Opowieść o siedmiu powieszonych
Leonid Andriejew

Andriejew, w tym stosunkowo niedługim utworze, w obrazowy sposób ukazuje całkowicie różne reakcje postaci na wieść o zbliżającej się śmierci, a także stopniową ewolucję postrzegania przez nie sytuacji, w jakiej się znalazły. Pierwszą postacią, jaką poznajemy, jest minister, który dowiaduje się, że umknął śmierci, jednak świadomość ta zamiast go uspokoić, wywołuje irracjonalny lęk. Poznajemy również dwóch zwykłych "rozbójników" oraz piątkę młodych ludzi skazanych na powieszenie za planowanie zamachu na owego ministra. I tu autor zadziwia czytelnika (a przynajmniej mnie) analizą psychologiczną poszczególnych postaci oraz różnorodnością oswajania przez ich świadomość oraz nieświadomość nieuchronnie zbliżającej się kary śmierci. Paniczny strach spowodowany utratą kontroli, wycofanie i zamknięcie się w sobie, postrzeganie siebie i otoczenia jako nierzeczywistego teatru lalek, zaprzeczanie istnieniu śmierci, infantylne protesty, ćwiczenie ciała, jak również osłabianie swej fizyczności, swoisty altruizm, odgrzanie zamrożonych uczuć - to tylko część konsekwencji znalezienia się duszy i umysłu w "sytuacji bez wyjścia", z jakimi zapoznajemy się podczas lektury tej książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)