Opowiem ci bajkę
Małgorzata Rogala

Bardzo polubiłam tę tak zwaną szkolną serię Małgorzaty Rogali. W książce "Opowiem ci bajkę" ponownie spotykamy się z Weroniką Nowacką, która ponownie wraca do pracy jako pedagog szkolnym, by po kilku latach przerwy znów zmierzyć się z problemami niesfornych uczniów a także z roszczeniowymi rodzicami. Do pracy w szkole wraca także sąsiadka Weroniki, pani Zuzanna Słowik, która od kilku lat jest na emeryturze, lecz dyrektor poprosił ją, żeby przez dwa lata przyjęła ponownie etat polonistki. Okazuje się, że te powroty wcale nie będą takie łatwe...

"Zuza nigdy nie żałowała, że przeszła na wcześniejszą emeryturę, mimo że tęskniła za szkołą i niekiedy brakowało jej kontaktu z uczniami oraz pogaduszek w pokoju nauczycielskim."
Drugim wątkiem jest historia fryzjerki, której syn Antek podjął się opieki nad ośmioletnią córką klientki. Jego zadaniem jest odbieranie jej ze szkoły i pomoc przy odrabianiu lekcji oraz opieka do momentu powrotu rodziców z pracy lub starszej córki ze szkoły. Dziewczynka jest zachwycona, bo student opowiada jej bajki, bawi się z nią chętnie. Antek jednak wpada w oko siostrze Patrycji, lecz bez wzajemności. Gdy chłopak nagle rezygnuje z pracy, sytuacja staje się dość napięta. Student stwierdził, że zmieniły mu się godziny zajęć, więc nie będzie mógł odbierać młodszej córki ze szkoły. Jednak starsza córka jako przyczynę rezygnacji z opieki przedstawia zupełnie inaczej. Antek zostaje zamordowany, znaleziono jego ciało w zakładzie fryzjerskim matki.
Do akcji ponownie wkraczają Pawelec i Szuba. Czy uda im się znaleźć mordercę studenta? Dlaczego musiał zginąć?

Przyznam, że ta historia wciągnęła mnie, chociaż zauważyłam, że autorka jakoś dość nierówno traktuje uczniów. Z treści książki wynika, ze więcej problemów nauczycielom dostarczają dziewczynki. Możliwe, że tak jest, bo już trzynastolatki próbują robić z siebie kobiety, malują się, farbują włosy, lecz to wszystko zależy od szkolnego regulaminu a przede wszystkim od wychowania. W mojej znajomej szkole jest zakaz farbowania włosów i malowania paznokci. Teraz jednak rodzice mają coraz mniej czasu dla swoich pociech, dzieci więcej czasu spędzają na mediach społecznościowych, bo bez tego "nie istnieją". Cóż, takie czasy. Całe swoje życie przedstawiają w sieci i muszą wszystko udokumentować i pochwalić się innym. Zdaję sobie sprawę, że trudno jest szczerze porozmawiać z nastolatkami, chociaż myślę, że zawsze warto próbować.

"Dziewczyna położyła smartfon przy twarzy i poprawiła kołdrę. Na myśl, że coś by się z nim stało i straciłaby możliwość natychmiastowego kontaktu z rówieśnikami, czuła lęk. Kładąc go w pościeli lub na podłodze przy kapciach, miała aparat w zasięgu ręki, na wypadek gdyby zaszła konieczność sprawdzenia wiadomości lub odebrania połączenia. Wolałaby wyjść w zimę bez wierzchniego okrycia niż kiedykolwiek bez komórki."
Mam tylko małe zastrzeżenie do samego prowadzenia śledztwa, jakoś tak nieudolnie a nawet wręcz ślamazarnie, bez zapału. Lecz polubiłam tę parę detektywów, więc właściwie nie będę się już czepiać.
Książka daje wiele okazji do refleksji i przemyślenia nad wyglądem dzisiejszej edukacji...
Kolejna część również już za mną, tylko muszę się przyłożyć do napisania opinii.

Polecam całą serię.

“Opowiem ci bajkę” to trzeci już tom  z Weroniką Nowacką, ale każda z książek z tej serii stanowi zamkniętą całość i można je czytać oddzielnie.

