci, uwięzionych na poddaszu. Jedynym urozmaiceniem od tych wydarzeń jest życie nastoletniej Kristin. I niestety w pierwszej części wydawały mi się one bardziej ciekawą odskocznią od samego pamiętnika, jednak teraz niestety jak dla mnie nic, coby mnie wciągnęło się nie wydarzyło w jej życiu. Przykro mi to wyznać, ale tak naprawdę czuję. Myślę, że pamiętnik spokojnie można było wydać w jednej części i w bardziej interesujący sposób napisać o życiu nastolatki. Być może jakieś notatki jej mamy o rodzinie Dollangangerów, by to wszystko rozruszało? Jednak tak się nie stało. Dopiero na sam koniec autorka dała coś co wbiło w fotel. Zakończenie książki i nagły zwrot akcji wywołał we mnie szok. Tego się zupełnie nie spodziewałam!!! Tyle przeczytanych części, tyle smutku z jednego powodu i nie ukrywam, że łez również. Virginia C.Andrews przeszła sama siebie wymyślając zakończenie. Ciekawa jestem czy od początku miała taki zamiar. Czytając tę powieść, miałam momentami myśli, że po "Tajemniczego brata" - kolejny tom - już nie sięgnę, a teraz jestem piekielnie ciekawa co tam tak naprawdę się wydarzyło.

Zastanawiając się nad bohaterami książki, należy wspomnieć ojca Kristin. Z jednej strony nieporadny w wychowywaniu nastolatki samotny ojciec, który o rozmowy na kobiece tematy prosi ciotkę dziewczyny. A z drugiej strony muszę mu przyznać, że bardzo inteligentnie podchodził do niej. Potrafił rozmawiać z nią w sposób nie zrażający jej do niego, a gdy była taka potrzeba wycofywał się i nie drążył tematu. Po prostu czekał aż córka sama podejmie się rozmowy. Nie podobało się jemu, że dziewczyna czyta pamiętnik, powiedział jej o tym, ale nie zakazał. Myślę, że wiedział, iż zakazem rozbudzi jeszcze większą ciekawość Kristin, a cała ta sprawa może zakończyć się konfliktem pomiędzy nimi. A może uznał, że czas by jego córka poznała tę historię i dlatego nie naciskał i nie zakazywał?

Para nastolatków wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Zachowywali się podejrzanie. Czasami miałam wrażenie, że z chłopakiem jest coś nie tak i wybuchnie z tego niezła afera. Czekałam na jakiś zdradliwy jego krok. Nie mogłam mu zaufać. A dziewczynie zarzucałam zbytnią łatwowierność. Widziała, że czasem Kane zachowuje się dziwnie, ale nie potrafiła przerwać wspólnego czytania. Jednak nie zdradzę Wam czy ja miałam rację, czy Kristin pozwalając odkrywać wspólnie tajemnice.

Serię o rodzinie Dollangangerów czytam od jakiś trzech lat. Pozostał mi ostatni tom i pomimo że pamiętniki już mnie tak bardzo nie wciągnęły, jak poprzednie części, to jednak ciężko mi na myśl, że pożegnam się z losami czwórki rodzeństwa, tak bardzo skrzywdzonych przez matkę i babkę. Było dużo emocji, smutku i łez. Nie mogę sobie przypomnieć radości, która zapewne była gdzieś w życiu bohaterów. Jednak na przód wysuwa się strasznie ciężkie dzieciństwo dzieci, które były więzione latami na poddaszu.

 

biblioteczkamoni.blogspot.co.uk

(Kliknij aby rozwinąć opinię)