Osiecka. Rodzi się ptak (tom I)
Karolina Felberg

Agnieszki Osieckiej chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Dziewczyna z Saskiej Kępy, autorka bardzo znanych i lubianych tekstów, które do dzisiaj grają w naszej duszy, mimo upływu wielu lat. A kto tak naprawdę zna ikonę kultury lepiej, niż tylko z tekstów piosenek?

Najnowsza biografia artystki, która wyszła spod pióra Karoliny Felberg, przybliża nam postać Osieckiej, odkrywa to, co było dla nas nieznane czy niewidoczne. To pierwsza część biografii, która na ponad 600 stronach ukazuje pierwsze dwadzieścia lat z życia Agnieszki. Lata dzieciństwa i dorastania, pierwszych miłostek i buntów. Okres niepokorny, ale kształtujący człowieka. Jaki obraz artystki się wyłania z tej lektury? Kobieta odważna i niespokojna, dojrzała buntowniczka, która bardzo delikatnie wpuszcza nas w swój intymny i wewnętrzny świat. Prowadziła dziennik, dzięki któremu możemy ją poznać lepiej i dogłębniej, wniknąć w jej przestrzeń życiową, poznać jej odważne i inspirujące myśli. Autorka pozwoliła dopuścić do głosu artystkę, w wielu miejscach cytuje jej zapiski i refleksje, a dziennik pokazuje to, z czym na co dzień się zmagała. Zawsze wyprzedzała czasy, artystka – wizjonerka … Autorka stworzyła portret poetki, piosenkarki, autorki tekstów i reżyserki, skupiając się na jej młodości oraz okresie formowania się artystycznej tożsamości, co sprawia, że książka ma charakter biograficzny, ale także refleksyjny.

Osiecka. Rodzi się ptak to książka, która wykracza poza klasyczną biografię. Karolina Felberg nie tylko przedstawia Agnieszkę Osiecką jako artystkę, ale przede wszystkim jako człowieka, który poszukuje swojego miejsca w świecie, zmaga się z własnymi wątpliwościami i niepewnością. W tym sensie książka jest wyjątkowo osobista – Felberg stara się uchwycić to, co nieuchwytne w twórczości Osieckiej: jej wrażliwość, skomplikowane uczucia oraz wewnętrzne rozterki, które przekładały się na jej teksty i życie.

„Odpoczywać nie chcę pod żadnym pozorem – stwierdziła – to grzech wobec życia, szkoda czasu na odpoczywanie! Żyć trzeba bardzo, bardzo, bardzo, bardzo intensywnie i prędko, nie ma obawy przed „spleenem” czy zblazowaniem. Jeśli tylko ktoś naprawdę chce umieć żyć, to nie potrzebuje się obawiać tego, że nagle zda sobie sprawę, że „ nie ma już nic do przeżycia”. To nieprawda. Życie nigdy nie jest za długie!

Język książki jest pełen głębi. Autorka balansuje pomiędzy faktami, anegdotami a literacką fikcją, dzięki czemu opowieść o Osieckiej staje się czymś więcej niż tylko biografią – to także artystyczna podróż w głąb ludzkiej duszy, pełna wnikliwości i subtelności. Felberg pisze z pasją, ale też z dużą dozą szacunku dla swojej bohaterki. Autorka unika łatwych ocen i uproszczeń, zamiast tego starając się zrozumieć i oddać złożoność Osieckiej jako osoby. Książka nie jest jedynie kolejną opowieścią o kolejnej artystce, ale pełnoprawną próbą zrozumienia, jak artystka żyła, tworzyła i co ją kształtowało.

Nie można jednak nie wspomnieć o mankamentach tej pozycji. Przewija się w niej bardzo dużo nazwisk, dat, miejsc i wydarzeń. Można się zagubić w gąszczu tych informacji. To bardzo przytłacza i wprowadza ogromny chaos, traci się poczucie czasu. Nie można się odnaleźć, takie częste przeskakiwanie między latami i wydarzeniami utrudnia bardzo odbiór tej opowieści i usystematyzowanie sobie nowych informacji. Natomiast wartością dodaną jest piękne wydanie tej biografii. Od okładki nie można oderwać wzroku, przepada się od pierwszego spojrzenia.