W tej odsłonie cyklu akcja skupiona jest wokół  zreformowanej szkoły i problemów nastoletnich uczniów. Nowacka po dwuletniej nieobecności podejmuje się pracy na stanowisku pedagoga i  będzie zmuszona zmierzyć się z kolejnym wyzwaniem. Tym razem sprawa dotyczy Kamili Jesionowskiej. Dziewczyna zaczyna się dziwnie zachowywać i w szkole, i w domu. Jak się później okazuje, niepokojące zachowanie dziewczyny ma związek z zatrudnieniem przez jej matkę opiekuna młodszej z córek, studenta pedagogiki, Antka, wobec którego pada oskarżenie o molestowanie sióstr Jesionowskich. Wkrótce po tym młody mężczyzna zostaje zamordowany, a jego ciało odnalezione  w zakładzie fryzjerskim swojej matki.

Sprawą morderstwa zajmują się Szymon Pawelec, partner Weroniki, której pomoc przyczynia się do wskazania sprawcy morderstwa młodego studenta.

“Opowiem ci bajkę” to kryminał z dobrze zarysowanym tłem obyczajowym, jak to zwykle bywa u Rogali. Autorka bardzo wnikliwie ukazała szkołę, problemy uczniów, nauczycieli, rodziców. Sprawy szkolne są bliskie, więc mogę potwierdzić, że zostały one ukazane bardzo realistycznie,  choćby trudne relacje między nauczycielami a uczniami, problemy rodziców z dorastającymi dziećmi, wszechobecne telefony komórkowe, internet, z którego młodzi korzystają bez umiaru i nadzoru dorosłych.

Wątek kryminalny w powieści jest dopracowany i pokazuje, jak jedno, z pozoru błahe kłamstwo, uruchamia lawinę tragicznych zdarzeń. Spodobało mi się także nieoczywiste i trudne do przewidzenia zakończenie , bowiem Rogala podsuwa  mylne tropy, sprytnie komplikując fabułę. 

Podsumowując, “Opowiem ci bajkę” to dobry kryminał, bez rozlewu krwi, epatowania wulgaryzmami, za to z wyraźnym, choć nienachalnym przesłaniem. Książki  wysłuchałam w udanej interpretacji głosowej Laury Breszki.

Ciekawy kryminał, szybko się czyta. Na skutek reformy edukacji dyrektor Biedrzycki ma problem z kadrą i ściąga do szkoły swoje byłe pracownice - Weronikę Nowacką i Zuzannę Słowik. Tymczasem Edyta Jesionowska zatrudnia do opieki nad młodszą córką studenta Antka, syna fryzjerki. Wpada on w oko starszej córce, Kamili. Wkrótce chłopak zostaje zamordowany. Policja prowadzi śledztwo, a tymczasem w szkole nauczyciele próbują okiełznąć zbuntowaną młodzież. Kto zabił Antka i jakie konsekwencje ma kłamstwo? Warto przeczytać.

Z przyjemnością ponownie spotkałam się z Weroniką i Szymonem, choć okoliczności znów były tragiczne. Autorka przygotowała dla swojej bohaterki koszmar szkolny w nowej odsłonie. Reforma, papierzyska, problemy i buzujące hormony nastolatków. Zmiany zauważa zwłaszcza polonistka, która osiem lat była na emeryturze. Ma porównanie, co było kiedyś, a jak jest dziś. Pani Małgosia wiernie odmalowała pierwszy rok reformy szkoły ośmioklasowej, zachowanie uczniów i ich relacje, roszczeniowość rodziców. Wszystko się zgadza. Tak było.

Małgorzata Rogala specjalizuje się w kryminałach społeczno-obyczajowych, w których rozwija jeden z aktualnych problemów społecznych. Tematyka tego cyklu oscyluje wokół szkoły i uczniów podstawówki. Tym razem fabuła osadzona jest wokół kłamstwa, pomówienia, nieodpowiedzialności, braku odwagi cywilnej. Wszystko to ma umotywowanie w zachowaniu nastolatków, lecz ich nie zwalnia z myślenia i ponoszenia ewentualnych konsekwencji podejmowanych działań. Tak jak to było z wulgarnym napisem w toalecie. Autor musiał go usunąć. Zaskoczyć mogą słowa wicedyrektorki w tej sytuacji. Aż nasuwa się refleksja na temat wychowywania uczniów i poprawności politycznej w szkole.

