Srebrne krzesło
C. S. Lewis

W czwartej części "Opowieści z Narnii" autor wprowadził sporo nowości. Przede wszystkim zmieniają się bohaterowie, a są nimi Eustachy (poznany w poprzednim tomie) oraz jego szkolna koleżanka Julia. Podczas ucieczki przed szkolnymi dręczycielami przenoszą się poprzez kamienny mur, pełniący rolę portalu, wprost do krainy Aslana. Władczy Lew przekazuje Julii cztery Znaki, które mają doprowadzić młodych bohaterów do odnalezienia zaginionego przed laty narnijskiego królewicza, syna króla Kaspiana - Riliana. Od poprzedniej wizyty Eustachego w Narnii minęło około 70 lat, Kaspian jest już starcem u kresu życia i wyrusza w ostatnią podróż w kierunku wysp. Julia, Eustachy i błotowij Błotosmętek podążają tropem zaginionego Riliana i złej Czarownicy, skrywającej się pod postacią zielonego węża. Dziewczynka oczarowana fantastycznymi stworzeniami i mówiącymi zwierzętami zapomina o znakach, przez co towarzysze wyprawy pakują się w nie lada tarapaty i nawet mając Riliana przed oczami nie rozpoznają go. Trafiają do miasta Olbrzymów, skąd uciekają, gdy dowiadują się, że mają zostać ich posiłkiem. Stamtąd przedostają się do Podziemia, którym włada Czarownica i gdzie przetrzymywany jest Rilian. Zgładzenie Czarownicy kończy istnienie Podziemia i dzięki temu Julia, Eustachy, Błotosmętek i ocalony Rilian powracają do Narnii, gdzie następuje ostatnie spotkanie ojca i syna. Tytułowe "Srebrne krzesło" było więzami krępującymi zaginionego księcia, który pozostawał pod złymi czarami Czarownicy. Jej motywy były zbliżone do tych, którymi kierowała się Biała Czarownica, obie chciały przejąć panowanie nad Narnią, co pewnie doprowadziłoby do zagłady. Kaspian po śmierci trafia na Koniec Świata do krainy Aslana, gdzie znów odzyskuje młodość i daje nadzieję na istnienie życia po śmierci. Może wszyscy bohaterowie znów spotkają się w którejś z kolejnych części? "Srebrne krzesło" jest ponadto mroczne i brutalne, więc określiłabym je jako książkę dla dzieci w stosownym wieku. Dla mnie początkowy urok Narnii został bezpowrotnie utracony i nie potrafię już tak się wczuć w wydarzenia. Trochę przykre, że w "Podróży "Wędrowca do świtu"" bohaterom nie udało się dotrzeć do krainy Aslana, a Julia już podczas pierwszej wizyty w innym wymiarze staje twarzą w twarz z Lwem, który na swoim oddechu zsyła ją do Narnii. Tęsknię za rodzeństwem Pevensie! Rozmemłany Eustachy też stracił swój charakter i jest tak dobry, że aż mulący.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

super.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejny tom zapowiada wielkie zmiany. Bohaterami są nie jak we wcześniejszych Łucja czy Edmund, a Eustachy (którego pobyt w zaczarowanej krainie tak bardzo odmienił) i jego szkolna koleżanka Julia. Oboje - kierowani przez Aslana, wypełniają niezwykle trudne, ale nie niewykonalne zadania, które pozwolą im odnaleźć zaginionego królewskiego syna i odeprzeć zło, czające się w zakamarkach Narnii. Książka ta, co ważne nie jest skierowana tylko do młodych czytelników. Przecież każdy chce czynić dobro i podążać w zgodzie za własnym sumieniem. To przesłanie zawsze będzie aktualne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Srebrne krzesło" to czwarty tom "Opowieści z Narnii". Bohaterami tej książki są Eustachy (którego mamy okazję poznać w poprzedniej części czyli ,,Podróż ,,Wędrowca do Świtu"") i Julia. Oboje uczą się w koedukacyjne szkole i są ofiarami szkolnego gangu. Pewnego dnia przenoszą się do Narnii, a tam zostają ważne zadanie do wykonania: muszą odnaleźć Kaspiana i uratować niezwykłą krainę. Tym razem nie spotkamy w książce Łucji, Edmunda, Zuzanny i Piotra. Bohaterem będzie poznany w poprzedniej części Eustachy i jego szkolna koleżanka - Julia. W tej części Eustachy mniej mnie irytował, a nawet zaczęłam go lubić, a Julia od samego początku wzbudziła moją sympatię. Jednak szkoda, że nie spotkałam tutaj poprzednich bohaterów, bo bardzo się z nimi zżyłam. Początkowo książka jest dosyć nudna, ale później się rozkręca i wciąga w swój magiczny świat pełen niesamowitych stworzeń. Jednym słowem - Narnia. Książka jest dobra, ale nie zachwyca tak, jak poprzednie części. Ale i tak zachęcam do jej przeczytania szczególnie dzieci i młodzież, ale dorosłych również.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wróciłam z kolejnej wyprawy do Narnii. Ale czuję spory niedosyt a nawet pewną dozę rozczarowania. Nie zrozumcie mnie źle. Chodzi mi o to, że to już nie było to. W tym tomie pojawiły się całkowicie nowe postacie. Ze starych znajomych mamy tylko Eustachego, który sprowadza do Narnii koleżankę że szkoły, Julię. Którą niestety stale przyrównywałam do Łucji. I traciła na tym.
Eustachy i Julia dostali od Aslana bardzo trudne zadanie. Muszą odnaleźć zaginionego przed laty syna króla Kaspiana. W trakcie tych poszukiwań nieraz wpadli w tarapaty oraz poznali masę dziwnych stworzeń. Po raz kolejny C. S. Lewis pokazuje nam jak ważne są przyjaźń, odwaga, lojalność, pokora i wiara we własne siły.
Tym razem opowieść toczy się powoli, cały czas czekałam na wielkie bum ale doczekałam się jedynie smutnego zakończenia. Może ten tom jest słabszy nieco od poprzednich ale nadal godny polecenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wiem, wiem. Eustachy się zmienił, ale i tak pojawił mi się na ustach mroczny uśmieszek, gdy wspomniał, że szkolna grupa osiłków się nam nim znęcała. Jest to postać, do której czuje się bardzo mieszane uczucia.
Czwarta już przygoda zaczyna się w szkole niejakiej Julii Pole, którą to zapłakaną znajduje Eustachy. Pomaga jej uciec przed gnębicielami, a podczas ucieczki udaje im się przedostać do magicznej krainy Aslana. Dziewczynka otrzymuje tam specjalną misję, a potem podróżuje na oddechu Lwa, by spotkać się z chłopcem i przekazać mu powierzone wskazówki. Podróżują z pewnym błotowijem o imieniu Błotosmętek. Ich wyprawa wiedzie przez straszne krainy, aż w końcu udaje im się znaleźć zgubę. Niestety opętaną przez pewną panią w zieleni. Zła z niej była kobieta, oj zła. Zabiła matkę królewicza, mąciła mu w głowie przez dziesięć lat i dzięki niemu chciała podbić świat Nadziemia. W końcu wydostali się na powierzchnię. Był to pierwszy dzień zimy, więc zabawom nie było końca.
A na dokładkę, szkolni gnębiciele dostali solidny łomot od Julii, Eustachego i o dziwo, Kaspiana.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Następna niesfilmowana część o wspaniałych przygodach dzieci w Narnii. Mnie osobiście książka się podobała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

bardzo wciągająca

(Kliknij aby rozwinąć opinię)