Opowieści o Czujątkach. Ćwiczenia z empatii dla dzieci i... dorosłych

Ocena: 6 (1 głosów)

Intencją, jaka przyświecała Autorce przy pisaniu książki było przybliżenie Czytelnikowi ,,niechcianych" uczuć, takich jak: smutek, złość, wstyd, lęk. Bohaterowie pięciu baśni zaprezentowanych w publikacji, których nazwała Czujątkami, mierzą się z trudnymi emocjami i odkrywają, jak bardzo są one potrzebne w życiu.

Z czasem zrodził się w Autorce pomysł dołączenia do baśni propozycji zajęć psychoedukacyjnych, które miałyby uświadamiać dzieciom, że przykre emocje, które czasem odczuwają, nie są złe, ale stanowią wyraz nieuświadomionych i niezaspokojonych potrzeb. Dla dorosłego byłaby to okazja do refleksji nad tym, jak reaguje na przeżywane przez dziecko uczucia.

Ćwiczenia zawarte w tym opracowaniu są przeznaczone dla dzieci w wieku 7-9 lat, choć można je wykorzystywać do pracy z dziećmi młodszymi i starszymi, zależnie od ich indywidualnej dojrzałości emocjonalnej.

W codziennej pracy jako psycholog i psychoterapeuta oraz w życiu  Autorka  często spotyka się z podziałem emocji na pozytywne i negatywne. Uczucia ,,dobre" miałyby się wiązać z przyjemnymi stanami i być może dlatego nagminnie bywają wartościowane jako słuszne moralnie, natomiast emocje ,,negatywne" kojarzą się z niemiłymi przeżyciami i wiążą się z ujemnym osądem moralnym.

Marshall B. Rosenberg, autor programu Porozumienia bez Przemocy, tłumaczy to następująco:

Zaczęło się bardzo dawno temu od mitów dotyczących natury ludzkiej, według których ludzie są źli i samolubni. Według tej destrukcyjnej mitologii heroiczne siły dobra walczą w życiu z siłami zła. Żyjemy w niej od dłuższego czasu, a jej częścią jest język, który odhumanizowuje ludzi i zmienia ich w przedmioty.

Do każdej baśni Autorka opracowała propozycję scenariusza zajęć, który może być modyfikowany przez prowadzącego w zależności od czasu trwania warsztatu oraz specyficznych potrzeb danego dziecka czy grupy dzieci, a także wykorzystywany do indywidualnej pracy terapeutycznej. Książka może być także narzędziem dla rodziców do budowania z dzieckiem dialogu dotyczącego przeżywanych emocji i odkrywania oraz nazywania ukrytych w nich potrzeb.

W ćwiczeniach znajdujących się w części dydaktycznej wykorzystała model czterech części Porozumienia bez Przemocy, który służy zarówno refleksji nad własnym doświadczeniem, jak i empatycznemu wczuciu się w doświadczenie innej osoby. Następnie jest on werbalizowany przez uczestników komunikacji.

Emocje to trudny temat. Chętniej podejmowany, gdy mowa o zadowoleniu, dumie, radości. Niezbyt ochoczo, gdy przychodzi się bać, wstydzić czy złościć. Bo czyż ktoś, składając życzenia, pokusiłby się o sformułowanie: ,,aby twoja złość dawała ci siłę"? lub ,,byś potrafił wyjść naprzeciw lękom"? Życzymy raczej szczęścia, pomyślności, sukcesów...

Informacje dodatkowe o Opowieści o Czujątkach. Ćwiczenia z empatii dla dzieci i... dorosłych:

Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Impuls
Data wydania: 2017-01-25
Kategoria: Popularnonaukowe
ISBN: 9788380951518
Liczba stron: 84

więcej

POLECANA RECENZJA

Kup książkę Opowieści o Czujątkach. Ćwiczenia z empatii dla dzieci i... dorosłych

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Opowieści o Czujątkach. Ćwiczenia z empatii dla dzieci i... dorosłych - opinie o książce

