Ostatnie lato w Arkadii
Deirdre Purcell

Arkadia… kraina wiecznego szczęścia, przepiękne miejsce, ziemski raj symbolizujący spokój, beztroskę, ład, sielankę.

Takie też z pozoru było życie każdej z trzech przyjaciółek, które od lat pielęgnowały łączące ich więzy poprzez spędzanie  wspólnych wakacji wraz z rodzinami w jakimś uroczym zakątku. Rodzinom dobrze się wiodło, a finanse nie stanowiły problemu, toteż wspólnie spędzany czas obfitował w wiele atrakcji.

Rozważna i spokojna Tess, wrażliwa i depresyjna Maddy oraz spontaniczna i kipiąca energią Rita – trzy kobiety i trzy skrajnie różne temperamenty. Mimo to wspaniale się dogadują, dobrze czują się w swoim towarzystwie. Ostatnie wakacje spędzane wspólnie w małej miejscowości Collioure na południu Francji otwierają im oczy na pewne sprawy, które dotąd pozostawały niezauważone. Nie wszystko jest takie, jak może się z pozoru wydawać…

Czy ich małżeństwa faktycznie są takie idealne? Jakie problemy rodzinne skrywa każda z kobiet?

Choć życie płynie dalej przyjaciółki muszą stawić czoła  poważnym problemom w swoich związkach takim jak zdrada, depresja, rutyna, ale także zmierzyć się z chorobą bliskiej osoby, molestowaniem, zagrożeniem pedofilią, czyli ważkim sprawom, na które nikt nie powinien pozostawać obojętny.

I jeszcze słów kilka o Arkadii… Taką nazwę nosi elegancki i wytworny dom Tess położony na peryferiach Dublina, z którym kobieta jest mocno związana emocjonalnie. To jej prawdziwa przystań, miejsce na ziemi gdzie problemy nabierają innego wymiaru.

„Ostatnie lato w Arkadii” to bardzo przyjemna powieść obyczajowa, w której znajdziemy sporo aspektów psychologicznych. Autorka wprowadziła trzytorowy sposób narracji, dzięki czemu każda z kobiet przedstawia wydarzenia ze swojego punktu widzenia. Pozwala to na obiektywną ocenę zachowań poszczególnej postaci i w tym wypadku jest naprawdę trafnym zabiegiem. Jak dla mnie za mało było tu emocji, a skala  poruszonych problemów by tego wymagała. Nie jest to lektura wymagająca, raczej jednorazowe „czytadełko” na wolny wieczór.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Deirdre Purcell to autorka zupełnie mi nieznana. Na książkę natknęłam się w bibliotece i oczarowana opisem oraz pięknym widokiem na okładce postanowiłam ją przeczytać. To historia trzech zaprzyjaźnionych kobiet, których życie pewnego lata obraca się o przysłowiowe 180 stopni. Przyjaciółki Rita, Tess i Maddy wiodą z pozoru spokojne i beztroskie życie , jednak pewnego lata we Francji każda przekonuje się jak szybko ten spokój może zostać zburzony. Czy już wcześniej były znaki, że coś jest nie tak? Czy przyjaciółki naprawdę są szczęśliwe w swoich małżeństwach? Historię poznajemy z perspektywy każdej z kobiet. Każda z przyjaciółek opowiada o tragicznych wydarzeniach, które je spotkały. Autorka poruszyła tu temat zdrady, choroby nowotworowej i nieuchronnej śmierci bliskiej osoby, alkoholizmu oraz pedofilii. Plusem jest dla mnie przedstawienie sytuacji ze strony bohaterek i pokazania ich zmagań z przeciwnościami, minusem natomiast było to, że powieść momentami stawała się nużąca i chciałam ją wreszcie skończyć czytać. Problemy bohaterek zostały opisane w sposób nieco flegmatyczny. Spodziewałam się większego dynamizmu i napięcia po temacie książki. "Ostatnie lato w Arkadii" opowiada o sytuacjach, które mogą spotkać każdego. Mimo, że akcja biegnie tu powoli uważam, że książka jest warta przeczytania. Podobało mi się , że przyjaźń między bohaterkami mimo tylu nieszczęść trwa nadal, każda mimo, że zmaga się z własnymi problemami znajdzie czas dla drugiej. Myślę, że sięgnę po inne powieści tej autorki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wciągająca książka. Gorąco polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)