Osiecka. Rodzi się ptak to książka, która wychodzi poza stereotypy biograficzne. Jest to opowieść o artystce, która nie tylko stawia pytania o swoją twórczość, ale również o to, jak być sobą w świecie pełnym oczekiwań i ograniczeń. To lektura, która wciąga, inspiruje, a przede wszystkim – zmusza do refleksji nad tym, co sprawia, że twórczość jest tak wielką częścią naszego życia.

"Osiecka. Rodzi się ptak" to pierwszy tom biografii absolutnej znanej chyba wszystkim Agnieszki Osieckiej, która znana jest przede wszystkim z tekstów znanych i lubianych piosenek, które można określić jako ponadczasowe. Jak na pierwszy tom, to dość obszerna jego objętość, a jednak mieści tylko (lub aż) dwadzieścia lat słynnej poetki.
Biografie to z reguły dość specyficzne literatura i nie wszystkim przypada do gustu. Ja jednak lubię czasem poczytać o znanych osobach i poznać tajniki ich życia. To tak, jakby stać się kimś bardziej bliskim, bardziej poznać charakter osoby, która znana jest w wielu kręgach i czymś się zasłużyła, żeby taką być.
Ta książka przyciąga swoja okładką, ja z zasady kieruję się takim wyborem, jak sroka, ale ostatnio nie zawiodłam się na tym.
Agnieszka Osiecka sama o sobie mówiła, że ma bardzo pokręcony życiorys, jej przodkowie pochodzili z różnych stron, więc ona jest "mieszańcem" lub krzyżówką wielu narodów a także i formacji kulturowych. Może właśnie stad wynika jej dość buntowniczy charakter i szukanie w sobie własnego "ja". Bo często czuła się inna niż wszyscy, lubiła się buntować i nie bała się tego okazywać. 

"Była jednocześnie naiwna i wyrachowana. Chełpiła się, że w rozmowach z dorosłymi stać ją na bezkompromisowość i bezwzględną szczerość."
Karolina Felberg napisała tę biografię zupełnie innym stylem, jakby nowatorskim. To bardzo dobra książka, chociaż czasem zbyt drobiazgowa i trzeba czytać ją powoli, bez pośpiechu, żeby nie pogubić się w zbyt wielu poplątanych czasowo informacjach. Czasem autorka po prostu przeskakuje w rozdziałach do przodu i wstecz, więc dlatego należy często wracać do poprzednich wątków. Początkowo wywoływało we mnie to znużenie, ale gdy poznałam już sposób pisania, po prostu do tego przywykłam. 
Zbyt mnoga ilość postaci, które nie mają zbytniego wpływu na losy Osieckiej powoduje, że postać bohaterki zostaje jakby rozmyta.
Duża ilość cytatów z dziennika prowadzonego przez Agnieszkę Osiecką przybliża nam jej przemyślenia już od czasów młodości.

"W rzeczywistości dziennik stanowił dla niej nie tylko narzędzie wiwisekcji, ale i medium, w którym konstruowała własne "ja"."
Ta biografia jest pełna nie tylko cytatów, ale także wielu nieznanych wspomnień i anegdot, powoduje to uśmiech u czytelnika zachęcając jednocześnie do dalszej lektury. 
Myślę, że chyba zna chociaż jeden fragment z tekstów Agnieszki Osieckiej, ale nie każdy mógł się o niej dowiedzieć więcej, dlaczego akurat taki tekst powstał i dla kogo był napisany.
Magda Umer napisała, że "''Myślę, że to najważniejsza książka o Agnieszce. Wspaniała!" 
Drażniło mnie tylko zbyt częste używanie słowa "diarystka", bo chociaż wiem, co miała autorka na myśli, to nie pasuje mi to jakoś do Osieckiej...
Bardzo wiele nowych faktów się dowiedziałam o Agnieszce Osieckiej, chociaż momentami nie do końca pasował mi sposób podania tej wiedzy. 
Jednak bardzo polecam, zwłaszcza tym, którzy cenią Agnieszkę Osiecką.

Książkę przeczytała w ramach współpracy z Bonito i Dobre Chwile.