W trakcie czytania Opowieści o Czujątkach. ĆWICZENIA Z EMPATII DLA DZIECI I... DOROSŁYCH autorstwa Pani Joanny Bogudał - Borkowskiej zadawałam sobie kilka pytań dotyczących tytułu, skąd się wziął pomysł na napisanie edukacyjnej książki, która tworzona jest z ogromną pasją skierowaną nie tylko w stronę dzieci, ale również dorosłych. Autorka w adekwatny sposób wyjaśnia na samym wstępie o czym będą jej opowieści - uczucia związane są z tytułem przez co wzbudza zainteresowanie. Dodatkowo ujawnia tajemnicę swej pracy zawodowej. Ja w tej krainie czułam się bardzo sympatycznie, ponieważ poznałam 5 baśni, dzięki którym poznałam świat Czujątek, ich uczucia, co mówią, jak się zachowują. Zapraszam Was do zaprzyjaźnienia z 5 bohaterami: dziewczynką Mają, skrzacikiem Borysem, wiolonczelistka Viola, gąsieniczka Marysia, wróżka Weronika. Losy każdego z bohaterów ujęte są w idealny sposób. Żaden z bohaterów w zaprezentowanych 5 baśniach się nie zna, są dla siebie obcy. Bohaterowie pomimo ,że posiadają swoje negatywne odczucia to próbują walczyć ze swoimi słabościami. Po każdej z przeczytanej baśni dzieci będą zadawały pytania, poznają uczucia każdego z bohaterów oraz wykonywały będą ćwiczenia. Na końcu każdej z baśni umiejscowiony i przedstawiony jest przez autorkę scenariusz zajęć, który może posłużyć w codziennych relacjach miedzy dziećmi w sytuacjach konfliktowych. Ujęła mnie w bardzo pozytywny sposób pomysłowość autorki baśni w tym, styl opisywanych zdań oraz dialogi zawarte w baśniach. Każda Baśń o Czujątkach adresowana jest dla wszystkich tych co chcą odwiedzić krainę uczuć od pozytywnych po negatywne, swój empatyczny dziecięcy i dorosły świat. Walorem estetycznym na które należy zwrócić szczególną uwagę są wykonane przejrzyście ilustracje oraz projekt okładki książki w wykonaniu Kseni Szybist. Książka wydana przez Oficynę Wydawniczą ,,Impuls" oprawa twarda, zawiera 83 strony. Czy każda z zaprezentowanych 5 baśni zakończy się dobrze? Tego mały Czytelniku Ci nie zdradzę. To będzie moja baśniowa mała tajemnica. Warto zaprzyjaźnić się z Czujątkami.Jestem ich przyjaciółką, a teraz Wasza kolej mali czytelnicy. Dołączycie do mnie?
Link do opinii
Avatar użytkownika - Pawel8
Pawel8
Przeczytane:2017-05-08, Przeczytałem,

Książka Joanny Bogudał – Borkowskiej pt. „Opowieści o czujątkach”, ćwiczenia z empatii dla dzieci i... dorosłych składa się z pięciu baśni wraz z propozycją ich omówienia. Według autorki książka przeznaczona jest w szczególności dla dzieci w wieku 7 – 9 lat, choć baśnie można też czytać zarówno dzieciom młodszym, jak i starszym (decydująca będzie tu dojrzałość emocjonalna).

Baśnie poruszają temat emocji trudnych, często niechcianych, pomijanych. Emocje te często są spychane na boczny tor, gdyż są niepożądane, często żądamy wręcz, żeby dziecko wyzbyło się ich, żeby ciągle epatowało emocjami pozytywnymi, natomiast te niepasujące do szablonu szczęścia i zadowolenia są wyparte. Mimo wszystko takie emocje jak gniew, złość, smutek czy wstyd są tak bardzo „ludzkie” i codzienne, że nawet bardzo się starając, nie da się ich całkowicie wyzbyć, a już na pewno nie dziecku (które sferę emocjonalną ma bardziej wyeksponowaną niż dorosły). Autorka prawidłowo podkreśla, że wszystkie emocje są właściwe, potrzebne, uzupełniają się i w zasadzie nie mogą istnieć bez siebie, w oderwaniu.

Każda baśń ma inną fabułę i innych bohaterów. Baśnie nie są swoimi kontynuacjami czy dopowiedzeniami, każda z nich jest samoistną jednostką. Autorka przedstawia w opowieściach takie emocje jak: Smutek, Złość, Lęk, Wstyd, Empatię. Każda baśń poprzedzona jest cytatem dopasowanym do opisywanej emocji (najwięcej cytatów Marshalla B. Rosenberga).

Baśń pierwsza „O Mai, która spotkała Smutek” opowiada historię dziewczynki, która nagle traci tatę. Dziewczynka wybiera się w długą podróż, w której towarzyszy jej zabawny szop. Maja próbuje odnaleźć tatę, jednak w międzyczasie dorasta, oswaja się ze Smutkiem, a nawet odnajduje w nim bratnią duszę. Druga baśń „O krzepiącej Złości i skrzaciku Borysie” przedstawia przygody małego skrzacika, który przez złośliwość wiedźmy Marceliny stawał się niewidzialny w świetle dziennym. Borys większość swego życia spędzał w domu, a otoczenie poznawał dzięki nocnym wędrówkom. Podczas jednej z takich wędrówek poznał żuka i jego rodzinę. Dzięki ich pomocy mógł oglądać mecz nawet w dzień. Borys, całe życie hodował w sobie złość na Marcelinę, jednak wydarzenia, które nastąpiły po poznaniu rodziny żuków sprawiły, że pogodził się ze swoim losem, docenił to, co ma, wyzbył się złości i gniew.

