Otchłań zła
Maxime Chattam

Kryminał trzymający w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Policjant rozwiązuje zagadkę tajemniczych zabójstw kobiet z odciętymi rękoma i wypalonym czołem kwasem. Kat z Portland jednak ginie od strzału dokonanego przez Brolina. Śledczy ratuje dziewczynę, która swojego oprawcę poznaje na czacie. Po roku od tragicznych zdarzeń kobiety znowu zaczynają ginąć w charakterystyczny dla Kata sposób. Jak to możliwe skoro Brolin go zabił? Tym razem jest ich dwóch. Morderca oraz "Życzliwy", który wysyła listy policjantom ze wskazówkami. Brolin i Juliette (uratowana dziewczyna rąk kata) zakochują się w sobie i dziewczyna pomaga nieoficjalnie w śledztwie. Wszystko sprowadza się do "Boskiej komedii" Dantego. Kiedy umiera najlepsza przyjaciółka Juliett ta stara się rozwikłać jak najszybciej kto zabija i czemu tak okrutnie. Akcja trzyma w napięciu, pojawia się również wątek miłosny. Wiele zwrotów akcji a końcówka bardzo szokuje. Książka warta przeczytania. Dla każdego kto lubi zagadki i odrobinę grozy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po raz pierwszy udało mi się rozwiązać zagadkę kryminalną zanim doczytałam książkę :( Gdyby nie to byłoby nieźle. Przeszkadzał mi też wątek romantyczno-miłosny, chociaż zaskoczyło mnie jego rozwiązanie. Mam problem z oceną tej książki. W sumie kryminał i intryga niezłe, chociaż niezbyt zaskakujące. Pewnie po kolejne części sięgnę nieprędko.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przenosimy się do Portland w stanie Oregon ( jestem ciekawa czemu akcja książki nie dzieje się we Francji, tylko w Stanach Zjednoczonych, w końcu autor jest francuzem). Giną tutaj młode kobiety, a po kilku dniach odnajdywane są ich zwłoki. Morderca jest niezwykle brutalny, pastwi się nad swoimi ofiarami, bawi się w jakieś rytuały. Najgorsze jest to, że działa podobne jak seryjny morderca sprzed lat. Książka jest świetna i mogłabym na jej temat mówić i pisać wiele dobrego. Jest to powieść dosyć brutalna, z przerażającymi opisami, które działają na wyobraźnię. Najbardziej podobały mi się momenty w prosektorium, dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy. Autor pisze drobiazgowo, chce nam wszystko wyjaśnić. Jego książki to takie skarbnice wiedzy. Książkę czyta się błyskawicznie, nie można się od niej oderwać. Zwłaszcza końcowe strony wbiły mnie w fotel i nie pozwoliły odłożyć powieści na półkę. Przy tej książce kilka razy poczułam strach i miałam gęsią skórkę. Akcja raz przyspiesza, raz zwalnia, napięcie jest dawkowane. Książka nie jest jednak bez wad. Irytowało mnie troszeczkę to, co działo się między Juliette a Brolinem.Trochę też zepsuła jedna scena z udziałem tej kobiety. Maxime Chattam to moje nowe odkrycie. Z przyjemnością zabieram się za jego następne książki. Bądźcie przygotowani, że będą się one na moim blogu częściej pojawiać. A kto jeszcze nie zna autora to polecam nadrobić! Ze swojej strony polecam "Plugawy spisek" oraz "Otchłań zła". kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Otchłań zła" to typowy kryminał, który ma wszystko, co powinien mieć - ciekawa fabuła, skomplikowane śledztwo, bystrzy detektywi, ciekawy czarny charakter. Do tego okultystyczny wątek, czyli coś co lubię. Podoba się mi to, że nic tu nie jest jednoznaczne. Chociaż zakończenie mi się nie podoba. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ileż w tej książce brutalności, okrucieństwa, bezwzględności, nieludzkich wręcz zachowań. Ile wynaturzeń, zwyrodnień i brudu. Bardzo mocna książka o niezwykle skomplikowanej i zagmatwanej fabule.

Autor nie oszczędza czytelnika i w książce dzieje się dużo – seryjny morderca, okultyzm, tajemnicze symbole, skomplikowane śledztwo, podejrzany, który nie żyje i mnóstwo szczegółowych opisów bestialsko zmasakrowanych ciał. Teoretycznie akcja powinna pędzić jak szalona, tymczasem niesamowicie rozwleczone i rozbudowane opisy działań i technik kryminalistycznych bardzo ją spowalniały a mnie osobiście niesamowicie nużyły.

„Otchłań zła” to moje pierwsze spotkanie z Maximem Chattamem, ale jakoś w moim przypadku nie zaiskrzyło. Owszem świetna intryga, stopniowo odkrywane tajemnice wzbudziły moje zaciekawienie i przykuły uwagę ale brakowało mi napięcia, dreszczyku emocji, mocniejszego bicia serca, brakowało mi gęstej atmosfery tak typowej dla thrillerów (chociaż biorąc pod uwagę opisy barbarzyńsko zmasakrowanych ciał to raczej horror a nie thriller). A zakończenie rozczarowujące.... mocno przewidywalne i głupiutkie.

I pomimo że kryminały i thrillery bardzo lubię to raczej z tym autorem mi nie po drodze. Brutalne opisy miejscami zniesmaczają, patologiczna rodzina wzbudza szok i odrazę a dla mnie dobry thriller to przede wszystkim klimat przerażenia, niepokoju i strachu - klimat tak gęsty, że można nożem kroić, który powoduje, że z obawą i ściśniętym gardłem oglądam się przez ramię idąc wieczorem do łazienki. Tutaj mi tego zabrakło.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsza część trylogii zdolnego młodego francuskie go pisarza. Pochłonęłam wszystkie trzy książki przez weekend, zapominając nawet o jedzeniu i spaniu.Ujme to tak, jestem wierną czytelniczką powieści grozy, ale to serwuje Chattam, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Włosy mi sie nie chcą ułożyć spokojnie do dzisiaj. Wstrząsające opisy zbrodni , tortur, śmierci i strachu sprawiają, że skóra cierpnie, z każdą stroną bardziej .Maxime Chattam w czasie pisania książki zajmował się medycyną sądową i psychiatrią kryminalną.Stąd tez czerpał pomysły, ale... z drugiej strony zastanawiam się, jak trzeba mieć wypaczoną wyobraźnię, by napisać tak przerażające choć tak doskonałe książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)