Rodzice to oddzielny temat rzeka. Gdy czytałam e-maile od rodziców do pedagożki szkolnej, to nie wiedziałam, czy śmiać się, czy płakać. Żenujące to było, ale uwierzcie mi, tak wygląda rzeczywistość szkolna. Wrześniowa wywiadówka w klasie pani Słowik dobitnie pokazała poziom wykształcenia i zachowania rodzicieli. Jakby w opozycji stoi Edyta Jesionowska. Martwi się o swoje córki, zależy jej na ich dobru. Z tego powodu przychodzi do szkoły, rozmawia z wychowawczyniami i pedagożką. Jest w stałym kontakcie. I tak powinny wyglądać prawidłowe relacje na linii rodzic-szkoła.

Małgorzata Rogala na przykładzie Jesionowskiej pokazuje rodzicom-czytelnikom, jak postępować w przypadku, gdy dziecku dzieje się krzywda. Jednocześnie daje wyraźnie do zrozumienia, by pociechom ograniczyć dostęp do smartfonów, mediów społecznościowych, internetu i mieć do nich nieco ograniczone zaufanie, nie wierzyć bezkrytycznie w każde słowo. Współczesne dzieciaki są przebodźcowane, żyją w świecie i światem wirtualnym, dlatego mają problemy z nauką, a nauczyciele z realizacją podstawy programowej.

Morderstwo... jak jedno z wielu. Zastanawia miejsce, gdyż narzędzie wydaje się już oczywistością. Sprawa pozornie prosta, ale wiedziałam, że rozwiązanie zagadki śmierci studenta okaże się skomplikowane. Pierwszy podejrzany szybko się znalazł, a rozwiązanie wydawało się dobre, lecz zbyt oczywiste, zbyt proste. Myślałam nad inną opcją, ale się pomyliłam. Prawda okazała się bardziej brutalna. Intuicja policyjna, drobiazgowe śledztwo idą tu w parze. W dodatku Szymon i Krysia to zawodowo zgrany duet tak jak prywatny Szymon i Weronika. I gdy tak sobie miło czytam o tych duetach w akcji, to zawsze robię się głodna. Szymon Pawelec... jak on gotuje! Normalnie ślinka leci, a kiszki marsza grają.

Nie dajcie się zwieść. Bajka to to nie jest, chociaż czyta się ją płynnie i lekko zważywszy na styl, bo kaliber zbrodni jest znacznie cięższy. Jak to w bajkach bywa, jest czarny charakter, morał też, i to nie jeden, w miarę szczęśliwe zakończenie, choć czy czyli długo i szczęśliwie...? Mam nadzieję, że dowiem się tego z kolejnych tomów cyklu ,,Weronika Nowacka". To bardzo ważny cykl kryminalny poruszający współczesną problematykę szkolną, psychikę i relacje młodzieży, warunki pracy nauczycieli, roszczeniowość rodziców itd. Proszę o jeszcze w imieniu swoim i mam nadzieję, że innych ,,belfrów" także.

Lubicie kryminały/thrillery, których akcja rozgrywa się w szkole?

"Opowiem ci bajkę" to trzecia część serii kryminalnej o szkolnej pedagog Weronice Nowackiej, która już pożegnała się z pracą w podstawówce po tragicznych wydarzeniach jakie miały miejsce dwa lata wcześniej.  Jednak gdy zaczyna się nowy rok szkolny, a po reformach pierwszy rocznik szóstoklasistów idzie do siódmych klas, jej były pracodawca dyrektor Biedrzycki, który nie lubi zatrudniać ludzie "z ulicy" prosi ją o powrót chociaż na jeden rok. Przez braki kadrowe kontaktuje się również z Zuzanną Słowik, emerytowaną nauczycielką języka polskiego. Obie chociaż początkowo odrzucają propozycję postanawiają wrócić do dawnego miejsca pracy.

W klasie pani Zuzanny uczy się Kamila Jesionowska. Rodzice dziewczynki, na początku roku postanowili zatrudnić jako opiekuna dla młodszej córki Antka, studenta pedagogiki, który miał odbierać młodszą Patrycję ze szkoły, pomagać jej w lekcjach i zajmować się dziewczynką do momentu, aż któryś z rodziców nie wróci z pracy. Student od razu wpada Kamili w oko. Wkrótce dziewczynka dzieli się z mamą dramatyczną tajemnicą, a Antek traci życie w tajemniczych okolicznościach.

Już po pierwszych rozdziałach wiedziałam, że tak jak w przypadku poprzednich części będzie to historia, która mnie totalnie pochłonie. I miałam rację, przesłuchałam tę książkę w ciągu jednego dnia, nie mogąc się od niej oderwać ani na moment. Może i ten tom nie był aż tak wstrząsający jak poprzednie, ani nie trzymał w aż takim napięciu, ale nie uważam aby był w jakiś sposób gorszy.

Małgorzata Rogala ponownie opisuje środowisko szkolne. Relacje młodych ludzi z rówieśnikami, rodzicami, pracownikami szkoły, bezradność dorosłych wobec zachowania i postaw młodych ludzi. Po raz kolejny serwuje czytelnikom historię, w którą bez problemu można uwierzyć, bo takie rzeczy dzieją się wokół nas, wystarczy się tylko rozejrzeć. Mam wrażenie, że "Opowiem ci bajkę" oraz "Nic o tobie nie wiem" (drugi tom serii) to książki, które są idealnym komentarzem wobec otaczającego nas świata. To też historie, które skłaniają do refleksji i dają do myślenia.

Bardzo podoba mi się styl pisania autorki oraz to w jaki sposób prowadzi narracje. Wydarzenia, które rozgrywają się w książce są zaprezentowane z kilku różnych perspektyw, kiedy możemy poznać myśl różnych bohaterów, ich motywacje. Zmiany między tymi perspektywami, co warto zauważyć, są bardzo płynne. W czasie czytania nie odnosi  się wrażenia jakby się skakało pomiędzy bohaterami. A sam zabieg opowiadania o wydarzeniach  z kilku perspektyw sprawia, że mamy dużo szersze spojrzenia na całą historię. 

Jeżeli lubicie te mniej krwawe kryminały z mocnym naciskiem na wątki obyczajowe to zdecydowanie mogę wam polecić serię o Weronice Nowackiej.

Małgorzata Rogala w swoich powieściach daje nam do myślenia. Podczas czytania "Opowiem ci bajkę" nasuwają się pytania: Czy w stu procentach ufamy własnym dzieciom? Co zrobilibyśmy, gdyby ktoś skrzywdził nasze dzieci? Czy działalibyśmy wtedy bez przemyślenia całej sytuacji, czy raczej czekalibyśmy na działanie służb mundurowych? Należy zawsze pamiętać, że kij ma dwa końce. Nie zawsze prawda jest taką, jaką ją przedstawiają. Moim zdaniem zawsze trzeba przemyśleć swoje decyzje przed wprowadzeniem ich w życie. Niestety nie zawsze będzie druga szansa na ich naprawienie. Czy zastanawialiście się, w jaki sposób wychowaliście własne dzieci? Czy raczej beztrosko, że wszystko im wolno, czy raczej z nakazami i zakazami? Czy wierzycie, że wasze dzieci zdolne są do wyrządzenia krzywdy? Czy myślicie, że wasze dzieci są idealnymi aniołkami? A co zrobilibyście, gdyby okazało się, że ktoś tu mocno kłamie? Wiadomo, każdy rodzic myśli, że ma idealne dzieci. Jednak w pewnym wieku wszystko się zmienia. Dlaczego tak myślę? Odsyłam do lektury "Opowiem ci bajkę".

Co zrobi dyrektor pewnej szkoły, gdy nagle nastąpi reforma szkolnictwa? Gdzie będzie szukał nowych nauczycieli? Czy emerytowana nauczycielka da sobie radę ze współczesnymi nastolatkami? Czy Weronika Nowacka będzie dobrą pedagog? Czy poradzi sobie z ciężkim przypadkiem? 

Dlaczego rodzice do pilnowania swojej córki zatrudnią pewnego studenta? Co się stanie, gdy ten student straci życie w niewyjaśnionych okolicznościach? Co na to wszystko powie społeczeństwo? 

Niestety, żeby nie zdradzić wam całej fabuły, nie napiszę nic więcej o jej treści. Napiszę jedno, ta historia przypadła mi do gustu. Bardzo ważny i trudny temat wybrała Małgorzata Rogala, zaufanie do dzieci. 

Bardzo dobra akcja, idealna fabuła i ciekawi bohaterowie sprawiają, że tę powieść po prostu trzeba przeczytać. 

To był trzeci tom z Weroniką Nowacką. Jeżeli nie czytaliście pozostałych dwóch tomów, to się nie martwcie. Ja też ich jeszcze nie czytałam i bez problemu odnalazłam się w całej sytuacji. Jednak teraz z przyjemnością je przeczytam. 

Polecam "Opowiem ci bajkę" mommy_and_books.