Trzecia bajka pt.”Viola,szczur Ryś i Lęk” przedstawia dzieje małej Wiolonczeli, która pewnego razu wychodzi na zewnątrz, czyli tam, gdzie nigdy nie wychodziła. Viola gubi się i czuje lęk „nieprzełkniętą śliwkę z wczorajszego przyjęcia” w gardle. Na szczęście trafia do domu szczura Rysia, który żyje całkiem sam. Ryś pomaga Violi oswoić się z lękiem, a mała Wiolonczela odwdzięcza się przyjacielowi i również pokazuje mu, że może istnieć życie życie poza dobrze znanymi czterema ścianami. Czwarta z kolei baśń „Wróżka, która ze Wstydem wojowała” opisuje przygody małej wróżki Weronki i jej kota Marcina. Weronka jest wychowywana przez babcię, gdyż jej rodzice wyjechali, aby walczyć ze złym czarnoksiężnikiem Wstydem, który niszczy miłość i wszystkie pozytywne uczucia. Wróżka wyrusza w podróż, by odnaleźć rodziców, a dzielny,magiczny kot pomaga jej wiernie w poszukiwaniach. Ostatnia baśń „Zakochana gąsieniczka poetka” przedstawia wydarzenia z życia gąsienicy Marysi, która ciężko pracuje i nie potrafi podążać za marzeniami, jest zbyt uległa w stosunku do innych. Marysia ma na szczęście dobrych przyjaciół, którzy pomagają jej w spotkaniu z księciem POEZJI, dzięki czemu spełniają się jej najskrytsze pragnienia.

Każda z baśni zawierała część dydaktyczną, w której znajdował się pomysł na omówienie danej baśni z dziećmi. Część dydaktyczna krok po kroku wskazuje, w jaki sposób wprowadzać treść baśni, jakie tematy omawiać z dziećmi, zawiera także zestaw ćwiczeń indywidualnych i grupowych, które przybliżają słuchaczom problematykę związaną z odczuwaniem niektórych emocji.

Jak już wcześniej zostało napisane – autorka jako głównych odbiorców baśni określa dzieci w wieku 7 – 9 lat, choć oczywiście inne możliwości są dopuszczalne w zależności od rozwoju emocjonalnego czytelników. „Wypróbowałam” te baśnie na grupie dzieci w wieku 8 lat, jak również w grupie dzieci w wieku 12 lat. Jeśli chodzi o dzieci młodsze – zainteresowane były postaciami dość dosłownie, np. chciały zobaczyć żuka w encyklopedii. Baśnie są bardzo rozbudowane, zawierają w sobie wiele opisów i wątków pobocznych, więc uczniowie trochę gubili się w fabule. Mam wrażenie, że nie do końca zrozumieli treść baśni. Z kolei uczniowie starsi lepiej zrozumieli przesłanie baśni i wszelkie ćwiczenia wykonywali sprawnie i chętnie. Potrafili wskazać zarówno przenośne jak i dosłowne przesłanie opowieści. Mimo wszystko samo „odczytywanie” baśni zajęło dużo czasu, dodatkowych informacji, wątków pobocznych było wiele i uczniowie – skupieni na głównej fabule – trochę się nudzili.

Moim subiektywnym zdaniem baśnie są napisane dobrym, plastycznym językiem. Wielowątkowość z jednej strony nie może przytłaczać, natomiast z drugiej sprawia, że świat przedstawiony jest bogaty i interesujący. Baśnie poruszają ważny i uważam, że każdy, kto pracuje z dziećmi powinien zapoznać się z nimi, by nie negować żadnych emocji, ale je akceptować i „oswajać” z nimi dzieci. 

 

źródło: https://sztukater.pl/ksiazki/item/21157-opowiesci-o-czujatkach-cwiczenia-z-empatii-dla-dzieci-i-doroslych.html

 

Link do opinii
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Aldona z Podlasia
Aldona Anna Skirgiełło
Aldona z Podlasia
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Rozbłyski ciemności
Andrzej Pupin ;
Rozbłyski ciemności
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy